0114-KDIP1-1.4012.526.2019.1.RR

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2019 r. (data wpływu 24 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania okresu rozliczeniowego, w którym Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 24 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania okresu rozliczeniowego, w którym Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Działalność gospodarcza Spółki obejmuje przede wszystkim świadczenie usług leasingu. Może to być zarówno leasing operacyjny, o którym mowa w art. 17b ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT), leasing finansowy, o którym mowa w art. 17f ustawy o CIT, jak i będący defacto odrębnym rodzajem leasingu - leasing gruntów, o którym mowa w art. 17i ustawy o CIT. Zawierane przez Spółkę umowy spełniają warunki przewidziane w ww. przepisach.

Przedmiotem zawieranych przez Spółkę umów leasingu są nowe i używane pojazdy mechaniczne podlegające rejestracji. Pojazdy te zwykle są nabywane przez Spółkę od dilerów samochodowych, komisów i innych dostawców, którzy są zarejestrowanymi podatnikami VAT. Przedmiotem działalności Spółki jest oddawanie środków trwałych do używania na podstawie umów leasingu, zaś przedmiotowe samochody nabywane są przez Spółkę wyłącznie w celu oddania ich do odpłatnego używania korzystającym na podstawie umów leasingu i niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie pojazdów przeznaczonych do tych celów.

W przypadku nabywania tych towarów sekwencja zdarzeń jest następująca, zarówno w odniesieniu do samochodów nowych, jak i używanych:

1. Po dokonaniu wyboru pojazdu przez klienta (korzystającego), dostawca tego pojazdu (diler samochodowy lub komis) wystawia na Spółkę fakturę sprzedaży.

2. Pojazd rejestrowany jest na Spółkę jako nowego właściciela w wydziale komunikacji właściwego starosty. Stosownie do art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (dalej: uPRD), rejestracji dokonuje się na podstawie dowodu własności pojazdu, przy czym rolę tę pełni faktura wystawiona przez dilera lub komis oraz wydana przez dilera/komis karta pojazdu. Zwykle rejestracja dokonywana jest przez zewnętrzny podmiot lub pracowników dilera, przy czym działają oni na podstawie udzielonego przez Spółkę pełnomocnictwa. O ile w przypadku samochodów nowych, które nie były dotychczas zarejestrowane, jest to pierwsza rejestracja, o tyle w przypadku samochodów używanych - następuje przerejestrowanie samochodu na Spółkę.

3. Co do zasady, po rejestracji pojazdu Spółka dokonuje zapłaty za pojazd na podstawie otrzymanej faktury, przy czym jeśli prawo własności pojazdu nie przeszło na Spółkę z chwilą otrzymania faktury, to przechodzi ono nie później niż z chwilą dokonania tej zapłaty. Płatność za nabywany pojazd może być dokonana przez Spółkę również przed dokonaniem rejestracji pojazdu - ma to miejsce wtedy, gdy spełnione są łącznie następujące warunki (i) z uwagi na długotrwałą współpracę oraz przeprowadzony wewnętrznie proces weryfikacji dostawca ma status tzw. wiarygodnego dostawcy lub (ii) dostawca jest autoryzowanym dilerem danej marki pojazdów.

4. Następnie pojazd odbierany jest od dilera / komisu. Zazwyczaj jest to odbiór "trójstronny", przy czym korzystający może być upoważniony do odbioru przedmiotu leasing również w imieniu Spółki i w takim przypadku potwierdza tę okoliczność w jej imieniu. Na okoliczność odbioru towaru sporządzany jest odpowiedni protokół odbioru. Po podpisaniu go przez korzystającego i dilera, pracownik Spółki lub diler lub upoważniony rejestrator pojazdu dostarcza go do Spółki.

5. Po dokonaniu odbioru, w oparciu o protokół potwierdzający ten odbiór, Spółka dokonuje aktywacji umowy leasingu. Aktywacja oznacza uruchomienie praw i obowiązków wynikających z umowy, w szczególności przyznanie korzystającemu uprawnienia do korzystania z przedmiotu leasingu, a ze strony Spółki - rozpoczęcie naliczania rat leasingowych. W oparciu o protokół odbioru, w przypadku leasingu operacyjnego, o którym mowa w art. 17b ustawy o CIT, Spółka wprowadza również pojazd do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i rozpoczyna dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej pojazdu.

