0114-KDIP1-1.4012.214.2019.2.EW - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2019 r. (data wpływu 19 kwietnia 2019 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 23 maja 2019 r. (data wpływu 23 maja 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 21 maja 2019 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 22 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 23 maja 2019 r. (data wpływu 23 maja 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 21 maja 2019 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.214.2019.1.EW.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca podzielił przed 2010 rokiem jedną dużą 1 h działkę, kupioną prawie 20 lat temu, na 5 małych działek. Uzbroił je w prąd w 2010 r. i podciągnął wodociąg do swojego domu, który stoi na najdalszej od głównej drogi działce. Tym samym uzbrojenie działek, które zamierza sprzedać, było związane bezpośrednio z uzbrojeniem wykorzystywanej na własne potrzeby działki, znajdującej się najdalej od miejsca skąd prowadzone były media. W 2017 r. Wnioskodawca sprzedał jedną działkę na rzecz znajomego, który to wystąpił z inicjatywą zakupu wzmiankowanej działki. Sprzedaż ta nastąpiła bez pośredników oraz wyszukiwania kontrahenta. Wnioskodawca planuje w 2019 r. sprzedać kolejne działki. Podział działek był wykonany w związku z zamiarem przekazania ich członkom rodziny. W chwili obecnej Wnioskodawca odstąpił od tych planów z przyczyn rodzinnych i zamierza zbyć te działki, których nie będzie potrzebował na cele osobiste.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca poinformował, że prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, jednakże przedmiotem działalności nigdy nie był obrót nieruchomościami i przedmiotowe działki nigdy nie miały nic wspólnego z prowadzoną działalnością.

Działki będące przedmiotem wniosku stanowią w całości majątek prywatny Wnioskodawcy.

Działka (z której Wnioskodawca wydzielił 5 działek) o której mowa we wniosku z dnia 11 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowej nie została nabyta w ramach prowadzonej działalności i nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość tę nabyto do majątku prywatnego i Wnioskodawca wykorzystywał ją wyłącznie na cele prywatne.

Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmować w celu dokonania sprzedaży przedmiotowych działek aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca, i usługodawców, takie jak np. wydzielenie dróg wewnętrznych, oraz działania marketingowe/reklamowe podjęte w celu sprzedaży nieruchomości, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Ww. działki nie były i nie są przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca sprzedając kilka działek w 2019 r. będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Analizując zagadnienie możliwości opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) sprzedaży nieruchomości, ze szczególnym uwzględnieniem czynności dokonywanych po podziale nieruchomości na kilka mniejszych działek, należy uwzględnić przesłanki przedmiotowego objęcia opodatkowania nieruchomości podatkiem VAT oraz w następnej kolejności podmiotowego obciążenia poprzez uznanie sprzedającego za podatnika VAT.

W zakresie przedmiotowego opodatkowania - art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) zwalnia z podatku niezabudowane nieruchomości nie przeznaczone pod zabudowę.

Charakter działek w kontekście pojęcia przeznaczone pod zabudowę ustawodawca definiuje w przepisie art. 2 pkt 33 ustawy - tereny budowlane i pod tym pojęciem rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W przypadku gruntów, których dotyczy zapytanie, mamy do czynienia z gruntami przeznaczonymi pod zabudowę, a tym samym nie ma możliwości zastosowania zwolnienia o którym wspomniano powyżej. Jednocześnie należy zauważyć, że nieruchomości stanowią grunty niezabudowane dlatego też nie będzie możliwe zastosowanie zwolnienia z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221,z późn. zm.). Przepisy te dotyczą opodatkowania budynków i budowli, natomiast ustawodawca przypisał sposób opodatkowania nieruchomości gruntowej według zasad takich jak przewidział dla posadowionych na tym gruncie budynków i budowli. Niemniej jednak nieruchomość musi być zabudowana, aby wskazane wyżej przepisy mogły mieć zastosowanie.

Podsumowując w zakresie opodatkowania przewidywanych transakcji, jeśli chodzi o kryterium przedmiotowe należy uznać, ze będziemy mieli do czynienia z obowiązkiem podatkowym. Niemniej jednak aby w danym przypadku wystąpiło opodatkowanie musi być ziszczone także kryterium podmiotowe.

Biorąc pod uwagę definicję podatnika określoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz działalności gospodarczej wynikającą z art. 15 ust. 2 tej ustawy, immanentną cechą podatnika jest działanie, które przybiera formę profesjonalną Za przejaw profesjonalnego funkcjonowania w sferze obrotu nieruchomościami można uznać przykładowo:

* poniesienie nakładów służących modernizacji i uatrakcyjnieniu działki, np. poprzez doprowadzenie mediów,

* działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży nieruchomości, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia,

* prowadzenie działalności gospodarczej jako deweloper lub innej o podobnym charakterze.

