0114-KDIP1-1.4012.285.2020.4.KOM - VAT od przeniesienia ogółu praw i obowiązków w spółce osobowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2020 r. (data wpływu 15 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 maja 2020 r. (data wpływu 20 maja 2020 r.), pismem z dnia 4 sierpnia 2020 r. (data wpływu 4 sierpnia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 28 lipca 2020 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.285.2020.3.KOM (doręczone dnia 29 lipca 2020 r.) oraz pismem z dnia 5 sierpnia 2020 r. (data wpływu 5 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji wymiany udziałów - jest prawidłowe.

W dniu 15 maja 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji wymiany udziałów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - P. W. - jest osobą fizyczną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Niemczech i ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca jest wspólnikiem zarejestrowanej w Polsce spółki komandytowej spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: "Spółka") i posiada 49,5% udziału w zysku Spółki.

Pozostałe 50,5% udziału w zysku Spółki posiada komandytariusz Pan W. M. (49,5%) oraz komplementariusz (1%) - zarejestrowana w Polsce spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Sp. z o.o.").

Wnioskodawca jest jednocześnie posiadaczem 50% udziałów w spółce Sp. z o.o. Pozostałe 50% udziałów w spółce Sp. z o.o. posiada Pan W. M.

Wnioskodawca wybrał rozliczanie w Polsce dochodów z tytułu udziału w zysku spółki komandytowej Spółka podatkiem liniowym.

Wnioskodawca planuje przeprowadzenie restrukturyzacji, która przebiegnie w następujących etapach:

Etap 1.

W Niemczech zostanie zarejestrowana nowoutworzona spółka komandytowa prawa niemieckiego (dalej: "GmbH & Co."), z siedzibą w Niemczech, której wspólnikami zostaną Wnioskodawca oraz Pan W. M. (z prawem do udziału w zysku po 50%) oraz nowoutworzona i zarejestrowana w Niemczech spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prawa niemieckiego (dalej: "GmbH"), z siedzibą w Niemczech, która nie będzie miała prawa do udziału w zysku GmbH & Co.

Etap 2.

Wnioskodawca wniesie do niemieckiej spółki komandytowej GmbH & Co aportem swój ogół praw i obowiązków posiadany w polskiej spółce komandytowej Spółki.

Wnioskodawca wniesie jako wkład do GmbH & Co. dodatkowo udziały posiadane w spółce Sp. z o.o. oraz udziały posiadane w innej spółce niemieckiej.

Analogicznie drugi komandytariusz Spółka - Pan W. M. - wniesie do niemieckiej spółki komandytowej GmbH & Co aportem swój ogół praw i obowiązków posiadany w polskiej spółce komandytowej Spółki oraz udziały posiadane w spółce Sp. z o.o. i udziały posiadane w innej spółce niemieckiej.

W wyniku powyższych czynności ulegnie zmianie struktura właścicielska w polskiej spółce komandytowej Spółki, tj. w prawa i obowiązki dwóch dotychczasowych wspólników (Wnioskodawcy oraz Pana W. M.) wejdzie nowy wspólnik, którym będzie nowoutworzona niemiecka spółka komandytowa GmbH & Co, która będzie miała 99% udziału w zysku polskiej spółki komandytowej Spółki.

Zmianie ulegnie również struktura właścicielska w spółce Sp. z o.o., tj. w miejsce dotychczasowych udziałowców (Wnioskodawcy oraz Pana W.) wejdzie nowy udziałowiec, którym będzie nowoutworzona niemiecka spółka komandytowa GmbH & Co, która będzie miała 100% udziałów w spółce Sp. z o.o.

W momencie przeprowadzania wyżej opisanej restrukturyzacji Wnioskodawca będzie posiadał aktualny certyfikat rezydencji podatkowej wydany przez odpowiedni niemiecki organ podatkowy dokumentujące fakt podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Niemczech. Zarówno spółka komandytowa Spółka, jak i spółka Sp. z o.o., nie są i nie będą na moment restrukturyzacji tzw. spółkami nieruchomościowymi, tj. w przypadku obu spółek nieruchomości stanowią i będą stanowiły na moment restrukturyzacji mniej niż 50% majątku spółki.

Wnioskodawca nie jest i nie będzie w momencie restrukturyzacji zarejestrowany do podatku od towarów i usług w Polsce.

