0114-KDIP1-1.4012.155.2018.2.MMA - Zwolnienie od podatku transakcji sprzedaży lokalu użytkowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2018 r. (data wpływu 19 marca 2018 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 29 marca 2018 r. (data wpływu 3 kwietnia 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 23 marca 2018 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 27 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży lokalu użytkowego - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży lokalu użytkowego. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 29 marca 2018 r. (data wpływu 3 kwietnia 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 23 marca 2018 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.155.2018.1.MMA.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, we własnym lokalu użytkowym zakupionym pod tę działalność i jako siedzibę firmy. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Lokal ten jest obecnie w trakcie sprzedaży.

W związku z tym Wnioskodawca przedstawi wszystkie informacje związane z tym lokalem:

1. Lokal użytkowy Wnioskodawca nabył na podstawie przydziału (własnościowe prawo do lokalu użytkowego), jako członek spółdzielni mieszkaniowej, w marcu 2001 r. o wniesieniu wkładu budowlanego w wysokości 1.175.376,00 PLN. Wnioskodawca odebrał lokal w stanie surowym. Całość lokalu to ok. 500 m² na trzech kondygnacjach, składająca się z powierzchni: magazynowej, handlowej oraz biurowej. Nakłady na przystosowanie do użytkowania wyniosły 1.055.807,27 PLN netto. Dzień 31 sierpnia 2001 r. to formalny początek użytkowania lokalu, o wartości księgowej 2.231.183,27 PLN. W październiku 2003 r., została zmodernizowana część handlowa lokalu, wartość modernizacji wyniosła 106.596,12 PLN netto. Wkład budowlany nie podlegał VAT, natomiast od zakupów związanych z lokalem został odliczony podatek VAT.

2. W 2005 r. Wnioskodawca powiększył posiadany lokal o dodatkową powierzchnię użytkową ok. 200 m², która przylegała bezpośrednio do części biurowej Wydawnictwa na I piętrze. Połączenia dokonano poprzez wyburzenie ściany. Dokupiony lokal był również w stanie surowym. Zakupu Wnioskodawca dokonał na podstawie aktu notarialnego (oraz faktur vat) od właściciela (wówczas członka spółdzielni), którym była osoba prawna (spółka). Wartość zakupu 714.119,25 PLN netto, wartość poniesionych nakładów na przystosowanie nabytego lokalu do użytkowania 310.069,30 PLN netto, całość tej inwestycji w księgach Wydawnictwa na 17 listopada 2005 r. wyniosła 1.024.188,55 PLN. Od wszystkich zakupów został odliczony podatek vat. Zakupiona powierzchnia została przeznaczona na powiększenie przestrzeni biurowej dla działu redakcyjnego.

3. Od tej chwili formalnie lokal ten (ok. 700 m²) zaczął funkcjonować w zasobach spółdzielni mieszkaniowej jako całość (jeden czynsz, dotychczasowy adres na całość). Wówczas dla lokalu użytkowego Wnioskodawca założył księgę wieczystą.

4. W maju 2016 r. ok. 180 m² z tej części biurowej Wnioskodawca wynajął innej firmie na okres od 18 maja 2016 r. do 17 maja 2018 r.

W uzupełnieniu wniosku Strona wskazała, że:

1. Lokal użytkowy był cały czas wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

2. Lokal użytkowy był wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych.

3. Nakłady na ulepszenie lokalu użytkowego przekroczyły 30% wartości początkowej lokalu. Dane liczbowe znajdują się we wniosku ORD-IN. Nakłady przekraczające 30%, zostały poniesione w okresie od marca 2001 r. do 31 sierpnia 2001 r. - dla pierwszej części lokalu. W przypadku drugiej części lokalu - nakłady przekraczające 30% zostały poniesione do 17 listopada 2005 r. (dokładne wartości liczbowe zawarte są we wniosku).

4. Lokal (obie części) został zakupiony jako puste hale o otwartej przestrzeni. Wydatki zostały poniesione, jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania lokalu (z pustej hali zostały stworzone pokoje biurowe oraz część handlowa z pełną infrastrukturą).

