0114-KDIP1-1.4012.496.2017.2.IZ - Brak opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanej nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 października 2017 r. (data wpływu 19 października 2017 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 4 października 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży niezabudowanej nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 19 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 11 października 2017 r. (data wpływu 19 października 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży niezabudowanej nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Aktem notarialnym z dnia 17 maja 2005 r. Wnioskodawca nabył niezabudowaną nieruchomość rolną o obszarze 3 hektary i 16 arów, numer działki 177. Nieruchomość stanowi gospodarstwo w rozumieniu przepisów o podatku rolnym na którym prowadzone były uprawy rolne.

Ze względów zdrowotnych Wnioskodawca chciał sprzedać gospodarstwo rolne, ale ze względu na powierzchnię trudno było zyskać nabywcę.

Wraz z innym sąsiadem Wnioskodawca wystąpił do Wójta Gminy o podział nieruchomości na poszczególne działki.

Decyzją z dnia 12 sierpnia 2015 r. Wójt Gminy zatwierdził podział części nieruchomości na poszczególne działki z wydzieleniem działek na poszerzenie istniejącej drogi gminnej. Przedmiotowa nieruchomość zgodnie z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego gminy uchwalonego przez Radę gminy w dniu 5 listopada 2014 r. położona jest w terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o symbolu 2 MN, 3 MN, w terenie rolniczym, zadrzewień śródpolnych, łąk i pastwisk, zagrożonym powodzią o symbolu 1R/Z/ZZ i w terenie komunikacji, tj. poszerzenia drogi publicznej kategorii gminnej. W wyniku podziału powstało 15 działek położonych w terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o symbolu 2 MN. Działki posiadają dostęp do drogi publicznej, kategorii gminnej.

Następnie decyzją Wójta Gminy w 2016 r. dokonano podziału pozostałej części nieruchomości na działki. Łącznie z podziału całej nieruchomości powstały 23 działki. Wszystkie działki spełniają warunki podane wyżej.

Nastąpił geodezyjny podział na ww. Działki.

Poza wydzieleniem geodezyjnym - fizyczne wydzielenie i zaznaczenie powstałych działek, nie dokonano żadnych nakładów podnoszących wartość działek, tj, ogrodzenia działek, uzbrojenia i podłączenia mediów, itp. Wnioskodawca nie prowadzi działań marketingowych w celu sprzedaży działek.

Część działek - być może wszystkie - powstałe z podziału gospodarstwa rolnego Wnioskodawca zamierza w 2017 r. lub latach następnych sprzedać. W tym celu ogłosił chęć sprzedaży działek w gazecie w formie ogłoszenia.

Wnioskodawca jest rolnikiem, nie prowadzi działalności gospodarczej w tym opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Grunty powstałe w wyniku podziału nabył ponad 10 lat temu na cele prywatne i nie korzystał z odliczenia podatku VAT.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Wnioskodawca wskazał, że zarówno gospodarstwo rolne, które nabył w 2005 r. jak i działki, które będą przedmiotem sprzedaży, wyodrębnione po podziale geodezyjnym nie były i nie są przedmiotem najmu, dzierżawy bądź innych umów o podobnym charakterze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonując sprzedaży tych działek Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług i będzie zmuszony do uwzględnienia w cenie sprzedaży należnego podatku VAT i odprowadzenia go do właściwego urzędu skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału nabytego ponad 10 lat temu gospodarstwa rolnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie jestem podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie prowadzi i nie wykonuje samodzielnej działalności gospodarczej o której mowa w art. 2 ustawy, a sprzedaż działek nie jest wykonywana w sposób częstotliwy i zorganizowany, o którym mowa w art. 15 ustawy. Wnioskodawca uważa, że jest to sprzedaż działek mieszcząca się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym. Nie zajmuje się profesjonalnie i w sposób zorganizowany sprzedażą nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży nie podlega podatkowi VAT i z tego tytułu Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem VAT i nie będzie zmuszony do odprowadzenia podatku VAT do urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z póżn. zm), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w ww. art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków, budowli lub ich części) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustaw, jak i w art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wykażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji.

Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej, należy również uznać za działalność gospodarczą, nawet w sytuacji gdyby działalność ta faktycznie nie została rozpoczęta.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku, gdy sprzedaży działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, wystąpienie do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i uzyskanie takiej decyzji przed sprzedażą, wykonywanie czynności zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości, np. uzbrojenie terenu, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Zwrócić przy tym należy uwagę, że fakt wystąpienia pojedynczych z ww. działań nie decyduje o uznaniu, że sprzedaż działek można uznać za działalność gospodarczą, profesjonalną. O działalności takiej można mówić jedynie wówczas, gdy ciąg działań podejmowanych przez sprzedawcę wskazuje na aktywność charakterystyczna dla obrotu nieruchomościami.

W konsekwencji dla rozstrzygnięcia, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, w dniu 17 maja 2005 r. Wnioskodawca nabył niezabudowaną nieruchomość rolną o obszarze 3 hektary i 16 arów, numer działki 177. Nieruchomość stanowi gospodarstwo w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, na którym prowadzone były uprawy rolne. Ze względów zdrowotnych Wnioskodawca chciał sprzedać gospodarstwo rolne, ale ze względu na powierzchnię trudno było zyskać nabywcę. Wraz z innym sąsiadem Wnioskodawca wystąpił do Wójta Gminy o podział nieruchomości na poszczególne działki.

Decyzją z dnia 12 sierpnia 2015 r. Wójt Gminy zatwierdził podział części nieruchomości na poszczególne działki z wydzieleniem działek na poszerzenie istniejącej drogi gminnej. Przedmiotowa nieruchomość zgodnie z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego Gminy uchwalonego przez Radę Gminy w dniu 5 listopada 2014 r. położona jest w terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o symbolu 2 MN, 3 MN, w terenie rolniczym, zadrzewień śródpolnych, łąk i pastwisk, zagrożonym powodzią o symbolu 1R/Z/ZZ i w terenie komunikacji, tj. poszerzenia drogi publicznej kategorii gminnej. W wyniku podziału powstało 15 działek położonych w terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o symbolu 2 MN. Działki posiadają dostęp do drogi publicznej, kategorii gminnej.

Następnie decyzją Wójta Gminy w 2016 r. dokonano podziału pozostałej części nieruchomości na działki. Łącznie z podziału całej nieruchomości powstały 23 działki.

Nastąpił geodezyjny podział na ww. Działki. Poza wydzieleniem geodezyjnym - fizyczne wydzielenie i zaznaczenie powstałych działek, nie dokonano żadnych nakładów podnoszących wartość działek, tj, ogrodzenia działek, uzbrojenia i podłączenia mediów, itp. Wnioskodawca nie prowadzi działań marketingowych w celu sprzedaży działek. Część działek - być może wszystkie - powstałe z podziału gospodarstwa rolnego Wnioskodawca zamierza w 2017 r. lub latach następnych sprzedać. W tym celu ogłosił chęć sprzedaży działek w gazecie w formie ogłoszenia.

Wnioskodawca jest rolnikiem, nie prowadzi działalności gospodarczej, w tym opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Grunty powstałe w wyniku podziału nabył ponad 10 lat temu na cele prywatne i nie korzystał z odliczenia podatku VAT. Zarówno gospodarstwo rolne, które nabył w 2005 r. jak i działki, które będą przedmiotem sprzedaży, wyodrębnione po podziale geodezyjnym nie były i nie są przedmiotem najmu, dzierżawy bądź innych umów o podobnym charakterze.

Na tle powyższego wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy z tytułu sprzedaży działek będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czy zobowiązany będzie do rozliczenia podatku VAT z tytułu tej transakcji.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano.

Wynikająca z opisanych wyżej działań Wnioskodawcy koncepcja wykorzystania nieruchomości dowodzi, że nie zostały podjęte czynności, które świadczą o tym, że sprzedaż działek może stanowić czynności związane profesjonalnym obrotem nieruchomościami. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Zainteresowany nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie udostępniał, ani też nie udostępnia gruntów objętych wnioskiem osobom trzecim pod żadnym tytułem prawnym. Działania Wnioskodawcy sprowadziły się do podziału geodezyjnego nabytej w 2005 r. nieruchomości na mniejsze działki, z uwagi na trudności w sprzedaży nieruchomości jako całości.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że z przestawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że podjęte przez Wnioskodawcę ww. działania nie wskazują, że sprzedaż działek będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy.

W niniejszej sprawie nie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zatem stwierdzić, że dostawa działek nie będzie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1396, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.