0114-KDIP1-1.4012.127.2018.1.AO

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2018 r. (data wpływu 6 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT sprzedaży nieruchomości z pozostałościami po budynku gospodarczym w postaci ław fundamentowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT sprzedaży nieruchomości z pozostałościami po budynku gospodarczym w postaci ław fundamentowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

C. Sp. z o.o. we wrześniu 2008 r. nabyła zabudowaną nieruchomość o powierzchni 1302 m², na której znajdował się budynek gospodarczy o powierzchni użytkowej wynoszącej 120 m², wybudowany w 1980 r., a przeznaczony do rozbiórki.

Zgodnie z zapisem w akcie notarialnym - działka położona jest na terenie, na którym obowiązuje prawomocny miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym przedmiotowa działka przeznaczona jest pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem usług podstawowych.

Nieruchomość została nabyta od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej za kwotę 670.000 (sześćset siedemdziesiąt tysięcy złotych). Od momentu zakupu nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej. Budynek został w przeważającej części wyburzony już w 2009 r., ale pozostały do dnia dzisiejszego ławy fundamentowe. Budynek został wykreślony z ewidencji budynków. Same prace rozbiórkowe przebiegały zgodnie z prawem budowlanym na podstawie stosownego pozwolenia. Koszt rozbiórki wyniósł 19.000 zł +VAT.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem działalności jest praktyka lekarska i dentystyczna (usługi medyczne), tj. działalność zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o podatku VAT.

C. Sp. z o.o. zamierza sprzedać ww. nieruchomość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż tej nieruchomości będzie zwolniona z podatku na podstawie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy,

Spółka uważa, że przedmiotowa transakcja będzie dostawą elementów budynków objęta zwolnieniem z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka przy nabyciu tej nieruchomości nie miała możliwość ani prawa do obniżenia kwoty podatku należnego od kwotę podatku naliczonego. Nabycie to nie podlegało opodatkowaniu, gdyż zbywcą nieruchomości była osoba fizyczna nie rozliczająca tego podatku i niebędąca z tego tytułu podatnikiem podatku VAT. Tym samym, nie wystąpił podatek naliczony, o którego wartość Spółka mogłaby pomniejszyć swój podatek należny. Warunek braku odliczenia podatku ma charakter obiektywny.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że spełniony został także drugi warunek, iż dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Spółka poniosła nakłady na przedmiotową nieruchomość w wysokości 19.000 zł + VAT. Wartość ta stanowi poniżej 5% wartości nabycia tych nieruchomości, tym samym nie przekracza ustawowej granicy 30% wartości początkowej obiektu.

Spółka uważa, że przedmiotowa nieruchomość kwalifikuje się do zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a tj. nie można jej uważać już za grunt, ale jeszcze za budowlę. Wskazywać na to może pozostałość ław fundamentowych, które są istotnym i podstawowym elementem konstrukcyjnym budynku. Takie stanowisko uzasadnione może być orzeczeniem TSUE C–326/11 z dnia 12 lipca 2012 r. w sprawie J.J. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard BV, w którym czytamy, iż do czasu gdy nie został usunięty ostatni kamień, dostawa nieruchomości składającej się z gruntu i z częściowo rozebranego budynku powinna być uważana za dostawę istniejącego budynku, jako taką zwolnioną z podatku VAT.

Co więcej zarówno wykładnia przepisów, jak i orzecznictwa musi mieć na względzie czy w odniesieniu do danego stanu faktycznego użycie pojęcie budowla lub grunt zawarte w prawie prawa krajowym nie prowadzi do naruszenia zasady neutralności lub uniemożliwiłoby realizację celu, w jakim ustawodawca unijny wprowadził zwolnienie z opodatkowania. Takie podejście jest tym bardziej zasadne, że poszczególne państwa członkowskie mogą w odmienny sposób kwalifikować grunty jako tereny budowlane bądź nie. W przedmiotowej sprawie zastosowanie opodatkowania do tej transakcji naruszałoby zasadę neutralności, gdyż spółka musiałaby opodatkować towar, co do którego nie dokonała odliczenia podatku VAT przy jego nabyciu. Tym samym, mamy do czynienia z obciążeniem Wnioskodawcy ciężarem podatku VAT transakcji i także Wnioskodawcy jako podatnika wbrew zasadzie neutralności. Spółka nie tylko wcześniej nie odliczyła tego podatku, ale teraz zmuszona byłaby go naliczyć. Jest to szczególnie istotne w świetle profilu działalności spółki, który jest przedmiotowo zwolniony z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 cyt. ustawy.

