0114-KDIP1-1.4012.236.2020.2.JO - Dokumentacja uprawniająca do 0% stawki VAT dla WDT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2020 r. (data wpływu 17 kwietnia 2020 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 17 lipca 2020 r. (data wpływu 20 lipca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 9 lipca 2020 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 12 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na podstawie posiadanych dokumentów (stan 1-3) - jest prawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na podstawie posiadanych dokumentów (stan 1-3). Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 17 lipca 2020 r. (data wpływu 20 lipca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 9 lipca 2020 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 12 lipca 2020 r.) znak 0114-KDIP1-1.4012.236.2020.1.JO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Stan 1

Przedsiębiorstwo A. sp. z o.o. ma siedzibę na terenie Polski i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dla realizacji transakcji wewnątrzwspólnotowych posiada ważny numer identyfikacyjny (tzw. VAT UE).

W ramach prowadzonej działalności A. sp. z o.o. sprzedaje towary do kontrahenta niebędącego polskim podatnikiem VAT. Kontrahent posiada ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (zagraniczny VAT UE).

Towary są transportowane z magazynu przedsiębiorstwa A. sp. z o.o. położonego na terenie Polski bezpośrednio do magazynu kontrahenta położonego na terenie jego państwa (innego państwa UE). Transport realizowany jest przez firmę zewnętrzną (jej środkami transportu), która wystawia fakturę sprzedaży i przesyła ją do A. sp. z o.o. Dla A. sp. z o.o. transakcja ma charakter wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT), a dla kontrahenta z UE wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT).

Spółka A. sp. z o.o. dla potrzeb przygotowania i złożenia comiesięcznej deklaracji VAT oraz Informacji podsumowującej VAT UE w zakresie transakcji WDT gromadzi komplet dokumentów:

* własna faktura sprzedaży,

* dokument CMR podpisany przez kierowcę,

* faktura za transport wystawiona przez firmę zewnętrzną realizującą fizycznie transport z Polski do siedziby kontrahenta na terenie państwa UE.

Stan 2

Stan faktyczny jak wyżej z jednym wyjątkiem:

Transport realizowany jest przez firmę zewnętrzną jej własnym środkiem transportu. Firma ta nie wystawia faktury sprzedaży usługi transportowej dla A. sp. z o.o. Rozrachunek realizowany jest w innej formie niż bezpośrednia zapłata. W tej sytuacji celem złożenia comiesięcznej deklaracji VAT oraz informacji podsumowującej VAT UE A. sp. z o.o. gromadzi następujący komplet dokumentów:

* własna faktura sprzedaży,

* oświadczenie potwierdzające zrealizowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, którego elementami są następujące pola: identyfikacja sprzedawcy (nazwa, ważny numer VAT UE, adres), odbiorca towaru (nazwa, ważny numer VAT UE, adres), adres fizycznej dostawy towaru (jeśli różny od adresu siedziby odbiorcy), dokładna specyfikacja wysłanego towaru - z wykazaniem poszczególnych rodzajów i ich ilości, potwierdzenie odbioru dostarczonego towaru do siedziby odbiorcy (lub na adres magazynu należącego do odbiorcy) zawierające podpis osoby odbierającej i datę, oznaczenie środka transportu (nazwa samochodu, numer tablicy rejestracyjnej, oznaczenie właściciela samochodu).

Stan 3

Stan faktyczny jak w stanie faktycznym nr 1 z jednym wyjątkiem:

Firma A. sp. z o.o. wysyła towar za pośrednictwem firmy kurierskiej. W tej sytuacji zestaw dokumentów mających wykazać skuteczność dostawy WDT z A. sp. z o.o. do kontrahenta z UE (a także aby przygotować deklarację VAT i informację podsumowującą VAT UE) wygląda następująco:

* własna faktura sprzedaży do kontrahenta z UE z odręcznie wpisanym numerem faktury sprzedaży usługi transportowej firmy kurierskiej,

* list przewozowy firmy kurierskiej wskazujący A. sp. z o.o. jako nadawcę, tzw. tracking number, odbiorcę zgodnego z oznaczeniem odbiorcy na fakturze sprzedaży firmy A. sp. z o.o.,

* zbiorcza, tj. miesięczna faktura sprzedaży usługi transportowej od firmy kurierskiej (bez wskazań jakich dostaw dotyczy).

