0114-KDIP1-1.4012.516.2017.2.IZ

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 grudnia 2017 r. (data wpływu 14 grudnia 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23 listopada 2017 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.516.2017.1.IZ (doręczone w dniu 1 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu zbycia Działki 1 wraz z budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym - jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu zbycia Działki 1 wraz z budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Nie jest również zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) i nie jest podatnikiem w podatku VAT. Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim. Małżonek Wnioskodawcy również nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie działa w charakterze podatnika podatku VAT. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem (dalej łącznie: Małżeństwo) zamieszkują we własnym domu mieszkalnym.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 9 października 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem nabyli udziały w dwóch nieruchomościach gruntowych, tj. działce ewidencyjnej nr 210/4 (dalej: Działka nr 1) oraz działce ewidencyjnej nr 210/5 (dalej: Działka nr 2). Działki zostały nabyte przez Małżeństwo do celów własnych, nie były oferowane do sprzedaży i pozostają w majątku wspólnym Małżeństwa (współwłasność łączna) do chwili obecnej.

Zarówno udziały w Działce nr 1, jak i Działce nr 2 nie stanowią środków trwałych i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej. Ponadto w trakcie ich posiadania nie zostały oddane do użytku osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy leasingu, a Wnioskodawczyni nie osiągała przychodów związanych z ich posiadaniem.

W dniu 18 lutego 1998 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem otrzymali w drodze darowizny jedną działkę (działka ewidencyjna nr 24/3). W 2014 r. Małżeństwo rozpoczęło budowę na przedmiotowej działce domu mieszkalnego dla własnych celów, jednak z uwagi na otrzymanie atrakcyjnej oferty sprzedaży nieruchomości zdecydowało się na jej zbycie. Do sprzedaży działki wraz z budynkiem w stanie surowym zamkniętym doszło w maju 2017 r.

Korzystając z posiadanych obecnie środków finansowych, Małżeństwo ma zamiar wybudować na Działce nr 1 dom jednorodzinny, z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe. Wnioskodawczyni, w związku z budową domu, nie zmierza do osiągania z tego tytułu jakichkolwiek pożytków prawnych.

W ramach planowanej budowy Wnioskodawczyni będzie nabywała materiały oraz usługi budowlane, których cena będzie zawierała podatek VAT. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie dokona ona odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z nabycia towarów i usług.

Wnioskodawczyni bierze pod uwagę, iż w przyszłości jej stan majątkowy może ulec pogorszeniu, co może spowodować konieczność zbycia przez Małżeństwo Działki nr 1 wraz z posadowionym na niej domem mieszkalnym. Do konieczności zbycia Działki nr 1 przez Małżeństwo może dojść przed ukończeniem prac nad budową domu jednorodzinnego na jej terenie lub też po jego ukończeniu, w tym w okresie zamieszkiwania w domu jednorodzinnym na Działce nr 1 przez Małżeństwo.

W takim przypadku, Wnioskodawca będzie podejmował jedynie czynności uzasadnione zwykłym zarządem majątkiem prywatnym. W szczególności, przy ewentualnej sprzedaży Działki nr 1 Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała zorganizowanych działań marketingowych mających na celu znalezienie potencjalnych nabywców.

W przeszłości Wnioskodawczyni nie dokonywała transakcji sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład jej majątku osobistego, z wyłączeniem wskazanej powyżej sprzedaży działki wraz z budynkiem w stanie surowym w maju 2017 r.

Pismem z dnia 7 grudnia 2017 r. Wnioskodawczyni uzupełniła opis zdarzenia przyszłego i wskazała, że planuje wybudować na Działce nr 1 (wskazanej we wniosku) dom jednorodzinny, a następnie zamieszkać w nim razem z mężem. Jednak Zainteresowana bierze pod uwagę, że może nie wystarczyć jej środków na wykończenie tego domu, tak aby móc w nim zamieszkać. W takim przypadku wraz z mężem zdecyduje się na sprzedaż Działki nr 1 wraz z budynkiem. Wybudowany budynek nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej, a ponadto nie będzie przedmiotem najmu. Jak wskazano we Wniosku, Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Budynek ten ma służyć potrzebom mieszkaniowym Zainteresowanej i jej małżonka.

