0114-KDIP1-1.4012.665.2018.1.AM - VAT w zakresie opodatkowania dostawy niezabudowanej działki gruntowej z majątku prywatnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2018 r. (data wpływu 24 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy niezabudowanej działki gruntowej z majątku prywatnego-jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy niezabudowanej działki gruntowej z majątku prywatnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z małżonką na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 3 lipca 1985 r., są na zasadach ustawowej wspólnoty majątkowej małżeńskiej właścicielami niezabudowanej nieruchomości o pow. 1,2088 ha oznaczonej nr ew. 217/7, dla której prowadzona jest księga wieczysta.

Wnioskodawca wraz z małżonką w dniu 5 lipca 2016 r. zawarli z przedstawicielami spółki prawa handlowego przedwstępną umowę sprzedaży, zmienionej aktami notarialnymi z dnia 10 sierpnia 2017 r. oraz z dnia 27 marca 2018 r., na mocy której zobowiązali się do sprzedaży opisanej nieruchomości w terminie do dnia 31 grudnia 2018 r. i na pozostałych warunkach wynikających z zawartej umowy.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego, z tytułu której jest podatnikiem VAT.

Należy podnieść, że nieruchomość będąca przedmiotem transakcji nie była i również nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a jej stan zagospodarowania nie uległ większym zmianom od daty nabycia. Działka jest niezabudowana, ani niezagospodarowana (brak ogrodzenia doprowadzonych mediów, porośnięta chwastami i trawami).

Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nie była również wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności rolniczej, w ramach której Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca nie dokonywał, nie dokonuje, jak i nie będzie dokonywał w przyszłości żadnych nakładów finansowych na nieruchomość mających na celu podniesienie jej wartości. Wnioskodawca nie podejmował i nie planuje podejmować żadnych działań marketingowych związanych z wyszukiwaniem potencjalnego nabywcy. Nabywca tj. przedstawiciele spółki prawa handlowego sami zgłosili się do Wnioskodawcy składając propozycję kupna w ramach planowanej przez nich inwestycji, która ma być realizowana również na terenach sąsiednich.

Plan miejscowy dla terenu, na którym jest położona przedmiotowa nieruchomość został uchwalony przez Radę Gminy, co odbyło się z inicjatywy władz samorządowych, a nie z inicjatywy Wnioskodawcy, czy też osoby bądź osób go reprezentujących.

Wnioskodawca, jako podatnik VAT nie zajmował się i również obecnie nie zajmuje się profesjonalnie i w sposób ciągły obrotem nieruchomościami dla celów zarobkowych.

Reasumując, sprzedaż opisanej nieruchomości w wykonaniu zawartej umowy sprzedaży z dnia 5 lipca 2016 r., nie będzie realizowana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ale w ramach zarządzania majątkiem osobistym Wnioskodawcy.

Ponadto należy dodać, że małżonkowie nie zawierali umowy majątkowej małżeńskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowaną sprzedażą w wykonaniu zobowiązania z przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia 5 lipca 2016 r., która nie nastąpi w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ale w ramach zarządu majątkiem osobistym, Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi zapłaty podatku od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1, ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie będzie podlegał obowiązkowi zapłaty podatku VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1, ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), bowiem sprzedaż nieruchomości w wykonaniu przedmiotowej umowy sprzedaży z dnia 5 lipca 2016 r. będzie wykonana w ramach zarządu majątkiem osobistym.

Z ugruntowanego orzecznictwa NSA wynik, że aby uznać Wnioskodawcę za podatnika, powinien on występować w ramach dokonywanej sprzedaży gruntu jako profesjonalista w zakresie obrotu nieruchomościami, a więc w sposób zawodowy tj. zorganizowany i ciągły. Takie działanie ma miejsce w szczególności w sytuacji, gdy sprzedawca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców, usługodawców np. polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych (wyroki NSA z dn. 30 listopada 2011 r., sygn. akt I FSK 1733/11 oraz z dnia 22 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 1669/11). Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że na kanwie spraw o zbliżonym stanie faktycznym NSA wydał w składzie siedmiu sędziów w dniu 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w którym między innymi wywiódł, że "sporadyczna wyprzedaż swojego prywatnego majątku nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT."

Z powyższych względów Wnioskodawca wnosi i wywodzi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów

i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza, to że dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż spółce prawa handlowego działki gruntowej niezabudowanej należącej do majątku prywatnego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo i odnosząc je do opisu sprawy, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. działki gruntowej niezabudowanej o nr ew. 217/7, która stanowi jego majątek własny nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz Sprzedającego nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności.

W przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że nabyta na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego z dnia 3 lipca 1985 r. działka przeznaczona obecnie do sprzedaży nigdy nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz do jakichkolwiek celów zarobkowych.

Wnioskodawca nie dokonywał, nie dokonuje, jak i nie będzie dokonywał w przyszłości żadnych nakładów finansowych na nieruchomość mających na celu podniesienie jej wartości. Wnioskodawca nie podejmował i nie planuje podejmować żadnych działań marketingowych związanych z wyszukiwaniem potencjalnego nabywcy. Nabywca tj. przedstawiciele spółki prawa handlowego sami zgłosili się do Wnioskodawcy składając propozycję kupna w ramach planowanej przez nich inwestycji, która ma być realizowana również na terenach sąsiednich.

Plan miejscowy dla terenu, na którym jest położona przedmiotowa nieruchomość został uchwalony przez Radę Gminy, co odbyło się z inicjatywy władz samorządowych, a nie z inicjatywy Wnioskodawcy, czy też osoby bądź osób go reprezentujących.

Sprzedający na przedmiotowej nieruchomości nie prowadził zatem działań, które mogą powodować konieczność opodatkowania planowanej dostawy podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, Wnioskodawca dokonując sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej nr ew. 217/7 z majątku prywatnego, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, a czynności tej nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości tj. działki nr ew. 217/7 z majątku prywatnego nie będzie zatem podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę w związku ze sprzedażą tej nieruchomości należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca dokonując sprzedaży tej nieruchomości korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej oraz nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem dla sprzedaży przedmiotowej działki nie znajdzie zastosowania art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, wydana interpretacja stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego małżonki. W związku z powyższym w celu uzyskania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez małżonkę Wnioskodawcy, powinna Ona złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i uiścić stosowną opłatę.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zawartego w opisie sprawy przedstawionym we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.