0114-KDIP1-1.4012.25.2017.1.LM - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2017 r. (data wpływu10 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej niezabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujący następujące zdarzenie przyszłe.

Małżeństwo Lech i Ewa W. (dalej: Małżeństwo) są właścicielami wraz z innymi dwoma małżeństwami, dwóch nieruchomości gruntowych (dalej: Nieruchomości), w równych częściach, tj. każde z małżeństw posiada po 1/3 udziału w Nieruchomościach. Nabycie Nieruchomości nastąpiło w drodze umowy sprzedaży w 2004 r. w celu lokaty własnego kapitału. Wtedy działka ta posiadała numer 1/11 w ewidencji gruntów. Powierzchnia nabytej nieruchomości gruntowej została przez Małżeństwo nabyta do ich majątków osobistych. Ponadto, Wnioskodawczyni z pozostałymi współwłaścicielami nie łączą jakiekolwiek inne stosunki współwłaścicielskie, w szczególności umowa spółki cywilnej.

Mając na uwadze możliwe niedogodności w związku z zarządzaniem nieruchomością przez wielu współwłaścicieli a także racjonalność zarządzania własnym majątkiem, podjęto decyzję o sprzedaży Nieruchomości. W 2010 r. trafił się potencjalny kupiec, zainteresowany zakupem tylko części Nieruchomości, na jego prośbę działkę podzielono w rezultacie czego powstały dwie Nieruchomości o nr 1/33 o powierzchni 5095 m kw oraz 1/34 o powierzchni 23660 m kw (w drodze decyzji burmistrza z dn. 27 stycznia 2010 r.). W 2010 r. do sprzedaży ostatecznie nie doszło. Obecnie ponownie nadarzyła się okazja sprzedaży oraz podpisano przedwstępną umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego. Klient zdecydował się zakupić działkę 1/33 oraz część działki 1/34. Ponownie zgodnie z prośbą klienta współwłaściciele zwrócili się o geodezyjny podział nieruchomości, działka 1/34 została podzielona na 3 części: 1/40 (przeznaczona na drogę dojazdową do działki 1/42), 1/41 (przeznaczona do sprzedaży na rzecz Klienta) oraz działka 1/42 (wciąż pozostanie współwłasnością 3 małżeństw).

Nieruchomości przeznaczone na sprzedaż nie są zabudowane, w planie zagospodarowania przestrzennego, wskazane działki przeznaczone są pod zabudowę administracyjno - usługową.

Co prawda Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, (zdarzało się dokonywać incydentalnych sprzedaży nieruchomości), jednak wskazane Nieruchomości nie były w żaden sposób związane z działalnością gospodarczą. Działki nie były wykorzystywane do celów działalności gospodarczej, na działce również nie była prowadzona działalność gospodarcza, w tym rolnicza. Wnioskodawczyni nie podejmowała działań mających na celu uzbrojenie działki. Nie prowadziła działań marketingowych w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Na Nieruchomości zamieszczono jedynie tablicę informacyjną: "na sprzedaż". Wnioskodawczyni nie ogłaszała się w mediach, Internecie, prasie z zamiarem sprzedaży Nieruchomości.

Powyższa Nieruchomość nie jest obciążona żadnymi ograniczonymi prawami rzeczowymi, długami, czy roszczeniami ze strony osób trzecich. Nieruchomość nie jest także przedmiotem dzierżawy, najmu ani używania oraz w stosunku do niej nie toczą się żadne postępowania sądowe ani administracyjno - egzekucyjne. Sprzedaż Nieruchomości nie będzie miała miejsca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe - sprzedaż nieruchomości stanowiącej współwłasność na rzecz Klienta, z którym Wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną - będzie stanowiło dla Zainteresowanej czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, planowana sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegać podatkowi VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.; dalej: Kodeks cywilny), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Uwzględniając powyższe, planowana sprzedaż Nieruchomości będzie stanowiła na gruncie VAT dostawę towarów.