Ponadto ze złożonego uzupełnienia wynika, że przy ewentualnej sprzedaży Działki nr 1 Wnioskodawczyni zamieści ogłoszenie na jej ogrodzeniu oraz wstawi informację w internecie, iż sprzeda działkę z budynkiem. Nie będzie natomiast korzystać z agencji pośrednictwa sprzedaży nieruchomości, ani podejmować działań marketingowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, iż w przypadku gdy w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego dojdzie do konieczności zbycia Działki nr 1 przez Małżeństwo, sprzedaż współwłasności nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż z majątku wspólnego Małżonków Działki nr 1 w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. W wyniku sprzedaży Wnioskodawczyni nie stanie się więc podatnikiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Jednocześnie jednak dla zaistnienia opodatkowania na gruncie ustawy VAT koniecznym jest aby osoba dokonująca transakcji posiadała status podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Innymi słowy, podatnikiem na gruncie ustawy VAT są wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Zatem dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w sytuacji, gdy następuje w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika. W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy VAT dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy przy tym wskazać, że działalność gospodarcza, w rozumieniu przytoczonej powyżej regulacji ustawy o VAT, powinna cechować się m.in. stałością, powtarzalnością, niezależnością jej wykonywania. Wszelkie działania cechujące się fachowością (stałym, nieokazjonalnym, nieamatorskim charakterem), podporządkowaniem regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działaniem na własny rachunek, powtarzalnością działań (np. seryjnością produkcji, stypizowaniem działań, ciągłością współpracy) i uczestnictwem w obrocie gospodarczym, wypełniają znamiona działalności gospodarczej. W konsekwencji nie można uznać za działalność gospodarczą zbycia majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej (dalej: DIS) w Warszawie z dnia 19 stycznia 2017 r., sygn. 1462-IPPP1.4512.1008.2016.1.AS).

Tym samym, dla stwierdzenia czy w zaprezentowanym we wniosku zdarzeniu przyszłym dojdzie do powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT należy ustalić czy Wnioskodawczyni w celu dokonania ewentualnej sprzedaży Działki nr 1 podjęła/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wszelkie działania podejmowane przez nią w związku z nabyciem Działki nr 1 w 2007 r. oraz obecnie planowaną budową domu pozostaną w sferze zarządu majątkiem prywatnym. Ewentualne zbycie Działki nr 1 nastąpi więc w ramach wykonywania praw właścicielskich, poza profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W szczególności, w ocenie Wnioskodawczyni budowa na terenie Działki nr 1 domu mieszkalnego dla własnych celów nie może zostać uznana za działanie, które w sposób zamierzony i ukierunkowany jedynie na osiągnięcie zysku, powiększałyby wartość Działki nr 1. Intencją Wnioskodawczyni nie jest bowiem późniejsza sprzedaż nieruchomości - do zbycia Działki nr 1 dojdzie jedynie w przypadku gdy stan finansowy Wnioskodawczyni ulegnie pogorszeniu.

W kontekście powyższego należy wskazać, iż zgodnie z art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 t.j., z późn. zm.) Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Bez wątpienia wybudowanie domu mieszkalnego na posiadanej Działce nr 1 stanowi jeden z elementów wykonywania prawa własności, zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem nieruchomości. Wnioskodawczyni zmierza bowiem do realizacji potrzeb mieszkaniowych swoich i swojej rodziny. Wnioskodawczyni uwzględnia jednak, iż w przyszłości jej sytuacja majątkowa może zmusić ją do dokonania sprzedaży Działki nr 1, co jednak w żadnym stopniu nie oznacza, że budowa domu ma cel zarobkowy.