Ponadto w piśmie z dnia 17 lipca 2020 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego następująco:

Stan 1

Spółka A. sp. z o.o. dla potrzeb przygotowania i złożenia comiesięcznej deklaracji VAT oraz Informacji podsumowującej VAT-UE w zakresie transakcji WDT gromadzi komplet dokumentów:

* własna faktura sprzedaży,

* dokument CMR podpisany przez kierowcę zewnętrznej firmy transportowej, który odbiera towar z magazynu A. sp. z o.o. i ma go dostarczyć do odbiorcy w innym kraju UE. Dokument CMR posiada ponadto podpis pracownika A. sp. z o.o. - osoby wystawiającej fakturę sprzedaży WDT w A. sp. z o.o. Dokument ten wskazuje na rzecz kogo transport ma być zrealizowany (nazwa odbiorcy, adres), wykaz faktur sprzedaży firmy A. sp. z o.o. których dotyczy transport. Egzemplarz CMR pozostający w firmie A. sp. z o.o. nie posiada podpisu kontrahenta potwierdzającego, że towar został mu skutecznie dostarczony,

* faktura za transport wystawiona przez firmę zewnętrzną realizującą fizycznie transport z Polski do siedziby kontrahenta na terenie państwa UE. Faktura wystawiana jest po dostarczeniu towaru do odbiorcy w UE, a A. opłaca ją w terminie płatności oznaczonym na fakturze.

A. sp. z o.o. zwyczajowo prowadzi korespondencję email z kontrahentami z UE, na rzecz których realizowany jest transport. W ramach tej korespondencji odbiorcy z UE przesyłają informacje o ewentualnych brakach, uszkodzeniach towaru i na jej podstawie można określić czy towar skutecznie został dostarczony do odbiorcy. Jednak A. sp. z o.o. nie gromadzi tej korespondencji w formie drukowanej, tak by w momencie księgowania oraz przygotowywania deklaracji VAT mieć dowód na skuteczną realizację dostawy do UE. Kontrahenci z UE płacą za dostawę po jej otrzymaniu (firma A. sp. z o.o. kredytuje dostawy). Sytuacje związane z przedpłatami odbiorców z UE na poczet przyszłej dostawy zdarzają się sporadycznie. A zatem A. sp. z o.o. otrzymuje płatności po skutecznym dostarczeniu towaru.

A. sp. z o.o. w ramach opisywanego stanu nr 1 nie gromadzi oświadczeń od odbiorców o dostarczeniu towaru do ich magazynu odbiorczego na terenie UE.

Stan 2

Stan faktyczny jak wyżej z jednym wyjątkiem:

W tej sytuacji celem złożenia comiesięcznej deklaracji VAT oraz informacji podsumowującej VAT UE A. sp. z o.o. gromadzi następujący komplet dokumentów:

* własna faktura sprzedaży,

* podpisane przez odbiorcę oświadczenie potwierdzające zrealizowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, którego elementami są następujące pola: identyfikacja sprzedawcy (nazwa, ważny numer VAT UE, adres), odbiorca towaru (nazwa, ważny numer VAT UE, adres), adres fizycznej dostawy towaru (jeśli różny od adresu siedziby odbiorcy), dokładna specyfikacja wysłanego towaru - z wykazaniem poszczególnych rodzajów i ich ilości, potwierdzenie odbioru dostarczonego towaru do siedziby odbiorcy (lub na adres magazynu należącego do odbiorcy) zawierające podpis osoby odbierającej i datę, oznaczenie środka transportu (nazwa samochodu, numer tablicy rejestracyjnej, oznaczenie właściciela samochodu).

A. sp. z o.o. zwyczajowo prowadzi korespondencję email z kontrahentami z UE, na rzecz których realizowana jest dostawa. W ramach tej korespondencji odbiorcy z UE przesyłają informacje o ewentualnych brakach, uszkodzeniach towaru i na jej podstawie można określić czy towar skutecznie został dostarczony do odbiorcy. Jednak A. sp. z o.o. nie gromadzi tej korespondencji w formie drukowanej tak by w momencie księgowania oraz przygotowywania deklaracji VAT mieć dowód na skuteczną realizację dostawy do UE.

Kontrahenci z UE płacą za dostawę po jej otrzymaniu (firma A. sp. z o.o. kredytuje dostawy). Sytuacje związane z przedpłatami odbiorców z UE na poczet przyszłej dostawy zdarzają się sporadycznie. A zatem A. sp. z o.o. otrzymuje płatności po skutecznym dostarczeniu towaru.

