0114-KDIP1-1.4012.115.2020.3.AKA - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 26 lutego 2020 r. (data wpływu 28 lutego 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 kwietnia 2020 r. (data wpływu 27 kwietnia 2020 r.) na wezwanie z dnia 9 kwietnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.115.2020.2.AKA oraz 0115-KDIT3.4011.205.2020.3.k.r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Zainteresowanych za podatników podatku VAT z tytułu sprzedaży działek powstałych po podziale działki nr (...) - jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Zainteresowanych za podatników podatku VAT z tytułu sprzedaży działek powstałych po podziale działki nr (...).

We wniosku wspólnym złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: * Panią (...),

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: * Pana (...)

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowani - małżonkowie (...) - są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, na co dzień zajmującymi się uprawą posiadanego gospodarstwa rolnego.

Zainteresowani nie są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług (dalej jako: podatek VAT).

Zainteresowani w 1994 r. zakupili - na zasadach ustawowej wspólności małżeńskiej - od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej nieruchomość rolną składającą się z niezabudowanych działek oznaczonych numerami geodezyjnymi (...) i (...) położonych we wsi (...). Łączna powierzchnia nabytej nieruchomości wynosiła 8.100,00 m² (powierzchnia działki o numerze geodezyjnym wynosiła 5.700,00 m², natomiast działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) - 2.400 m²). Nieruchomość w chwili nabycia nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Niniejszy wniosek o interpretację dotyczy działki, która w chwili nabycia oznaczona była numerem (...), dlatego w dalszej części niniejszego wniosku zostaną poruszone kwestie dotyczące tylko tej nieruchomości.

Działka oznaczona numerem geodezyjnym (...) - zgodnie z jej przeznaczeniem - po nabyciu wykorzystywana była przez Zainteresowanych do celów rolniczych. Na przedmiotowej nieruchomości uprawiane były zboża, ziemniaki oraz trawy. Opisywany stan rzeczy trwał do 2014 r. Wówczas bowiem - z uwagi na spadek opłacalności prowadzenia działalności rolniczej, a także na sytuację rodzinną (dorastające dzieci) Zainteresowani zdecydowali o dokonaniu podziału ww. działki na nieruchomości o mniejszej powierzchni. W celu dokonania podziału działki - z uwagi na fakt, że nieruchomość nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - Zainteresowani wystąpili z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy polegającej na budowie 7 budynków mieszkalnych jednorodzinnych z wbudowanymi garażami. Burmistrz (...) - w odpowiedzi na złożony wniosek - w styczniu 2015 r. wydał decyzję o warunkach zabudowy dla działki uwzględniającą żądanie Państwa (...).

Na wniosek Zainteresowanych Burmistrz (...) decyzją z dnia (...) 2016 r. zatwierdził podział nieruchomości oznaczonej jako działka (...) na działki o numerach od 1 do 9 (nieruchomość 8 o pow. 0,1032 h została przeznaczona drogę dojazdową do pozostałych wydzielonych działek). Powierzchnia pozostałych powstałych w wyniku podziału działek wahała się od 0,0055 ha do 0,0835 ha.

Umową sprzedaży z dnia (...) 2015 r. Zainteresowani w celu zrekompensowania opłaty adiacenckiej wymierzonej z tytułu dokonania podziału nieruchomości przenieśli na własność Gminy (...) własność nieruchomości oznaczonej nr (...)/9 o pow. 0,0055 ha. Zgodnie z postanowieniami zawartymi w umowie sprzedaży nabywca omawianej nieruchomości miał ją wykorzystać do poszerzenia drogi.

W efekcie powyższego Zainteresowani stali się właścicielami siedmiu wydzielonych działek. Na przedmiotowych działkach małżonkowie (...) postanowili wybudować domy dla piątki swoich dzieci, pozostałe dwie działki miały zostać niezabudowane.

We wrześniu 2019 r. mocą decyzji wydanej przez Starostę (...) został zatwierdzony projekt budowlany i zostało udzielone pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwulokalowego na działce o numerze 7. Przedmiotowy budynek - zgodnie z pierwotnym zamiarem Zainteresowanych - po wybudowaniu miał służyć synowi. Wskazać jednakże należy, iż z uwagi na trudności finansowe do dnia dzisiejszego nie zostały podjęte prace na przedmiotowej działce mające na celu wybudowanie ww. domu (Zainteresowani nie zamierzają takowych prac podejmować również w przyszłości). Zainteresowani nie występowali o wydanie pozwoleń na budowę budynków na pozostałych działkach. Do chwili obecnej każda z działek jest działką niezabudowaną.