W nadesłanych do wniosku uzupełnieniach Wnioskodawca wskazał, że nie dokonywał wcześniej transakcji zbycia udziałów w spółce/spółkach.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a w szczególności, w zakresie obrotu papierami wartościowymi, w zakresie pośrednictwa finansowego czy działalności maklerskiej lub brokerskiej. Wnioskodawca jest wspólnikiem zarejestrowanej w Polsce spółki komandytowej Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa i posiada w niej 49,5% udziału w zysku. Ponadto jest jednocześnie posiadaczem 50% udziałów w spółce sp. z o.o. Wnioskodawca posiada również udziały w spółce niemieckiej.

Wnioskodawca nie uczestniczy w zarządzaniu polskimi spółkami, których udziały posiada i które będą podlegały wymianie. Wnioskodawca po utworzeniu niemieckiej spółki komandytowej, do której wniesie swój ogół praw i obowiązków oraz udziały w polskich spółkach, zamierza przynajmniej w początkowym okresie istnienia tej spółki uczestniczyć w podejmowaniu decyzji biznesowych jej dotyczących. Zarządzanie niemiecką spółką komandytową nie będzie się odbywało w ramach działalności gospodarczej, bo tej Wnioskodawca nie prowadzi. Wymiana udziałów nie jest nakierowana na uzyskanie jakiejkolwiek korzyści finansowej/zysku po stronie Wnioskodawcy. W związku z wymianą udziałów między Wnioskodawcą a spółką zagraniczną, do której Wnioskodawca będzie wnosił wkład niepieniężny (aport) nie będą miały miejsca dodatkowe rozliczenia gotówkowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku VAT (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy z tytułu przeniesienia ogółu praw i obowiązków posiadanego w polskiej spółce komandytowej Spółka oraz wniesienia udziałów posiadanych w spółce Sp. z o.o. aportem do nowoutworzonej spółki komandytowej prawa niemieckiego powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku VAT w Polsce?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawcy przeniesienie ogółu praw i obowiązków posiadanego w polskiej spółce komandytowej Spółka oraz wniesienie udziałów posiadanych w Sp. z o.o. aportem do nowoutworzonej spółki komandytowej prawa niemieckiego nie zrodzi żadnych skutków w zakresie podatku VAT w Polsce.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 106; dalej, "ustawa VAT") - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług są opodatkowane podatkiem VAT tylko wtedy, gdy są dokonywane przez podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy VAT i jednocześnie działającego w charakterze podatnika VAT przy tej transakcji.

Jak wskazano w opisie stanu przyszłego, Wnioskodawca nie jest, ani nie będzie w momencie przeniesienia udziałów w spółce z o.o. oraz ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej zarejestrowany w Polsce do podatku VAT.

Przedmiotowa transakcja nie stanowi w opinii Wnioskodawcy ani dostawy towarów, ani świadczenia usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie udziałów oraz ogółu praw i obowiązków należy traktować jako wykonanie jego praw właścicielskich. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa transakcja nie zrodzi żadnych skutków w zakresie podatku VAT w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy.

Z przepisu art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może zatem spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dlatego też nie każda czynność dokonana przez podmiot mający status podatnika będzie podlegać opodatkowaniu. Status podatnika podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem, za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

W sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, to czynność samego nabycia lub sprzedaży akcji, czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym nie podlega opodatkowaniu.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na nabywaniu, posiadaniu i zbywaniu własnych akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE).

W wyrokach w sprawach C-60/90 Polysar Investments Netherlands BV z dnia 20 czerwca 1991 r. i C-155/94 Wellcome Trust Ltd z dnia 20 czerwca 1996 r. oraz w sprawie C-80/95 Harnas & Helm CV z dnia 6 lutego 1997 r., TSUE podkreślał, że samo posiadanie, czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika. Natomiast w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro SGPS SA (EDM) TSUE uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej.

Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że co do zasady, powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem.

Od tej zasady orzecznictwo TSUE przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania i nabywania/zbywania papierów wartościowych (akcji, udziałów) wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, w określonych okolicznościach, a mianowicie gdy:

* posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada,

* sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,

* posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Należy zatem zauważyć, że w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, to czynność samego nabycia/sprzedaży udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług w związku z czym nie podlega opodatkowaniu. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób ciągły. Aby obrót ten podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonywany przez podatnika w rozumieniu ustawy w ramach jego profesjonalnej aktywności.

