0114-KDIP1-1.4012.713.2018.2.IZ - Opodatkowanie podatkiem VAT wynajmu domu na cele mieszkalne pracowników spółki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2018 r. (data wpływu 15 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wynajmu domu na cele mieszkalne pracowników spółki oraz dokumentowania tej usługi fakturą - jest prawidłowe,

* zastosowania podstawowej stawki podatku dla usługi najmu domu na cele mieszkaniowe pracowników spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu najmu domu, dokumentowania tej transakcji oraz zastosowania podstawowej stawki podatku dla tej usługi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 2011 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą.

Zakres działalności obejmuje roboty budowlane związane z wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, specjalistyczne roboty budowlane. Wnioskodawca współpracuje jako podwykonawca z różnymi firmami.

W działalności gospodarczej jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i rozlicza się na zasadach ogólnych stawką podatku 18%.

Wnioskodawca zdecydował się zarejestrować się jako czynny podatnik VAT praktycznie od początku prowadzonej działalności nie wykorzystując zwolnienia, które Wnioskodawcy wówczas przysługiwało.

W 2017 r. Wnioskodawca nabył dom-budynek mieszkalny jednorodzinny jako osoba prywatna. Dom ten stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy, nie jest związany z działalnością gospodarczą.

W 2018 r. Wnioskodawca postanowił wynająć dom Spółce wyłącznie na cele mieszkaniowe - zakwaterowanie pracowników. Umowa zawarta jest na okres kilku lat.

Po zasięgnięciu informacji w Urzędzie Skarbowym i na Krajowej Infolinii Podatkowej i Doradcy Podatkowego Wnioskodawca postanowił, że będzie rozliczał dochód z najmu prywatnego na zasadach zryczałtowanego podatku dochodowego w stawce 8,5%

W związku z tym jako osoba prywatna we wrześniu 2018 r. zgłosił Umowę zawartą ze Spółką do Urzędu Skarbowego, któremu podlega z informacją o wyborze opodatkowania.

U Doradcy Podatkowego i na Krajowej Infolinii Podatkowej Wnioskodawca uzyskał informację, że nawet jeśli dom stanowi własność prywatną i nie ma związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą to rozliczając dochody na zasadach zryczałtowanego podatku dochodowego Wnioskodawca będzie musiał naliczyć podatek VAT należny, ponieważ z chwilą zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca będzie tak traktowany i postrzegany także przy rozliczaniu dochodów z najmu prywatnego.

Zgodnie z tymi informacjami Wnioskodawca wystawił fakturę VAT na wynajem domu Spółce z o.o. ze stawką 23%. Od kwoty netto zapłaconej przez Spółkę Wnioskodawca wyliczył i opłacił w Urzędzie Skarbowym podatek PPE, natomiast VAT należny 23% do zapłaty rozliczył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy rzeczywiście jako osoba prywatna Wnioskodawca uzyskująca dochody z najmu domu na rzecz Spółki i korzystając w tym wypadku z rozliczenia zryczałtowanym podatkiem dochodowym powinien rozliczać VAT należny w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

2. Czy właściwe jest wystawianie przez Wnioskodawcę faktur VAT przy opisanej sytuacji?

3. Jeśli tak to czy stawka VAT 23% należnego jest obrana prawidłowo przy rozliczaniu dochodów z najmu czy też przy wystawieniu faktury dla spółki, która przeznacza dom na cele mieszkalne dla pracowników Wnioskodawca powinien zastosować inną stawkę VAT, np. zwolnioną?

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z tym co Wnioskodawca ustalił to jeśli jest czynnym podatnikiem VAT w ramach prowadzonej działalności to tak samo jestem traktowany jeśli rozliczam dochody z najmu prywatnego.

Ad. 2 i Ad. 3

W tych kwestiach Wnioskodawca nie jest pewien do końca jakie powinienem obrać stanowisko dlatego: stan faktyczny jest taki, że wystawił fakturę VAT za najem domu prywatnego ze stawką VAT należnego 23%, natomiast Wnioskodawca nie wiem czy nie powinna tu wystąpić inna stawka VAT należnego jeśli Firma - Spółka której wynajmuje dom przeznacza go wyłącznie na cele mieszkaniowe dla swoich pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu najmu domu na cele mieszkaniowe pracowników spółki i dokumentowania tej czynności fakturą oraz nieprawidłowe w zakresie opodatkowania usługi najmu domu na cele mieszkaniowe pracowników spółki stawką podstawową.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 2011 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Zakres działalności obejmuje roboty budowlane związane z wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, specjalistyczne roboty budowlane. Wnioskodawca współpracuje jako podwykonawca z różnymi firmami.

