0114-KDIP1-1.4012.62.2020.3.AKA - Usługi zarządzania a VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2020 r. (data wpływu) uzupełnionego pismami z dnia 26 lutego 2020 r. (data wpływu 3 marca 2020 r.) oraz z dnia 27 kwietnia 2020 r. (data wpływu 27 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, że świadczone przez Członka Zarządu usługi zarządzania (na podstawie umowy Kontrakt Menedżerski zawartej w dniu 5 stycznia 2016 r.) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT oraz prawa do odliczenia VAT od faktur wystawionych przez Członka Zarządu - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, że świadczone przez Członka Zarządu usługi zarządzania (na podstawie umowy Kontrakt Menedżerski zawartej w dniu 5 stycznia 2016 r.) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT oraz prawa do odliczenia VAT od faktur wystawionych przez Członka Zarządu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 5 stycznia 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę Kontrakt Menedżerski z Członkiem Zarządu w związku z jego powołaniem na stanowisko członka zarządu Wnioskodawcy.

Członek Zarządu w momencie zawierania umowy prowadził działalność gospodarczą i umowa została zawarta z Członkiem Zarządu jako osobą prowadzącą działalność gospodarczą i będącą czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem umowy było świadczenie na rzecz Wnioskodawcy usług w zakresie zarządzania obejmujących wykonywanie obowiązków członka zarządu, w tym w szczególności do wykonywania czynności z zakresu zarządzana spółką i jej majątkiem wynikających z przepisów kodeksu spółek handlowych i innych przepisów prawa oraz statutu spółki.

Za wykonywanie powyższych obowiązków umowa przewidywała wypłatę wynagrodzenia. Wynagrodzenie było płatne na podstawie faktury VAT opodatkowanej stawką 23%. Kwota wynagrodzenia została ustalona ryczałtowo w stałej wysokości płatnej miesięcznie.

Członek Zarządu był zobowiązany zgodnie z umową do wykonywania umowy w siedzibie spółki oraz innych miejscach na terenie Polski, w których Spółka prowadziła swoją działalność, a także poza granicami kraju. Spółka na potrzeby wykonania umowy zapewniała Członkowi Zarządu korzystanie z pomieszczeń spółki, obsługi sekretarskiej, infrastruktury biurowej.

Na podstawie dodatkowej umowy ubezpieczenia zawartej przez Członka Zarządu miał on obowiązek ubezpieczyć się od odpowiedzialności cywilnej powstałej w związku z zarządzaniem Spółką i wykonywaniem umowy. Ubezpieczenie było utrzymywane na koszt Członka Zarządu. Zgodnie z umową ze Spółką Członek Zarządu ponosił, w granicach określonych przez przepisy prawa, odpowiedzialność cywilną w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem Umowy wobec spółki do kwoty ubezpieczenia, która wynosiła 1 mln zł. Umowa nie zawiera żadnych postanowień regulujących kwestię odpowiedzialności Członka Zarządu wobec osób trzecich.

W związku z zawarciem Umowy, Członek Zarządu wystawiał faktury z wykazanym podatkiem VAT według stawki podstawowej. Spółka przez cały czas obowiązywania kontraktu menadżerskiego dokonywała obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego widniejącego na fakturach otrzymanych od Członka Zarządu.

W wyniku wydania interpretacji ogólnej przez Ministra Rozwoju i Finansów nr PT3.8101.11.2017 w dniu 6 października 2017 r., jak i przeprowadzenia analizy prawnej przez zewnętrzną spółkę doradztwa podatkowego, stwierdzono, iż Członek Zarządu nie działał jako podatnik VAT, a czynności przez niego wykonane powinny zostać rozliczone na gruncie podatku dochodowego, jako działalność wykonywana osobiście.

W związku z powyższym, Spółka dokonała korekt deklaracji VAT za okresy, w których faktury wystawione przez Członka Zarządu były pierwotnie ujęte i dokonała wpłat na rzecz Urzędu Skarbowego jako zaległości podatkowych kwot, które nie mogły stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 20 ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami "do umów o:

1. świadczenie usług w zakresie zarządzania, o których mowa w art. 3 ustawy zmienianej w art. 14, w brzmieniu dotychczasowym,

2. zakazie konkurencji po ustaniu stosunku będącego podstawą pełnienia funkcji w organie zarządzającym spółki - zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe". Biorąc powyższe pod uwagę do kontraktu zawartego z Członkiem Zarządu nie mogła mieć zastosowania ww. ustawa. Wynagrodzenie Członka Zarządu stanowiło przychód z działalności wykonywanej osobiście zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postąpiła prawidłowo uznając, że Członek Zarządu nie działał jako podatnik VAT i w związku z tym Spółka nie miała prawa do odliczenia VAT od faktur wystawionych przez Członka Zarządu?

