0114-KDIP1-1.4012.358.2020.2.EW - Wyłączenie z VAT zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 18 czerwca 2020 r. (data wpływu 23 czerwca 2020 r.), uzupełniony pismem Strony z dnia 12 sierpnia 2020 r. (data wpływu 21 sierpnia 2020 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie tutejszego Organu z dnia 7 sierpnia 2020 r. (skutecznie doręczone stronie w dniu 11 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z transakcją sprzedaży Nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny uzupełniony pismem z dnia 12 sierpnia 2020 r. (data wpływu 21 sierpnia 2020 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie tutejszego Organu z dnia 7 sierpnia 2020 r. (skutecznie doręczone stronie w dniu 11 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych związanych z transakcją sprzedaży Nieruchomości zabudowanej

We wniosku wspólnym złożonym przez: * Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Panią O.B., * Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Spółka A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,

Przedstawiono zaistniały stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 12 sierpnia 2020 r.):

Wnioskodawca (Zainteresowany będący stroną postępowania) jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest: działalność sklasyfikowana jako działalność agencji reklamowych, działalność polegająca na wytwarzaniu artykułów piśmiennych, świadczeniu usług drukowania gazet i czasopism, pośrednictwo w sprzedaży czasopism, działalność polegająca na wydawaniu książek, broszur i innych publikacji, usługi pośrednictwa w sprzedaży miejsca reklamowego w mediach drukowanych. Wnioskodawca prowadzi również działalność wynajmu nieruchomości.

Zainteresowany niebędący stroną postępowania jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, rezydentem polskim, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości zabudowanej przylegającymi do siebie budynkami (4-kondygnacyjni i 3-kondygnacyjny) oraz budynkiem warsztatowym (dalej prawo użytkowania wieczystego określane będzie jako Nieruchomość).

Nieruchomość (powierzchnia budynków znajdujących się na Nieruchomości) była do dnia sprzedaży Nieruchomości wynajmowana przez Wnioskodawcę kilkunastu podmiotom. Przedmiotem wynajmu była także powierzchnia dachu budynku (maszt telefonii komórkowej).

Nieruchomość nie była wyodrębniona w strukturze przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w formie zarządzenia, regulaminu lub statutu. Dla Nieruchomości nie były sporządzane odrębne plany finansowe ani odrębne budżety, nie była prowadzona odrębna rachunkowość, tj. przychody i koszty oraz należności i zobowiązania związane z działalnością polegającą na wynajmie powierzchni przeznaczonej na wynajem w Nieruchomości były ewidencjonowane zgodnie z ogólnymi przepisami o rachunkowości. Sprzedający nie prowadził w stosunku do Nieruchomości odrębnych ksiąg rachunkowych. W ramach prowadzonej księgowości określone przepływy finansowe, należności i zobowiązania można jednak było alokować do przedmiotowej Nieruchomości - było wyodrębnione konto przychodów z najmu, wyodrębnione konto kosztów, należności, zobowiązań oraz oddzielny rachunek bankowy.

Wnioskodawca sprzedał Nieruchomości nabywcy (wskazanemu we wniosku jako Zainteresowany niebędący stroną postępowania). Nabywca będzie wykorzystywał Nieruchomość do swojej działalności gospodarczej, w taki sposób, w jaki wykorzystywał ją zbywca, tj. będzie ją wynajmował.

Zgodnie z zasadami wynikającymi z kodeksu cywilnego, umowy najmu będą kontynuowane przez Nabywcę, który wstąpił w stosunek najmu w miejsce zbywcy.

Planowane jest przeniesienie na nabywcę praw i obowiązków z tytułu umów na dostawę mediów.

Nabywca zatrudni portierów zatrudnionych dotychczas przez Zbywcę, lub alternatywnie, zostanie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywcą umowa, na podstawie której to umowy Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz Nabywcy usługi w zakresie obsługi portierskiej Nieruchomości. Sprzedaż Nieruchomości nie będzie się wiązać z przejściem na rzecz Nabywcy pracowników w rozumieniu art. 23 (1) kodeksu pracy.

Na Nabywcę nie zostaną przeniesione środki pieniężne (poza kaucjami wpłaconymi przez najemców), rachunki bankowe ani prawa własności intelektualnej. Ponieważ sprzedaż nastąpiła w trakcie miesiąca, sprzedawca skorygował częściowo faktury z tytułu najmu względem najemców, a na pozostałą część miesiąca fakturę wystawił nabywca. W przypadku uzyskania zgody najemców, którzy całość należności wpłacili sprzedawcy przed datą sprzedaży, stosowne rozliczenie czynszu zostanie dokonane bezpośrednio pomiędzy sprzedawcą a nabywcą.