Do żadnej z działek nie zostały doprowadzone media, nie zostały doprowadzone do nich żadne przyłącza, tj. wodno-kanalizacyjne. Działki nie zostały ogrodzone. Wszystkie działki objęte są jedną księgą wieczystą.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów (stan na dzień (...) 2020 r.):

* działkę o nr 1 stanowią grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych (Lzr- ŁVI);

* działkę o nr 2 stanowią grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych (Lzr- ŁVI);

* działkę o nr 3 stanowią częściowo grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych (Lzr-ŁVI) oraz częściowo łąki trwałe (ŁIV);

* działkę o nr 4 stanowią łąki trwałe (ŁIV oraz ŁVI);

* działkę o nr 5 stanowią częściowo łąki trwałe (ŁIV) oraz częściowo grunty orne (RIVa);

* działkę o nr 6 stanowią grunty orne (RIVa);

* działkę o nr 7 stanowią grunty orne (RIVa oraz RVIb).

W chwili obecnej Zainteresowani zamierzają dokonać sprzedaży ww. działek, tj. działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi od 1 do 7. Decyzja o sprzedaży została podjęta w skutek istniejących konfliktów między Zainteresowanymi, a częścią właścicieli nieruchomości sąsiadujących z ww. działkami (sąsiedzi utrudniali Zainteresowanym pozyskanie pozwolenia na budowę na działce o nr 7, o którym mowa powyżej).

Zainteresowani wskazują, że nabywcami wszystkich ww. działek mają być znajomi Państwa (...), którzy o zamiarze sprzedaży działek dowiedzieli się z tzw. "poczty pantoflowej". W skutek powyższego Zainteresowani nie będą udostępniać jakichkolwiek ogłoszeń o sprzedaży działek, nie będą również korzystać z żadnego biura pośrednictwa sprzedaży nieruchomości.

Środki finansowe uzyskane z tytułu sprzedaży mają w przedmiotowych działek Zainteresowani zamierzają przekazać na zaspokojenie potrzeb rodziny.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowani wskazali, że nie posiadają żadnych innych nieruchomości (oprócz wskazanych we wniosku), które w najbliższych latach mieliby zamiar sprzedać.

Zainteresowani w 2008 r. dokonali wcześniej sprzedaży swojego domu rodzinnego oraz działki na której został on posadowiony. Działka, na której Zainteresowani postawili dom rodzinny została w 1979 r. oddana im w użytkowanie wieczyste przez Gminę (...). Około 20 lat temu ww. użytkowanie wieczyste zostało przekształcone w prawo własności. Od tej chwili Zainteresowani byli wyłącznymi właścicielami omawianej nieruchomości. Zainteresowani wskazują, że ww. działka została nabyta w celu wybudowania na niej ich domu rodzinnego (na działce został wybudowany dom rodzinny, w którym wraz z pięciorgiem dzieci mieszkali). Omawiana nieruchomość była wykorzystywana do celów mieszkalnych. Jak wskazano wyżej został na niej posadowiony dom rodzinny, w którym mieszkali Zainteresowani z dziećmi. Zainteresowani wskazują, że omawiana działka wraz z posadowionym na niej domem została przez nich zbyta w 2008 r. Powodem sprzedaży był fakt, że dzieci założyły własne rodziny, a w efekcie wyprowadziły się z domu rodzinnego. W efekcie powyższego w domu rodzinnym z 7 osób zostały jedynie 3 (Zainteresowani oraz ich jedno dziecko). Dom był zbyt duży na ich trójkę, jak również jego utrzymanie generowało znaczne koszty. Ze środków finansowych otrzymanych z ww. sprzedaży Zainteresowani wraz z mężem wybudowali nowy, mniejszy i bardziej ekonomiczny dom, w którym mieszkają do dnia dzisiejszego.

Przedmiotem sprzedaży była tylko jedna, zabudowana działka. Ze środków finansowych otrzymanych ze sprzedaży działki wraz z posadowionym na niej domem Zainteresowani wybudowali nowy, mniejszy i bardziej ekonomiczny dom, w którym mieszkają do dnia dzisiejszego. Pozostała po wybudowaniu ww. domu część środków finansowych została wykorzystana na bieżące potrzeby ich rodziny.