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpiła ono prawidłowo uznając, że Członek Zarządu nie działał jako podatnik VAT i w związku z tym Spółka nie miała prawa do odliczenia VAT od faktur wystawionych przez Członka Zarządu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przede wszystkim każde świadczenie (...), które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 przedmiotowej ustawy.

Określona czynność podlega opodatkowaniu, gdy jest wykonywana przez podatnika działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przepisach ustawy o VAT, zdefiniowano pojęcie działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się m.in. czynności: z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Zatem, w przypadku łącznego spełnienia ww. warunków, czynności podejmowanych przez osobę fizyczną nie uznaje się za czynności wykonywane w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej. To powoduje, iż osoba taka nie działa w tym przypadku w charakterze podatnika VAT, a zatem wykonywane czynności nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Zważywszy na to, że wynagrodzenie za czynności zarządzania świadczone na podstawie Umowy zawartej z Członkiem Zarządu stanowiło przychód zaliczony do źródła określonego w art. 13 pkt 7 ustawy o PIT, który jest wymieniony w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, kwalifikacja tych czynności będzie zależeć od spełnienia pozostałych przesłanek określonych w tym przepisie ustawy o VAT.

Przepis ten nie uznaje za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą czynności, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby fizyczne (tutaj Członek Zarządu) są związane ze zlecającym wykonanie (tutaj Spółka) tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie (tutaj Spółka) i wykonującym zlecane czynności (tutaj Członek Zarządu) co do:

* warunków wykonywania tych czynności (warunek pierwszy) oraz

* wynagrodzenia (warunek drugi) oraz

* odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich (warunek trzeci).

Powyższe oznacza, że jeżeli analiza umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) pomiędzy Członkiem Zarządu a Spółką wykaże, że spełnione są wszystkie trzy warunki to nie można uznać Członka Zarządu za podatnika VAT. Jednocześnie brak spełnienia któregokolwiek warunku oznacza, że Członek Zarządu występuje w charakterze podatnika VAT.

Warunek pierwszy - warunki wykonywania czynności. Należy uznać, że co do zasady w istotę typowej umowy cywilnoprawnej, której przedmiotem jest zarządzanie spółką przez osobę fizyczną (zobowiązaną do osobistego świadczenia), wpisane jest wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej tej spółki (osoba taka zarządza tą infrastrukturą, personelem, całą organizacją i jednocześnie korzysta z niej w tym celu). Jak wskazał NSA (Wyrok z dnia 30 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1479/13) za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą " (...) nie będzie mogła zostać uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest z wykorzystaniem infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona (...)". Można wręcz mówić o pewnym zintegrowaniu Członka Zarządu ze Spółką, co oznacza spełnienie tego warunku. Przyjęcie stosownych rozwiązań dotyczących zapewnienia Członkowi Zarządu w zakresie niezbędnym do wykonywania usług zarządzania urządzeń technicznych (komputera, telefonu komórkowego, samochodu, itp.) oraz ewentualnie innych zasobów, którymi dysponuje Spółka (pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, uczestnictwo w szkoleniach i konferencjach związanych ściśle z pełnioną funkcją i powierzonymi zadaniami, firmowych kart płatniczych i kredytowych, itp.) dodatkowo potwierdza charakter stosunku prawnego przemawiający za brakiem samodzielności w rozumieniu VAT.

W tym kontekście należy zauważyć, że wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej zarządzanej Spółki powoduje, że Członek Zarządu nie ponosi również w tym zakresie ryzyka ekonomicznego (co ma ścisły związek z tym jak kształtuje się wynagrodzenie - warunek drugi).

Warunek drugi - wynagrodzenie. Zakładając, że umowa przewiduje, że Członek Zarządu korzysta z infrastruktury i organizacji wewnętrznej Spółki (spełniony warunek pierwszy), ustalenie, że warunek drugi jest spełniony w praktyce sprowadza się do weryfikacji czy umowa cywilnoprawna przewiduje dla Członka Zarządu stałe wynagrodzenie. W przypadku Umowy Spółki z Członkiem Zarządu takie wynagrodzenie jest ustalone w kwocie stałej miesięcznie i niezależnej od jakichkolwiek czynników. Należy podkreślić, że jeżeli umowa przewiduje stałe wynagrodzenie nie można mówić o ponoszeniu ryzyka ekonomicznego przez Członka Zarządu.