Nieruchomość jest zabudowana i od pierwszego zasiedlenia minęły 2 lata; sprzedawca i nabywca złożyli oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia VAT z tytułu dostawy nieruchomości. Nabywca nie będzie wykorzystywał nieruchomości do czynności zwolnionych z VAT (wynajem lokali użytkowych podlega opodatkowaniu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 12 sierpnia 2020 r.):

1. Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż Nieruchomości stanowiła przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa i tym samym podlegała podatkowi od towarów i usług?

2. Czy w opisanym stanie faktycznym nabywcy będzie przysługiwać prawo odliczenia VAT wykazanego na fakturze wystawionej przez sprzedawcę nieruchomości?

Stanowisko Zainteresowanych (ostatecznie przedstawione w piśmie Strony z dnia 12 sierpnia 2020 r.):

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym sprzedaż Nieruchomości nie będzie stanowić przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa i tym samym będzie podlegać podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 106, dalej: ustawa VAT), przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Artykuł 2 pkt 27e ustawy VAT stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Przepisy ustawy VAT nie zawierają jednak definicji "przedsiębiorstwa", zatem należy odwołać się do kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej (art. 55 (1) k.c.). Obejmuje ono w szczególności:

Analizując wskazane w ustawie VAT kryteria wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego, należy stwierdzić co następuje:

* w analizowanym przypadku nieruchomość nie stanowi ona odrębnego działu czy oddziału (odrębnej jednostki organizacyjnej). Żaden zapis statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze nie świadczy o tym, iż nieruchomość została wyodrębniona w ramach struktury organizacyjnej,

* wyodrębnienie finansowe oznacza możliwość alokacji przychodów i kosztów do działalności prowadzonej przez ZCP. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP.

Pogląd taki wyrażony został przykładowo przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 grudnia 2015 r. (sygn. IPPP2/4512-938/15-2/MAO) oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 3 września 2015 r. (sygn. IPPP3/4512-598/15-2/WH). Wydaje się, że w opisanym zdarzeniu przyszłym można mówić o wyodrębnieniu finansowym Nieruchomości.

Przesłanka samodzielnego realizowania zadań (niezależności) powinna być rozumiana w ten sposób, że "zespół składników majątkowych" posiada zdolność do prowadzenia takiej działalności w sytuacji, gdy stanowi konglomerat, który sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy (po nabyciu i włączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy) zdolny jest do prowadzenia działalności. W takiej sytuacji można go uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Nie chodzi tu o zespół składników majątkowych, które po włączeniu do majątku nabywcy i podjęciu określonych działań (np. zawarciu umów najmu, zatrudnieniu lub wydzieleniu grupy pracowników do obsługi tej działalności) będą mogły funkcjonować jako niezależny zakład (dział, wydział itp.), a o przekazanie takiego zespołu składników majątkowych, który już jest zdolny do samodzielnego funkcjonowania w takim charakterze, (tak m.in. NSA w wyroku z 1 lutego 2017 r., sygn. akt I FSK 999/15). Również NSA w wyroku z 24 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 1316/15 oraz w wyroku NSA z 1 lutego 2017 r., sygn. akt I FSK 999/15 podkreślił, że przy ustalaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia ze sprzedażą ZCP. Nie chodzi o pewną potencjalną możliwość samodzielnego funkcjonowania zespołu składników w przyszłości czy po pewnym "uzupełnieniu" ale o to, aby zdolność taka istniała już w momencie zbycia NSA w wyroku z dnia 24 listopada 2016 r., I FSK 1316/15 stwierdził, iż okoliczność, że w ramach swojej działalności nabywca nieruchomości uprzednio wynajmowanych także wykorzystuje te nieruchomości do działalności w zakresie wynajmu nieruchomości (czyni z nich przedmiot najmu), nie oznacza, że nieruchomości te w momencie ich sprzedaży stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa, co jest warunkiem zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Sama Nieruchomość oraz umowy najmu bez innych wartości niematerialnych i prawnych, tajemnic przedsiębiorstwa, środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych, ksiąg rachunkowych; oznaczeń indywidualizujących przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnioną część takich jak nazwa, znak towarowy oraz pracowników - nie będzie stanowiła spełniała wymogu samodzielnej zdolności realizowania zadań gospodarczych. Zdaniem Wnioskodawcy, nie można w opisanym zdarzeniu przyszłym mówić o wyodrębnieniu funkcjonalnym Nieruchomości, ponieważ zdaniem Wnioskodawcy Nieruchomość nie jest wyodrębniona organizacyjnie i funkcjonalnie, nie można jej uznać za ZCP.

