0114-KDIP1-1.4012.153.2019.5.AM - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntowej z majątku prywatnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem Strony z dnia 20 maja 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 10 maja 2019 r. znak sprawy 0114 KDIP1 1.4012.153.2019.4.AM (skutecznie doręczone w dniu 14 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntowej z majątku prywatnego - jest prawidłowe

W dniu 25 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntowej z majątku prywatnego.

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 20 maja 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 10 maja 2019 r. znak sprawy 0114 KDIP1 1.4012.153.2019.4.AM (skutecznie doręczone w dniu 14 maja 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 1996 r. Wnioskodawca nabył wraz z bratem na współwłasność nieruchomość gruntową o pow. ok. 1 ha, oznaczoną jako grunt rolny, w celach rekreacyjnych. W związku z zamiarem brata sprzedaży swojej części nieruchomości, w 1999 r. została ona podzielona na 8 działek gruntu po 1000-1300 m² każda. W wyniku zmiany planu zagospodarowania przestrzennego w 2004 r. działki otrzymały przeznaczenie na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i są obecnie uzbrojone (woda, prąd elektryczny, gaz). W latach 2006 2011 brat Wnioskodawcy sprzedał swoją część udziału, tj. 4 działki gruntu, a za uzyskane środki zakupił grunt bliżej miejsca zamieszkania. Formalnie Wnioskodawca był stroną tych transakcji, ale wszystkie środki ze sprzedaży wpływały na rachunek bankowy brata. W celu formalnego zniesienia współwłasności, w 2014 r. dokonano darowizn wzajemnych odpowiednich udziałów, w rezultacie czego Wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem przedmiotowych działek, a brat Wnioskodawcy - odpowiednio wyłącznym właścicielem swojego nowego gruntu. Należące do Wnioskodawcy nieruchomości wykorzystywane są w celach rekreacyjnych, Wnioskodawca planuje tam także budowę domu. Jednocześnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nauki języków obcych oraz tłumaczeń i jest z tego tytułu płatnikiem podatku VAT. Przedmiotowa nieruchomość nie pozostaje z nią w jakimkolwiek związku i nigdy nie była wykorzystywana do celów tej działalności. Nieruchomość nie była przedmiotem żadnych ogłoszeń, ani innych starań ze strony Wnioskodawcy w celu jej sprzedaży. W ostatnim czasie zgłosił się do Wnioskodawcy potencjalny nabywca zainteresowany nabyciem jednej z działek o pow. ok. 1300 m². W związku z planowanym zakupem mieszkania dla syna, Wnioskodawca chciałby zbyć jedną z działek, a uzyskane środki przeznaczyć w całości bądź w części na jego zakup. Transakcja sprzedaży planowana jest na pierwszą połowę 2019 r.

Ponadto w piśmie z dnia 20 maja 2019 r., Wnioskodawca uzupełnił informacje zawarte we wniosku wskazując, że:

1. Transakcja nabycia gruntu przeznaczonego do sprzedaży nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia.

2. Grunt przeznaczony do sprzedaży nie był nigdy po nabyciu wykorzystywany na cele działalności gospodarczej.

3. Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego objęła w 2005 r. cały obręb wsi obejmujący ww. działki.

4. Działki zostały uzbrojone (gaz, telefon, elektryczność) w drodze inwestycji publicznej/inicjatywy nowych właścicieli. Dostęp do wody był przed zakupem. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych innych czynności mających na celu podniesienie wartości przy sprzedaży. Grunty zakupione zostały przez Wnioskodawcę i brata w 1996 r. w celach rekreacyjnych z planowanym wybudowaniem budynków mieszkalnych. Celem zakupu nie była sprzedaż. Na przestrzeni lat Wnioskodawca wielokrotnie spędzał tam urlopy. Ponadto w latach 2013 2014 Wnioskodawca czynił przygotowania pod budowę domu na pozostałej części (przedmiotowych 4 sąsiadujących ze sobą działkach), dlatego nastąpiło wyjście ze współwłasności w celu uregulowania sytuacji prawnej. Inwestycja została na razie przerwana z uwagi na okoliczności rodzinne.

5. Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać pozostałych działek. Jednocześnie, Wnioskodawca wyjaśnia, że podając informację o sprzedaniu przez brata swojej części udziału w latach 2006-2011, miał na myśli fakt, że intencją współwłaścicieli było, iż Wnioskodawca pozostaje właścicielem pozostałych działek, a brat nabywa nowy grunt. Była to umowa ustna i choć niemająca konsekwencji formalnoprawnych, strony traktowały ją jako obowiązującą. Dlatego, wszystkie środki ze sprzedaży działek) trafiały wyłącznie na rachunek brata Wnioskodawcy. Zniesienie współwłasności sankcjonowało tylko stan faktyczny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie podlega podatkowi od towarów i usług z uwagi na to, że jako sprzedający Wnioskodawca nie dokonuje transakcji w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej?