Zainteresowani wskazują, że zamierzają dokonać sprzedaży wszystkich działek w roku bieżącym, jednak nie została sporządzona żadna umowa przedwstępna cywilna ani notarialna. Biorąc pod uwagę panujący stan zagrożenia epidemicznego ten termin może (choć nie musi) ulec zmianie. Żadna z działek nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, ani umowy o podobnym charakterze.

Jak wskazano w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej - z uwagi na spadek opłacalności prowadzenia działalności rolniczej, a także na sytuację rodzinną (dorastające dzieci) Zainteresowani zdecydowali o dokonaniu podziału działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) na nieruchomości o mniejszej powierzchni. W celu dokonania podziału działki - z uwagi na fakt, że nieruchomość nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - Zainteresowani wystąpili z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (zgodnie bowiem z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami w sytuacji, gdy nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego do dokonania jej podziału niezbędne jest uzyskanie warunków). Na ich wniosek Burmistrz (...) decyzją z dnia (...) 2016 r. zatwierdził podział nieruchomości oznaczonej jako działka (...) na działki o numerach od 1 do 9 (nieruchomość 8 o pow. 0,1032 h została przeznaczona na drogę dojazdową do pozostałych wydzielonych działek). Również wydzielenie drogi było czynnością podjętą w celu dokonania podziału działki o numerze (...) na mniejsze działki. Zgodnie bowiem z przepisami prawa (w szczególności z art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami podział nieruchomości nie jest dopuszczalny, jeżeli projektowane do wydzielenia działki gruntu nie mają dostępu do drogi publicznej). W konsekwencji powyższego, stwierdzić należy, że wszystkie podjęte przez nich aktywności w rzeczywistości były jednym działaniem polegającym na podziale nieruchomości. Dokonanie podziału nieruchomości na działki o mniejszej powierzchni nie miało na celu uatrakcyjnienia, ani zwiększenia wartości nieruchomości. Czynność ta została dokonana z zamiarem przekazania - w drodze darowizny - wydzielonych działek dorastającym dzieciom, które w przyszłości mogłyby wybudować domy rodzinne na otrzymanych w darowiźnie działkach. Z uwagi na konflikty z sąsiadami - co również wskazywane było w złożonym wniosku o interpretację - została podjęta decyzja o dokonaniu sprzedaży wydzielonych działek.

Jak wskazano w treści złożonego wniosku o interpretację - poza działaniami podjętymi w celu dokonania podziału nieruchomości na działki o mniejszej powierzchni Zainteresowani nie podejmowali żadnych innych działań związanych z przedmiotowymi nieruchomościami. W szczególności nie podejmowali żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości nieruchomości lub ich uatrakcyjnienie.

Wnioskodawczyni wskazała, że zadane w złożonym wniosku o interpretację pytanie nr 2 oraz własne stanowisko w zakresie pytania nr 2 dotyczą przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (oznaczone we wniosku jako pytania nr 1 i 2):

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym sprzedaż przez Zainteresowanych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

2. W przypadku uznania przez organ interpretacyjny, że stanowisko Zainteresowanych wyrażone w pytaniu nr 1 jest błędne, a w efekcie uznanie przez organ, że sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, Zainteresowani zwracają się z następującym pytaniem: czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym sprzedaż działek może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT?

Stanowisko Zainteresowanych,

Ad 1.

W ocenie Zainteresowanych - w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym - sprzedaż działek nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2019 r. nr 0112-KDIL2-3.4012.324.2019.2.ZD Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że "Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik".

Zatem, uzasadniając prawidłowość zaprezentowanej na początku niniejszego uzasadnienia tezy, Zainteresowani w pierwszej kolejności przeanalizują, czy w rozpoznawanej sprawie mogą oni zostać uznani za podatników podatku VAT.

Zgodnie z art. 15 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Za działalność gospodarczą uważa się natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W kontekście omawianej kwestii istotne znaczenie ma wyrok Trybunału Sprawiedliwość Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z uzasadnienia omawianego orzeczenia wynika, iż "czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C 155/94 Wellcome Trust. Rec. S. I 3013, pkt 32. Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT."