Warunek trzeci - odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich. Warunek będzie spełniony jeżeli zgodnie z umową odpowiedzialność jest po stronie spółki, a nie po stronie faktycznego wykonawcy (Członka Zarządu), co wyklucza samodzielny charakter jego działalności. Warunek będzie także spełniony gdy dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności. Bez znaczenia pozostaje w tym kontekście odpowiedzialność Członka Zarządu wynikająca z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, w tym w szczególności odpowiedzialność członków zarządu wynikająca z przepisów Kodeksu spółek handlowych.

Należy zauważyć, że jak wskazał NSA (Wyrok z dnia 22 lutego 2017 r., sygn. akt I FSK 1014/15) "Ponoszenie ryzyka ekonomicznego nie może być utożsamiane z odpowiedzialnością menadżera za szkody wobec Spółki. Są to odrębne kwestie. Odpowiedzialność menadżera za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością ma być rozpoznawana wobec osób trzecich, nie wobec Spółki i, co tu już zostało podniesione, jej źródłem ma być stosunek zobowiązaniowy łączący menadżera ze Spółką, a nie stosunek organizacyjno-prawny członka zarządu Spółki. W tym zakresie słusznie podkreślił Sąd pierwszej instancji, że nie została ona uregulowana w kontrakcie, a zatem nie można jej domniemywać."

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że Umowa zawarta przez Spółkę z Członkiem Zarządu przewiduje jedynie odpowiedzialność Członka Zarządu wobec Spółki i nie reguluje odpowiedzialności wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością, a co za tym idzie należy uznać, że wskazany warunek jest spełniony.

Podsumowując, analiza Umowy pomiędzy Członkiem Zarządu a Spółką wykazuje, że spełnione są wszystkie trzy przedstawione powyżej warunki a co za tym idzie Członka Zarządu nie można uznać za podatnika VAT. W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska wyrażonego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy wskazać, że aby dana czynność stanowiąca odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 15 ust. 3 pkt 3 ustawy stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko powinny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W związku z powyższym, że w przedmiotowej sprawie przychód uzyskany z tytułu pełnienia przez Członka Zarządu funkcji zarządczych na podstawie Kontraktu Menedżerskiego, był przychodem z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i który jest wymieniony w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, kwalifikacja tych czynności (usług) Członka Zarządu (jako wykonywanych przez podatnika) zależy od spełnienia pozostałych przesłanek określonych w tym przepisie ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości uznania przez Spółkę, że Członek Zarządu nie działał jako podatnik VAT.

Udzielenie odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy wymaga analizy warunków wynikających z zawartego Kontraktu Menedżerskiego, tzn. czy z zapisów umowy wynikało spełnienie wszystkich trzech dodatkowych warunków zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, tj.:

Warunek pierwszy - warunki wykonywania czynności

Z opisu sprawy wynika, że członek Zarządu był zobowiązany zgodnie z umową do wykonywania umowy w siedzibie Spółki oraz innych miejscach na terenie Polski, w których Spółka prowadziła swoją działalność, a także poza granicami kraju. Spółka na potrzeby wykonania umowy zapewniała Członkowi Zarządu korzystanie z pomieszczeń Spółki, obsługi sekretarskiej, infrastruktury biurowej.

Na podstawie wskazanych w opisie sprawy warunków zawartej umowy, można wskazać ścisły związek Członka Zarządu ze Spółką (praktycznie zintegrowanie). Co oznacza spełnienie warunku pierwszego w zakresie warunków wykonywania tych czynności (jakim są usługi zarzadzania).

Zapewnienie przez Spółkę Członkowi Zarządu na potrzeby wykonania umowy korzystania z pomieszczeń Spółki, obsługi sekretarskiej oraz infrastruktury biurowej, spowodowało, że Członek Zarządu nie ponosił w tym zakresie ryzyka ekonomicznego (co ma związek z tym jak kształtowało się wynagrodzenie - warunek drugi).

Warunek drugi - wynagrodzenie

Przyjmując, że umowa przewidywała, że Członek Zarządu korzystał na potrzeby wykonania umowy z pomieszczeń Spółki, obsługi sekretarskiej oraz infrastruktury biurowej (czyli został spełniony warunek pierwszy), ustalenie, że warunek drugi był spełniony sprowadza się do analizy, czy Członek Zarządu otrzymywał stałe wynagrodzenie. Jeżeli Członek Zarządu otrzymywał stałe wynagrodzenie nie można mówić o ponoszeniu ryzyka ekonomicznego przez zarządzającego.

