0114-KDIP1-1.4012.533.2019.1.EW - Zwolnienie z VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanych w miejscowościach (...) i (...) - prawidłowe.

W dniu 1 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanych w miejscowościach (...) i (...).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik nabył na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży z dnia 22 września 2016 r. nieruchomość stanowiącą stację paliw. Zgodnie z opisem zawartym w akcie notarialnym jest to nieruchomość zabudowana wolnostojącym jednokondygnacyjnym budynkiem handlowo usługowym (budynek stacji paliw), szambem, podziemnymi zbiornikami na paliwa, trzema dystrybutorami paliwa, dystrybutorem LPG, dwoma zbiornikami naziemnymi na gaz. Syndyk masy upadłościowej, który sprzedał wskazaną nieruchomość na rzecz podatnika nie był zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług.

Na nieruchomości 1 nabytej w dniu 22 września 2016 r. znajduję się jedna działka ewidencyjna nr (...), położonej w miejscowości (...), gmina (...), woj. (...).

Nieruchomość 1 od daty jej nabycia przez spółkę do dnia dzisiejszego wykorzystywana jest w prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej i prowadzona jest na niej sprzedaż paliw oraz działalność z nią związana tj. sklep w budynku stacji paliw. Nieruchomość jest zatem wykorzystywana zgodnie z jej przeznaczeniem.

Budynki i budowle znajdujące się na nieruchomości nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy, od czasu ich nabycia korzystała z nich wyłącznie spółka A. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność gospodarcza skupia się głównie na sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw oraz sprzedaży detalicznej prowadzonej w niewyspecjalizowanych sklepach prowadzonych w budynkach znajdujących się na stacjach paliw.

Nieruchomość 1 jest wykorzystywana od jej nabycia tj. od dnia 22 września 2016 r. do dnia dzisiejszego. Wykorzystywana jest do prowadzonej na niej sprzedaży, która jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Na nieruchomości 1 znajdują się: wolnostojący jednokondygnacyjny budynek handlowo usługowy (budynek stacji paliw), szambo, podziemne zbiorniki na paliwa, trzy dystrybutory paliwa, dystrybutor LPG, dwa zbiornikami naziemne na gaz. Wskazane wyżej obiekty zgodnie z ustawą prawo budowlane winny być kwalifikowane zgodnie z załącznikiem do ustawy do kategorii obiektów budowlanych wskazanych w kategorii XX tj. stacje paliw. Stanowią one spójną zabudowę służącą do jednego celu - prowadzenia stacji paliw. W ramach takiego stanowiska przytaczam orzeczenie WSA w Lublinie: Wyrok WSA w Lublinie z 7 listopada 2012 r. sygn. I SA/Lu 495/12 "Dystrybutory paliwa oraz dystrybutory gazu są (...) urządzeniami technicznymi (art. 3 pkt 9 prawa budowlanego) związanymi z obiektem budowlanym, jakim są zbiorniki oraz zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Użytkowanie obiektów budowlanych - zbiorników zgodnie z przeznaczeniem (oraz stacji paliw jako całości techniczno-użytkowej) jest możliwe dzięki funkcji polegającej na odmierzaniu paliwa lub gazu oraz przemieszczaniu paliwa lub gazu ze zbiornika do baku pojazdu - wykonywanej przez dystrybutory. W konsekwencji skoro dystrybutory paliwa i gazu stanowią urządzenia budowlane związane z obiektami budowlanymi, jakimi są zbiorniki paliwa i gazu i zapewniają możliwość użytkowania obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem, to są one budowlami w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 UPOL".

Obiekty stacji paliw stanowiły środki trwałe w prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Na przedmiotowe nieruchomości nie poczyniono nakładów, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej poszczególnych budynków, budowli czy ich części.

Przeprowadzone prace remontowe można uznać za kosmetyczne, nie wprowadzały istotnych zmian w zakresie użytkowania obiektów, a miały na celu jedynie odświeżenie i poprawę stanu technicznego obiektów.

Podatnik zamierza obecnie dokonać sprzedaży nieruchomości.

Podatnik nabył na podstawie aktu notarialnego z dnia 21 czerwca 2013 r. nieruchomość 2 stanowiącą stację paliw.

Zgodnie z opisem jest to nieruchomość zabudowana budynkiem stacji paliw wraz z wyposażeniem, trzema zbiornikami podziemnymi paliwa, trzema dystrybutorami paliwa. Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, który sprzedał wskazaną nieruchomość na rzecz podatnika nie był zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług.

Nieruchomość 2 ta składa się z jednej działki ewidencyjnej oznaczonej nr (...), położonej w miejscowości (...), gmina (...), województwo (...).

Nieruchomości 2 od daty jej nabycia przez spółkę do dnia dzisiejszego wykorzystywana jest w prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej i prowadzona jest na niej sprzedaż paliw oraz działalność z nią związana tj. sklep w budynku stacji paliw.

