0114-KDIP1-1.4012.586.2019.1.IZ - 8% stawka VAT dla usługi wykonania autorskiego projektu wraz z przeniesieniem praw do projektu dla nabywcy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2019 r. (data wpływu 24 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonej usługi wykonania autorskiego projektu wraz z przeniesieniem praw do projektu dla nabywcy - jest prawidłowe.

W dniu 24 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonej usługi wykonania autorskiego projektu wraz z przeniesieniem praw do projektu dla nabywcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni, w ramach prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej opracowuje projekty wystroju wnętrz, w tym: przygotowanie projektu, przygotowanie rzutów projektów wnętrz, zestawienie materiałów, jakie należy użyć w celu realizacji projektu, komputerowe wizualizacje wnętrz oraz nadzór autorski nad realizowanym projektem. W ramach tej usługi Wnioskodawczyni wykonuje szereg działań prowadzących do stworzenia unikalnego projektu wnętrza (lub wnętrz) dla swojego Klienta.

Działania te polegają na stworzeniu indywidualnych i dopasowanych do danego pomieszczenia projektów stolarskich oraz architektonicznych; stworzeniu niepowtarzalnego projektu oświetlenia; zaprojektowaniu od podstaw stylowych mebli czy grafik zdobiących pomieszczenia, a także doborze odpowiednich materiałów i detali stosowanych w danym wnętrzu: kolorów ścian, tekstyliów, elementów dekoracyjnych, mających w efekcie doprowadzić do osiągnięcia rezultatu, jakim jest oryginalne i jedyne w swoim rodzaju wnętrze, które sprosta wymaganiom Klienta zamawiającego projekt. Aby taki projekt można było nanieść na rzeczywiste pomieszczenie, niezbędna jest odpowiednia dokumentacja i niejednokrotnie nadzór nad pracami wykończeniowymi, aby dopilnować ich zgodności z pierwotnym zamysłem Projektanta (w tym przypadku Wnioskodawczyni).

Przedmiotem dostawy jest usługa przygotowania projektu oraz pozostałe obowiązki projektanta wnętrz wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych do przygotowanego projektu. Świadcząc powyższe usługi Wnioskodawczyni działa jako indywidualny twórca, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wszelkie prawa do projektów aranżacji wnętrz są wyłączną własnością Wnioskodawczyni i nie są obciążone prawami, ani roszczeniami osób trzecich. Wnioskodawczyni jest ich ostatecznym twórcą. Z tytułu wykonania projektu, Klient jest zobowiązany zapłacić jednorazowo wynagrodzenie.

Projekt aranżacji wnętrz jest wykonywany przez Wnioskodawczynię samodzielnie i nie uczestniczą w nim żadne osoby trzecie. Wnioskodawczyni jest zatem wyłącznym twórcą projektów oraz każdorazowo przenosi autorskie prawa majątkowe na osobę zakupującą usługę aranżacji.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Aby stworzyć niepowtarzalne dzieło wnętrzarskie i aby każdy twór Wnioskodawczyni mógł być wyrazem jej artystycznej weny oraz jednocześnie budzić odpowiednie emocje u Klienta zamawiającego projekt, Wnioskodawczyni musi charakteryzować się dużą kreatywnością i zdolnością abstrakcyjnego myślenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługa wykonania projektu aranżacji wnętrz, mająca charakter utworu artystycznego, wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych, podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką VAT zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz załącznika nr 3 poz. 181 do ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywana przez nią usługa aranżacji wnętrz wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych do projektu, podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką VAT, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz załącznika nr 3 poz. 181 do ww. ustawy.

Artykuł 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług mówi wyraźnie, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku podlega preferencyjnej wysokości. Powyższe unormowanie odsyła wprost do przepisów ustawy z dnia 4 lutego o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zatem należy zauważyć, że stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Tworzone przez Wnioskodawcę projekty spełniają definicję utworów, gdyż są oryginalne, niepowtarzalne i innowacyjne. Są rezultatem wyłącznie jej długotrwałej pracy i są tworem jej intelektu. Wnioskodawczyni jest twórcą projektów aranżacji wnętrz w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Za wykonany projekt wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych do niego otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium. Jego wysokość określa umowa między nią a Klientem. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawczyni uważa, że skoro projekty aranżacji wnętrz są wytwarzane przez nią jako twórcę, stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych, które zgodnie z umową przenosi na klienta, a wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich wypłacane jest w formie honorarium, to czynność ta jest opodatkowana preferencyjna stawką VAT zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz załącznika nr 3 poz. 181 do ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawczyni potwierdzają również liczne interpretacje, np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 stycznia 2014 r. IPPP1/443-1309/13-2/MP, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 kwietnia 2013 r. IBPP3/443-110/13/AZ czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 września 2015 r. IBPP2/4512-616/15/WN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 i w art. 8 ww. ustawy.

I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 cyt. ustawy).

