0114-KDIP1-1.4012.472.2017.2.JO - Stawka VAT dla dostawy skanera dentystycznego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2017 r. (data wpływu 11 września 2017 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 9 listopada 2017 r. (data wpływu 13 listopada 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 30 października 2017 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 3 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy skanera dentystycznego - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy skanera dentystycznego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 9 listopada 2017 r. (data wpływu 13 listopada 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 30 października 2017 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.472.2017.1.JO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zwraca się z prośba o jednoznaczną interpretację stawki za należności podatkowe VAT dla "Skanera" - skaner dentystyczny do skanowania modeli dentystycznych i wycisków stomatologicznych oraz projektowania prac protetycznych. Skaner ten ma jedynie zastosowanie w stomatologi (dentystyce). Różne agencje celne naliczają Wnioskodawcy albo 23% albo 8% VAT. Najczęściej skanery te są opodatkowane 8% stawką, ale często Wnioskodawca spotyka się z odmową. Skaner ten nie ma zastosowania w innej dziedzinie niż stomatologia, ponieważ jego oprogramowanie skanuje jedynie modele dentystyczne i wyciski stomatologiczne. Tylko takie struktury są rozpoznawane przez oprogramowanie skanera.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

"Skaner" stanowi - zgodnie z poz. 105 nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług - wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inny niż wymienione w pozostałych pozycjach ww. załącznika.

Skaner dentystyczny jest oznakowany znakiem CE.

W związku z powyższym opisem przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia stosowania właściwej stawki podatku VAT dla dostawy skanera dentystycznego "Skaner".

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca jest importerem sprzętu medycznego do zastosowania w stomatologii, a szczególnie używanego przez lekarzy dentystów i techników dentystycznych. Opisywany sprzęt to skaner ze specjalistycznym oprogramowaniem służącym do przenoszenia obrazu jamy ustnej pacjenta za pomocą skanowanego modelu gipsowego odlanego z wycisku dentystycznego lub bezpośrednio skanowanego wycisku. Skaner bez zastosowanego oprogramowania nie ma zastosowania przy wykonywaniu wyżej wymienionych czynności. Przedstawiana wielokrotnie dokumentacja importowa wskazująca na typowe urządzenie medyczne w myśl ordynacji podatkowej powinna być podstawą do naliczania stawki VAT 8%. Urząd Celno-Skarbowy na podstawie dostarczonej dokumentacji skanera podejmuje dwie różne decyzje co do naliczenia wysokości stawki VAT, albo 8 albo 23%. Taka sytuacja powoduje problemy co do naliczania właściwej stawki VAT dla klientów Wnioskodawcy na terenie Polski.

Wnioskodawca nadmieniam, że podobne urządzenia wykorzystywane przez lekarzy stomatologów, potocznie nazywane skanerami wewnątrzustnymi są rozliczane ze stawką 8%. Pomimo tego, że posiadają te same funkcje przenoszenia obrazu protetycznego z jamy ustnej pacjenta, z tym że skanery skanują modele gipsowe i wyciski, a skanery wewnątrzustne prócz modeli i wycisków mają funkcję bezpośredniego skanowania z jamy ustnej. Jasno wynika z tego, że skaner wewnątrzustny mimo zastosowanej stawki 8%, służy do tych samych operacji co skaner z specjalistycznym oprogramowaniem rozliczany ze stawką 23%. Skaner ze specjalistycznym oprogramowaniem do wykonywania prac protetycznych, nie ma innego zastosowania poza stomatologią. Tym samym zgodnie z rozporządzeniem dotyczącym produktów i urządzeń medycznych powinny być rozliczany ze stawką 8% VAT jako urządzenie medyczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 105 zostały wymienione wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, bez względu na symbol PKWiU.

Oznacza to, że na podstawie ww. regulacji prawnych 8% stawka podatku VAT ma zastosowanie do dostawy wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - innych niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika nr 3 do ustawy.

Zasady wprowadzania do obrotu i używania wyrobów medycznych zostały uregulowane w ustawie z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 211, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o wyrobach medycznych. Zawiera ona również przepisy dotyczące zasad klasyfikacji wyrobów medycznych i wyposażenia wyrobu medycznego.

Na mocy art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych - przez wyrób medyczny należy rozumieć narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

- który nie osiąga zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na ciele ludzkim środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi, lecz którego działanie może być wspomagane takimi środkami.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 31 ustawy o wyrobach medycznych - przez wprowadzenie do obrotu rozumie się udostępnienie za opłatą albo nieodpłatnie, po raz pierwszy, wyrobu innego niż wyrób do badań klinicznych i wyrób do oceny działania, w celu używania lub dystrybucji na terytorium państwa członkowskiego, niezależnie od tego, czy jest to wyrób fabrycznie nowy, czy całkowicie odtworzony.

Wprowadzeniem do używania - zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 32 tej ustawy - jest pierwsze udostępnienie użytkownikowi na terytorium państwa członkowskiego wyrobu gotowego do użycia w celu jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 45 ustawy o wyrobach medycznych - wytwórcą jest:

Z kolei, według art. 11 ust. 1 ww. ustawy - wyroby wprowadzane do obrotu, wprowadzane do używania, sprowadzane spoza terytorium państw członkowskich przez świadczeniodawcę na własny użytek lub dostarczane w sprzedaży wysyłkowej są oznakowane znakiem CE.