Stan 3

Stan faktyczny jak w stanie faktycznym nr 1 z jednym wyjątkiem:

W tej sytuacji zestaw dokumentów mających wykazać skuteczność dostawy WDT z A. sp. z o.o. do kontrahenta z UE (a także aby przygotować deklarację VAT i informację podsumowującą VAT UE) wygląda następująco:

* własna faktura sprzedaży do kontrahenta z UE z odręcznie wpisanym numerem faktury sprzedaży usługi transportowej firmy kurierskiej,

* list przewozowy firmy kurierskiej wskazujący: A. sp. z o.o. jako nadawcę, tzw. tracking number, odbiorcę zgodnego z oznaczeniem odbiorcy na fakturze sprzedaży firmy A. sp. z o.o.,

* zbiorcza tj. miesięczna faktura sprzedaży usługi transportowej od firmy kurierskiej (bez wskazań jakich dostaw dotyczy).

A. sp. z o.o. zwyczajowo prowadzi korespondencję email z kontrahentami z UE, na rzecz których realizowana jest dostawa. Korespondencja zawiera ustalenia dotyczące ilości i rodzaju zamawianego towaru przez odbiorcę w UE, cenę towaru i całkowitą wartość zamówienia, warunki dotyczące dostawy oraz ewentualne zmiany wcześniej ustalonych warunków. Także w ramach tej korespondencji odbiorcy z UE przesyłają informacje o ewentualnych brakach, uszkodzeniach towaru i na jej podstawie można określić czy towar skutecznie został dostarczony do odbiorcy. Jednak A. sp. z o.o. nie gromadzi tej korespondencji w formie drukowanej tak by w momencie księgowania oraz przygotowywania deklaracji VAT mieć dowód na skuteczną realizację dostawy do UE.

Kontrahenci z UE płacą za dostawę po jej otrzymaniu (firma A. sp. z o.o. kredytuje dostawy). Sytuacje związane z przedpłatami odbiorców z UE na poczet przyszłej dostawy zdarzają się sporadycznie. A zatem A. sp. z o.o. otrzymuje płatności po skutecznym dostarczeniu towaru do odbiorcy w UE.

A. sp. z o.o. prowadzi współpracę z odbiorcami z UE w oparciu o wspomnianą korespondencję email i wystawione faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 17 lipca 2020 r.):

1. Czy posiadając własną fakturę sprzedaży, dokument CMR podpisany przez kierowcę odbierającego towar, fakturę od firmy transportowej za dostarczenie towaru do odbiorcy z UE A. sp. z o.o. może stosować stawkę 0% realizując w warunkach opisanego stanu 1 transakcję WDT?

2. Czy posiadając własną fakturę sprzedaży oraz oświadczenie o odbiorze towaru podpisane przez kontrahenta z kraju UE A. sp. z o.o. może stosować stawkę 0% realizując w warunkach opisanego stanu 2 transakcję WDT?

3. Czy jeśli wymienione w stanie faktycznym nr 2 dokumenty mające potwierdzić skuteczność dostarczenia towarów do kontrahenta zagranicznego są niewystarczające istnieje możliwość wzmocnienia siły dowodowej stanowiska przedsiębiorstwa A. sp. z o.o. poprzez dołączenie któregokolwiek dokumentu wymienionego w art. 42 ust. 11 pkt 1 lub pkt 3 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

4. Czy dodatkowe dokumenty wymienione w pytaniu nr 3 mogą mieć postać wydruku komputerowego wykonanego z programu pocztowego (tudzież wyciągu bankowego) bez dodatkowych podpisów osób potwierdzających ich autentyczność?

5. Czy posiadając własną fakturę sprzedaży, list przewozowy firmy kurierskiej, zbiorczą fakturę zakupu usługi transportowej od firmy kurierskiej (za miniony miesiąc) A. sp. z o.o. może stosować stawkę 0% realizując w warunkach opisanego stanu 3 transakcję WDT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Nowe przepisy określające wymagania formalne do stosowania stawki 0% przy realizacji transakcji WDT wchodzące w życie z dniem 1 stycznia 2020 r. (Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. art. 45a) wskazują, że aby tą stawkę zastosować należy być w posiadaniu albo dwóch dokumentów wymienionych w art. 45a ust. 3 lit. a) albo co najmniej jednego dokumentu wymienionego w ust. 3 lit. a) oraz co najmniej jednego wymienionego w lit. b). Zdaniem Spółki wymieniony wymóg w opisywanym stanie 1 literalnie jest spełniony.