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak stanowi art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższej analizy, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni, w ramach prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej opracowuje projekty wystroju wnętrz, w tym: przygotowanie projektu, przygotowanie rzutów projektów wnętrz, zestawienie materiałów, jakie należy użyć w celu realizacji projektu, komputerowe wizualizacje wnętrz oraz nadzór autorski nad realizowanym projektem. W ramach tej usługi Wnioskodawczyni wykonuje szereg działań prowadzących do stworzenia unikalnego projektu wnętrza (lub wnętrz) dla swojego Klienta.

Działania te polegają na stworzeniu indywidualnych i dopasowanych do danego pomieszczenia projektów stolarskich oraz architektonicznych; stworzeniu niepowtarzalnego projektu oświetlenia; zaprojektowaniu od podstaw stylowych mebli czy grafik zdobiących pomieszczenia, a także doborze odpowiednich materiałów i detali stosowanych w danym wnętrzu: kolorów ścian, tekstyliów, elementów dekoracyjnych, mających w efekcie doprowadzić do osiągnięcia rezultatu, jakim jest oryginalne i jedyne w swoim rodzaju wnętrze, które sprosta wymaganiom Klienta zamawiającego projekt. Aby taki projekt można było nanieść na rzeczywiste pomieszczenie, niezbędna jest odpowiednia dokumentacja i niejednokrotnie nadzór nad pracami wykończeniowymi, aby dopilnować ich zgodności z pierwotnym zamysłem Projektanta (w tym przypadku Wnioskodawczyni).

Przedmiotem dostawy jest usługa przygotowania projektu oraz pozostałe obowiązki projektanta wnętrz wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych do przygotowanego projektu. Świadcząc powyższe usługi Wnioskodawczyni działa jako indywidualny twórca, w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wszelkie prawa do projektów aranżacji wnętrz są wyłączną własnością Wnioskodawczyni i nie są obciążone prawami, ani roszczeniami osób trzecich. Wnioskodawczyni jest ich ostatecznym twórcą. Z tytułu wykonania projektu, Klient jest zobowiązany zapłacić jednorazowo wynagrodzenie.

Projekt aranżacji wnętrz jest wykonywany przez Wnioskodawczynię samodzielnie i nie uczestniczą w nim żadne osoby trzecie. Wnioskodawczyni jest zatem wyłącznym twórcą projektów oraz każdorazowo przenosi autorskie prawa majątkowe na osobę zakupującą usługę aranżacji.

Ponadto jak wynika ze złożonego wniosku wynagrodzenie należne Wnioskodawczyni wypłacane jest w formie honorarium.

W odniesieniu do przedstawionego opisu wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą zastosowania do świadczonej usługi wykonania autorskiego projektu wraz z przeniesieniem praw do projektu dla nabywcy, preferencyjnej 8% stawki VAT.

Podstawowa stawka podatku - na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (ust. 2 ww. artykułu).

Jednakże, jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

W załączniku nr 3 stanowiącym "Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%", pod poz. 181 wymienione zostały usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania (bez względu na symbol PKWiU).

Powyższe unormowanie odsyła wprost do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Należy zatem zauważyć, że stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Jak stanowi ust. 2 cyt. artykułu, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu (ust. 2 ww. artykułu).

Z kolei w myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy, dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy zauważyć, że twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie: przejaw działalności twórczej, oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnym i nowym wytworem intelektu. Tylko w razie spełnienia tych przesłanek przysługują twórcy zarówno autorskie prawa osobiste, jak i autorskie prawa majątkowe, w szczególności zaś wynagrodzenie za korzystanie z utworu. Cecha indywidualności przejawia się w samym procesie twórczym i oznacza oryginalność, niepowtarzalność. Sam "przejaw działalności twórczej" nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest bowiem, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem cechować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi. Zatem dla zakwalifikowania określonego rezultatu działalności projektanta (np. projektu wystroju wnętrz) jako przedmiotu prawa autorskiego, konieczne jest spełnienie przesłanek utworu określonych w art. 1 ust. 1 tej ustawy.

Należy również podkreślić, że nie każdy projekt spełnia przesłanki utworu w rozumieniu ww. ustawy. Dotyczy to w szczególności projektów będących powieleniem innych projektów, a więc niebędących rezultatem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, jak również projektów typowych, zawierających powtarzalne, nieoryginalne rozwiązania. Projekty takie nie podlegają ochronie autorsko-prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy zauważyć, że przedmiotem prawa autorskiego jest utwór, którym może być również projekt aranżacji wnętrz, posiadający indywidualny charakter własnego pomysłu. Jak wynika z powołanych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej, ustalony w jakiejkolwiek postaci. Przejawem działalności twórczej jest uzewnętrzniony rezultat działalności twórcy.

Jak wskazano na wstępie, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w zw. z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy, usługi twórców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, korzystają z obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy w odniesieniu do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że opisana we wniosku usługa przygotowania projektu aranżacji wnętrz mająca charakter utworu artystycznego świadczona przez Wnioskodawczynię działającą jako indywidualny twórca, za którą Wnioskodawczyni otrzymuje wynagrodzenie - honorarium, z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, tj. sprzedaży Projektu oraz autorskich praw majątkowych, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w zw. z poz. 181 załącznika nr 3 do tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.