Jednocześnie, dostawa towarów podlega opodatkowaniu, jeżeli jest dokonywana przez podmiot mający status podatnika VAT, który to podmiot działa w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami VAT są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego, elementarnym warunkiem podlegania VAT sprzedaży nieruchomości jest zweryfikowanie, czy czynność tą można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły dla celów zarobkowych oraz czy zbywany majątek został nabyty i faktycznie wykorzystywany na potrzeby własne, czy w celu działalności gospodarczej.

W sprawie opodatkowania VAT sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z 15 września 2011 r.w połączonych sprawach C-180/10 i C-181 TSUE, w którym wskazał m.in.: "Z orzecznictwa wynika w tej mierze, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C 155/94 Wellcome Trust, Rec.s. I 3013, pkt 32. Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu,w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności."

Zatem, zdaniem Wnioskodawczyni podatnikiem VAT nie jest osoba fizyczna dokonująca jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana regularna ściśle określona zaplata, oraz nie prowadząca zarejestrowanej i zorganizowanej działalności gospodarczej. Co istotne, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza strefą prowadzonej działalności gospodarczej, uniemożliwia uznanie danej osoby fizycznej za podatnika VAT.

W świetle powyższego, Współwłaściciele nie podjęli ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (tj. nabycie z zamiarem odsprzedaży ogrodzenie działek czy ich uzbrojenie).

Ponadto, Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Przedmiotowa Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, ani też nie była udostępniana odpłatnie osobom trzecim. W związku z niedogodnościami związanym z zarządem Nieruchomością przez kilku współwłaścicieli, podjęto decyzji o sprzedaży Nieruchomości. Wnioskodawczyni w celu znalezienia nabywcy, nie informowała o ofercie sprzedaży w prasie, Internecie ani także nie korzystała z usług pośrednika nieruchomości. Jedynym ogłoszeniem dotyczącym sprzedaży działki jest tablica ogłoszeniowa umieszczona na terenie działki z napisem " na sprzedaż".

Aby przyjąć, że dany podmiot przy sprzedaży gruntu działa w charakterze podatnika VAT, należy ustalić czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę profesjonalną, tj. np.: czy nabyto teren przeznaczony pod zabudowę, czy dokonano jego uzbrojenia, wydzielono drogi wewnętrzne, przeprowadzono działania marketingowe mające na celu podniesienie atrakcyjności działki, prowadzono aktywne formy sprzedaży poprzez różnego rodzaju ogłoszenia. Przy czym, na tego typu aktywność handlową musi wskazywać ciąg zdarzeń, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia niektórych (pojedynczych) z nich.

Zatem, dokonując sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawczyni będzie realizować przysługujące jej prawo rozporządzania majątkiem osobistym, czego nie można uznać za wykonywanie działalności gospodarczej, zatem sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Zatem grunty, w tym udziały w gruncie spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą,o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla właśnie tej konkretnej czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

W kontekście powyższych rozważań nie jest zatem podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Co istotne dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Należy podkreślić, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Za działalność handlową i gospodarczą nie można zatem uznać sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy,a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem,tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni Ewa W. z małżonkiem Lechem W. wraz z dwoma innymi małżeństwami są właścicielami dwóch nieruchomości gruntowych (dalej: Nieruchomości), w równych częściach,tj. każde z małżeństw posiada po 1/3 udziału w nieruchomościach. Nabycie nieruchomości nastąpiło w drodze umowy sprzedaży w 2004 r. w celu lokaty własnego kapitału. Wtedy działka ta posiadała nr 1/11 w ewidencji gruntów. Powierzchnia nieruchomości gruntowej została przez Małżeństwo nabyta do ich majątków osobistych. Ponadto, Wnioskodawczyni z pozostałymi współwłaścicielami nie łączą jakiekolwiek inne stosunki współwłaścicielskie, w szczególności umowa spółki cywilnej.