Dodatkowo wymóg zakreślony w art. 45a ust. 1 lit. a aby wymienione w art. 45a ust. 3 lit. a dokumenty były wystawione przez " (...) dwie strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy" także jest spełniony. Stąd, zdaniem Spółki - Wnioskodawca może stosować w opisanym stanie 1 stawkę VAT 0% przy realizacji transakcji WDT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy zestaw dokumentów w postaci:

* własna faktura sprzedaży,

* oświadczenie potwierdzające zrealizowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystawione przez odbiorcę towaru,

jest wystarczający i spełnia wymogi Rozporządzenia UE 2018/1912, aby zastosować stawkę 0% przy realizacji transakcji WDT zgodnie z art. 45a ust. 1 lit. a-b) Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912. Wnioskodawca nie posiada innych, formalnych dokumentów wystawionych przez osoby trzecie (niezależne od siebie - sprzedawcy oraz odbiorcy) potwierdzających realizację transakcji WDT, które byłyby wymienione w art. 45a ust. 3 lit. a-b) Rozporządzenia UE 2018/1912.

Istnieje co prawda techniczna możliwość uzupełnienia dokumentów już gromadzonych w postaci własnej faktury sprzedaży oraz oświadczenia o odbiorze potwierdzającego zrealizowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów o dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 pkt 1 lub pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, lecz byłoby to obarczone znacznymi nakładami organizacyjnymi, stąd na chwilę składania wniosku o interpretację indywidualną dodatkowe dokumenty nie są przez Spółkę - Wnioskodawcę gromadzone.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy jest to możliwe, gdyż Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 nie znosi całkowicie przepisów krajowych obowiązujących do dnia 31 grudnia 2019 r. w zakresie dokumentowania skuteczności zrealizowania WDT.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy dodatkowe dokumenty potwierdzające zrealizowanie dostawy wewnątrzwspólnotowej wymienione w art. 42 ust. 11 pkt 1 lub pkt 3. Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług mogą mieć formę wydruku komputerowego bez odręcznego podpisu potwierdzającego ich autentyczność gdyż:

* korespondencja z kontrahentem odbywa się drogą emailową, której nieodłącznymi elementami są adresy nadawcy (pracownik firmy-nadawcy), adres odbiorcy wiadomości (kontrahent), znaczniki czasowe, przebieg i treść rozmowy, z którego wynika przedmiot transakcji i warunki dostawy,

* wyciąg bankowy potwierdzający zrealizowanie płatności za dostawę WDT jest dokumentem banku, który w sposób niebudzący wątpliwości wykazuje ewentualną zapłatę za zrealizowanie dostawy WDT.

Ad. 5

Zdaniem firmy A. sp. z o.o. wymieniony w opisywanym stanie nr 3 zestaw dokumentów oraz zastosowane dodatkowe informacje dopisywane ręcznie wypełniają wymogi stawiane przez Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 w sprawie stosowania stawki VAT 0% przy realizacji transakcji WDT. Zgodnie z tym Rozporządzeniem firma A. sp. z o.o. dysponując fakturą zakupu usługi transportowej świadczonej przez firmę kurierską wraz z jej listem przewozowym jest w stanie udowodnić, że skutecznie dokonała dostarczenia towaru do kontrahenta z UE zgodnie z art. 45a Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912.

A. sp. z o.o. gromadząc dwa dokumenty wymienione w art. 45a ust. 3 lit. a Rozporządzenia oraz dokonując dodatkowego oznaczenia na własnej fakturze sprzedaży numeru faktury zakupu usługi transportowej od firmy kurierskiej jest w stanie powiązać własną fakturę sprzedaży z zrealizowaną dostawą WDT i dokumentami ją potwierdzającymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zatem dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka ma siedzibę na terenie Polski i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dla realizacji transakcji wewnątrzwspólnotowych posiada ważny numer identyfikacyjny (tzw. VAT UE). W ramach prowadzonej działalności Spółka sprzedaje towary do kontrahenta niebędącego polskim podatnikiem VAT. Kontrahent posiada ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (zagraniczny VAT UE). Towary są transportowane z magazynu Spółki położonego na terenie Polski bezpośrednio do magazynu kontrahenta położonego na terenie jego państwa (innego państwa UE). Transport realizowany jest przez firmę zewnętrzną (jej środkami transportu), która wystawia fakturę sprzedaży i przesyła ją do Spółki. Dla Spółki transakcja ma charakter wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT), a dla kontrahenta z UE wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT).