Faktura wystawiona przez dilera / komis dla udokumentowania sprzedaży pojazdu odnosi się każdorazowo do konkretnego pojazdu, oznaczonego co do tożsamości za pomocą numeru VIN. Z chwilą wystawienia faktury przez dilera samochodowego (bądź komis) pojazd ten jest gotowy do wydania i Spółka (bądź korzystający w jej imieniu) może dokonać jego odbioru w każdym momencie. Diler / komis nie może dokonać sprzedaży samochodu, którego dotyczy wystawiona faktura, innemu podmiotowi, ani zarejestrować go na inny podmiot niż Spółka, ani też dokonać wydania pojazdu na rzecz innego podmiotu niż korzystający (który odbiera pojazd działając w imieniu Spółki).

W odniesieniu do powyższego stanu faktycznego, Spółka rozważa możliwość odstąpienia od wymogu, by protokół odbioru samochodów nowych i używanych podpisywany był każdorazowo zarówno przez dilera (komis), jak i przez korzystającego. Według planowanego rozwiązania, którego celem jest ograniczenie wymogów administracyjnych, protokół odbioru zarówno samochodu nowego, jak i używanego od dilera (komis) podpisywany byłby tylko przez korzystającego, na wzorze dostarczonym przez Spółkę. Po potwierdzeniu odbioru pojazdu w drodze protokołu korzystający przesyłałby jego skan do Spółki w formie załącznika do wiadomości e-mail. W szczególności, Spółka planuje, by proces aktywowania umowy leasingu samochodów nowych i używanych wyglądał następująco:

1. Po wydaniu zgody na zawarcie umowy leasingu, funkcjonujący w ramach Spółki Departament Realizacji i Obsługi Umów (DROU) będzie zamawiać dokumenty do rejestracji od dilera (komisu), w tym fakturę dokumentującą dostawę. Osoba odpowiedzialna w Spółce za rejestrację pojazdów (bądź firma zewnętrzna, działająca na zlecenie Spółki) odbierze te dokumenty od dilera (komisu), a następnie prześle ich skany do weryfikacji do DROU.

2. DROU zweryfikuje otrzymane dokumenty, a jeśli weryfikacja ta będzie pomyślna - wyda zgodę na rejestrację pojazdu.

3. Osoba odpowiedzialna w Spółce za rejestrację (bądź firma zewnętrzna działająca na zlecenie Spółki) dokona rejestracji pojazdu w Wydziale Komunikacji, a następnie prześle skany dokumentów po rejestracji do DROU.

4. DROU zarejestruje przedmiot leasingu w wewnętrznym systemie wykorzystywanym przez Spółkę, zleci realizację płatności za pojazd, a także wygeneruje wzór protokół odbioru i prześle go do korzystającego (w formie załącznika do wiadomości e-mail).

5. Korzystający od momentu zarejestrowania pojazdu może go w każdej chwili odebrać. Po dokonaniu odbioru pojazdu będzie zobowiązany do wydrukowania otrzymanego wcześniej od DROU protokołu odbioru, podpisania go po odbiorze pojazdu i przesłania jego skanu do Spółki (jako załącznika do wiadomości e-mail).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym należy uznać, że u dostawcy w momencie wystawienia faktury dokumentującej dostawę nowego bądź używanego pojazdu powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT, a w konsekwencji, że Spółka będzie mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT za okres, w którym otrzyma fakturę, nawet jeśli płatność za przedmiot leasingu oraz jego fizyczny odbiór przez korzystającego będą dokonane w późniejszym okresie rozliczeniowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaprezentowanych okolicznościach obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT po stronie dostawcy powstaje w momencie wystawienia faktury, wobec czego Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT za okres, w którym faktura została przez nią otrzymana, niezależnie od daty płatności i fizycznego odbioru samochodu nowego bądź używanego przez korzystającego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym przez dostawę towarów - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie natomiast do art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, a więc - w przypadku dostawy towarów - z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, przy czym w świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Jednocześnie, prawo do odliczenia, zgodnie z art. 86 ust. 10 i 10b ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów na terytorium kraju może być zrealizowane w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał po stronie dostawcy obowiązek podatkowy, jednak nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę.

Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, wniosek dotyczy wyłącznie pojazdów nowych bądź używanych, nabywanych w celu oddania ich przez Spółkę do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu, a więc pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, które wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Jak wynika z powyższego, o momencie, w którym Spółka jest uprawniona do realizacji swojego prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia pojazdów, decyduje, oprócz otrzymania faktury, również moment powstania obowiązku podatkowego po stronie dilera samochodowego. Momentem tym jest natomiast przeniesienie przez dilera na Spółkę prawa do rozporządzania samochodem jak właściciel.

"Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel" nie jest tożsame z prawem własności towaru w rozumieniu prawa cywilnego. Nawet jeśli dany podmiot nie dysponuje prawem własności towaru w świetle prawa cywilnego, ale dysponuje towarem tak jakby był jego właścicielem, to należy mówić o dokonaniu dostawy towaru (zob. np. wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 8 lutego 1990 r. w sprawie C-320/88, Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV). Pojęcie przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel powinno obejmować również przypadki, gdy doszło do przekazania szeroko pojętej kontroli ekonomicznej nad rzeczą - skutkiem czego kupujący może nią dysponować jak właściciel - mimo iż nie miało miejsca prawne przejście własności na nabywcę. Decydujące znaczenie ma bowiem ekonomiczna strona transakcji, a więc przeniesienie, lub jego brak, ekonomicznego władztwa nad rzeczą (por.t. 9 i 10 do art. 14-19 w Dyrektywa VAT. Komentarz, red. K. Sachs i R. Namysłowski, Wyd. Wolters Kluwer 2008; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 marca 2011 r., sygn. I FSK 431/10).

Zdaniem Spółki, dla powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT kluczowe znaczenie ma to, aby dostawca towaru przeniósł na jego nabywcę istotne atrybuty władztwa ekonomicznego, tak, aby można było stwierdzić, że nabywca - bez względu na posiadanie prawa własności - zachowywał się lub był traktowany jak właściciel towaru.

W ocenie Spółki, fizyczne (czy też cywilnoprawne) posiadanie towaru nie ma kluczowego znaczenia dla stwierdzenia przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, jest to wyraźnie widoczne na przykładzie tzw. łańcuchowej dostawy towarów (art. 7 ust. 8 ustawy o VAT), w przypadku której niektóre podmioty w łańcuchu transakcji nigdy fizycznie nie dysponują towarem, tymczasem dostawa miedzy nimi a kolejnymi podmiotami w łańcuchu uznawana jest za dostawę towaru. Tym samym fakt, że Spółka (tudzież działający w jej imieniu korzystający) nie dysponuje jeszcze fizycznie towarem nie może mieć znaczenia dla określenia momentu dostawy tego towaru.

W opisanych okolicznościach o dokonaniu dostawy towaru w momencie wystawienia faktury przez dilera samochodowego decydują następujące przesłanki:

1. W momencie wystawienia faktury diler / komis traci możliwość korzystania z towaru. Pojazd (czy to nowy, czy używany), którego dotyczy faktura, nie może już być sprzedany innemu podmiotowi. Diler / komis nie będzie mógł go także już wykorzystywać do prezentacji innym klientom. W praktyce pojazd taki może być przez dilera / komis wyłącznie przechowywany oczekując na odbiór przez korzystającego, działającego w imieniu Spółki. Z kolei Spółka lub korzystający chcąc przeprowadzić modyfikację pojazdu, może już takiej modyfikacji (np. oklejenie pojazdu czy montaż dodatkowych elementów) dokonać u dilera lub podmiotu trzeciego.

2. W momencie wystawienia faktury diler / komis traci wolę posiadania pojazdu - w jego interesie jest bowiem, aby pojazd został niezwłocznie wydany (np. w celu zwolnienia przestrzeni służącej do przechowywania pojazdów). Natomiast Spółka ma wolę posiadania pojazdu, co objawia się rejestracją pojazdu we własnym imieniu.