Istotnym jest, że żadne z działań podejmowanych przez Wnioskodawczynię, wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, nie jest zbieżne z czynnościami jakie podejmowałyby podmioty zawodowo trudniące się obrotem nieruchomościami. W szczególności Wnioskodawczyni nabyła Działkę nr 1 ponad dziewięć lat temu nie podejmując od tego czasu żadnych działań mających na celu uzyskanie zysku, co nie miałoby miejsca w przypadku profesjonalnego uczestnika obrotu gospodarczego. Ponadto Wnioskodawczyni nie wie na obecną chwilę czy do konieczności zbycia Działki nr 1 w ogóle dojdzie. Natomiast przy ewentualnej sprzedaży Działki nr 1 Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała zorganizowanych działań marketingowych mających na celu znalezienie potencjalnych nabywców. Tym samym działaniom Wnioskodawczyni nie będzie można przypisać przymiotu zorganizowana charakterystycznego dla profesjonalnych uczestników obrotu gospodarczego.

W kontekście powyższego Wnioskodawczyni pragnie zwrócić uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 1 czerwca 2017 r., sygn. I FSK 400/17, w którym wskazano przesłanki do uznania danej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Zdaniem NSA: "To, czy dany podmiot działa jako podatnik podatku VAT wymaga oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec. Przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym". Ponadto zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 29 października 2007 r. (sygn. I FPS 3/07), wydanym w powiększonym składzie "warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca (...)". Stanowisko to znajduje również potwierdzenie w wyrokach NSA z dnia 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 781/13 oraz 27 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 774/13.

Z powyższego wynika więc, że o tym, czy dokonujący sprzedaży działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na podziale nieruchomości na mniejsze działki w celu ich sprzedaży różnym nabywcom czy podejmowanie różnorodnych działań marketingowych. Aktywności takie podejmowane łącznie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Dokonanie budowy domu mieszkalnego na terenie jednej nieruchomości gruntowej z pewnością nie może zostać uznane za tego rodzaju aktywność.

W kontekście powyższego należy zwrócić uwagę na interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego dotyczące przypadków zbliżonych do przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Należy w szczególności wskazać na treść:

* interpretacji indywidualnej DIS w Katowicach z dnia 9 czerwca 2014 r., sygn. IBPP1/443-479/14/ES,

* interpretacji indywidualnej DIS w Bydgoszczy z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. ITPP1/443-1359/12/AP,

* interpretacji indywidualnej DIS w Katowicach z dnia 5 września 2013 r., sygn. IBPP1/443-508/13/MG,

* interpretacji indywidualnej DIS w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2011 r., sygn. ILPP1/443-1268/11-4/KG,

* interpretacji indywidualnej DIS w Poznaniu z 23 listopada 2016 r., sygn. 3063-ILPP2-2.4512.162.2016.1.EW.

Z przedmiotowych interpretacji wynika w szczególności, iż brak aktywności podmiotu zainteresowanego sprzedażą nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zawodowo zajmujących się tego rodzaju obrotem, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT oznacza, że planowana transakcja mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym i tym samym nie wykazuje cech działalności gospodarczej.

Należy więc stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą profesjonalnej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Wnioskodawczyni na gruncie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie będzie podejmowała zorganizowanych i metodycznych czynności, które oceniane całościowo mogłyby zostać uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Wnioskodawczyni w ogóle nie prowadzi działalności gospodarczej, a na Działce nr 1 również nie była prowadzona taka działalność. Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Ponadto Wnioskodawczyni nie dokonywała podziału działki, ani nie zamierza ponosić nakładów finansowych związanych z przygotowaniem Działki nr 1 do sprzedaży lecz wybudować na niej dom dla swojej rodziny. Nieruchomość nie była też przedmiotem dzierżawy, ani najmu. Wreszcie, działania związane z możliwą sprzedażą ograniczą się jedynie do czynności podejmowanych przez przeciętnych, nieprofesjonalnych zbywców. Ewentualna sprzedaż będzie miała więc charakter okazjonalny, uzasadniony potrzebami finansowymi Wnioskodawczyni i jej rodziny. Na powyższą konkluzję w ocenie Wnioskodawczyni nie ma wpływu fakt, iż Małżeństwo w bieżącym roku dokonała zbycia innej nieruchomości gruntowej, otrzymanej w wyniku darowizny prawie 20 lat temu.