Nieruchomość 2 jest wykorzystywana zgodnie z jej przeznaczeniem. Budynki i budowle znajdujące się na nieruchomości nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy, od czasu ich nabycia korzystała z nich wyłącznie spółka 1.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność gospodarcza skupia się głównie na sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw oraz sprzedaży detalicznej prowadzonej w niewyspecjalizowanych sklepach prowadzonych w budynkach na stacjach paliw.

Nieruchomości 2 jest wykorzystywana od jej nabycia od dnia 21 czerwca 2013 r. do dnia dzisiejszego. Wykorzystywana jest do prowadzonej na niej sprzedaży, która jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomość 2 jest zabudowana budynkiem stacji paliw wraz z wyposażeniem tj. systemem podglądu dystrybutorów, monitoringiem obiektu wraz z instalacją c.o., trzema zbiornikami podziemnymi dwupłaszczowymi na paliwa oraz trzema dystrybutorami paliwa, nad którymi znajduje się wiata stalowa oraz pylon cenowy.

Wskazane wyżej obiekty zgodnie z ustawą prawo budowlane winny być kwalifikowane zgodnie z załącznikiem do ustawy do kategorii obiektów budowlanych wskazanych w kategorii XX tj. stacje paliw. Stanowią one spójną zabudowę służącą do jednego celu - prowadzenia stacji paliw. W ramach takiego stanowiska przytaczam orzeczenie WSA w Lublinie: Wyrok WSA w Lublinie z 7 listopada 2012 r. sygn. I SA/Lu 495/12 "Dystrybutory paliwa oraz dystrybutory gazu są (...) urządzeniami technicznymi (art. 3 pkt 9 prawa budowlanego) związanymi z obiektem budowlanym, jakim są zbiorniki oraz zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Użytkowanie obiektów budowlanych - zbiorników zgodnie z przeznaczeniem (oraz stacji paliw jako całości techniczno-użytkowej) jest możliwe dzięki funkcji polegającej na odmierzaniu paliwa lub gazu oraz przemieszczaniu paliwa lub gazu ze zbiornika do baku pojazdu - wykonywanej przez dystrybutory. W konsekwencji skoro dystrybutory paliwa i gazu stanowią urządzenia budowlane związane z obiektami budowlanymi, jakimi są zbiorniki paliwa i gazu i zapewniają możliwość użytkowania obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem, to są one budowlami w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 UPOL".

Obiekty stacji paliw stanowiły środki trwałe w prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej. Na przedmiotową nieruchomość nie poczyniono nakładów, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej poszczególnych budynków, budowli czy ich części. Przeprowadzone prace remontowe można uznać za kosmetyczne, nie wprowadzały istotnych zmian w zakresie użytkowania obiektów, a miały na celu jedynie odświeżenie i poprawę stanu technicznego obiektów.

Podatnik zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości. 

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy obecnie gdy podatnik będzie dokonywał sprzedaży opisanych nieruchomości (stacji paliw) będzie ona objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług lub też w oparciu o inny przepis ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy

Sprzedaż nieruchomości stanowiących stacje paliw jest objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

Jeżeli dostawa nie spełnia kryteriów do zwolnienia określonego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w następnej kolejności konieczne jest przeanalizowanie podstaw do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a zwolniona jest dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Zatem w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Podatnik nabył na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży z dnia 22 czerwca 2016 r. nieruchomość 1 stanowiącą stację paliw. Zgodnie z opisem zawartym w akcie notarialnym jest to nieruchomość zabudowana wolnostojącym jednokondygnacyjnym budynkiem handlowo usługowym (budynek stacji paliw), szambem, podziemnymi zbiornikami na paliwa, trzema dystrybutorami paliwa, dystrybutorem LPG, dwoma zbiornikami naziemnymi na gaz. Syndyk masy upadłościowej, który sprzedał wskazaną nieruchomość na rzecz podatnika nie był zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług.

Na nieruchomości 1 nabytej w dniu 22 września 2016 r. znajduję się jedna działka ewidencyjna nr (...), położonej w miejscowości (...), gmina (...), woj. (...).

Nieruchomość od daty jej nabycia przez spółkę 1 do dnia dzisiejszego wykorzystywana jest w prowadzonej przez spółkę1 działalności gospodarczej i prowadzona jest na niej sprzedaż paliw oraz działalność z nią związana tj. sklep w budynku stacji paliw. Nieruchomość jest zatem wykorzystywana zgodnie z jej przeznaczeniem.

Budynki i budowle znajdujące się na nieruchomości 1 nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy, od czasu ich nabycia korzystała z nich wyłącznie spółka 1.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Nieruchomość 2 jest wykorzystywana od jej nabycia tj. od dnia 22 września 2016 r. do dnia dzisiejszego.

