0114-KDIP1-1.4012.267.2020.1.RR - VAT od opłaty kontrybucyjnej płaconej najemcy przez wynajmującego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2020 r. (data wpływu 7 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania kwoty Opłaty (kontrybucji) wynikającej z zawartej Umowy - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 maja 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania kwoty Opłaty (kontrybucji) wynikającej z zawartej Umowy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

A (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, z siedzibą w (...) (dalej "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest czynnym podatnikiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy usługi transportowe, spedycyjne, logistyczne, a także magazynowe, czy dystrybucyjne (dostarczania towarów do określonych sieci handlowych kontrahentów).

W związku z prowadzoną działalnością, w dniu 3 lutego 2020 r. Spółka zawarła z B (...) Sp. z o.o., z siedzibą w (...), (dalej: "Wynajmujący"), umowę najmu (dalej: "Umowa") budynku o przeznaczeniu magazynowo-biurowym wraz z odpowiednią ilością miejsc parkingowych.

Wynajmujący, niebędący podmiotem powiązanym ze Spółką, jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w (...), na której realizuje inwestycję polegającą na budowie centrum logistycznego o przeznaczeniu magazynowo-biurowym. Przedmiot najmu, powstały w związku z realizacją powołanej inwestycji, w myśl zapisów Umowy zostanie oddany Spółce do używania w dniu 1 października 2020 r. na czas określony, wynoszący 60 miesięcy (5 lat).

W związku z zawartą Umową Spółka zobowiązała się do opłacania ustalonej wysokości miesięcznego czynszu najmu oraz rocznych opłat eksploatacyjnych, natomiast Wynajmujący zobowiązał się do uiszczenia na rzecz Spółki tzw. opłatę kontrybucyjną, mającą charakter zachęty Spółki do zawarcia umowy z jednej strony oraz uwzględniającej możliwe do wystąpienia po stronie Spółki niedogodności organizacyjno-techniczne Spółki z drugiej strony (dalej: "Opłata").

Powołane niedogodności mogą objąć w szczególności dodatkowe koszty i ryzyko występujące po stronie Spółki, w związku z koniecznością przygotowania się Spółki do realokacji i ostatecznie przeprowadzenia relokacji podlegających magazynowaniu towarów i materiałów, a także wobec pozostałych wyzwań organizacyjnych, technicznych i prawnych dotyczących nowego miejsca prowadzenia działalności w nowo wynajmowanej powierzchni biurowo-magazynowej.

Jak jednoznacznie wynika z treści zapisów Umownych, Opłata ta wypłacana ponieważ: "w związku z koniecznością przygotowania się Najemcy (Spółki) oraz jego przedsiębiorstwa do realokacji do Budynku (przedmiotu najmu) jak również - koniecznością przeprowadzenia przez Najemcę (Spółkę) szeregu dodatkowych procesów organizacyjnych i prawnych Najemcy związanych z przeniesieniem się do Budynku, działalność gospodarcza Najemcy będzie napotykała na istotne w działalności Najemcy niedogodności i utrudnienia organizacyjne (w tym również Najemca poniesie dodatkowe koszty związane z zawarciem Umowy Najmu i przeprowadzką do Budynku)".

Uwzględniając powyższe niedogodności Wynajmujący uzgodnił ze Spółką dodatkową zachętę w formie Opłaty, tj. jednorazowego ryczałtowego wynagrodzenia o równowartości w walucie polskich złotych (PLN) kwoty 69 786,04 euro, zwanego Umownie: "kontrybucją".

Kwota Opłaty, w myśl zapisów Umowy, ma zostać przekazana Spółce jednorazowo na wskazany przez Spółkę rachunek bankowy w terminie 30 dni od dnia przekazania Spółce powierzchni magazynowej, jednak nie wcześniej, niż 21 dni od doręczenia przez Spółkę prawidłowo wystawionej faktury.

Faktura może być wystawiona przez Spółkę nie wcześniej, niż w dacie podpisania przez strony Umowy protokołu zdawczo-odbiorczego oraz dostarczenia przez Spółkę dokumentów potwierdzających ustanowienie zabezpieczeń szczegółowo określonych w Umowie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wyszczególniona na wystawionej przez Spółkę na rzecz Wynajmującego fakturze kwota Opłaty (kontrybucja), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, należna mu kwota Opłaty (kontrybucja) nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w tym w szczególności nie stanowi wynagrodzenia ani jakiegokolwiek innego ekwiwalentu należnego z tytułu odpłatnego świadczenia usług przez Spółkę.

Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez Wnioskodawcę Opłaty (kontrybucji) powinno być udokumentowana nie fakturą, lecz notą księgową obciążeniową, wystawioną przez Wnioskodawcę.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Biorąc pod uwagę, że w związku z płatnością kwoty Opłaty (kontrybucji) niewątpliwie nie dojdzie do dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Wynajmującego, rozważenia wymaga czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem za usługę świadczoną przez tę Spółkę na rzecz Wynajmującego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Przez usługę należy zatem rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. W piśmiennictwie i orzecznictwie podkreśla się, że pojęcie świadczenia składającego się na istotę usługi powinno się interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Oznacza to, że na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Takie wnioski potwierdzają również dalsze przepisy ustawy o VAT, w szczególności jej art. 8 ust. 1 pkt 2, który stanowi, że świadczeniem usług jest także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności albo sytuacji.

Z powyższych regulacji wynika również, że ze świadczeniem usługi mamy do czynienia wtedy, kiedy jest ono odpłatne (wynika to z odniesienia się do art. 5 ust. 1 pkt 1, gdzie jest mowa o odpłatności za świadczone usługi), usługi są wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze oraz usługi są wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W ocenie Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można mówić o jakimkolwiek świadczeniu ze strony Spółki na rzecz Wynajmującego, w zamian za które Spółka otrzymałaby wynagrodzenie od Wynajmującego. W omawianej sytuacji nie mamy bowiem do czynienia z jakąkolwiek sytuacją tolerowania zachowania Wynajmującego, ani też z działań Spółki związanych z zawarciem Umowy i podpisaniem odpowiedniego protokołu zdawczo-odbiorczego dokumentującego wniesienie zabezpieczeń wymaganych zawartą Umową nie można utożsamiać z działaniami mającymi charakter świadczenia na czyjąś rzecz.

Jedynym warunkiem otrzymania Opłaty (kontrybucji) jest w rzeczywistości prawidłowo wystawiona faktura oraz ostateczne przystąpienie do Umowy i przyjęcie do używania przedmiotu najmu, udokumentowane ww. protokołem zdawczo-odbiorczym potwierdzającym również dostarczenie Wynajmującemu odpowiednich dokumentów dotyczących ustanowienia zabezpieczeń. Przy tym ustanowienie tych zabezpieczeń, w ocenie Spółki nie jest jakimikolwiek świadczeniem odrębnym, oderwanym od zawartego stosunku prawnego, lecz wynika wprost z treści zawartej Umowy i wiąże się ze spełnieniem określonych warunków przed przystąpieniem do odbioru przedmiotu najmu.

Dodatkowo, nie istnieje w Umowie żadna okoliczność nakazująca Spółce zwrot kwoty Opłaty (kontrybucji). Opłata pozostaje więc bezwarunkowa, bez względu na wszelkie okoliczności, jakie będą towarzyszyć przebiegowi Umowy pomiędzy Wynajmującym, a Spółką.

Opłata jest płacona jednorazowo w początkowym okresie najmu. Żadna okoliczność nie ma wpływu na żądanie przez Wynajmującego zwrotu zapłaconej kwoty kontrybucji, w szczególności przekazanie Spółce Opłaty nie powoduje powstania u Wynajmującego ekwiwalentnego roszczenia. Już samo nazwanie przez strony Opłaty dokonywanej przez Wynajmującego na rzecz Spółki "kontrybucją" nawiązuje do słownikowej definicji tego zjawiska, w myśl której kontrybucja jest daniną, obowiązkowym świadczeniem w naturze lub opłatą. W zamian za tę daninę stronie ją wręczającej nie należy się żadne świadczenie.

W orzecznictwie zwraca się uwagę, że zdefiniowanie zakresu czynności opodatkowanych w tak szeroki sposób zapewnia realizację zasady powszechności opodatkowania. Zakres pojęcia usług w rozumieniu ustawy o VAT wykracza bowiem poza zakres usług w potocznym tego słowa rozumieniu.

W przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji nie mamy jednak do czynienia ani z działaniem, ani z zaniechaniem. Otrzymanie przez Wnioskodawcę kwoty kontrybucji wynika tylko i wyłącznie z woli Wynajmującego zrekompensowania Spółce ewentualnych (możliwych do wystawienia, lecz nieuwarunkowanych ich rzeczywistym wystąpieniem) kosztów i niedogodności, a także konieczności przeprowadzenia wielu dodatkowych procesów operacyjnych i prawnych, związanych z przeniesieniem się do najmowanych pomieszczeń. Wnioskodawca, jako najemca, nie zobowiązuje się do żadnej aktywności, bądź zaniechania, czy znoszenia określonych stanów rzeczy w zamian za kwotę Opłaty (kontrybucji). Omawianej opłacie należy więc przypisywać w większym stopniu charakter motywacyjny i rekompensujący (odszkodowawczy).