5. Po dokonaniu zmian i adaptacji lokal był bez przerwy wykorzystywany do własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży opisanego lokalu użytkowego właściwe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku vat zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż tego lokalu użytkowego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku vat na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 2 pkt 14 Ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedaż nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W praktyce oznacza to, że dostawa gruntu będzie opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków, a gdy dostawa budynków będzie zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie do pełnej wartości transakcji.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą we własnym lokalu użytkowym zakupionym pod tę działalność i jako siedzibę firmy. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Lokal użytkowy Wnioskodawca nabył na podstawie przydziału (własnościowe prawo do lokalu użytkowego), jako członek spółdzielni mieszkaniowej. Wnioskodawca odebrał lokal w stanie surowym. Całość lokalu to ok. 500 m² na trzech kondygnacjach, składająca się z powierzchni: magazynowej, handlowej oraz biurowej. W październiku 2003 r., została zmodernizowana część handlowa lokalu. Wkład budowlany nie podlegał VAT, natomiast od zakupów związanych z lokalem został odliczony podatek VAT. W 2005 r. Wnioskodawca powiększył posiadany lokal o dodatkową powierzchnię użytkową ok. 200 m², która przylegała bezpośrednio do części biurowej Wydawnictwa na I piętrze. Połączenia dokonano poprzez wyburzenie ściany. Dokupiony lokal był również w stanie surowym. Zakupu Wnioskodawca dokonał na podstawie aktu notarialnego (oraz faktur vat) od właściciela (wówczas członka spółdzielni), którym była osoba prawna (spółka). Od wszystkich zakupów został odliczony podatek vat. Zakupiona powierzchnia została przeznaczona na powiększenie przestrzeni biurowej dla działu redakcyjnego. Od tej chwili formalnie lokal ten (ok. 700 m²) zaczął funkcjonować w zasobach spółdzielni mieszkaniowej jako całość (jeden czynsz, dotychczasowy adres na całość). Wówczas dla lokalu użytkowego Wnioskodawca założył księgę wieczystą. W maju 2016 r. ok. 180 m² z tej części biurowej Wnioskodawca wynajął innej firmie na okres od 18 maja 2016 r. do 17 maja 2018 r. Lokal użytkowy był cały czas wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Lokal użytkowy był wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. Nakłady na ulepszenie lokalu użytkowego przekroczyły 30% wartości początkowej lokalu. Nakłady przekraczające 30%, zostały poniesione w okresie od marca 2001 r. do 31 sierpnia 2001 r. - dla pierwszej części lokalu. W przypadku drugiej części lokalu - nakłady przekraczające 30% zostały poniesione do 17 listopada 2005 r. Lokal (obie części) został zakupiony jako puste hale o otwartej przestrzeni. Wydatki zostały poniesione, jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania lokalu (z pustej hali zostały stworzone pokoje biurowe oraz część handlowa z pełną infrastrukturą). Po dokonaniu zmian i adaptacji lokal był bez przerwy wykorzystywany do własnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, powstała wątpliwość czy planowana sprzedaż lokalu użytkowego będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług dostawa budynku, budowli lub ich części spełniających określone w przepisie warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia budynku po jego wybudowaniu wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, w zakresie pierwszego zasiedlenia budynku po jego wybudowaniu.

A zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Kwestia ponownego pierwszego zasiedlenia w przypadku, gdy w stosunku do obiektu ponoszone są wydatki na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowią co najmniej 30% wartości początkowej danego budynku, budowli lub ich części była przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w dniu 16 listopada 2017 r. odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia w przypadku obiektów, w stosunku do których poniesiono ulepszenia, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, wynoszące co najmniej 30% ich wartości początkowej. Trybunał w wyroku C-308/16 powołując się na art. 12 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347 z 11.12.2006, s. 1 z późn. zm.) wskazał, że " (...) jakkolwiek art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT upoważnia państwa członkowskie do zdefiniowania warunków stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a) tego artykułu, do przebudowy budynków, w odniesieniu w szczególności do dostawy budynku następującej przed jego pierwszym zasiedleniem, przepisu tego nie można jednak interpretować w ten sposób, że państwa członkowskie korzystają z marginesu pozwalającego im na zmianę samego pojęcia "pierwszego zasiedlenia" w swoich przepisach krajowych, gdyż mogłoby to podważać skuteczność wskazanego zwolnienia. (...) Państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu."

Z powyższego wynika, że zarówno w przypadku wybudowania obiektu jak również po jego ulepszeniu pojęcie "pierwsze zasiedlenie" należy rozumieć w sposób tożsamy. Oznacza to, że w sytuacji dokonywania ulepszeń wykorzystanie obiektu do własnej działalności należy uznać za jego ponowne "pierwsze zasiedlenie".

Trybunał rozpatrując sprawę C-308/16 odniósł się również do kwestii "ulepszeń", o czym mowa w art. 2 pkt 14 lit. b ustawy o VAT, wskazując, że art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT stanowi, o tym, że Państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem". A zatem dyrektywa zawiera określenie "przebudowa", podczas gdy polska ustawa o VAT posługuje się określeniem "ulepszenia". Trybunał wskazał, że dyrektywa VAT nie definiuje pojęcia "przebudowa", jak również różne wersje językowe potwierdzają, że termin ten nie jest jednoznaczny, jednakże termin ten należy interpretować jako istotną zmianę obiektu przeprowadzoną w celu zmiany jego wykorzystywania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.

W konsekwencji, TSUE w ww. wyroku orzekł, że "Artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku "ulepszenia" istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie "ulepszenia" jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie "przebudowy" zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia". Wówczas, zgodnie z art. 2 pkt 14 lit. b ustawy, pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce w momencie oddania obiektu do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich ulepszeniu.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności i przywołanych przepisów, z uwzględnieniem wskazanego wyżej orzecznictwa należy stwierdzić, że doszło do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego lokalu użytkowego, albowiem po poniesieniu wydatków na ulepszenie tego lokalu, które przekroczyły 30% jego wartości początkowej był on wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i od tego momentu do planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata. W związku z powyższym czynność sprzedaży przedmiotowego lokalu użytkowego może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.