Wykorzystywana jest do prowadzonej na niej sprzedaży, która jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Na nieruchomości 2 znajdują się: wolnostojący jednokondygnacyjny budynek handlowo usługowy (budynek stacji paliw), szambo, podziemne zbiorniki na paliwa, trzy dystrybutory paliwa, dystrybutor LPG, dwa zbiornikami naziemne na gaz. Wskazane wyżej obiekty zgodnie z ustawą prawo budowlane winny być kwalifikowane zgodnie z załącznikiem do ustawy do kategorii obiektów budowlanych wskazanych w kategorii XX tj. stacje paliw. Stanowią one spójną zabudowę służącą do jednego celu - prowadzenia stacji paliw. Z opisu sprawy wynika, że dystrybutory paliwa i gazu stanowią urządzenia budowlane związane z obiektami budowlanymi, jakimi są zbiorniki paliwa i gazu i zapewniają możliwość użytkowania obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem, to są one budowlami w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 Ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170).

Obiekty stacji paliw stanowiły środki trwałe w prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Na przedmiotowe nieruchomości 2 nie poczyniono nakładów, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej poszczególnych budynków, budowli czy ich części.

Podatnik nabył na podstawie aktu notarialnego z dnia 21 czerwca 2013 r. nieruchomość 2 stanowiącą stację paliw.

Zgodnie z opisem jest to nieruchomość 2 zabudowana budynkiem stacji paliw wraz z wyposażeniem, trzema zbiornikami podziemnymi paliwa, trzema dystrybutorami paliwa. Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą, który sprzedał wskazaną nieruchomość na rzecz podatnika nie był zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług.

Nieruchomość 2 ta składa się z jednej działki ewidencyjnej oznaczonej nr (...), położonej w miejscowości (...), gmina (...), województwo (...).

Nieruchomości 2 od daty jej nabycia przez spółkę do dnia dzisiejszego wykorzystywana jest w prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej i prowadzona jest na niej sprzedaż paliw oraz działalność z nią związana tj. sklep w budynku stacji paliw. Nieruchomość 2 jest wykorzystywana zgodnie z jej przeznaczeniem. Budynki i budowle znajdujące się na nieruchomości nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy, od czasu ich nabycia korzystała z nich wyłącznie spółka A.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Nieruchomości 2 jest wykorzystywana od jej nabycia od dnia 21 czerwca 2013 r. do dnia dzisiejszego. Wykorzystywana jest do prowadzonej na niej sprzedaży, która jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomość 2 jest zabudowana budynkiem stacji paliw wraz z wyposażeniem tj. systemem podglądu dystrybutorów, monitoringiem obiektu wraz z instalacją c.o., trzema zbiornikami podziemnymi dwupłaszczowymi na paliwa oraz trzema dystrybutorami paliwa, nad którymi znajduje się wiata stalowa oraz pylon cenowy.

Obiekty stacji paliw stanowiły środki trwałe w prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Na przedmiotowych nieruchomościach nie poczyniono nakładów, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej poszczególnych budynków, budowli czy ich części. Przeprowadzone prace remontowe można uznać za kosmetyczne, nie wprowadzały istotnych zmian w zakresie użytkowania obiektów, a miały na celu jedynie odświeżenie i poprawę stanu technicznego obiektów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż nieruchomości 1 nr (...) w miejscowości (...) i (...) w miejscowości (...) może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. z późn. zm..

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności i przywołanych przepisów, należy stwierdzić, że dostawa Nieruchomości 1 i 2 zabudowanych korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa Nieruchomości zabudowanych nastąpi po pierwszym zasiedleniu i w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

Z wniosku wynika, że działka nr (...) zabudowana jest budynkami i budowlami: wolnostojącym jednokondygnacyjnym budynkiem handlowo-usługowym (budynek stacji paliw), szambem, podziemnymi zbiornikami na paliwa, trzema dystrybutorami paliwa, dystrybutorem LPG, dwoma zbiornikami naziemnymi na gaz.

Działka nr (...) zabudowana jest budynkami i budowlami stacji paliw wraz z wyposażeniem tj. systemem podglądu dystrybutorów, monitoringiem obiektu wraz z instalacją c.o., trzema zbiornikami podziemnymi dwupłaszczowymi na paliwa oraz trzema dystrybutorami paliwa, nad którymi znajduje się wiata stalowa oraz pylon cenowy.

Wnioskodawca - nie ponosił nakładów, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej poszczególnych budynków, budowli czy ich części.

Nieruchomość 1 posadowioną na działce nr (...) Wnioskodawca nabył 22 września 2016 r., a nieruchomość 2 posadowioną na działce nr (...) nabył 21 czerwca 2013 r. Na obydwu nieruchomościach prowadzi działalność gospodarczą od chwili ich nabycia. Tym samym od momentu pierwszego zasiedlenia do dnia sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Zatem zostaną spełnione przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w odniesieniu do sprzedaży budynków zlokalizowanych na działce nr 53.

A zatem biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że do dostawy budynku oraz budowli posadowionych na działkach nr (...) i (...) zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku VAT zdefiniowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ transakcja nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz od daty pierwszego zasiedlenia minął już okres dwóch lat.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT będzie miało więc zastosowanie również dla dostawy gruntu, na którym budynki te są posadowione ponieważ zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem sprzedaż nieruchomości zabudowanych w miejscowości (...) o numerze działki (...) i nieruchomości w miejscowości (...) o numerze działki (...) podlegać będzie zwolnieniu

z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.