W świetle art. 2 pkt 22 ww. ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, stosownie do art. 146a pkt 1 powołanej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie ich od podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 cyt. ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane - są zwolnione od podatku VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca we wrześniu 2008 r. nabył nieruchomość na której znajdował się wybudowany w 1980 r. budynek gospodarczy przeznaczony do rozbiórki. Od momentu zakupu nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej. Budynek został w przeważającej części wyburzony w 2009 r., ale pozostały do dnia dzisiejszego ławy fundamentowe. Budynek został wykreślony z ewidencji budynków. Same prace rozbiórkowe przebiegały zgodnie z prawem budowlanym na podstawie stosownego pozwolenia.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z zapisem w akcie notarialnym - działka położona jest na terenie, na którym obowiązuje prawomocny miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym przedmiotowa działka przeznaczona jest pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem usług podstawowych. Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. nieruchomość.

W związku z planowaną transakcją wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT sprzedaży opisanej nieruchomości gruntowej wraz z pozostałościami po budynku gospodarczym w postaci ław fundamentowych.

Należy wskazać, że skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług - po spełnieniu określonych w przepisie tym warunków - dotyczy dostawy budynków, budowli lub ich części, które nie spełniają przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Przepisy te wyraźnie stanowią o zwolnieniu dostawy budynków, budowli lub części takich budynków lub budowli. Zwolnieniu od podatku VAT, w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, podlega również dostawa gruntu, na którym ów budynek (budowla) jest posadowiony, albowiem grunt jest nieodłącznie związany i może być przedmiotem tej samej dostawy. W konsekwencji, sprzedaż gruntu na którym znajdują się budynki, budowle stanowi sprzedaż gruntu zabudowanego, natomiast dostawa gruntu na którym nie są posadowione budynki, budowle jest sprzedażą terenu niezabudowanego. Powyższe wnioski znajdują potwierdzenie w orzecznictwie.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów zabudowanych budynkami/budowlami do rozbiórki wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën. W wyroku tym TSUE orzekł, że: "Artykuł 13 część B lit. g szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w związku z art. 4 ust. 3 lit. a tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki".

Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku tym wskazał na konieczność uwzględniania przy dostawie celu gospodarczego tej czynności. TSUE zauważył, że "zgodnie z utrwalonym orzecznictwem pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Jednakże interpretacja tych pojęć powinna być zgodna z celami, do jakich dążą owe zwolnienia, oraz powinna spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT. Zatem powyższa zasada ścisłej interpretacji nie oznacza, by pojęcia użyte w celu opisania zwolnień z art. 13 powinny być interpretowane w sposób, który uniemożliwiałby osiągnięcie zakładanych przez nie skutków (...). Zwolnienie z podatku VAT przewidziane w art. 13 część B lit. g tej dyrektywy zakłada przede wszystkim, że przedmiotem danej dostawy jest budynek lub jego część, wraz z gruntem, na którym stoi. (...)"

Na konieczność ustalania celu ekonomicznego, gospodarczego dostawy zwrócił uwagę także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 maja 2012 r. o sygn. I FSK 1375/11. Orzeczenie to dotyczyło sytuacji faktycznej, gdy przedmiotem dostawy był grunt, na którym stał stary budynek sprzed 1945 r., w stosunku do którego wydano decyzje o nakazie rozbiórki i znaczna część została rozebrana.