Stan 1

Spółka A. sp. z o.o. dla potrzeb przygotowania i złożenia comiesięcznej deklaracji VAT oraz Informacji podsumowującej VAT-UE w zakresie transakcji WDT gromadzi komplet dokumentów:

* własna faktura sprzedaży,

* dokument CMR podpisany przez kierowcę zewnętrznej firmy transportowej, który odbiera towar z magazynu Spółki i ma go dostarczyć do odbiorcy w innym kraju UE. Dokument CMR posiada ponadto podpis pracownika Spółki - osoby wystawiającej fakturę sprzedaży WDT w Spółce. Dokument ten wskazuje na rzecz kogo transport ma być zrealizowany (nazwa odbiorcy, adres), wykaz faktur sprzedaży Spółki których dotyczy transport. Egzemplarz CMR pozostający w firmie A. sp. z o.o. nie posiada podpisu kontrahenta potwierdzającego, że towar został mu skutecznie dostarczony,

* faktura za transport wystawiona przez firmę zewnętrzną realizującą fizycznie transport z Polski do siedziby kontrahenta na terenie państwa UE. Faktura wystawiana jest po dostarczeniu towaru do odbiorcy w UE, a Spółka opłaca ją w terminie płatności oznaczonym na fakturze.

A. sp. z o.o. zwyczajowo prowadzi korespondencję email z kontrahentami z UE, na rzecz których realizowany jest transport, lecz nie gromadzi tej korespondencji w formie drukowanej. W ramach tej korespondencji odbiorcy z UE przesyłają informacje o ewentualnych brakach, uszkodzeniach towaru i na jej podstawie można określić czy towar skutecznie został dostarczony do odbiorcy. Spółka otrzymuje płatności po skutecznym dostarczeniu towaru. Spółka ramach opisywanego stanu nr 1 nie gromadzi oświadczeń od odbiorców o dostarczeniu towaru do ich magazynu odbiorczego na terenie UE.

Stan 2

Stan faktyczny jak wyżej z jednym wyjątkiem:

Transport realizowany jest przez firmę zewnętrzną jej własnym środkiem transportu. Firma ta nie wystawia faktury sprzedaży usługi transportowej dla A. sp. z o.o. Rozrachunek realizowany jest w innej formie niż bezpośrednia zapłata. W tej sytuacji celem złożenia comiesięcznej deklaracji VAT oraz informacji podsumowującej VAT UE Spółka gromadzi następujący komplet dokumentów:

* własna faktura sprzedaży,

* podpisane przez odbiorcę oświadczenie potwierdzające zrealizowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, którego elementami są następujące pola: identyfikacja sprzedawcy (nazwa, ważny numer VAT UE, adres), odbiorca towaru (nazwa, ważny numer VAT UE, adres), adres fizycznej dostawy towaru (jeśli różny od adresu siedziby odbiorcy), dokładna specyfikacja wysłanego towaru - z wykazaniem poszczególnych rodzajów i ich ilości, potwierdzenie odbioru dostarczonego towaru do siedziby odbiorcy (lub na adres magazynu należącego do odbiorcy) zawierające podpis osoby odbierającej i datę, oznaczenie środka transportu (nazwa samochodu, numer tablicy rejestracyjnej, oznaczenie właściciela samochodu).

A. sp. z o.o. zwyczajowo prowadzi korespondencję email z kontrahentami z UE, na rzecz których realizowany jest transport, lecz nie gromadzi tej korespondencji w formie drukowanej. W ramach tej korespondencji odbiorcy z UE przesyłają informacje o ewentualnych brakach, uszkodzeniach towaru i na jej podstawie można określić czy towar skutecznie został dostarczony do odbiorcy. Wnioskodawca otrzymuje płatności po skutecznym dostarczeniu towaru.