Szczególnie istotne z punktu widzenia złożonego przez Zainteresowanych wniosku o wydanie interpretacji jest to, że Trybunał Sprawiedliwość Unii Europejskiej w ww. wyroku wskazał przykładowe okoliczności przydatne dla oceny czy podmiot realizujący określone transakcje działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Biorąc pod uwagę wyżej zacytowane orzeczenie stwierdzić należy, iż przy ocenie zasadności opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości nie mają decydującego znaczenia liczba transakcji, ich zakres, wysokość osiągniętego z nich przychodu, długość okresu w jakim występowały, jak też fakt dokonania podziału gruntu w celu osiągnięcia wyższej ceny, natomiast ważnym jest stwierdzenie podjęcia aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112. W tym miejscu zwrócić również należy uwagę, iż zgodnie z ukształtowaną linią orzeczniczą Naczelnego Sądu Administracyjnego "To, czy dany podmiot działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga bowiem oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu". (zob. np. wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2019 r. sygn. akt I FSK 578/17, wyrok NSA z dnia 8 lipca 2015 r. sygn. akt I FSK 729/14).

Z uwagi na wynikający z ww. orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego obowiązek analizy środków zaangażowanych w celu sprzedaży gruntu Zainteresowani wskazują, iż jedyną dokonaną przez Nich czynnością był podział działki o numerze ewidencyjnym (...) na działki o mniejszej powierzchni. Zainteresowani zwracają uwagę, że nieruchomość, która uległa podziałowi nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wobec tego, wypełniając dyspozycję art. 94 ustawy o gospodarcze nieruchomościami - w celu dokonania podziału nieruchomości na działki o powierzchni poniżej 0,3000 ha Zainteresowani wystąpili o warunki zabudowy (zgodnie z omawianym przepisem w sytuacji, gdy nieruchomość objęta nie jest planem zagospodarowania przestrzennego do dokonania jej podziału niezbędne jest uzyskanie warunków zabudowy). W efekcie powyższego stwierdzić należy, że wystąpienie z wnioskami o ustalenie warunków zabudowy oraz późniejsze wydane w tym zakresie decyzje były jedynie działaniami podjętymi w celu dokonania podziału nieruchomości, bez których to podział ten - w świetle uregulowań prawnych - nie byłby możliwy. Zainteresowani w tym miejscu zwracają również uwagę na wyrok NSA z dnia 9 marca 2016 r. sygn. akt II FSK 1423/14, w którym stwierdzono, że "Samo tylko wyodrębnienie z jednej nieruchomości działek gruntu powiązane także z koniecznością uprzedniego uzyskania stosownych decyzji administracyjnych (zatwierdzenie podziału, ustalenie warunków zabudowy - w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) nie wykracza poza działania mieszczące się w zwykłym zarządzie własnymi sprawami majątkowymi".

Również wydzielenie drogi (na którą - jak wskazywano w opisie zdarzenia przyszłego - została przeznaczona działka oznaczona numerem 8 była czynnością podjętą w celu dokonania podziału działki o numerze (...) na mniejsze działki. Zgodnie bowiem z obecnymi przepisami prawa (w szczególności z art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2204 z późn. zm.)) podział nieruchomości nie jest dopuszczalny, jeżeli projektowane do wydzielenia działki gruntu nie mają dostępu do drogi publicznej.

Podkreślić nadto należy, iż do działek które mają być przedmiotem transakcji sprzedaży nie zostały doprowadzone żadne media, ani nie zostały doprowadzone żadne przyłącza. Działki te objęte są również jedną księgą wieczystą. Zainteresowani nie będą podejmowali nadto żadnych działań marketingowych, które będą miały na celu "przyciągnięcie" potencjalnych nabywców.

W konsekwencji powyższego, stwierdzić należy, że wszystkie podjęte przez Zainteresowanych aktywności są w rzeczywistości jednym działaniem polegającym na podziale nieruchomości w celu ich dalszej odsprzedaży. Taka aktywność - na gruncie ww. wyroku TSUE jak również orzecznictwa wojewódzkich sądów administracyjnych - nie świadczy, iż Zainteresowani mogą zostać uznani za osoby prowadzące działalność gospodarczą.

Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 16 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Po 594/18 wskazał że "nie można pozbawiać osób, którym przysługuje prawo własności, podejmowania działań ukierunkowanych na korzystne z ich punktu widzenia zbycie należącego do nich majątku. Właściciel realizując swoje uprawnienie do korzystania oraz dysponowania przedmiotem tego prawa może podejmować działania zmierzające do podziału nieruchomości. Okoliczności te same w sobie, podejmowane nawet znaczną ilość razy nie mogą przemawiać za uznaniem, że późniejsza sprzedaż nieruchomości następuje w ramach działalności gospodarczej". Tożsame stanowisko zostało zajęte przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który w wyroku z dnia 4 czerwca 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 958/17 wskazał, że "Nie jest natomiast działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych (...). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na mniejsze działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama w sobie nie jest decydująca. Notoryjnie wiadomym przecież jest, że sprzedaż większych nieruchomości może być utrudniona, co powoduje konieczność ich podziału w celu stworzenia możliwości realizacji sprzedaży, co w żadnym przypadku nie jest "uatrakcyjnieniem" gruntu lecz koniecznym elementem umożliwiającym jego zbycie, które nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie oznacza, że sprzedający nie może mieć zamiaru uzyskania jak największej ceny z tego rodzaju sprzedaży. Nie jest to żadne kryterium wskazujące na prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż naturalne jest, że również w obrocie "prywatnym" dąży się do uzyskania jak najkorzystniejszych warunków sprzedaży. Nie jest takim kryterium również fakt niewykraczającego poza zwykłe ramy ogłoszeniowe informowanie otoczenia o chęci zbycia nieruchomości. Naturalnym jest, że zamiar sprzedaży rzeczy musi być w jakiś sposób uzewnętrzniony, co zwyczajowo czyni się w formie ogłoszeniowej".

Z punktu widzenia prawidłowego rozpoznania niniejszej sprawy istotną okolicznością jest również fakt, iż pomiędzy nabyciem przez Zainteresowanych działki, tj. od roku 1994 do dnia sprzedaży działek minie relatywnie długi okres czasu. Zainteresowani wskazują, iż do dnia złożenia niniejszego wniosku okres ten wynosi już 26 lat, a dopiero w przyszłości zamierzają Oni dokonać sprzedaży wydzielonych działek. Zwrócić również należy uwagę, że od chwili nabycia przedmiotowej działki była ona wykorzystywana przez Zainteresowanych do celów prywatnych - początkowo służyła do działalności rolniczej, a w późniejszym okresie - po podziale - miała służyć dzieciom Zainteresowanych (jak wskazywano w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawcy planowali każdemu z dzieci wybudować dom). Zainteresowani podkreślają, iż gdyby nie istniejący konflikt między nimi, a sąsiadami zamierzenia te zostałyby z dużą dozą prawdopodobieństwa zrealizowane. Jednakże - w sytuacji gdy działania podejmowane przez sąsiadów - utrudniają uzyskanie pozwolenia na budowę zasadnym jest dokonane sprzedaży ww. działek, a środki uzyskane z tego tytuły - spożytkować na potrzeby rodziny.

Zważywszy na powyższe, a także mając na uwadze interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wskazać należy, iż sposób zarządzania przedmiotową nieruchomością spełnia przesłanki do uznania jej za zarządzanie majątkiem prywatnym. W celu potwierdzenia prawidłowości tego twierdzenia Wnioskodawcy wskazują, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lipca 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.205.2019.3.k.k. wskazał, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy (...) zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomość wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomość mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych".

Reasumując, na gruncie przywołanych wyżej przepisów oraz orzecznictwa wskazać należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania planowanej przez Zainteresowanych sprzedaży działek za dokonywaną w ramach działalności gospodarczej. W efekcie powyższego Zainteresowani - w związku z planowaną sprzedażą działek - w analizowanej sprawie nie mogą zostać uznani za podatników podatku od VAT. Opisana w niniejszym wniosku aktywność Zainteresowanych nie wykracza bowiem poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, "która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowana. Skutkiem powyższego (...) planowana sprzedaż działek (...) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług". (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 sierpnia 2019 r., nr 0112-KDIL2-3.4012.324.2019.2.ZD).

Końcowo wskazać należy, iż zgodnie z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 774/13, "zbycie nawet kilkunastu działek powstałych z podziału gruntu rolnego i po uzyskaniu warunków ich zabudowy, nie stanowi per se działalność handlowej podlegającej VAT, gdyż brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w zakresie zbycia gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności) co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Sprzedaż gruntów w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie oznacza, że sprzedający nie może działać z zamiarem uzyskania jak największej ceny z tego rodzaju sprzedaży. Nie jest to żadne kryterium wskazujące na prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż naturalne jest, że również w obrocie "prywatnym" dąży się do uzyskania jak najkorzystniejszych warunków sprzedaży.