Powyższe stanowisko potwierdzają m.in. następujące interpretacje indywidualne:

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 grudnia 2017 r., 0114-KDIP1-1.4012.538.2017.1.DG organ rozpatrywał następujący stan faktyczny:

"W ramach transakcji na Nabywców oprócz prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz własności budynku biurowego przeszły na mocy art. 678 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm., dalej: k.c.) umowy najmu dotyczące lokali biurowych znajdujących się na Nieruchomości. Strony podpisały zawiadomienia do najemców informujące ich o zmianie właściciela Nieruchomości i o nowym wynajmującym. Nabywcy przejęli również od Spółki kaucje, które najemcy złożyli na zabezpieczenie umów najmu Sprzedającemu. Sprzedający przelał kwoty złożonych kaucji na konto wskazane przez Nabywców. Najemcy zostali poinformowani o przejęciu złożonych kaucji przez Nabywców".

W interpretacji organ stwierdził, że nieruchomość nie stanowi ZCP, "ponieważ sprzedaż Nieruchomości nie obejmowała istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55 (1) Kodeksu cywilnego. Z opisu sprawy wynika, że transakcji tej nie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników składających się na powyższą definicję przedsiębiorstwa i przesądzających o funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. W wyniku transakcji nie doszło do przekazania m.in. rachunków bankowych, środków pieniężnych (innych niż kaucje składane przez najemców), zobowiązań, ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy i innych dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (poza dokumentami ściśle związanymi z Nieruchomością). Jak wskazała Spółka, Umowa sprzedaży Nieruchomości nie przenosiła żadnych aktywów, zobowiązań, umów (poza umowami najmu), dokumentów ani praw związanych z działalnością Spółki. W związku ze sprzedażą nie doszło również do przeniesienia pracowników oraz zawartych umów związanych z ubezpieczeniem, zarządzaniem czy umów o świadczenie usług dotyczących Nieruchomości poza umową dotyczącą usług ochrony Nieruchomości oraz dostawy niektórych mediów (np. umowa dotycząca dostawy energii elektrycznej). Zatem opisanego przedmiotu transakcji nie można uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 (1) Kodeksu cywilnego, ponieważ nie stanowi on zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, o którym mowa w tym przepisie pozwalającego na samodzielne realizowanie celów gospodarczych, bez angażowania innych, własnych zasobów Nabywcy. Opisany przedmiot transakcji nie będzie również stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Z wniosku nie wynika, aby Nieruchomość była wyodrębniona organizacyjnie w strukturze Spółki na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze, a także nie stanowiła ona oddziału wyodrębnionego w KRS. Ponadto sprzedany Budynek nie był wyodrębniony finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Przy tym, z wniosku wynika, że brak jest u Wnioskodawcy odpowiedniego przyporządkowania i ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w stosunku do Nieruchomości. Ponadto sprzedawane składniki majątkowe nie pozwalają na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej w postaci komercyjnego wynajmu powierzchni biurowej".