Ponadto profesjonalna aktywność prowadzona powyższymi sposobami powinna wykazywać cechy systematyczności i zorganizowania, aby mogła zostać uznana za przejaw działalności zawodowej w zakresie sprzedaży nieruchomości.

Za podatnika należy uznać więc osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca czy usługodawcę. Aktywność jaką wykazuje sprzedawca powinna być porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Jeśli działania właściciela nieruchomości nie wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, to nie możemy mówić w takim przypadku o podatniku VAT. Natomiast organ podatkowy może uznać za podatnika osobę, która już przy samym nabyciu nieruchomości zamierza i dokonuje jego uzbrojenia, wydzielenia dróg wewnętrznych, podejmuje działania marketingowe w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, występuje o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy też o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, w zakresie który nie można przypisać osobistym potrzebom właściciela. Dodatkową przesłanką skłaniającą organy podatkowe do uznania danej osoby za podatnika VAT z tytułu sprzedaży danej nieruchomości, jest prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze Przy czym profesjonalna aktywność prowadzona powyższymi sposobami powinna wykazywać cechy systematyczności i zaangażowania. aby mogła zostać uznana za przejaw działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o VAT, w zakresie sprzedaży nieruchomości. Pojedyncze wystąpienie tych cech, moim zdaniem nie czynią z danej osoby podatnika VAT.

Wobec powyższego uznać należy, że planowana sprzedaż działek nie będzie stanowiła działalność gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia ww. działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stwierdzić należy, ze sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie w odniesieniu do tej sprzedaży me można uznać Wnioskodawcę za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT W tej sytuacji brak jest podstaw do określania stawki podatku lub zwolnienia od podatku dla tej działki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów i usług na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza to, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynności podlegającej opodatkowaniu dokonuje podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Poza tym działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Zatem jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonywania takiej czynności.

Wskazać należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich sprzedaży. W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy podmiot w celu dokonania sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prawnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wyniku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca podzielił przed 2010 rokiem jedną dużą 1 h działkę, kupioną prawie 20 lat temu, na 5 małych działek. Uzbroił je w prąd w 2010 r. i podciągnął wodociąg do swojego domu, który stoi na najdalszej od głównej drogi działce. Tym samym uzbrojenie działek, które zamierza sprzedać, było związane bezpośrednio z uzbrojeniem wykorzystywanej na własne potrzeby działki, znajdującej się najdalej od miejsca skąd prowadzone były media. W 2017 r. Wnioskodawca sprzedał jedną działkę na rzecz znajomego, który to wystąpił z inicjatywą zakupu wzmiankowanej działki. Sprzedaż ta nastąpiła bez pośredników oraz wyszukiwania kontrahenta. Wnioskodawca planuje w 2019 r. sprzedać kolejne działki. Podział działek był wykonany w związku z zamiarem przekazania ich członkom rodziny. W chwili obecnej Wnioskodawca odstąpił od tych planów z przyczyn rodzinnych zamierza zbyć te działki, których nie będzie potrzebował na cele osobiste.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca poinformował, że prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, jednakże przedmiotem działalności nigdy nie był obrót nieruchomościami i przedmiotowe działki nigdy nie miały nic wspólnego z prowadzoną działalnością.

Działki będące przedmiotem wniosku stanowią w całości majątek prywatny Wnioskodawcy.

Działka (z której Wnioskodawca wydzielił 5 działek) o której mowa we wniosku z dnia 11 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowej nie została nabyta w ramach prowadzonej działalności i nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość tę nabyto do majątku prywatnego i Wnioskodawca wykorzystywał ją wyłącznie na cele prywatne.

Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmować w celu dokonania sprzedaży przedmiotowych działek aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca, i usługodawców, takie jak np. wydzielenie dróg wewnętrznych, oraz działania marketingowe/reklamowe podjęte w celu sprzedaży nieruchomości, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Ww. działki nie były i nie są przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy sprzedając kilka działek w 2019 r. będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż ww. działek, których Wnioskodawca jest właścicielem nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ nie wystąpią przesłanki do uznania Wnioskodawcy w związku z tą transakcją za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Okoliczności sprawy nie wskazują na taką aktywność Wnioskodawcy, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do działek, będących przedmiotem sprzedaży, aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca, usługodawców, takie jak np. wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe/reklamowe podjęte w celu sprzedaży nieruchomości, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Wnioskodawca nieruchomość tę nabył do majątku prywatnego i wykorzystywał ją wyłącznie na cele prywatne.

Mając na uwadze treści powołanych uregulowań na tle opisu sprawy należy stwierdzić, że planowana sprzedaż działek należących do Wnioskodawcy, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż stanowią one majątek prywatny, a Wnioskodawca nie wykorzystywał ww. działek do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W opisanej sytuacji Wnioskodawca nie wystąpi dla tej czynności w charakterze podatnika, tym samym planowana sprzedaż ww. działek jest sprzedażą majątku osobistego Wnioskodawcy, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT. Wobec tego przedmiotowa transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej)Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.