Mając na uwadze możliwe niedogodności w związku z zarządzaniem nieruchomością przez wielu współwłaścicieli a także racjonalność zarządzania własnym majątkiem, podjęto decyzję o sprzedaży Nieruchomości. W 2010 r. trafił się potencjalny kupiec, zainteresowany zakupem tylko części Nieruchomości. W związku z tym podzielono działkę w rezultacie czego powstały dwie Nieruchomości o nr 1/33 o powierzchni 5095 m kw oraz 1/34 o powierzchni 23660 m kw (w drodze decyzji burmistrza z dnia 27 stycznia 2010 r.). W 2010 r. do sprzedaży ostatecznie nie doszło. Obecnie ponownie nadarzyła się okazja sprzedaży oraz podpisano przedwstępną umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego. Klient zdecydował się zakupić działkę 1/33 oraz część działki 1/34. Ponownie zgodnie z prośbą Klienta współwłaściciele zamierzają zwrócić się o geodezyjny podział nieruchomości, działka 1/34 zostanie podzielona na 3 części: 1/40 (przeznaczona na drogę dojazdową do działki 1/42), 1/41 (przeznaczona do sprzedaży na rzecz Klienta) oraz działka 1/42 (wciąż pozostanie współwłasnością 3 małżeństw).

Nieruchomości przeznaczone na sprzedaż nie są zabudowane, w planie zagospodarowania przestrzennego, wskazane działki przeznaczone są pod zabudowę administracyjno - usługową.

Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, który w przeszłości w sposób incydentalny dokonywał transakcji sprzedaży nieruchomości, jednak wskazane w niniejszym wniosku nieruchomości nie były w żaden sposób związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działki nie były wykorzystywane do celów działalności gospodarczej, na działce również nie była prowadzona działalność gospodarcza,w tym rolnicza. Wnioskodawczyni nie podejmowała działań mających na celu uzbrojenie działki. Nie prowadziła działań marketingowych w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Na nieruchomości zamieszczono jedynie tablicę informacyjną: "na sprzedaż".

Wnioskodawczyni nie ogłaszała się w mediach, Internecie, prasie z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Powyższa nieruchomość nie jest obciążona żadnymi ograniczonymi prawami rzeczowymi, długami, czy roszczeniami ze strony osób trzecich. Nieruchomość nie jest także przedmiotem dzierżawy, najmu ani używania oraz w stosunku do niej nie toczą się żadne postępowania sądowe ani administracyjno - egzekucyjne. Sprzedaż Nieruchomości nie będzie miała miejsca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości dotyczą kwestii czy sprzedaż nieruchomości, stanowiącej współwłasność na rzecz Klienta, z którym Wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną - będzie stanowiło dla Zainteresowanej czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W niniejszej sprawie konieczne stało się ustalenie czy w świetle przedstawionych informacji Sprzedająca w sytuacji sprzedaży nieruchomości wystąpiła w roli podatnika VAT. Z uwagi na powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak jest podstaw do uznania Sprzedającej - w związku ze sprzedażą opisanych działek - za podatnika podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że nieruchomość, o której mowa we wniosku, została nabyta w celu lokaty własnego kapitału. Powierzchnia nieruchomości gruntowej została przez Wnioskodawczynię oraz jej współmałżonka nabyta do ich majątków osobistych.

Sprzedająca wskazała, że teren nigdy nie był i nie jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

Ponadto, Sprzedająca nie podejmowała czynności przygotowawczych zmierzających do zbycia przedmiotowej Nieruchomości takich jak: działania marketingowe, uzyskanie decyzjio warunkach zabudowy, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennegoi innych o zbliżonym charakterze.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o aktywności Sprzedające w przedmiocie zbycia ww. Nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności.) Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Sprzedająca nie podjęła takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Sprzedająca nie podejmowała żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Wnioskodawczyni nie podejmowała działań mających na celu uzbrojenie działki. Na Nieruchomości zamieszczono jedynie tablicę informacyjną: "na sprzedaż". Wnioskodawczyni nie ogłaszała się w mediach, Internecie, prasie z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Zatem w stosunku do planowanej sprzedaży Wnioskodawczyni będzie realizowała przysługujące jej prawo do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie wypełnia definicji działalności gospodarczej wskazanej w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni w stosunku do tej czynności nie będzie występowała jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym opisana sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanej, wydaje w jej indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla małżonka Wnioskodawczyni oraz pozostałych współwłaścicieli.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia/Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.