3. Z chwilą wystawienia faktury przez dilera / komis, Spółka staje się uprawniona do zarejestrowania pojazdu na własne imię, w efekcie czego Spółka bądź podmiot, któremu Spółka nada takie uprawnienia, uzyskuje możliwość poruszania się po drogach publicznych zarejestrowanym pojazdem.

4. Wreszcie, stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (dalej: uOC), "Posiadacz pojazdu jest obowiązany zawrzeć umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych najpóźniej w dniu rejestracji pojazdu mechanicznego, z wyjątkiem pojazdów historycznych, ale nie później niż z chwilą wprowadzenia pojazdu do ruchu". Z powyższego wynika, że to Spółka (względnie korzystający) jest zobowiązana do zawarcia umowy ubezpieczenia i to na niej (ewentualnie korzystającym) spoczywają ryzyka z tym związane, np. możliwość nałożenia kary z tytułu braku zawarcia umowy ubezpieczenia (art. 88 uOC).

5. Niewątpliwie, sama możliwość zarejestrowania pojazdu na własne imię przemawia za poglądem, iż na Spółkę przenoszone jest prawo do rozporządzania pojazdem jak właściciel. Przez wystawienie faktury diler / komis godzi się na to, że w obrocie prawnym Spółka będzie traktowana jak właściciel pojazdu oraz będzie w stanie to prawo własności udowodnić, podczas gdy atrybutów tych nie będzie posiadać już diler / komis. W związku z rejestracją pojazdu, dla potrzeb przepisów o ruchu drogowym Spółka traktowana jest jako właściciel pojazdu (niezależnie od tego, czy w sensie cywilnoprawnym prawo własności zostało rzeczywiście na Spółkę przeniesione). Dalszego potwierdzenia w tym zakresie dostarczają daleko idące konsekwencje prawne, które wiążą się z rejestracją pojazdu, w tym konsekwencje wynikające z przepisów regulujących funkcjonowanie Centralnej Ewidencji Kierowców (dalej: CEPiK), tj. art. 80a-80d uPRD. Na podstawie art. 80b ust. 1 pkt 5 uPRD, w rezultacie rejestracji pojazdu dane Spółki zostaną uwidocznione w CEPiK, która to baza zawiera również informacje o zawarciu umowy ubezpieczenia (art. 80b ust. 1 pkt 6 uPRD). Stosownie natomiast do art. 80c ust. 1 uPRD, dane z CEPiK udostępnia się m.in. prokuraturze, Policji, sądom, komornikom sądowym, organom egzekucji administracyjnej czy Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu. Wiąże się z tym szereg konsekwencji prawnych, np.:

* w przypadku kradzieży pojazdu z salonu dilerskiego, to Spółka będzie traktowana jako pokrzywdzony w postępowaniu karnym (ponieważ z perspektywy organów ścigania będzie ona właścicielem skradzionego pojazdu),

* w przypadku nieuprawnionego użytku pojazdu przez osoby trzecie to na adres Spółki zostanie skierowany mandat kamy i Spółka będzie zobowiązana (przynajmniej przejściowo) ponosić koszty z tym związane,

* organy egzekucyjne (skarbowe lub komornik sądowy) mogą dokonać zajęcia pojazdu w przypadku prowadzenia egzekucji przeciw Spółce; diler natomiast za pomocą dowodu rejestracyjnego i polisy ubezpieczeniowej może wykazać, że przechowywany przez niego pojazd nie jest jego własnością;

* Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny może powziąć informację o braku zawarcia umowy ubezpieczenia i nałożyć na Spółkę opłatę karną;

* pojazd może zostać potraktowany przez sąd jako element majątku Spółki, np. w ramach potencjalnego postępowania upadłościowego, gdyby takie było przeciw Spółce prowadzone.

Powyższe potwierdza, że z perspektywy całokształtu przepisów prawa, z chwilą wystawienia faktury, a tym samym nabycia uprawnienia do zarejestrowania pojazdu zarówno nowego, jak i używanego, na własne imię, Spółka zaczyna być traktowana jako właściciel przedmiotowego pojazdu.