Podsumowując zaprezentowana w opisie zdarzenia przyszłego sprzedaż działek nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 2.

W ocenie Zainteresowanych - w przypadku uznania przez organ interpretacyjny, że stanowisko wyrażone w pytaniu nr 1 jest błędne, a w efekcie uznanie przez organ, że sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT - przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego sprzedaż działek może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się z opodatkowania podatkiem VAT dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W wydawanych interpretacjach indywidualnych organy podatkowe wskazują, że "Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.

* towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

* brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 sierpnia 2019 r. nr 0112-KDIL2-3 4012.326.2019.2.IP).

Mając na uwadze wyżej zacytowane stanowisko organu interpretacyjnego Zainteresowani w tym miejscu przeanalizują, czy oba ww. warunki uprawniające do zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatku VAT są w niniejszej sprawie spełnione.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego - Zainteresowani na co dzień zajmują się prowadzeniem działalności rolniczej. Nabyte działki Zainteresowani wykorzystywali wyłącznie na cele działalności rolniczej, tj. zwolnionej od podatku od towarów i usług. Pierwsza z przesłanek o których mowa powyżej jest zatem spełniona.

Również druga przesłanka uprawniająca do zastosowania zwolnienia - o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT - w ocenie Zainteresowanych w niniejszej sprawie została spełniona. Zainteresowanym nie przysługiwało bowiem prawo do odliczenia podatku VAT w związku z tymi nieruchomościami - bowiem - jak wskazano w opisie stanu faktycznego - Zainteresowani nie są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

Konkludując powyższe, w rozpoznawanej sprawie spełnione są przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia - przy dokonywaniu przez Zainteresowanych działek - zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W tym miejscu należy wskazać, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom - art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.).

Zaznaczenia wymaga, że stosownie do treści art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na podstawie art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowani będą działali w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z opisu sprawy oraz jego uzupełnienia wynika, że Zainteresowani są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, zajmującymi się uprawą posiadanego gospodarstwa rolnego. Zainteresowani nie są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Zainteresowani w 1994 r. zakupili - na zasadach ustawowej wspólności małżeńskiej - od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej nieruchomość rolną składającą się z niezabudowanych działek oznaczonych numerami geodezyjnymi (...) i (...). Działka oznaczona numerem geodezyjnym (...) - zgodnie z jej przeznaczeniem - po nabyciu wykorzystywana była przez Zainteresowanych do celów rolniczych. Z uwagi na spadek opłacalności prowadzenia działalności rolniczej, a także na sytuację rodzinną (dorastające dzieci) Zainteresowani zdecydowali o dokonaniu podziału działki oznaczonej numerem geodezyjnym (...) na nieruchomości o mniejszej powierzchni. W celu dokonania podziału działki - z uwagi na fakt, że nieruchomość nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - Zainteresowani wystąpili z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (zgodnie bowiem przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami w sytuacji, gdy nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego do dokonania jej podziału niezbędne jest uzyskanie warunków). Na ich wniosek Burmistrz decyzją z dnia 20 maja 2016 r. zatwierdził podział nieruchomości oznaczonej jako działka (...) na działki o numerach od 1 do 9 (nieruchomość 8 o pow. 0,1032 h została przeznaczona na drogę dojazdową do pozostałych wydzielonych działek). Również wydzielenie drogi było czynnością podjętą w celu dokonania podziału działki o numerze (...) na mniejsze działki. Zgodnie bowiem z przepisami prawa (w szczególności z art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami podział nieruchomości nie jest dopuszczalny, jeżeli projektowane do wydzielenia działki gruntu nie mają dostępu do drogi publicznej). Umową sprzedaży z dnia (...)2015 r. Wnioskodawcy w celu zrekompensowania opłaty adiacenckiej wymierzonej z tytułu dokonania podziału nieruchomości przenieśli na własność Gminy własność nieruchomości oznaczonej nr 9 o pow. 0,0055 ha. Dokonanie podziału nieruchomości na działki o mniejszej powierzchni nie miało na celu uatrakcyjnienia, ani zwiększenia wartości nieruchomości. Czynność ta została dokonana z zamiarem przekazania - w drodze darowizny - wydzielonych działek dorastającym dzieciom, które w przyszłości mogłyby wybudować domy rodzinne na otrzymanych w darowiźnie działkach. Na przedmiotowych działkach małżonkowie postanowili wybudować domy dla piątki swoich dzieci, pozostałe dwie działki miały zostać niezabudowane. W 2019 r. został zatwierdzony projekt budowlany i zostało udzielone pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwulokalowego na działce o numerze 7. Przedmiotowy budynek - zgodnie z pierwotnym zamiarem Zainteresowanych - po wybudowaniu miał służyć synowi. Wskazać jednakże należy, iż z uwagi na trudności finansowe do dnia dzisiejszego nie zostały podjęte prace na przedmiotowej działce mające na celu wybudowanie ww. domu (Zainteresowani nie zamierzają takowych prac podejmować również w przyszłości). Zainteresowani nie występowali o wydanie pozwoleń na budowę budynków na pozostałych działkach. Do chwili obecnej każda z działek jest działką niezabudowaną. Do żadnej z działek nie zostały doprowadzone media, nie zostały doprowadzone do nich żadne przyłącza, tj. wodno-kanalizacyjne. Działki nie zostały ogrodzone. Wszystkie działki objęte są jedną księgą wieczystą. Z uwagi na konflikty z sąsiadami została podjęta decyzja o dokonaniu sprzedaży wydzielonych działek.

