0114-KDIP1-1.4012.369.2019.2.AM - Zastosowanie 8% stawki podatku VAT do sprzedaży wyrobów medycznych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2019 r. (data wpływu 12 lipca 2019 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 26 sierpnia 2019 r. (data wpływu 26 sierpnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 22 sierpnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT do sprzedaży wyrobów medycznych - jest prawidłowe.

W dniu 12 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT do sprzedaży wyrobów medycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca sprzedaje urządzenia A. Towary te są niekonwencjonalnymi urządzeniami do stymulacji mikroprądami. Opierając się na przepisach Dyrektywy Rady nr 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. w części dotyczącej wyrobów medycznych, należy uznać, że urządzenia A. jako urządzenia do stymulacji mikroprądami, wspomagające leczenie objawów wielu chorób za pomocą prądów o natężeniu w przedziale miliamperowym i różnych częstotliwości, są wyrobami medycznymi. Poniżej znajduje się szczegółowy, podany przez Wnioskodawcę, opis urządzeń będących przedmiotem niniejszego wniosku. Urządzenia A. mogą być stosowane na różne okolice ciała. Z tego względu do urządzenia dołączone są 3 zestawy elektrod samoprzylepnych, które umożliwiają zastosowanie produktu w różnych miejscach. Podstawę dopuszczenia urządzeń A. jako wyrobu medycznego klasy IIa stanowi możliwość zastosowania do stymulacji mikroprądami w module Terapia mikroprądami. Pozostałe moduły urządzenia traktowane są jako niekonwencjonalne. Ze względu na brak dowodów naukowych w rozumieniu medycyny akademickiej, nauka i medycyna konwencjonalna nie uznają istnienia pól informacyjnych, ich znaczenia medycznego i pozamedycznego oraz systemu A. wraz z jego zastosowaniami. Podane w A. wskazania nie są uznawane przez medycynę akademicką. Określone wskazania nie odnoszą się do jednostki chorobowej w znaczeniu medycznym, lecz do rubryki w bazie danych systemu. Zastosowane w bazach danych i modułach terminy medyczne nie stanowią metod leczniczych zdefiniowanych według standardów medycznych, należy je interpretować jako kompendium wiedzy, podobnie jak leksykon. Stwierdzenie "leczenie" określonej choroby ma za zadanie wywrzeć pozytywny wpływ, podobnie jak afirmacja, pozytywne myślenie czy autosugestia, aby konkretny osobisty cel stał się bardziej wyobrażalny dla użytkownika i klienta. Nie są to stwierdzenia informujące o skuteczności lub działaniu. Według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług urządzenia A. należy przyporządkować do grupy 26.60.1 Urządzenia napromieniowujące, sprzęt elektromedyczny i elektroterapeutyczny. Urządzenia A. posiadają również deklarację zgodności WE w rozumieniu Dyrektywy Rady nr 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r., dotyczącej wyrobów medycznych. Wyroby, których dotyczy ta deklaracja są wyrobami medycznymi, zaliczanymi do klasy IIa. Wyrób spełnia zasadnicze wymagania, jednostką notyfikowaną jest M. Jednostka ta ma numer X.

Ponadto, w piśmie z dnia 26 sierpnia 2019 r., Wnioskodawca uzupełnił informacje zawarte we wniosku wskazując, że urządzenia A. będące przedmiotem zapytania Wnioskodawcy zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłową stawką podatku od towarów i usług dla sprzedaży urządzeń A. jest stawka 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Do sprzedaży urządzeń A. powinna być stosowana stawka 8% VAT. Stanowisko Wnioskodawcy opiera się na interpretacji indywidualnej, sygn. 0115 KDIT1 1.4012.209.2019.1.IK, dotycząca m.in. urządzeń A.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 powoływanej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 105 zostały wymienione wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, bez względu na symbol PKWiU.

Oznacza to, że na podstawie ww. regulacji prawnych 8% stawka podatku VAT ma zastosowanie do dostawy wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - innych niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika nr 3 do ustawy.

Zasady wprowadzania do obrotu i używania wyrobów medycznych zostały uregulowane w ustawie z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 175).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy o wyrobach medycznych, pod pojęciem wyrobu medycznego należy rozumieć narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

d. regulacji poczęć - który nie osiąga zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na ciele ludzkim środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi, lecz którego działanie może być wspomagane takimi środkami.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 tej ustawy, wyroby wprowadzane do obrotu, wprowadzane do używania, sprowadzane spoza terytorium państw członkowskich przez świadczeniodawcę na własny użytek lub dostarczane w sprzedaży wysyłkowej są oznakowane znakiem CE.

Z ust. 4 tego artykułu wynika, że wyrób oznakowuje się znakiem CE po przeprowadzeniu odpowiednich dla wyrobu procedur oceny zgodności, potwierdzających, że wyrób spełnia odnoszące się do niego wymagania zasadnicze.

Z regulacji art. 13 ust. 1 ww. ustawy wynika, że za wyrób, za wykonanie oceny zgodności wyrobu przed jego wprowadzeniem do obrotu oraz za wprowadzenie wyrobu do obrotu odpowiada wytwórca wyrobu. Jeżeli wytwórca nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w państwie członkowskim, odpowiedzialność tę ponosi autoryzowany przedstawiciel dla tego wyrobu. Jeżeli wytwórca nie wyznaczył autoryzowanego przedstawiciela albo jeżeli wyrób nie jest wprowadzany do obrotu na odpowiedzialność wytwórcy lub autoryzowanego przedstawiciela, odpowiedzialność tę ponosi podmiot, który wprowadził wyrób do obrotu.

Przepis art. 20 ust. 1 tejże ustawy stanowi, że wyroby medyczne klasyfikuje się do klasy I, IIa, IIb albo III, uwzględniając ryzyko związane ze stosowaniem wyrobów.

Jak stanowi art. 132 ustawy o wyrobach medycznych, ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o wyrobach medycznych, należy przez to rozumieć wyroby medyczne, aktywne wyroby medyczne do implantacji, wyroby medyczne do diagnostyki in vitro, wyposażenie wyrobów medycznych, wyposażenie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz systemy i zestawy zabiegowe złożone z wyrobów medycznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% do sprzedaży urządzeń A.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz treść powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wskazał Wnioskodawca - przedmiotowe urządzenia A. są wyrobami medycznymi, które zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to ich dostawa podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 41 ust. 2 oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 w związku z poz. 105 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP

(art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.