W dniu 26 kwietnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną, sygn. IPPP3/443-356/11-2/JF, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. W interpretacji tej Organ stwierdził, że w zaistniałych okolicznościach, podczas negocjacji umowy najmu, niezależnie od zawarcia umowy najmu dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego, w którym najemca jest w stanie zaakceptować warunki wynajmującego w zamian za wypłaconą jednorazowo kwotę pieniężną. Organ zauważył, ponadto, że kwota "na zachętę" nie jest wypłacana każdemu oferentowi, ale jest wypłacana najemcy przyszłemu lub obecnemu, czyli podmiotowi, który przystąpił do negocjacji umowy i na rzecz którego wynajmujący będzie świadczył usługę najmu. W takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconego przez wynajmującego wynagrodzenia za wzajemne zachowanie kontrahenta - przyjęcie proponowanych przez wynajmującego warunków umowy najmu. Tak więc wypłacona kwota jest jedną z form zachęcania kontrahenta do zaakceptowania proponowanych przez wynajmującego warunków, wynikających z długoterminowej umowy najmu. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. Tym samym w przestawionych okolicznościach zachowanie najemcy w świetle art. 8 ust. 1 ustawy Organ uznał za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym powinna ona podlegać opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Powyższa interpretacja była przedmiotem skargi, złożonej przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

WSA w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację (wyrok z dnia 24 maja 2012 r., sygn. III SA/Wa 2381/11). W swoim wyroku Sąd stwierdził: "(...) stosownie do art. 66 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie drugiej stronie woli zawarcia umowy stanowi ofertę, jeżeli określa istotne postanowienia tej umowy. Natomiast w myśl art. 70 § 1 Kodeksu cywilnego w razie wątpliwości umowę poczytuje się za zawartą w chwili otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu, a jeżeli dojście do składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu nie jest wymagane - w chwili przystąpienia przez drugą stronę do wykonania umowy. Z przepisów tych (...) wynika, iż zarówno złożenie oferty zawarcia umowy, jak i jej przyjęcie, stanowią oświadczenie woli co do jej istotnych postanowień. Zawarcie umowy nie stanowi zatem świadczenia w rozumieniu art. 353 Kodeksu cywilnego, które polega na działaniu bądź zaniechaniu. Umowa stanowi bowiem treść oświadczenia woli jej stron co do istotnych warunków wykonania świadczenia. Tym samym nawet w sytuacji gdy umowa zostaje zawarta na skutek zachęty w formie jednorazowej zapłaty kwoty pieniężnej przez wynajmującego na rzecz najemcy, przyjęcie oferty przez najemcę (...) nie może być uznane za świadczenie, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 u.p.t.u."

Minister Finansów, kwestionując stanowisko WSA w Warszawie, złożył skargę kasacyjną do NSA. Skarga ta została przez Naczelny Sąd Administracyjny oddalona wyrokiem z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. I FSK 1218/12.

Naczelny Sąd Administracyjny podniósł, że opodatkowaniu VAT podlega świadczenie usługi, co w tym przypadku oznaczałoby świadczenie przez najemcę na rzecz wynajmującego. Jednocześnie Sąd stwierdził: "Samo zawarcie przez najemcę umowy najmu, z jednoczesną płatnością otrzymaną od wynajmującego, jeżeli nie towarzyszą mu inne działania lub zaniechania najemcy, nie stanowi świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (...)".

Potwierdzeniem powyższych tez jest stanowisko Trybunału Sprawiedliwości UE w orzeczeniu z dnia 9 października 2001 r., w sprawie Mirror Group (C-409/98), zgodnie z którym osoba, która początkowo nie ma żadnych uprawnień do nieruchomości (najemca) i która zawiera umowę najmu tej nieruchomości z właścicielem w zamian za kwotę pieniężną płaconą przez wynajmującego, nie świadczy usługi podlegającej opodatkowaniu VAT.

Podobnego zdania był Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który w swojej interpretacji indywidualnej z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. IPPP3/443-356/11/13-5/S/JK, stwierdził: "W konsekwencji należy stwierdzić, że samo zawarcie przez najemcę umowy najmu, z jednoczesną płatnością otrzymaną od wynajmującego, jeżeli nie towarzyszą mu inne działania lub zaniechania najemcy w rozumieniu ustawy nie stanowi świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy".