(Pytanie oznaczone we wniosku numerem 1)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie wyłączona/zwolniona z podatku VAT. Jako sprzedaż okazjonalna, jednorazowa, transakcja nie wypełnia przesłanek działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w szczególności nie jest prowadzona w sposób ciągły, ani z zamiarem powtarzalności. Ponadto, choć Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, nie pozostaje ona w żadnym związku z przedmiotową nieruchomością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza, to że dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż działki będącej przedmiotem wniosku nie podlega podatkowi od towarów i usług z uwagi na to, że jako Sprzedający nie dokonuje transakcji w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo i odnosząc je do opisu sprawy, należy stwierdzić, że dostawa w ramach planowanej transakcji sprzedaży przez Wnioskodawcę działki gruntowej, która stanowi jego majątek własny nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz Sprzedającego nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z tytułu dokonania tej czynności.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że w 1996 r. Wnioskodawca nabył wraz z bratem na współwłasność nieruchomość gruntową o pow. ok. 1 ha, oznaczoną jako grunt rolny, w celach rekreacyjnych. Celem zakupu nie była sprzedaż. Transakcja nabycia gruntu przeznaczonego do sprzedaży nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z jego nabyciem.

W związku z zamiarem brata sprzedaży swojej części nieruchomości, w 1999 r. została ona podzielona na 8 działek gruntu po 1000-1300 m² każda. W wyniku zmiany planu zagospodarowania przestrzennego w 2004 r. działki otrzymały przeznaczenie na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego objęła w 2005 r. cały obręb wsi obejmujący ww. działki Wnioskodawcy.

Działki należące do Wnioskodawcy są obecnie uzbrojone (woda, prąd elektryczny, telefon, gaz). Działki zostały uzbrojone w drodze inwestycji publicznej/inicjatywy nowych właścicieli. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych innych czynności mających na celu podniesienie wartości nieruchomości przy sprzedaży.

W celu formalnego zniesienia współwłasności, w 2014 r. dokonano darowizn wzajemnych odpowiednich udziałów, w rezultacie czego Wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem swojego gruntu. Należące do Wnioskodawcy nieruchomości wykorzystywane są w celach rekreacyjnych, Wnioskodawca planuje tam także budowę domu. Grunt przeznaczony do sprzedaży nie był nigdy po nabyciu wykorzystywany na cele działalności gospodarczej.

Nieruchomość nie była przedmiotem żadnych ogłoszeń, ani innych starań ze strony Wnioskodawcy w celu jej sprzedaży. W ostatnim czasie zgłosił się do Wnioskodawcy potencjalny nabywca zainteresowany nabyciem jednej z działek o pow. ok. 1300 m². W związku z planowanym zakupem mieszkania dla syna, Wnioskodawca chciałby zbyć jedną z działek, a uzyskane środki przeznaczyć w całości bądź w części na jego zakup. Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać pozostałych działek.

Z treści wniosku wynika, że dokonano podziału gruntu na mniejsze działki. Jednak sam podział nieruchomości w celu zniesienia współwłasności przez osobę, która nie zajmuje się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, nie inwestowała własnych środków finansowych w celu podniesienia wartości nieruchomości nie może przesądzać o uznaniu tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki, które wskazują na działalność Wnioskodawcy zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami, nie prowadzi również działań o charakterze marketingowym lub innych działań prowadzących do podniesienia atrakcyjności nieruchomości dla potencjalnych nabywców. Grunt przeznaczony do sprzedaży nie był nigdy wykorzystywany od momentu jego nabycia do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Ponadto jak wynika z treści wniosku środki uzyskane ze sprzedaży działki Wnioskodawca chciałaby przeznaczyć w całości bądź w części na zakup mieszkania dla syna. Wnioskodawca nie zamierza sprzedawać pozostałych działek.

Należy zatem uznać, że Wnioskodawca w zakresie przedmiotowej działki przeznaczonej do sprzedaży nie prowadził działań, które mogą powodować konieczność opodatkowania planowanej dostawy podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki gruntowej z majątku prywatnego, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, a czynności tej nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Sprzedaż przedmiotowej działki gruntowej z majątku prywatnego nie będzie zatem podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę w związku z planowaną sprzedażą tej działki należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki gruntowej z majątku prywatnego korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej oraz nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zawartego w opisie sprawy przedstawionym we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.