0114-KDIP1-1.4012.350.2018.1.IZ - Brak możliwości odzyskania podatku naliczonego z tytułu realizowanego projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego z tytułu realizowanego projektu - jest prawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego z tytułu realizowanego projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Miasto będące Jednostką Samorządu terytorialnego zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT posiadający odrębny nr NIP i REGON dnia 30 maja 2018 r. zawarło umowę o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Realizacja Projektu przez Miasto polegała na wykonaniu inwestycji drogowej w postaci budowy ulicy, a wykonanie inwestycji w całości odbędzie się na terenie będącym własnością Miasta. Odbiorcą faktur za wydatki poniesione w ramach realizacji inwestycji jest Miasto, jednakże nabywane podczas jej realizacji towary oraz usługi będą służyły do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów lub usług, tj. nieodpłatnego korzystania przez użytkowników drogi.

Celem realizacji Projektu jest skrócenie dystansu zwiększenie bezpieczeństwa w komunikacji oraz umożliwienie szybszego i bezpieczniejszego połączenia pomiędzy następującymi obiektami użyteczności publicznej: Dworcem kolejowym, Niepublicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej oraz Zespołem Szkół Ponadgimnazjalnych. Zatem Miasto realizując powyższą inwestycję wypełniało zadania własne wynikające z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994), a z jej realizacji nie będzie czerpać przychodów.

W związku z faktem, iż Wnioskodawca stara się o uznanie wydatków poniesionych na podatek VAT związany z niniejszą inwestycją jako koszt kwalifikowany w projekcie istnieje konieczność wydania indywidualnej interpretacji celem przedłożenia w Instytucji weryfikującej wniosek o płatność tj. Urzędzie Marszałkowskim.

Na podstawie stanu faktycznego Wnioskodawca powziął wątpliwość odnośnie możliwości odzyskania wartości podatku VAT poniesionego na wyżej opisaną inwestycję drogową.

Zdaniem Wnioskodawcy

W zgodzie z art. 86 ust. Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535), aby podatnik miał możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zakupione towary lub usługi muszą być wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Biorąc pod uwagę powyższe, w przypadku opisanego we wniosku stanu faktycznego, zdaniem Miasta nie ma i nie będzie w przyszłości możliwości odzyskania wartości naliczonego podatku od towarów i usług w całości lub części, gdyż przedmiotowa inwestycja wchodzi w zakres zadań własnych gminy, a jej zrealizowanie nie skutkuje prowadzeniem przez Miasto sprzedaży lub usług opodatkowanych podatkiem VAT.

Ponadto zdaniem Miasta można wnioskować o braku możliwości odliczenia podatku VAT w danej sytuacji na postawie następujących indywidualnych interpretacji:

a. Interpretacja indywidualna z dnia 6 czerwca 2018 r. o sygn. 0115-KDIT1-2.4012.379.2018.1.KSZ wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,

b. Interpretacja indywidualna z dnia 4 czerwca 2018 r. o sygn. 0112-KDIL4.4012.169.2018.2.IK wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług wyłącznie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. w przypadku gdy czynności takie są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że w pozostałym zakresie, np. w zakresie zadań własnych nałożonych na gminę na podstawie odrębnych przepisów, nie występują jako podatnicy podatku VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy).

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Zatem, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zauważyć należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. W każdym przypadku należy więc dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto będące Jednostką Samorządu terytorialnego zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT posiadający odrębny nr NIP i REGON dnia 30 maja 2018 r. zawarło umowę o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Realizacja Projektu przez Miasto polegała na wykonaniu inwestycji drogowej w postaci budowy ulicy, a wykonanie inwestycji w całości odbędzie się na terenie będącym własnością Miasta. Odbiorcą faktur za wydatki poniesione w ramach realizacji inwestycji jest Miasto, jednakże nabywane podczas jej realizacji towary oraz usługi będą służyły do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów lub usług, tj. nieodpłatnego korzystania przez użytkowników drogi.

Celem realizacji Projektu jest skrócenie dystansu zwiększenie bezpieczeństwa w komunikacji oraz umożliwienie szybszego i bezpieczniejszego połączenia pomiędzy następującymi obiektami użyteczności publicznej: Dworcem kolejowym, Niepublicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej oraz Zespołem Szkół Ponadgimnazjalnych. Zatem Miasto realizując powyższą inwestycję wypełniało zadania własne wynikające z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994), a z jej realizacji nie będzie czerpać przychodów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją opisanej we wniosku inwestycji.

Jak wskazano powyżej rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie zostanie spełniony, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca, nabywane podczas realizacji inwestycji w postaci budowy ulicy towary oraz usługi będą służyły do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Użytkownicy drogi będą z niej korzystali nieodpłatnie. Celem realizacji Projektu jest skrócenie dystansu zwiększenie bezpieczeństwa w komunikacji oraz umożliwienie szybszego i bezpieczniejszego połączenia pomiędzy obiektami użyteczności publicznej.

Z okoliczności sprawy wynika więc, że Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z nakładami poniesionymi na realizację przedmiotowej inwestycji w postaci budowy ulicy.

W związku z tym Wnioskodawca nie ma również możliwości otrzymania zwrotu podatku na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.