0114-KDIP1-1.4012.198.2019.1.KBR - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 8 kwietnia 2019 r. (data wpływu - 16 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku wspólnym złożonym przez: * Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Pana L., * Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Panią G.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wspólnie z żoną, na zasadzie wspólnoty majątkowej małżeńskiej, od 28 czerwca 2006 r. są właścicielami gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,1730 ha, a obecnie o powierzchni 3,7239 ha fizycznego, co stanowi powierzchnię 1,8617 ha przeliczeniowego. Z tego tytułu Wnioskodawca płaci składki na ubezpieczenie społeczne rolników (KRUS) i podatek rolny. Wnioskodawca, ani jego małżonka nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, Wnioskodawca od sierpnia 2005 r. a żona od września 2009 r.

Żona Wnioskodawcy aktualnie jest na emeryturze, Wnioskodawca również w połowie przyszłego roku przechodzi na emeryturę i wraz z żoną zamierzają zmienić miejscowość zamieszkania. W związku z tym w ramach zarządzania własnym majątkiem Wnioskodawca rozpoczął sukcesywną likwidację gospodarstwa rolnego.

W skład ww. gospodarstwa rolnego wchodziły działki nr 105/14, 105/15, 105/16, 105/17, 105/18, 105/34 o łącznej powierzchni 0,1682 ha nabyte dnia 15 lipca 2003 r. wraz z udziałem w drodze, tj. działce 105/5, które w dniu 8 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca wraz z żoną zbył.

W skład gospodarstwa rolnego wchodziły również działki nr 426/30, 426/50 o łącznej powierzchni 0,3247 ha nabyte dnia 6 listopada 2008 r., które zostały sprzedane, tj. w dniu 23 stycznia 2019 r. działkę nr 426/50 - w formie darowizny, zaś działkę nr 426/30 w dniu 29 stycznia 2019 r. - umową sprzedaży.

W dniu 30 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca wraz z żoną zakupili działki nr 59/2, 66/2, 68/2, zaś w dniu 28 maja 2009 r. działkę nr 67/2 o łącznej powierzchni 0,7963 ha. W dniu 16 września 2009 r. dokonano zakupu udziału 1/3 działki nr 57/2 o pow. 0,2694 ha. Działki te nie weszły w skład gospodarstwa rolnego, ponieważ ww. działki zakupione zostały w celu wybudowania domów dla Wnioskodawców oraz syna.

Od dnia 10 czerwca 2002 r. na tym terenie obowiązywał już plan zagospodarowania przestrzennego, według którego działki nr 59/2, 66/2, 67/2, 68/2 znajdują się w strefie oznaczone symbolem 20mn - tereny mieszkaniowe o niskiej intensywności zabudowy. Działka nr 57/2 jest oznaczona w planie symbolem 16.1KD oraz 16.2KD jako ulica dojazdowa.

W dniu 25 listopada 2009 r. z inicjatywy jednego z współwłaścicieli działki nr 57/2 - inwestora realizującego w sąsiedztwie budowę osiedla domów jednorodzinnych wraz z innymi współwłaścicielami ww. działki, notarialnie Wnioskodawcy złożyli oświadczenie o ustanowieniu nieodpłatnej służebności przesyłu mediów, tj. energii elektrycznej, gazu, wody oraz kanalizacji. W krótkim czasie bez udziału Wnioskodawców inwestor rozpoczął proces doprowadzania mediów do realizowanej przez siebie inwestycji. Jego działania w tym zakresie objęły większy teren wykraczający poza obszar posiadanych przez Wnioskodawców działek. Z jego inicjatywy między innymi na działce nr 57/2 wybudowano sieć kablową średniego i niskiego napięcia. Z inicjatywy inwestora między innymi na działce nr 57/2 spółka gazownicza wybudowała gazociąg średniego ciśnienia. Również z jego inicjatywy między innymi na działce nr 57/2 został wybudowany wodociąg. Ponieważ Miejskie Wodociągi odmówiły sfinansowania ww. inwestycji, inwestor postanowił zrealizować ją z własnych środków. Znając konsekwencje zaistniałego faktu, tj. budowy prywatnego wodociągu a tym samym braku możliwości korzystania nawet w dalekiej przyszłości z dostępu do wody, zarówno Wnioskodawcy, jak również inni współwłaściciele działki nr 57/2 zostali zobowiązani do częściowego uczestnictwa w kosztach.