Należy więc uznać, iż w niniejszej sprawie nie wystąpił ciąg zdarzeń, które wskazują, że możliwa sprzedaż Działki nr 1 wypełni przesłanki do uznania za transakcję wynikającą z działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie podejmie działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o zaangażowaniu się w zarobkową sprzedaż nieruchomości.

Podsumowując, ewentualna sprzedaż Działki nr 1 będzie jedynie wynikiem rozporządzenia majątkiem osobistym, nie stanowiącym działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawczyni przy ewentualnej sprzedaży nie będzie występowała w charakterze podatnika podatku VAT, a sama czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.) - zwanej dalej Dyrektywą 112, "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C- 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Nie jest również zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług i nie jest podatnikiem w podatku VAT. Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim. Małżonek Wnioskodawczyni również nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie działa w charakterze podatnika podatku VAT. Wnioskodawczyni wraz z mężem zamieszkują we własnym domu mieszkalnym położonym w Markach.

Na podstawie aktu notarialnego z 9 października 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli udziały w dwóch nieruchomościach gruntowych tj. działce ewidencyjnej nr 210/4 (Działka nr 1) oraz działce ewidencyjnej nr 210/5 (Działka nr 2). Działki zostały nabyte przez Małżeństwo do celów własnych, nie były oferowane do sprzedaży i pozostają w majątku wspólnym Małżeństwa (współwłasność łączna) do chwili obecnej.

Zarówno udziały w Działce nr 1 jak i Działce nr 2 nie stanowią środków trwałych i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej. Ponadto w trakcie ich posiadania nie zostały oddane do użytku osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy leasingu, a Wnioskodawczyni nie osiągała przychodów związanych z ich posiadaniem.

W dniu 18 lutego 1998 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem otrzymali w drodze darowizny jedną działkę (działka ewidencyjna nr 24/3). W 2014 r. Małżeństwo rozpoczęło budowę na przedmiotowej działce domu mieszkalnego dla własnych celów, jednak z uwagi na otrzymanie atrakcyjnej oferty sprzedaży nieruchomości zdecydowało się na jej zbycie. Do sprzedaży działki wraz z budynkiem w stanie surowym zamkniętym doszło w maju 2017 r.

Korzystając z posiadanych obecnie środków finansowych, Małżeństwo ma zamiar wybudować na Działce nr 1 dom jednorodzinny, z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe. Wnioskodawczyni, w związku z budową domu, nie zmierza do osiągania z tego tytułu jakichkolwiek pożytków prawnych.

W ramach planowanej budowy Wnioskodawczyni będzie nabywała materiały oraz usługi budowlane, których cena będzie zawierała podatek VAT. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie dokona ona odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z nabycia towarów i usług.

Wnioskodawczyni bierze pod uwagę, iż w przyszłości jej stan majątkowy może ulec pogorszeniu, co może spowodować konieczność zbycia przez Małżeństwo Działki nr 1 wraz z posadowionym na niej domem mieszkalnym. Do konieczności zbycia Działki nr 1 przez Małżeństwo może dojść przed ukończeniem prac nad budową domu jednorodzinnego na jej terenie lub też po jego ukończeniu, w tym w okresie zamieszkiwania w domu jednorodzinnym na Działce nr 1 przez Małżeństwo.

W takim przypadku Wnioskodawczyni będzie podejmowała jedynie czynności uzasadnione zwykłym zarządem majątkiem prywatnym. W szczególności, przy ewentualnej sprzedaży Działki nr 1 Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała zorganizowanych działań marketingowych mających na celu znalezienie potencjalnych nabywców.

W przeszłości Wnioskodawczyni nie dokonywała transakcji sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład jej majątku osobistego, z wyłączeniem wskazanej powyżej sprzedaży działki wraz z budynkiem w stanie surowym w maju 2017 r.