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 lutego 2017 r. 1061-IPTPP3.4512.593.2016.2.OS rozpatrywany był przypadek przeniesienia własności nieruchomości wraz z umowami najmu i ich zabezpieczeniem (poza kaucją), dokumentacją techniczną dot. nieruchomości. Organ uznał, że zespół składników majątkowych nie stanowi ZCP, ponieważ "nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży nie stanowi formalnie organizacyjnie wydzielonej części przedsiębiorstwa Sprzedającego w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. (...) Transakcja sprzedaży nie będzie wiązała się z przejściem pracowników". Organ uznał, że taki zespół składników majątkowych nie pozwala na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lutego 2018 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.40.2018.1.AM stwierdzono: "Z opisu sprawy wynika, że Kupujący nie przejmie żadnych aktywów oprócz nabywanych w ramach Transakcji. W tym nie przejmie wartości niematerialnych i prawnych, tajemnic przedsiębiorstwa, środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych Sprzedającego, ksiąg rachunkowych, należności i zobowiązań handlowych oraz innych dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Na Kupującego nie zostaną przeniesione oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo Sprzedającego lub jego wyodrębnioną część tj. nazwa Sprzedającego, znak towarowy. Dodatkowo, umowy z pracownikami nie będą przedmiotem transakcji. Kupujący wstąpi tylko z mocy prawa w miejsce Sprzedającego w obowiązujące umowy najmu/dzierżawy powierzchni i lokali dotyczące sprzedawanej Nieruchomości. Zatem, jak wynika z opisu sprawy planowana transakcja nie obejmuje istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 55 (1) Kodeksu Cywilnego. W analizowanej sytuacji nie można więc uznać, że przedmiot transakcji będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Transakcji nie będzie towarzyszył transfer składników, które pozwolą bez ponoszenia dodatkowych nakładów na prowadzenie przedsiębiorstwa na podstawie wyłącznie nabytych składników majątkowych. W konsekwencji planowana transakcja sprzedaży zespołu składników majątkowych przez Wnioskodawcę na rzecz Kupującego nie spełniających wymogów określonych w art. 55 (1) Kodeksu cywilnego nie będzie wyłączona spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie stanowią one zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, o którym mowa w tym przepisie pozwalającego na samodzielne realizowanie celów gospodarczych, bez angażowania innych, własnych zasobów Kupującego".

Co więcej, w powyższej interpretacji organ uznał, że ze względu na szczególny charakter tego przepisu powinien on być interpretowany ściśle.

W ocenie Wnioskodawcy sama Nieruchomość bez innych wartości niematerialnych i prawnych, tajemnic przedsiębiorstwa, środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych, ksiąg rachunkowych; oznaczeń indywidualizujących przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnioną część takich jak nazwa, znak towarowy oraz pracowników - nie będzie stanowiła spełniała wymogu samodzielnej zdolności realizowania zadań gospodarczych. Świadczy o tym konieczność podejmowania dodatkowych działań, np. zawarcia umów o zarządzanie nieruchomością lub umów o pracę (nawet jeśli będą to umowy o pracę z tymi samymi podmiotami, które świadczyły te usługi na rzecz zbywcy).

Ponadto Nieruchomość nie jest wyodrębniona w formie zarządzenia, regulaminu lub statutu lub innego podobnego aktu.

Z powyższych powodów, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a jej sprzedaż będzie podlegać VAT.

Ad. 2.

W ocenie zainteresowanych, w opisanym stanie faktycznym nabywcy (zainteresowanemu niebędącym stroną postępowania) będzie przysługiwać prawo odliczenia VAT z tytułu nabycia nieruchomości.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano, nabywca będzie wykorzystywał nieruchomość do czynności opodatkowanych. Ponieważ jak wskazano w stanowisku do pytania nr 1, zdaniem zainteresowanych dostawa nieruchomości nie będzie stanowić dostawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zatem będzie podlegać VAT.

Zatem w przypadku wykazania przez sprzedawcę na fakturze VAT z tytułu dostawy (jak wskazano w stanie faktycznym strony zrezygnowały ze zwolnienia VAT w związku z upływem dwóch lat od pierwszego zasiedlenia), nabywca będzie uprawniony do dokonania odliczenia; inaczej byłoby w przypadku, gdyby dostawa nieruchomości stanowiła dostawę ZCP, ponieważ w takim wypadku nawet w przypadku wykazania VAT na fakturze przez sprzedawcę nabywca nie byłby uprawniony do odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty a także budynki spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

* oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

* zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu oraz w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa - czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w ww. przepisie sformułowanie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia

(a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa

do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa", zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie "w szczególności" wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Jednocześnie należy wskazać, że przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT uwzględnić należy następujące okoliczności:

W celu ustalenia czy przenoszony na nabywcę zespół składników umożliwia kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę należy ustalić czy oprócz przeniesienia standardowych elementów typowych dla transakcji nieruchomościowych opodatkowanych VAT na nabywcę są przeniesione wszystkie poniżej wskazane elementy:

Ponadto, przy ocenie zamiaru kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę należy uwzględnić całokształt okoliczności związanych z transakcją ocenianych na moment zawarcia transakcji, a w szczególności podjęcie przez nabywcę działań potwierdzających jego zamiar kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę. Zatem w celu stwierdzenia zamiaru kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę konieczne jest istnienie dowodów potwierdzających istnienie na moment transakcji takiego zamiaru po stronie nabywcy.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące "część przedsiębiorstwa" powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w "istniejącym przedsiębiorstwie", a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Wątpliwości Zainteresowanych powstałe na tle przedstawionego we wniosku opisu sprawy dotyczą w pierwszej kolejności tego, czy faktyczna sprzedaż Nieruchomości stanowiła przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa i tym samym podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest: działalność sklasyfikowana jako działalność agencji reklamowych, działalność polegająca na wytwarzaniu artykułów piśmiennych, świadczeniu usług drukowania gazet i czasopism, pośrednictwo w sprzedaży czasopism, działalność polegająca na wydawaniu książek, broszur i innych publikacji, usługi pośrednictwa w sprzedaży miejsca reklamowego w mediach drukowanych. Wnioskodawca prowadzi również działalność wynajmu nieruchomości.

Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości zabudowanej przylegającymi do siebie budynkami (4-kondygnacyjni i 3-kondygnacyjny) oraz budynkiem warsztatowym (dalej prawo użytkowania wieczystego określane będzie jako Nieruchomość).

Nieruchomość (powierzchnia budynków znajdujących się na Nieruchomości) była do dnia sprzedaży Nieruchomości wynajmowana przez Wnioskodawcę kilkunastu podmiotom. Przedmiotem wynajmu była także powierzchnia dachu budynku (maszt telefonii komórkowej).

Nieruchomość nie była wyodrębniona w strukturze przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w formie zarządzenia, regulaminu lub statutu. Dla Nieruchomości nie były sporządzane odrębne plany finansowe ani odrębne budżety, nie była prowadzona odrębna rachunkowość, tj. przychody i koszty oraz należności i zobowiązania związane z działalnością polegającą na wynajmie powierzchni przeznaczonej na wynajem w Nieruchomości były ewidencjonowane zgodnie z ogólnymi przepisami o rachunkowości. Sprzedający nie prowadził w stosunku do Nieruchomości odrębnych ksiąg rachunkowych. W ramach prowadzonej księgowości określone przepływy finansowe, należności i zobowiązania można jednak było alokować do przedmiotowej Nieruchomości - było wyodrębnione konto przychodów z najmu, wyodrębnione konto kosztów, należności, zobowiązań oraz oddzielny rachunek bankowy.

Nabywca będzie wykorzystywał Nieruchomość do swojej działalności gospodarczej, w taki sposób, w jaki wykorzystywał ją zbywca, tj. będzie ją wynajmował.

Zgodnie z zasadami wynikającymi z kodeksu cywilnego, umowy najmu będą kontynuowane przez Nabywcę, który wstąpił w stosunek najmu w miejsce zbywcy.

Planowane jest przeniesienie na nabywcę praw i obowiązków z tytułu umów na dostawę mediów.

Nabywca zatrudni portierów zatrudnionych dotychczas przez Zbywcę, lub alternatywnie, zostanie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywcą umowa, na podstawie której to umowy Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz Nabywcy usługi w zakresie obsługi portierskiej Nieruchomości. Sprzedaż Nieruchomości nie będzie się wiązać z przejściem na rzecz Nabywcy pracowników w rozumieniu art. 23¹kodeksu pracy.

Na Nabywcę nie zostaną przeniesione środki pieniężne (poza kaucjami wpłaconymi przez najemców), rachunki bankowe ani prawa własności intelektualnej. Ponieważ sprzedaż nastąpiła w trakcie miesiąca, sprzedawca skorygował częściowo faktury z tytułu najmu względem najemców, a na pozostałą część miesiąca fakturę wystawił nabywca. W przypadku uzyskania zgody najemców, którzy całość należności wpłacili sprzedawcy przed datą sprzedaży, stosowne rozliczenie czynszu zostanie dokonane bezpośrednio pomiędzy sprzedawcą a nabywcą.

Nieruchomość jest zabudowana i od pierwszego zasiedlenia minęły 2 lata; sprzedawca i nabywca złożyli oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia VAT z tytułu dostawy nieruchomości. Nabywca nie będzie wykorzystywał nieruchomości do czynności zwolnionych z VAT.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przedmiot planowanej Transakcji sprzedaży nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu powołanego art. 55 (1) Kodeksu cywilnego, ponieważ zbyciu nie będzie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Zbywcy.