Wnioskodawca podkreśla, że decyzją nr 1/2010 z 4 stycznia 2010 r. to ww. inwestor otrzymał pozwolenie na budowę i od początku do końca zrealizował te inwestycje. Ponadto pomimo upływu ponad dziewięciu lat Wnioskodawcy nie wystąpili o warunki techniczne na przyłącza energii elektrycznej, wody oraz gazu oraz ich nie wykonali. W listopadzie 2018 r. wszyscy sąsiedzi powołali społeczny komitet budowy kanalizacji w lokalnej drodze dojazdowej tj. działce 57/2, do którego to komitetu Wnioskodawcy przystąpili. Społeczny komitet zamierza wykonać dokumentację techniczną i złożyć wniosek do Miejskich Wodociągów wykonanie w najbliższych latach kanalizacji sfinansowanej z funduszów unijnych. Zakup działek nr 59/2, 66/2, 67/2, 68/2, 57/2 był w 2009 r. elementem planów budowy dwóch domów jednorodzinnych. Cel ten do dnia dzisiejszego nie został zrealizowany z powodów braku środków finansowych. Do dnia dzisiejszego nie wykonane były żadne działania w tym kierunku. W związku z rezygnacją z realizacji planów budowlanych na ww. działkach, Wnioskodawcy podjęli decyzję o ich sprzedaży. Działania marketingowe w celu sprzedaży tych działek, nie wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia nie dały spodziewanych efektów. Wnioskodawcom nie udało się pozyskać jakiegokolwiek zainteresowanego między innymi ze względu na wielkość gruntu. Ponieważ obecna sytuacja finansowa zmusza Wnioskodawców do sprzedaży, uznali że jedynym wyjściem z tej sytuacji jest podział geodezyjny ww. działek. W dniu 1 lutego 2019 r. Wnioskodawca wraz z małżonką złożyli do Urzędu Miejskiego wniosek o wstępny plan podziału działek nr 59/2, 66/2, 67/2, 68/2, na następujące działki:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w wyżej przedstawionym stanie faktycznym dokonując w przyszłości transakcji sprzedaży 12 działek, które powstaną po podziale geodezyjnym działek nr 59/2, 66/2, 67/2, 68/2 o łącznej powierzchni 0,7963 ha (po korekcie geodezyjnej 0,8112 ha) oraz udziałów w działce nr 57/2 o powierzchni 0,2694 ha stanowiącej drogę dojazdową, Wnioskodawcy staną się podatnikami podatku od towarów i usług i będą zobowiązani do zapłaty tegoż podatku?

Stanowisko Zainteresowanych:

Dokonując sprzedaży powstałych po podziale działek Wnioskodawcy nie staną się podatnikami podatku od towarów i usług i nie będą zobowiązani do zapłaty podatku VAT. Zdaniem Wnioskodawców podział czterech działek na mniejsze działki nie daje przesłanek, by domniemywać, że podjęte zostały czynności wykraczające poza zwykły zarząd majątkiem osobistym, czyli związane były z wykonywaniem prawa własności, a nie profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Stanowisko takie potwierdzili: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej interpretacji z dnia 17 listopada 2015 r. ILPP5/4512-1-176/15-4/AK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji z dnia 6 grudnia 2017 r. 0114-KDIP1-3.4012.384.2017.1.MK oraz NSA w wyroku z dnia 9 marca 2016 r. (sygn. akt II FSK 1423/14), jak również WSA w Bydgoszczy w wyroku z 20 czerwca 2017 r. (sygn. akt I SA/BD 540/17).