TSUE w orzeczeniu z dnia 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne SA i Berginvest SA stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 (2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie przez Floridienne usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych.

Również w orzeczeniu z dnia 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 Welthgrove BV (także spółka holdingowa) TSUE wyraźnie wskazał, że samo zaangażowanie spółki holdingowej w zarządzanie jej spółkami zależnymi, lecz bez dokonywania transakcji podlegających VAT w rozumieniu art. 2 VI Dyrektywy, nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 (2) tej Dyrektywy. Wobec tego, działalnością gospodarczą będzie tylko takie zarządzanie spółkami zależnymi, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 VI Dyrektywy.

W orzeczeniu z dnia 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 Cibo Participations SA, TSUE podtrzymał stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych.

W związku z powyższym, zdaniem TSUE, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadająca ich posiadaczowi status podatnika. TSUE powtórzył tu wyrażone wcześniej w orzeczeniu z dnia 20 czerwca 1996 r. C-155/94 stanowisko, że jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (także orzeczenie TSUE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01).

Interpretując wskazany w tym orzecznictwie wyjątek od omawianej zasady, sprowadzający się do możliwości uznania za działalność gospodarczą posiadania (zbywania) udziałów, jeżeli towarzyszyłoby temu uczestnictwo w zarządzaniu spółką - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyroku z dnia 25 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Op 176/10, stwierdził, że taka możliwość ograniczona jest do sytuacji szczególnych, w których udział w zarządzaniu pociąga za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu, takich jak świadczenie usług na rzecz spółki.

Wskazać zatem należy, że nie każde uczestnictwo w zarządzie przedsiębiorstwa pozwala na uznanie zarządzania za działalność gospodarczą, lecz tylko takie, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji opodatkowanych.

W przedmiotowej sprawie - jak wynika z treści wniosku - Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej transakcji zbycia udziałów w spółce/spółkach. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a w szczególności, w zakresie obrotu papierami wartościowymi, w zakresie pośrednictwa finansowego czy działalności maklerskiej lub brokerskiej. Wnioskodawca jest wspólnikiem zarejestrowanej w Polsce spółki komandytowej i posiada w niej 49,5% udziałów oraz jest jednocześnie posiadaczem 50% udziałów w polskiej spółce z o.o. Wnioskodawca posiada również udziały w spółce niemieckiej. Wnioskodawca nie uczestniczy w zarządzaniu spółkami, których udziały będą podlegały wymianie. Wymiana udziałów nie jest nakierowana na uzyskanie jakiejkolwiek korzyści finansowej/zysku po stronie Wnioskodawcy. W związku z wymianą udziałów między Wnioskodawcą a spółką zagraniczną, do której Wnioskodawca będzie wnosił wkład niepieniężny (aport) nie będą miały miejsca dodatkowe rozliczenia gotówkowe. Posiadanie udziałów spółek nie jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej, gdyż Wnioskodawca jej nie prowadzi. Wnioskodawca po utworzeniu niemieckiej spółki komandytowej, do której wniesie swój ogół praw i obowiązków oraz udziały w polskich spółkach, zamierza przynajmniej w początkowym okresie istnienia tej spółki uczestniczyć w podejmowaniu decyzji biznesowych jej dotyczących, ale zarządzanie niemiecką spółką komandytową nie będzie się odbywało w ramach działalności gospodarczej, bo tej Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadził. Wnioskodawca nie jest i nie będzie w momencie restrukturyzacji zarejestrowany do podatku od towarów i usług w Polsce.

Mając na względzie przywołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nie będą spełnione przesłanki warunkujące uznanie transakcji wymiany udziałów, polegającej na wniesieniu udziałów polskich spółek komandytowej i z ograniczoną odpowiedzialnością do nowoutworzonej niemieckiej spółki komandytowej, w zamian za objęcie przez Wnioskodawcę udziałów w tej spółce zagranicznej, za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca nie uzyska w tym zakresie statusu podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym ww. transakcja wymiany udziałów nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że przeniesienie ogółu praw i obowiązków posiadanego w polskiej spółce komandytowej oraz wniesienie udziałów posiadanych w spółce z o.o. aportem do nowoutworzonej spółki komandytowej prawa niemieckiego nie zrodzi żadnych skutków w zakresie podatku VAT w Polsce, należy uznać za prawidłowe.

Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.