Na tle powyższego, w opinii Wnioskodawcy, Opłaty nie można wiązać z jakąkolwiek czynnością opodatkowaną VAT, a w konsekwencji sposób jej udokumentowania nie może uwzględniać wystawienia faktury VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wystarczającym dokumentem jest nota księgowa obciążeniowa z wyszczególnieniem tytułu wpłaty oraz kwoty, jaką obciążony zostanie Wynajmujący.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o ocenę zajmowanego stanowiska i wydanie interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik obowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług (...).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka zawarła z Wynajmującym, Umowę najmu budynku o przeznaczeniu magazynowo-biurowym wraz z odpowiednią ilością miejsc parkingowych. W związku z zawartą Umową Spółka zobowiązała się do opłacania ustalonej wysokości miesięcznego czynszu najmu oraz rocznych opłat eksploatacyjnych, natomiast Wynajmujący zobowiązał się do uiszczenia na rzecz Spółki tzw. opłaty kontrybucyjnej, mającej charakter zachęty Spółki do zawarcia umowy najmu z jednej strony oraz uwzględniającej możliwe do wystąpienia po stronie Spółki niedogodności organizacyjno-techniczne z drugiej strony (Opłata). Powołane niedogodności mogą objąć w szczególności dodatkowe koszty i ryzyko występujące po stronie Spółki, w związku z koniecznością przygotowania się Spółki do realokacji i ostatecznie przeprowadzenia relokacji podlegających magazynowaniu towarów i materiałów, a także wobec pozostałych wyzwań organizacyjnych, technicznych i prawnych dotyczących nowego miejsca prowadzenia działalności w nowo wynajmowanej powierzchni biurowo-magazynowej. Kwota Opłaty, w myśl zapisów Umowy, ma zostać przekazana Spółce jednorazowo na wskazany przez Spółkę rachunek bankowy w terminie 30 dni od dnia przekazania Spółce powierzchni magazynowej, jednak nie wcześniej, niż 21 dni od doręczenia przez Spółkę prawidłowo wystawionej faktury. Faktura może być wystawiona przez Spółkę nie wcześniej, niż w dacie podpisania przez strony Umowy protokołu zdawczo-odbiorczego oraz dostarczenia przez Spółkę dokumentów potwierdzających ustanowienie zabezpieczeń szczegółowo określonych w Umowie.

Na tle prezentowanego zdarzenia przyszłego Spółka powzięła wątpliwość, czy wyszczególniona na wystawionej przez Spółkę na rzecz Wynajmującego fakturze kwota Opłaty (kontrybucji), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy.

Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do otrzymanej przez Wnioskodawcę kontrybucji (Opłaty) mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczenie w zamian za określone wynagrodzenie. Jak wskazano wyżej, świadczeniem jest każde zachowanie polegające na działaniu, zaniechaniu działania lub znoszeniu (tolerowaniu) określonej sytuacji lub stanu rzeczy. Otrzymaną przez Wnioskodawcę kontrybucję (określoną kwotę pieniężną) od Wynajmującego należy traktować jako wynagrodzenie za skonkretyzowane świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ spełniona jest przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą kontrybucji (Opłaty), a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Otrzymanie kontrybucji stanowi płatność wynikającą wprost z łączącego Wnioskodawcę i Wynajmującego stosunku zobowiązaniowego wynikającego z zawartej Umowy najmu. Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca zawarł Umowę najmu, na podstawie której Spółka zobowiązała się do opłacania ustalonej wysokości miesięcznego czynszu najmu oraz rocznych opłat eksploatacyjnych, natomiast Wynajmujący zobowiązał się do uiszczenia na rzecz Spółki tzw. Opłaty kontrybucyjnej, mającej charakter zachęty Spółki do zawarcia umowy z jednej strony oraz uwzględniającej możliwe do wystąpienia po stronie Spółki niedogodności organizacyjno-techniczne. Przywołane niedogodności mogą objąć w szczególności dodatkowe koszty i ryzyko występujące po stronie Spółki, w związku z koniecznością przygotowania się Spółki do realokacji i ostatecznie przeprowadzenia relokacji podlegających magazynowaniu towarów i materiałów, a także wobec pozostałych wyzwań organizacyjnych, technicznych i prawnych dotyczących nowego miejsca prowadzenia działalności w nowo wynajmowanej powierzchni biurowo-magazynowej. Jak wskazał Wnioskodawca, z treści zapisów umownych wynika, że Opłata ta wypłacana jest: "w związku z koniecznością przygotowania się Najemcy (Spółki) oraz jego przedsiębiorstwa do realokacji do Budynku (przedmiotu najmu) jak również - koniecznością przeprowadzenia przez Najemcę (Spółkę) szeregu dodatkowych procesów organizacyjnych i prawnych Najemcy związanych z przeniesieniem się do Budynku, działalność gospodarcza Najemcy będzie napotykała na istotne w działalności Najemcy niedogodności i utrudnienia organizacyjne (w tym również Najemca poniesie dodatkowe koszty związane z zawarciem Umowy Najmu i przeprowadzką do Budynku)".