W konsekwencji, zgodnie z poglądem utrwalonym w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przy analizowaniu skutków danej transakcji należy uwzględniać jej ekonomiczny sens (cel). Kryteria ekonomiczne mają znaczenie dla określenia prawidłowych skutków w zakresie podatku VAT dla danego zdarzenia gospodarczego.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość na której znajdują się pozostałości, po wyburzonym w przeważającej części budynku gospodarczym, w postaci ław fundamentowych. Jak wskazał Wnioskodawca, budynek został wykreślony z ewidencji budynków, a prace rozbiórkowe przebiegały zgodnie z prawem budowlanym na podstawie stosownego pozwolenia.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia budynku czy budowli. Na podstawie art. 3 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

* budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

* budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotem planowanej transakcji będzie dostawa elementów budynku wraz z gruntem. Z wniosku wynika, że na przedmiotowej nieruchomości nie znajduje się budynek. Jak wskazał Wnioskodawca, budynek gospodarczy w przeważającej części został wyburzony w 2009 r. i został wykreślony z ewidencji budynków. Z tego powodu w niniejszej sprawie będzie miała miejsce sprzedaż niezabudowanej działki gruntu, a nie sprzedaż elementów budynku w postaci ław fundamentowych. W analizowanej sprawie nie będzie miała miejsca również sprzedaż budowli, gdyż ławy fundamentowe nie stanowią budowli. W konsekwencji, w niniejszych okolicznościach przedmiotem transakcji nie będzie sprzedaż nieruchomości gruntowej zabudowanej, ale sprzedaż nieruchomości gruntowej niezabudowanej.

W kontekście ekonomicznego sensu planowanej transakcji należy wskazać, że celem ekonomicznym dla nabywcy będzie nabycie gruntu, trudno uznać, że celem tym miałoby być dokonanie dostawy ław fundamentowych wraz z gruntem. Ponadto w niniejszych okolicznościach wydane zostało stosowne pozwolenie zezwalające na prace rozbiórkowe w odniesieniu do znajdującego się na sprzedawanym gruncie budynku. Skoro dla przedmiotowego budynku zostało wydano stosowne pozwolenie istnieje konieczność dokonania rozbiórki budynku gospodarczego znajdującego się na przedmiotowej nieruchomości. W kontekście rozpoczętej rozbiórki, na podstawie istniejącej decyzji stanowiącej o dokonaniu rozbiórki znajdującego się na przedmiotowej nieruchomości budynku gospodarczego, celem nabycia będzie w istocie dostawa gruntu niezabudowanego, pomimo znajdujących się na tym gruncie ław fundamentowych. Tym samym, w analizowanych okolicznościach sprzedaż gruntu, na którym budynek w przeważającej części został wyburzony i wykreślony z ewidencji budynków stanowić będzie sprzedaż nieruchomości niezabudowanej. Tak więc, zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT odnoszące się do dostawy budynków, budowli nie będzie miało zastosowania.

Jak wskazał Wnioskodawca, działka położona jest na terenie, na którym obowiązuje prawomocny miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym przedmiotowa działka przeznaczona jest pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem usług podstawowych. Zatem, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, wskazana działka stanowić będzie teren budowlany. W konsekwencji, sprzedaż działki, jako sprzedaż terenów budowlanych, będzie opodatkowana podatkiem VAT według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Do transakcji tej nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy zauważyć, że w niniejszej sprawie nie znajdzie również zastosowania zwolnienie od podatku określone art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ze złożonego wniosku wynika, że nieruchomość została nabyta od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Zatem przy nabyciu nie był naliczony podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu. Ponadto - jak wskazał Wnioskodawca - od momentu zakupu nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej. Tym samym, nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania dla przedmiotowej sprzedaży zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-326/11 należy zauważyć, że wyrok ten dotyczy zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości na którą składają się grunt i stary budynek w trakcie przebudowy w nowy budynek, gdzie w momencie tej dostawy stary budynek został poddany jedynie częściowym robotom rozbiórkowym i przynajmniej w części był jeszcze użytkowany jako taki. Zatem orzeczenie to dotyczy odmiennych okoliczności sprawy niż stan będący przedmiotem rozstrzygnięcia podjętego w analizowanej przypadku. Tym samym, nie może stanowić argumentacji będącej poparciem stanowiska Wnioskodawcy w niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.