Należy dodatkowo wskazać - mając pełną świadomość braku bezpośrednich korelacji pomiędzy przepisami prawa cywilnego a skutkami na gruncie podatku VAT - że zgodnie z art. 7093 ustawy kodeks cywilny: "Jeżeli rzecz nie zostanie wydana korzystającemu w ustalonym terminie na skutek okoliczności, za które ponosi on odpowiedzialność, umówione terminy płatności rat pozostają niezmienione". Przepis ten wskazuje więc jednoznacznie, że o rozpoczęciu świadczenia usług leasingu i powstaniu należności z tego tytułu w żaden sposób nie decyduje moment odbioru pojazdu przez korzystającego. Kluczowy pozostaje moment nabycia pojazdu przez finansującego i umożliwienie odbioru przedmiotu umowy korzystającemu. Jeśli korzystający nie odbierze pojazdu w wyznaczonym terminie (np. zwleka z takim odbiorem), w świetle przepisów kodeksu cywilnego umowa leasingu trwa i należne są na rzecz finansującego przewidziane w niej raty leasingowe. Skoro tak, to należy uznać, że również na gruncie podatku VAT po stronie finansującego powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT - umowa taka trwa co jednak oznacza, że finansujący nabył prawo do przedmiotu leasingu, nawet jeśli korzystający zwleka z odbiorem rzeczy bądź odbiera ją z opóźnieniem.

Takie też stanowisko wynika z interpretacji organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji z 31 lipca 2014 r. (sygn. ITPP2/443-558/14/RS) odnosząc się do momentu, w którym następuje przeniesienie prawa do rozporządzania samochodem jak właściciel Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że "Wystawienie faktury potwierdzającej zawarcie umowy sprzedaży towarów należ rozumieć jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy".

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 15 Października 2015 r. (sygn. IPPP1/4512-786/15-2/Kr) uznał, że "wystawienie faktury, daje klientowi możliwość zarejestrowania samochodu i uzyskania dowodu rejestracyjnego pojazdu, i tym samym daje kupującemu prawo do dysponowania tym towarem jak właściciel. W konsekwencji obowiązek podatkowy z tytułu ww. sprzedaży będzie powstawał z chwilą postawienia samochodu do dyspozycji klienta, który - jak wynika z treści wniosku - będzie tożsamy z datą wystawienia faktury."

Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 17 marca 2016 r. (sygn. ILPP5/4512-1-306/15-2/AG) stwierdził, że "Skoro zatem wystawienie przedmiotowej faktury daje kupującemu możliwość rejestracji pojazdu, to daje kupującemu prawo do dysponowania samochodem jak właściciel."

Analogiczne stanowisko zajęli również:

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 28 listopada 2014 r. (sygn. ITPP2/443-1190/14/KT),

* Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 19 listopada 2014 r. (sygn. IPTPP4/443-585/14-6/UNr),

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 19 sierpnia 2014 r. (sygn. ILPP1/443-447/14-2/AW).

Co więcej, również w odpowiedzi na wniosek Spółki dotyczący prawa do odliczenia VAT przy nabyciu nowych pojazdów, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 14 sierpnia 2017 r. wydał interpretację o nr 0114-KDIP4.4012.252.2017.1.BS. W interpretacji tej organ potwierdzając prawidłowość stanowiska Spółki uznał, że " W analizowanej sprawie moment wystawienia faktury i wydania karty pojazdu w celu jego zarejestrowania, jest momentem, w którym pojazd ten jest stawiany do dyspozycji Wnioskodawcy".

Mając powyższe na uwadze Spółka stoi na stanowisku, że będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego VAT, wykazanego w fakturze wystawionej przez dilera (bądź komis samochodowy) w okresie rozliczeniowym, w którym taką fakturę uzyska, nawet w przypadku, gdy zapłata za samochód i jego fizyczny odbiór będą dokonane w późniejszym okresie rozliczeniowym. Wystawienie faktury przez dilera / komis wiąże się bowiem z przeniesieniem na Spółkę atrybutów właściciela, co uzewnętrznia się chociażby uprawnieniem Spółki do zarejestrowania pojazdu w charakterze jego właściciela, ale też leżącą po stronie Spółki odpowiedzialnością z tym związaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Dlatego też należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy a nie kontrahentów Wnioskodawcy - Dostawców.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.