Wnioskodawcy podkreślają, że dokonując podziału nie zmieniają charakteru nowo powstałych działek, który jest taki sam, szczegółowo określony w obowiązującym planie zagospodarowania. Wymienione działki są w posiadaniu Wnioskodawców od prawie dziesięciu lat, w momencie ich zakupu od siedmiu lat obowiązywał już plan zagospodarowania przestrzennego i dlatego cena zakupu już wtedy była relatywnie wysoka. Działki zostały zakupione z własnych środków bez zamiaru ich dalszej odsprzedaży, nie były zakupione na potrzeby działalności gospodarczej i nigdy nie służyły takiej działalności. Nigdy nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy - nie służyły sprzedaży opodatkowanej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nigdy nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Działki są niezabudowane, do dnia dzisiejszego nie wykonywane były żadne działania w kierunku ich zabudowy, nadal płacony jest podatek rolny. Grunt został zakupiony do majątku osobistego z zamiarem wykorzystania go do celów prywatnych, zaś sam podział jest wymuszony sytuacją finansową i nie będzie miał wpływu na cenę sprzedaży. Zdaniem Wnioskodawców sprzedaż ta będzie czynnością zwykłego wykonywania prawa własności w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Stanowisko to potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej interpretacji z dnia 10 czerwca 2015 r. IPPP1/4512-469/15-2/Kr oraz Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji z dnia 21 grudnia 2018 r. 0114-KDIP1-3.4012.600.2018.3.JG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. Teren budowlany to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W przedmiocie statusu - na płaszczyźnie podatku VAT - podmiotu dokonującego sprzedaży nieruchomości wypowiedział się również NSA w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07) wskazujące na kryteria, jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarcza, czy też z zarządem majątkiem prywatnym. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Zdaniem NSA " (...) przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako osoba wykonująca wolny zawód". Zatem w opinii NSA "ani więc formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesadzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług"

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-I81/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślić zatem należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, wystąpienie do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i uzyskanie takiej decyzji przed sprzedażą, wykonywanie czynności zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości, np. uzbrojenie terenu, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Zwrócić przy tym należy uwagę, że fakt wystąpienia pojedynczych z ww. działań nie decyduje o uznaniu, że sprzedaż działek można uznać za działalność gospodarczą, profesjonalną. O działalności takiej można mówić jedynie wówczas, gdy ciąg działań podejmowanych przez sprzedawcę wskazuje na aktywność charakterystyczną dla obrotu nieruchomościami.

W konsekwencji dla rozstrzygnięcia, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Zaznaczenia wymaga, że w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.), zwanej dalej k.r.o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków łub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 k.r.o., w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Jak stanowi art. 36 § 1 oraz § 2 k.r.o., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym (art. 43 § 1 k.r.o.).

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Ze złożonego wniosku wynika, że w dniu 30 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca wraz z żoną zakupili działki nr 59/2, 66/2, 68/2, zaś w dniu 28 maja 2009 r. działkę nr 67/2 o łącznej powierzchni 0,7963 ha. W dniu 16 września 2009 r. dokonano zakupu udziału 1/3 działki nr 57/2 o pow. 0,2694 ha. Działki te nie weszły w skład gospodarstwa rolnego, ponieważ ww. działki zakupione zostały w celu wybudowania domów dla Wnioskodawców oraz syna.

Od dnia 10 czerwca 2002 r. na tym terenie obowiązywał już plan zagospodarowania przestrzennego, według którego działki nr 59/2, 66/2, 67/2, 68/2 znajdują się w strefie oznaczone symbolem 20mn - tereny mieszkaniowe o niskiej intensywności zabudowy. Działka nr 57/2 jest oznaczona w planie symbolem 16.1KD oraz 16.2KD jako ulica dojazdowa.