Przedmiot transakcji nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem jak wskazali Zainteresowani, Nieruchomość nie była wyodrębniona w strukturze przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w formie zarządzenia, regulaminu lub statutu. Dla Nieruchomości nie były sporządzane odrębne plany finansowe ani odrębne budżety, nie była prowadzona odrębna rachunkowość, tj. przychody i koszty oraz należności i zobowiązania związane z działalnością polegającą na wynajmie powierzchni przeznaczonej na wynajem w Nieruchomości były ewidencjonowane zgodnie z ogólnymi przepisami o rachunkowości.

Przedmiot planowanej sprzedaży nie spełnia również kryterium wyodrębnienia na płaszczyźnie finansowej, ponieważ Sprzedający nie prowadził w stosunku do Nieruchomości odrębnych ksiąg rachunkowych. W ramach prowadzonej księgowości określone przepływy finansowe, należności i zobowiązania można jednak było alokować do przedmiotowej Nieruchomości - było wyodrębnione konto przychodów z najmu, wyodrębnione konto kosztów, należności, zobowiązań oraz oddzielny rachunek bankowy.

Na Nabywcę nie zostaną przeniesione środki pieniężne (poza kaucjami wpłaconymi przez najemców), rachunki bankowe ani prawa własności intelektualnej.

Tak przedstawiony całokształt okoliczności sprawy nie pozwala na stwierdzenie, że przedmiotem Transakcji będzie zespół składników majątkowych pozwalających w dniu sprzedaży na kontynuowanie działalności bez konieczności angażowania przez Nabywcę innych składników majątku bądź podejmowaniu dodatkowych działań faktycznych i prawnych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o nabyte składniki majątku.

Tym samym z okoliczności sprawy wynika, że przedmiot transakcji nie stanowi masy majątkowej wydzielonej organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedawcy, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako niezależne przedsiębiorstwo.

W konsekwencji, opisany we wniosku przedmiot transakcji, tj. Nieruchomość nie będzie stanowić także zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym jej sprzedaż nie będzie stanowiła transakcji wyłączonej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Kolejna wątpliwość Zainteresowanych dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, przy założeniu skutecznego złożenia oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia z opodatkowania oraz przy założeniu wykorzystywania przez Wnioskodawcę Nieruchomości do celów działalności opodatkowanej.

W tym miejscu należy wskazać, że w niniejszej interpretacji nie dokonano w szczególności analizy zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla dostawy Nieruchomości, ponieważ nie postawiono w tym zakresie pytania, ani też nie zajęto własnego stanowiska.

Zgodnie ze wskazaniem Zainteresowanych "Nieruchomość jest zabudowana i od pierwszego zasiedlenia minęły 2 lata; sprzedawca i nabywca złożyli oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia VAT z tytułu dostawy nieruchomości. Nabywca nie będzie wykorzystywał nieruchomości do czynności zwolnionych z VAT (wynajem lokali użytkowych podlega opodatkowaniu)", zatem kwestia ta stanowi element opisu zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupów z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Okoliczności opisu sprawy wskazują, że przed dniem dokonania dostawy Nieruchomości Strony będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT. Z wniosku wynika, że Nabywca będzie wykorzystywał Nieruchomość do swojej działalności gospodarczej, w taki sposób, w jaki wykorzystywał ją zbywca, tj. będzie ją wynajmował.

Tym samym Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę dla celów wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z treści opisu wynika również, że Sprzedawca i nabywca złożyli oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia VAT z tytułu dostawy nieruchomości. Nabywca nie będzie wykorzystywał nieruchomości do czynności zwolnionych z VAT (wynajem lokali użytkowych podlega opodatkowaniu).

Co istotne, w przedmiotowej sprawie nie wystąpi także jedna z negatywnych przesłanek wyłączająca prawo do odliczenia wymieniona w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, a mianowicie - jak rozstrzygnięto powyżej - sprzedaż Nieruchomości nie będzie stanowiła czynności niepodlegającej opodatkowaniu VAT, ani też zwolnionej od podatku VAT.

Biorąc pod uwagę treść przywołanych przepisów, w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że po nabyciu Nieruchomości i otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej tą transakcję, Nabywca będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości opisanej we wniosku, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja nie zawiera analizy zwolnień w szczególności zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Wydana interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie czy sprzedaż Nieruchomości stanowiła przeniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa i tym samym podlegała podatkowi od towarów i usług oraz czy nabywcy będzie przysługiwać prawo odliczenia VAT wykazanego na fakturze wystawionej przez sprzedawcę nieruchomości. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.