Ze złożonego wniosku wynika, że kwota wynagrodzenia Członka Zarządu została ustalona ryczałtowo w stałej wysokości płatnej miesięcznie. W związku z powyższym warunek drugi również należy uznać za spełniony.

Warunek trzeci - odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich

Warunek ten jest spełniony jeżeli zgodnie z umową odpowiedzialność była po stronie Spółki, a nie po stronie zarządzającego, co wyklucza samodzielny charakter działalności zarządzającego. Warunek ten uznaje się za spełniony również wtedy, gdy dana umowa nie przewidywała takiej odpowiedzialności. Bez znaczenia pozostaje odpowiedzialność zarządzającego wynikająca z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, np. wynikająca z przepisów Kodeksu spółek handlowych.

Przykładowo, jeżeli dana umowa przewiduje, że zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków zarządzającego wynikających z umowy lub z przepisów prawa - przy czym, odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności zarządzającego, którą ponosi on z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu, określonej przepisami prawa (w szczególności na mocy k.s.h.) - niniejszy warunek nie będzie spełniony.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że jeżeli umowa cywilnoprawna (stosunek prawny) przewidywała odpowiedzialność zarządzającego wobec osób trzecich (za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością, przy czym odpowiedzialność ta była niezależna od odpowiedzialności zarządzającego, którą ponosił on - z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu - na podstawie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, np.k.s.h.) wskazany warunek nie jest spełniony.

Odpowiednio, jeżeli dana umowa nie przewidywała (nie wprowadzała) takiej odpowiedzialności (a w przypadku braku jej uregulowania w umowie nie można jej domniemywać), należy uznać, że wskazany warunek jest spełniony.

Zgodnie z umową ze Spółką Członek Zarządu ponosił, w granicach określonych przez przepisy prawa, odpowiedzialność cywilną w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem Umowy wobec spółki do kwoty ubezpieczenia, która wynosiła 1 mln zł. Umowa nie zawiera żadnych postanowień regulujących kwestię odpowiedzialności Członka Zarządu wobec osób trzecich.

Analiza powyższego opisu sprawy w kontekście przywołanych przepisów prawa, prowadzi do wniosku, że Członek Zarządu wykonując czynności zarządzania na rzecz Spółki, na podstawie Kontraktu Menedżerskiego, nie wykonywał samodzielnie działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie Członek Zarządu związany był prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie i wykonującym zlecane czynności co do:

* warunków wykonywania tych czynności oraz

* wynagrodzenia oraz

* odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem wypełnione zostały wszystkie trzy warunki - niepozwalające uznać Członka Zarządu za podatnika podatku VAT.

Podsumowując, czynności świadczone przez Członka Zarządu na rzecz Spółki w ramach Kontraktu Menedżerskiego nie stanowiły samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy, a tym samym - Członek Zarządu nie był z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z powyższym wynagrodzenie Członka Zarządu nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również prawa do odliczenia podatku VAT od faktur wystawionych przez Członka Zarządu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z kolei stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w związku z zawarciem Umowy, Członek Zarządu wystawiał faktury z wykazanym podatkiem VAT według stawki podstawowej. Spółka przez cały czas obowiązywania Kontraktu Menedżerskiego dokonywała obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego widniejącego na fakturach otrzymanych od Członka Zarządu.

Biorąc pod uwagę opis sprawy i powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro Członek Zarządu z tytułu wykonywania czynności na podstawie zawartego ze Spółką Kontraktu Menedżerskiego nie był podatnikiem podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, to Spółka, z tytułu przedmiotowych usług, nie miała prawa do odliczenia podatku od towarów i usług od faktur wystawionych przez Członka Zarządu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że stwierdzenie Wnioskodawcy o następującej treści zawarte we własnym stanowisku w sprawie: "Zważywszy na to, że wynagrodzenie za czynności zarządzania świadczone na podstawie Umowy zawartej z Członkiem Zarządu stanowiło przychód zaliczony do źródła określonego w art. 13 pkt 7 ustawy o PIT (...)" - potraktowano jako oczywistą omyłkę pisarską, ponieważ w uzupełnieniu wniosku będącym uzupełnieniem opisu stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że wynagrodzenie Członka Zarządu stanowiło przychód z działalności wykonywanej osobiście zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń należy wskazać, że wyroki te są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs. ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.