Treść ust. 4 powyższego artykułu stanowi, że wyrób oznakowuje się znakiem CE po przeprowadzeniu odpowiednich dla wyrobu procedur oceny zgodności, potwierdzających, że wyrób spełnia odnoszące się do niego wymagania zasadnicze.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych - za wyrób, za wykonanie oceny zgodności wyrobu przed jego wprowadzeniem do obrotu oraz za wprowadzenie wyrobu do obrotu odpowiada wytwórca wyrobu. Jeżeli wytwórca nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w państwie członkowskim, odpowiedzialność tę ponosi autoryzowany przedstawiciel dla tego wyrobu. Jeżeli wytwórca nie wyznaczył autoryzowanego przedstawiciela albo jeżeli wyrób nie jest wprowadzany do obrotu na odpowiedzialność wytwórcy lub autoryzowanego przedstawiciela, odpowiedzialność tę ponosi podmiot, który wprowadził wyrób do obrotu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy - wyroby muszą spełniać odnoszące się do nich wymagania zasadnicze.

Artykuł 26 pkt 2 powyższej ustawy stanowi, że domniemywa się, że wyroby są zgodne z wymaganiami zasadniczymi, o których mowa w art. 23 ust. 1, w zakresie, w jakim stwierdzono ich zgodność z odpowiednimi krajowymi normami przyjętymi na podstawie norm ogłoszonych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C, jako normy zharmonizowane z dyrektywą Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącą wyrobów medycznych - w przypadku wyrobów medycznych i wyposażenia wyrobów medycznych.

Według art. 29 ust. 1 tej ustawy - wytwórca przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu oraz przed przekazaniem wyrobu do badań klinicznych lub do oceny działania jest obowiązany do przeprowadzenia oceny zgodności wyrobu.

Wytwórca może powierzyć autoryzowanemu przedstawicielowi prowadzenie niektórych procedur oceny zgodności, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 4, ust. 3 pkt 3 oraz ust. 4 pkt 3 (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy - autoryzowanym przedstawicielem jest podmiot, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim, który jest wyznaczony przez wytwórcę do działania w jego imieniu oraz do którego mogą zwracać się, zamiast do wytwórcy, władze i instytucje państw członkowskich w sprawach obowiązków wytwórcy określonych ustawą.

Na podstawie art. 58 ww. ustawy - wytwórca i autoryzowany przedstawiciel mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonują zgłoszenia wyrobu do Prezesa Urzędu, co najmniej na 14 dni przed wprowadzeniem do obrotu albo przekazaniem do oceny działania pierwszego wyrobu.

Z cytowanych regulacji ustawy o wyrobach medycznych wynika, że, co do zasady, to do wytwórcy lub autoryzowanego przedstawiciela należy określenie, czy dany wyrób, zgodnie z jego przewidywanym zastosowaniem, jest wyrobem medycznym, czy też nim nie jest. Wyrób medyczny, po przeprowadzeniu odpowiednich procedur oceny zgodności, oznakowuje się znakiem CE.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest importerem sprzętu medycznego do zastosowania w stomatologii, a szczególnie używanego przez lekarzy dentystów i techników dentystycznych. Opisywany sprzęt to skaner ze specjalistycznym oprogramowaniem służącym do przenoszenia obrazu jamy ustnej pacjenta za pomocą skanowanego modelu gipsowego odlanego z wycisku dentystycznego lub bezpośrednio skanowanego wycisku. Skaner bez zastosowanego oprogramowania nie ma zastosowania przy wykonywaniu wyżej wymienionych czynności. "Skaner " stanowi - zgodnie z poz. 105 nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług - wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inny niż wymienione w pozostałych pozycjach ww. załącznika. Skaner dentystyczny jest oznakowany znakiem CE.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stosowania prawidłowej stawki podatku VAT dla dostawy skanera dentystycznego.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro - jak wskazał Wnioskodawca - przedmiotowy skaner dentystyczny stanowi wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych i został dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to jego dostawa podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy oraz poz. 105 załącznika nr 3 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 Ordynacji podatkowej, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Tutejszy organ nie jest organem właściwym do dokonania oceny w zakresie stwierdzenia, czy w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych sprzedawany przez Wnioskodawcę towar stanowiący przedmiot zapytania jest wyrobem medycznym, nie jest też organem uprawnionym do badania, czy spełnione zostały uregulowania związane z wprowadzeniem wyrobu do obrotu, określone w ustawie o wyrobach medycznych. Ustawa ta, choć powołana w ustawie o podatku od towarów i usług nie jest elementem prawa podatkowego, wobec czego przepisy tej ustawy nie mogą być przedmiotem interpretacji udzielanej przez tutejszy organ. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego, do której uprawniony jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej.

Zauważa się również, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej - składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego (...).

Należy zatem zaznaczyć, że wydając niniejszą interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, została ona udzielona w oparciu o informację, że przedmiotowy skaner dentystyczny stanowi wyrób medyczny, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych i jest on dopuszczony do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.