W dniu 25 listopada 2009 r. z inicjatywy jednego z współwłaścicieli działki nr 57/2 - inwestora realizującego w sąsiedztwie budowę osiedla domów jednorodzinnych wraz z innymi współwłaścicielami ww. działki, notarialnie Wnioskodawcy złożyli oświadczenie o ustanowieniu nieodpłatnej służebności przesyłu mediów, tj. energii elektrycznej, gazu, wody oraz kanalizacji. W krótkim czasie bez udziału Wnioskodawców inwestor rozpoczął proces doprowadzania mediów do realizowanej przez siebie inwestycji. Jego działania w tym zakresie objęły większy teren, wykraczający poza obszar posiadanych przez Wnioskodawców działek. Z jego inicjatywy między innymi na działce nr 57/2 wybudowano sieć kablową średniego i niskiego napięcia, gazociąg średniego ciśnienia oraz wodociąg. We wszystkich wypadkach to inwestor sąsiedniej inwestycji otrzymał pozwolenie na budowę i od początku do końca zrealizował te inwestycje. Ponadto pomimo upływu ponad dziewięciu lat Wnioskodawcy nie wystąpili o warunki techniczne na przyłącza energii elektrycznej, wody oraz gazu oraz ich nie wykonali. W listopadzie 2018 r. wszyscy sąsiedzi powołali społeczny komitet budowy kanalizacji w lokalnej drodze dojazdowej, tj. działce 57/2, do którego to komitetu Wnioskodawcy przystąpili. Społeczny komitet zamierza wykonać dokumentację techniczną i złożyć wniosek do Miejskich Wodociągów o wykonanie w najbliższych latach kanalizacji sfinansowanej z funduszów unijnych.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. gruntów należy uznać za działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego przedstawionego w złożonym wniosku, działki zakupione w 2009 r. (nr 59/2, 66/2, 67/2, 68/2, 57/2) były przeznaczone na cele osobiste - Wnioskodawcy planowali budowę domów dla siebie oraz syna, jednak ze względu na brak środków finansowych inwestycja nie została zrealizowana ani też nie podjęto żadnych kroków w tym kierunku. Działki nie były wykorzystywane w prowadzonym gospodarstwie rolnym. Obecnie Wnioskodawcy zamierzają zmienić miejsce zamieszkania i w związku z tym rozpoczęto sukcesywną likwidację posiadanego gospodarstwa rolnego oraz działek zakupionych w celu budowy domów dla siebie i syna. Z uwagi na brak zainteresowania nabywców, Wnioskodawcy złożyli wniosek o podział działek nr 59/2, 66/2, 67/2, 68/2, 57/2, w wyniku którego powstanie 12 działek.

Odnosząc się do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że okoliczność, iż z inicjatywy właściciela sąsiednich działek, na działce 57/2 której współwłaścicielem są m.in. Wnioskodawcy a stanowiącej drogę dojazdową została wybudowana sieć kablowa średniego i niskiego napięcia, gazociąg oraz wodociąg nie może przesądzać o tym, że planowane przez Wnioskodawcę dostawy ww. gruntów będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Uzbrojenie w media ww. działki stanowiącej drogę dojazdową do wielu działek, między innymi tych należących do Wnioskodawców - nastąpiło z inicjatywy dewelopera realizującego inwestycję polegającą na budowie osiedla domów jednorodzinnych. Zaznaczyć należy, że Wnioskodawcy nie wystąpili o warunki techniczne na przyłącza energii elektrycznej do posiadanych działek, przeznaczonych aktualnie do sprzedaży.

Znaczenie dla sprawy ma całokształt działań jakie Wnioskodawcy podejmowali w odniesieniu do nieruchomości przez cały okres jej posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawców, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawcy nie podjęli ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Jak wskazano we wniosku, nieruchomości, jakie są przeznaczone do sprzedaży zostały nabyte do majątku osobistego w celu budowy domów dla siebie oraz swojego syna. Działki te nigdy nie weszły w skład prowadzonego gospodarstwa rolnego. Wymienione grunty nie były udostępniane odpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami ani żadnej innej działalności gospodarczej oraz nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca nie prowadził działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszeń.

Zatem z opisanego we wniosku zespołu podjętych przez Wnioskodawców czynności nie wynika, że planowane dostawy działek będą miały miejsce w warunkach wskazujących na charakter handlowy.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowane zbycie działek powstałych z gruntów nr 59/2, 66/2, 67/2, 68/2, 57/2 nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawców w przedmiocie zbycia ww. nieruchomości gruntowych, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek gruntu Wnioskodawcy wystąpią w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowane dostawy działek gruntu będą czynnościami związanymi ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawcy będą korzystać z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego planowana sprzedaż nieruchomości gruntowych będących przedmiotem niniejszego wniosku, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, planowana sprzedaż przedmiotowych działek gruntu powstałych z podziału działek nr 59/2, 66/2, 67/2, 68/2, 57/2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy z tytułu tej transakcji nie będą działać w charakterze - zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy - podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.