Zainteresowani w 2008 r. dokonali wcześniej sprzedaży swojego domu rodzinnego oraz działki na której został on posadowiony. Ze środków finansowych otrzymanych z ww. sprzedaży Zainteresowani wybudowali nowy, mniejszy i bardziej ekonomiczny dom, w którym mieszkają do dnia dzisiejszego.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Zainteresowanych - w związku z planowaną sprzedażą działek powstałych po podziale działki (...) - za podatników podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy i jego uzupełnienia nie wynika bowiem taka aktywność Zainteresowanych, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Mając na uwadze treści powołanych uregulowań na tle opisu sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż działek powstałych po podziale działki (...), nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż stanowią one majątek prywatny Zainteresowanych, a Zainteresowani nie wykorzystywali ww. działek do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W opisanej sytuacji Zainteresowani nie będą występowali dla tej czynności w charakterze podatników, tym samym sprzedaż ww. działek będzie sprzedażą majątku osobistego Zainteresowanych, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania.

Tym samym Zainteresowani dokonując sprzedaży działek powstałych po podziale działki (...) nie będą działali w charakterze podatników podatku VAT. Wobec tego przedmiotowe transakcje nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe.

Jednocześnie Organ odstąpił od udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 2, gdyż Zainteresowani oczekiwali odpowiedzi na nie tylko w przypadku, gdy Organ nie zgodzi się ze stanowiskiem Zainteresowanych, wyrażonym w pytaniu nr 1. Taki przypadek w niniejszej sprawie jednak nie wystąpił, gdyż Organ zgodził się ze stanowiskiem Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1. W związku z powyższym, w niniejszej interpretacji nie rozstrzygnięto kwestii zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem uznano, iż planowane transakcje sprzedaży działek nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z zgodnie z art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. Jak stanowi art. 14f § 2 Ordynacji podatkowa w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Opłata za wniosek wspólny jest ustalana jako iloczyn kwoty określonej zgodnie z art. 14f i liczby zainteresowanych wskazanych we wniosku - art. 14r. § 4 Ordynacji podatkowej.

Przedmiotowy wniosek wspólny dotyczy 1 zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług oraz 1 zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych i 2 Zainteresowanych składających wniosek wspólny, zatem opłata od złożonego wniosku wspólnego w tym przypadku wynosi 160 zł (2 zdarzenia przyszłe x 40 zł x 2 Zainteresowanych). Zainteresowani w dniu 27 lutego 2020 r. dokonali wpłaty w wysokości 240 zł oraz w dniu 22 kwietnia 2020 r. wpłaty w wysokości 480 zł tytułem opłaty od wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku tym, że całkowita wpłata od niniejszego wniosku wyniosła 160 zł, kwota 560 zł jest wpłatą nienależną, zatem stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i podlega zwrotowi według dyspozycji Wnioskodawcy na rachunek bankowy wskazany w nadesłanym piśmie z dnia 21 kwietnia 2020 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zaznacza się, że niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Zainteresowanych wyroków oraz interpretacji indywidualnych należy zwrócić uwagę na fakt, że zarówno wyroki jak i interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą innych organów wydających interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Zatem powołane orzeczenia oraz interpretacje indywidualne nie mogły mieć wpływu na ocenę prawną rozpatrzonej sprawy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.