Stan 3

Stan faktyczny jak w stanie faktycznym nr 1 z jednym wyjątkiem:

Firma A. sp. z o.o. wysyła towar za pośrednictwem firmy kurierskiej. W tej sytuacji zestaw dokumentów mających wykazać skuteczność dostawy WDT z A. sp. z o.o. do kontrahenta z UE (a także aby przygotować deklarację VAT i informację podsumowującą VAT UE) wygląda następująco:

* własna faktura sprzedaży do kontrahenta z UE z odręcznie wpisanym numerem faktury sprzedaży usługi transportowej firmy kurierskiej,

* list przewozowy firmy kurierskiej wskazujący Spółkę jako nadawcę, tzw. tracking number, odbiorcę zgodnego z oznaczeniem odbiorcy na fakturze sprzedaży firmy A. sp. z o.o. - zbiorcza, tj. miesięczna faktura sprzedaży usługi transportowej od firmy kurierskiej (bez wskazań jakich dostaw dotyczy).

A. sp. z o.o. zwyczajowo prowadzi korespondencję email z kontrahentami z UE, na rzecz których realizowany jest transport, lecz nie gromadzi tej korespondencji w formie drukowanej. Korespondencja zawiera ustalenia dotyczące ilości i rodzaju zamawianego towaru przez odbiorcę w UE, cenę towaru i całkowitą wartość zamówienia, warunki dotyczące dostawy oraz ewentualne zmiany wcześniej ustalonych warunków. Także w ramach tej korespondencji odbiorcy z UE przesyłają informacje o ewentualnych brakach, uszkodzeniach towaru i na jej podstawie można określić czy towar skutecznie został dostarczony do odbiorcy. Spółka otrzymuje płatności po skutecznym dostarczeniu towaru. Spółka prowadzi współpracę z odbiorcami z UE w oparciu o wspomnianą korespondencję email i wystawione faktury.

Na tle przedstawionego opisu sprawy, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy posiadając wymienione dokumenty może zastosować stawkę 0% realizując w warunkach opisanych stanów (1-3) transakcję WDT.

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz.Urz.UE.L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

ii. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b, potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b pkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

ii. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

iii. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2020 r.), wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

Natomiast z dniem 1 lipca 2020 r. ustawa z dnia 28 maja 2020 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1106) zmieniająca w art. 2 pkt 10 lit. a ustawę o podatku od towarów i usług nadała ww. art. 42 ust. 1 następujące brzmienie:

"Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Jednocześnie dodając do ustawy obowiązujący od 1 lipca 2020 r. art. 42 ust. 1a w brzmieniu:

"Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1. podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2. złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego".

Należy tu zauważyć, że warunki wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

4. (uchylony) - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Istotne jest zatem to, aby dokumenty, w których posiadaniu jest dokonujący dostawy, zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem, mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy, będzie uprawniało - również od dnia 1 stycznia 2020 r. - do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę w poszczególnych stanach, tj.:

3. stan faktyczny nr 3: własna faktura sprzedaży do kontrahenta z UE z odręcznie wpisanym numerem faktury sprzedaży usługi transportowej firmy kurierskiej, list przewozowy firmy kurierskiej wskazujący A. sp. z o.o. jako nadawcę, tzw. tracking number, odbiorcę zgodnego z oznaczeniem odbiorcy na fakturze sprzedaży firmy A. sp. z o.o. - zbiorcza, tj. miesięczna faktura sprzedaży usługi transportowej od firmy kurierskiej (bez wskazań jakich dostaw dotyczy) oraz korespondencję email z kontrahentami UE potwierdzającą skuteczne dostarczenie towaru - stanowić będą dowody dokonania danej dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym będą upoważniały Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W konsekwencji uznać należy, że przedstawione przez Wnioskodawcę w odniesieniu do stanów (1-3) posiadane dokumenty stanowić będą dowody z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, które (jak wynika z opisu sprawy) łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a w konsekwencji będą uprawniały również po dniu 1 stycznia 2020 r. - do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ustawy).

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy w tym miejscu wskazać, że Wnioskodawca może posiadać dodatkowe dokumenty (inne niż wymienione w opisie sprawy), które potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdyż stanowią one dodatkowe dowody potwierdzające fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tut. Organ zastrzega jednak, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi dysponuje podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto informuje się, że niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie wniosku w części dotyczącej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawie posiadanych dokumentów, ale nie rozstrzyga o sposobie realizacji obowiązku wynikającego z powyższych przepisów, tj. prawidłowości sporządzania dodatkowych dokumentów potwierdzających realizację wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.