Ponadto w uzupełnieniu złożonego wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że wybudowany na Działce 1 budynek nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej, a ponadto nie będzie przedmiotem najmu. Budynek ten ma służyć potrzebom mieszkaniowym Zainteresowanej i jej małżonka. Zainteresowana wskazała, że przy ewentualnej sprzedaży Działki nr 1 zostanie zamieszczone ogłoszenie na jej ogrodzeniu oraz zostania opublikowana informacja w internecie, iż sprzeda działkę z budynkiem. Nie będzie natomiast korzystać z agencji pośrednictwa sprzedaży nieruchomości, ani podejmować działań marketingowych.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii statusu jako podatnika VAT w odniesieniu do ewentualnej dokonanej w przyszłości transakcji, a w konsekwencji opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży tej Nieruchomości.

W niniejszej sprawie konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Sprzedająca w celu sprzedaży nieruchomości, zamierza podjąć aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z uwagi na powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni - w związku ze sprzedażą Działki 1 wraz z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym - za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami. Powyższe wynika z faktu, że nieruchomość, o której mowa we wniosku, nie została nabyta przez Sprzedającą z zamiarem jej dalszej odsprzedaży. Sprzedająca wraz z Małżonkiem nabyła Działkę nr 1 w 2007 r. wraz z inną działką do własnych celów i przez cały czas ich posiadania nie były one oferowane do sprzedaży, nie były także przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Obecnie, ze względu na pozyskane ze sprzedaży innej nieruchomości środki finansowe (domu mieszkalnego w stanie surowym) Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zamierza rozpocząć budowę domu jednorodzinnego na Działce nr 1. Budynek mieszkalny, jaki ma zostać wybudowany na Działce nr 1, będzie, na co wskazuje Wnioskodawczyni przeznaczony do realizacji własnych celów mieszkaniowych jej i Małżonka. Wnioskodawczyni wskazuje, że w przypadku gdy byłaby zmuszona ze względów finansowych zdecydować o sprzedaży budowanego na własne potrzeby mieszkaniowe domu jednorodzinnego posadowionego na Działce nr 1, nie będzie podejmowała działań wykraczających poza zarząd majątkiem prywatnym. Przy ewentualnej sprzedaży Działki nr 1 zostanie zamieszczone ogłoszenie na jej ogrodzeniu oraz zostania opublikowana informacja w internecie (np. na portalu, iż sprzeda działkę z budynkiem. Zainteresowana nie będzie natomiast korzystać z agencji pośrednictwa sprzedaży nieruchomości, ani podejmować działań marketingowych. W żadnym momencie władania Nieruchomością nie zamierza jej wykorzystywać do celów zarobkowych.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie ewentualnego zbycia ww. nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, nie wystąpi ciąg zdarzeń, które jednoznacznie mogłyby przesądzić, że sprzedaż Działki nr 1 wraz z budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym budowanym w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wypełnia przesłanki działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak Wnioskodawczyni wskazuje, nie zamierza podejmować takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Sprzedająca nie będzie podejmowała żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu w celu jego sprzedaży, na Działce nr 1 będzie budowała dom mieszkalny jednorodzinny z przeznaczeniem na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, a ewentualna jego sprzedaż będzie miała miejsce jedynie w sytuacji gdyby stan majątkowy Wnioskodawczyni uległ pogorszeniu i niemożliwe byłoby ukończenie budowy budynku.

Należy zatem uznać, że działania, jakie Zainteresowana planuje podjąć należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawczyni sprzedając przedmiotową nieruchomość w okolicznościach wskazanych w opisanym zdarzeniu przyszłym będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej i do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy uznać, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży nieruchomości zlokalizowanej na Działce nr 1 w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Sprzedającą cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży Działki nr 1 wraz z budynkiem mieszkalnym, a jej dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, z uwagi na powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że ewentualna sprzedaż opisana w złożonym wniosku, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawczyni z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.