W działalności gospodarczej jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca zdecydował się zarejestrować się jako czynny podatnik VAT praktycznie od początku prowadzonej działalności nie wykorzystując zwolnienia, które Wnioskodawcy wówczas przysługiwało.

W 2017 r. Wnioskodawca nabył dom-budynek mieszkalny jednorodzinny jako osoba prywatna. Dom ten stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy nie jest związany z działalnością gospodarczą.

W 2018 r. Wnioskodawca postanowił wynająć dom Spółce wyłącznie na cele mieszkaniowe - zakwaterowanie pracowników. Umowa zawarta jest na okres kilku lat.

Wnioskodawca ma wątpliwość czy z tytułu wynajmu przedmiotowego domu działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z wyżej powołanego art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem niezbędnym do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

W tym miejscu zauważyć należy, że również zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Analiza powołanych przepisu pozwala więc na stwierdzenie, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają co do zasady wszystkie czynności wykonywanych przez danego podatnika, z wyłączeniem jego majątku prywatnego, tj. przeznaczonego wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług jak i przepisy VI Dyrektywy nie definiują pojęcia majątku prywatnego, osobistego.

W tym względzie należy się więc posiłkować tezami wynikającymi z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiego.

I tak np. z orzeczenia TSUE w sprawach połączonych C-180/10 oraz C-181/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z kolei z orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych można wywieść, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. W wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HEstwierdzono, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Na podstawie tez wynikających z powołanych rozstrzygnięć można więc powiedzieć, że "majątek prywatny" to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

W przedmiotowej sprawie co prawda Wnioskodawca jako osoba prywatna w 2017 r. zakupił dom - budynek mieszkalny, który stanowi jego majątek prywatny, ale budynek ten od 2018 r. jest przedmiotem zawartej ze Spółką umowy najmu. Oznacza to wiec, że majątek prywatny Wnioskodawcy w postaci przedmiotowego budynku nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę na własne cele mieszkaniowe, cele prywatne lecz wykorzystywany jest w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dla osiągnięcia dochodu.

W konsekwencji stwierdzić należy, że Wnioskodawca z tytułu wynajmu budynku mieszkalnego działa jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższych okoliczności stwierdzić należy, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że z tytułu najmu domu mieszkalnego występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości - obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

* świadczenie usługi na własny rachunek,

* charakter mieszkalny nieruchomości,

* mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy prawa oraz opis sprawy, należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że Wnioskodawca zawarł ze spółką kilkuletnia umowę wynajmu budynku mieszkalnego na cele mieszkaniowe pracowników Spółki (ich zakwaterowanie) wyłącznie w celach mieszkalnych, spełnione są wymienione wyżej przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W związku z czym za nieprawidłowe należy uznać postepowanie Wnioskodawcy dotyczące opodatkowania usług najmu budynku mieszkalnego na cele mieszkaniowe pracowników Spółki 23% stawką podatku.

Zasady wystawiania faktur przez podatników podatku od towarów i usług zostały uregulowane w dziale XI ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów

w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;

Według art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na mocy art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Ponadto, jak stanowi art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Ww. regulacje wyrażają zasadę, zgodnie z którą, co do zasady, nie ma obowiązku wystawiania faktury dla sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również dla sprzedaży zwolnionej z podatku. Nie pozbawia on wszakże podatników dokonujących tych czynności prawa do wystawiania faktury dokumentującej te czynności. Wystawienie faktury w opisanych przypadkach jest co do zasady pozostawione wyborowi wykonującego czynność, za wyjątkiem sytuacji, gdy nabywca, w ustawowym terminie wystąpi z żądaniem wystawienia faktury dokumentującej czynności zwolnione od podatku.

W świetle powołanych wyżej przepisów Wnioskodawca jako podmiot świadczący usługi wynajmu budynku mieszkalnego Spółce na cele mieszkaniowe jej pracowników zwolnione od podatku ma prawo do wystawienia faktury, która te usługi dokumentuje. Jednocześnie wskazać należy, że na podstawie art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, Wnioskodawca posiada obowiązek wystawienia faktury dokumentującej usługi wynajmu budynku mieszkalnego Spółce na cele mieszkaniowe jej pracowników, gdy Spółka z takim żądaniem wystąpi.

W związku z powyższym postępowanie Wnioskodawcy odnośnie dokumentowania opisanych we wniosku usług najmu fakturą należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.