Zatem skoro kontrybucja jest wypłaca na rzecz Wnioskodawcy w związku z tolerowaniem przez Spółkę możliwych do wystąpienia niedogodności i utrudnień, w tym przeprowadzania przez Spółkę szeregu dodatkowych procesów organizacyjnych i prawnych związanych z przeniesieniem się do Budynku, a zarazem ponoszeniem dodatkowych kosztów związanych z zawarciem Umowy Najmu i przeprowadzką do Budynku - należy uznać, że w przedmiotowym przypadku wypłata kontrybucji (Opłaty) nastąpi w zamian za wykonanie ww. świadczeń. Wypłacona kontrybucja stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług polegających na m.in. na znoszeniu przez Spółkę możliwych do wystąpienia niedogodności i utrudnień, w tym przeprowadzanie przez Nią szeregu dodatkowych procesów organizacyjnych i prawnych w związku z koniecznością przygotowania się Spółki do realokacji i ostatecznie przeprowadzenia relokacji podlegających magazynowaniu towarów i materiałów.

W niniejszej sytuacji - w związku z zawartą Umową - mamy do czynienia ze świadczeniami wzajemnymi, bezpośrednimi i ekwiwalentnymi, polegającymi z jednej strony na odpowiednim zachowaniu Wnioskodawcy (tj. znoszeniu, uwzględnieniu, tolerowaniu niedogodności organizacyjno-technicznych, które obejmują dodatkowe koszty i ryzyko występujące po stronie Spółki w związku z koniecznością przygotowania się Spółki do realokacji i ostatecznie przeprowadzenie relokacji podlegających magazynowaniu towarów i usług, a także wobec pozostałych wyzwań organizacyjnych, technicznych i prawnych dotyczących nowego miejsca prowadzenia działalności w nowo wynajmowanej powierzchni biurowo-magazynowej), z drugiej strony - na zapłacie określonego w umowie wynagrodzenia - Opłaty.

Zatem przedmiotowe wynagrodzenie (Opłatę) należy traktować jako wynagrodzenie za świadczenie wykonywane przez Wnioskodawcę. Należy zwrócić uwagę, że w tym przypadku możliwe jest wskazanie konkretnego beneficjenta usługi, a więc korzystającego z usługi, który jest zobowiązany do wypłaty ustalonego wynagrodzenia. Przedmiotowe wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę stanowi wynagrodzenie za dane, konkretne świadczenie (czynności), możliwe do zidentyfikowania.

W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, że wymienione we wniosku czynności, które Wnioskodawca wykonuje na podstawie zawartej Umowy o usługi najmu wpisuje się w definicję świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i w konsekwencji - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, określone w Umowie wynagrodzenie (Opłata), które zostanie zapłacone przez Wynajmującego na rzecz Wnioskodawcy z tytułu wskazanych w Umowie czynności, stanowi wynagrodzenie za usługi w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, w analizowanym przypadku wypłata przez Wynajmującego na rzecz Wnioskodawcy świadczenia pieniężnego (Opłaty) nazwanego kontrybucją, stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług przez Wnioskodawcę. Tym samym Wnioskodawca otrzymując kontrybucję stanowiącą wynagrodzenie za usługę powinien rozpoznać podlegające opodatkowaniu świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Oznacza to, że w niniejszej sprawie Spółka w odniesieniu do otrzymanej kwoty Opłaty (kontrybucji) stanowiącej wynagrodzenie za świadczenie usług powinna wystawić fakturę, z wyszczególnioną kwotą podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń WSA i NSA należy podkreślić, że zapadły one na gruncie odmiennego stanu faktycznego, niż przedstawiony w niniejszej sprawie, gdzie nie zaszły wszystkie okoliczności, o jakich mowa we wniosku, zatem wskazane przez Wnioskodawcę wyroki sądów administracyjnych potraktowane zostały jako element argumentacji Wnioskodawcy. Nie mogły one jednak wpłynąć na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii, gdyż orzeczenia te są rozstrzygnięciem w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.