0113-PDIPT2-2.4011.509.2018.2.KK - PIT w zakresie zaliczenia wydatków do ulgi mieszkaniowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku złożonym w dniu 15 października 2018 r., uzupełnionym pismem z dnia 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 12 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków do ulgi mieszkaniowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 października 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków do ulgi mieszkaniowej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 28 listopada 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.509.2018.1.k.k., wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 28 listopada 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 4 grudnia 2018 r.). W dniu 12 grudnia 2018 r. (nadano w dniu 10 grudnia 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 11 grudnia 2018 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 13 czerwca 1986 r. została sporządzona umowa przekazania własności gospodarstwa rolnego o powierzchni 9,98 ha przez rodziców na rzecz swego następcy (syna). Budynki znajdujące się w gospodarstwie rolnym to: pół domu mieszkalnego murowanego, obora murowana, kurnik murowany i szopa drewniana. W akcie notarialnym nie określono jaka jest powierzchnia przekazywanych budynków. Według danych Starostwa Powiatowego z 2008 r., powierzchnia użytkowa budynku wynosi 94,40 m², w tym powierzchnia mieszkalna 64 m². W tym czasie nabywca był kawalerem.

W 1992 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z nabywcą i zamieszkała z mężem w jego mieszkaniu. Wnioskodawczyni jest tam zameldowana od dnia ślubu. Wnioskodawczyni wraz z mężem pracowała w gospodarstwie rolnym oraz zajmowała mieszkanie, które jest własnością męża. W skład rodziny Wnioskodawczyni wchodzi jeszcze pięcioro dzieci.

W 2004 r. Wnioskodawczyni podjęła pracę i jest nadal pracownikiem tego zakładu.

W dniu 9 maja 2013 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni spadek po zmarłym otrzymała na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 6 listopada 2013 r. Spadek po ojcu odziedziczyła Wnioskodawczyni wraz z siostrą. W skład masy spadkowej wchodziły: prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego nr 2 w budynku o powierzchni 46,60 m² oraz udział w prawie własności nieruchomości gruntowej. Na mocy postanowienia Sądu w sprawie zgodnego działu spadku, prawo własności wchodzących w skład spadku rzeczy po zmarłym ojcu Sąd przyznał Wnioskodawczyni i zasądził na rzecz siostry Wnioskodawczyni kwotę 15 000 zł, tytułem spłaty.

W dniu 3 listopada 2015 r. nieruchomość oraz grunty nabyte w spadku zostają w całości sprzedane na podstawie aktu notarialnego za łączną kwotę 35 000 zł. W akcie notarialnym strony zgodnie oświadczają, że do opłat podają wartość w łącznej kwocie 46 000 zł. Sprzedaż mieszkania nie nastąpiła w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni pieniądze otrzymane ze sprzedaży przeznaczyła na remont mieszkania w okresie od dnia 14 grudnia 2015 r. do dnia 29 września 2017 r. Łączny koszt poniesionych nakładów wyniósł 34 849 zł 53gr. Wszystkie faktury zostały wystawione na Wnioskodawczynię. Z uzyskanych pieniędzy Wnioskodawczyni wraz z mężem we wszystkich pomieszczeniach położyli nowe podłogi, wyrównali ściany. Ponadto, małżonkowie zrobili łazienkę oraz zmienili dach, ponieważ był jeszcze eternit. Wnioskodawczyni jest zameldowana w tym domu wraz z mężem i dziećmi oraz tam mieszka.

Po sprzedaży mieszkania Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym PIT-39 na sumę 46 000 zł. Następnie Wnioskodawczyni złożyła korektę i ponieważ na sumę 11 150 zł nie miała rachunków, zapłaciła podatek wraz z odsetkami. Na pozostałą sumę Wnioskodawczyni przedstawiła rachunki, które nie mogą być uznane za wydatek zgodny z przepisami, ponieważ mieszkanie, w którym mieszka jest własnością męża.

W małżeństwie Wnioskodawczyni obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej i małżonkowie zamierzają zawrzeć umowę rozszerzającą wspólność majątkową o przedmioty majątkowe nabyte przez męża Wnioskodawczyni przed powstaniem ustawowej wspólności małżeńskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy przedstawiony stan faktyczny upoważnia Wnioskodawczynię do zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT 39) przychodu uzyskanego ze sprzedaży otrzymanych w spadku nieruchomości (mieszkania wraz gruntem) w kwocie 46 000 zł, w sytuacji, gdy przychód w kwocie 34 849 zł 53 gr uzyskany ze zbycia nieruchomości został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe?

Zdaniem Wnioskodawczyni, Jej niewiedza doprowadziła do sytuacji, gdy nie uznano Jej rachunków, mimo że nadal jest w związku małżeńskim i mieszka wraz z mężem w mieszkaniu. Wnioskodawczyni myślała, że jeśli wydatkuje pieniądze ze sprzedaży mieszkania, w którym już od 26 lat mieszka, jest to zgodne z prawem. Wnioskodawczyni od kiedy mieszka z mężem w jego posiadłości, nigdy nie rozdzielała niczego, lecz zawsze wszystko było wspólne, mimo że Wnioskodawczyni nie figuruje w dokumentach jako współwłaściciel.

W opinii Wnioskodawczyni, pieniądze, które wydała na remont mieszkania powinny zostać uznane za dobrze wydatkowane, na polepszenie Jej warunków mieszkaniowych oraz rodziny. Wnioskodawczyni uważa, że fakt zamieszkiwania w mieszkaniu męża przez 26 lat oraz wspólne ponoszenie wydatków, powinno uznane za dobre wydatkowanie kwoty uzyskanej ze sprzedaży. Wnioskodawczyni wskazuje, że nie zna się na prawie i jest zwykłym podatnikiem. Wnioskodawczyni zamierza uzupełnić dokumenty i wpisać jako współwłaścicielkę mieszkania i gospodarstwa, aby na przyszłość nie było podobnych problemów. Wnioskodawczyni wskazuje, że nie zmarnowała otrzymanych pieniędzy tylko wydała na miejsce, w którym mieszka od lat i nie zamierza tego zmieniać.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jak wynika z art. 21 ust. 25 i art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje Jej zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT 39), gdyż przychód, który otrzymała ze zbycia nieruchomości i praw majątkowych został przeznaczony na własne cele mieszkaniowe, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości. Udokumentowane wydatki wynoszą 34 849 zł 53 gr i wobec tego do opodatkowania pozostaje dochód w kwocie 11 150 zł 47 gr.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i wymienionych praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kwota uzyskana z ich odpłatnego zbycia nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w spadku po zmarłym w dniu 9 maja 2013 r. ojcu udział w prawie odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz udział w prawie własności nieruchomości gruntowej. Na mocy postanowienia Sądu w sprawie zgodnego działu spadku, całość rzeczy wchodzących w skład spadku została przyznana Wnioskodawczyni, ze spłatą na rzecz siostry. W dniu 3 listopada 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała nabyte w spadku nieruchomości.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów Kodeksu. Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności - art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Tak więc na skutek działu spadku następuje "konkretyzacja" składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po dokonaniu działu spadku. Aby ustalić czy udział spadkowy uległ powiększeniu należy porównać wartość udziału w masie spadkowej nabytego w spadku z wartością majątku jaki przypadł spadkobiercy w wyniku działu spadku.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nabyła udział w prawie odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz udział w nieruchomości gruntowej w dniu 9 maja 2013 r., w drodze spadku po zmarłym ojcu. Natomiast w wyniku postanowienia Sądu dotyczącego zgodnego działu spadku, Wnioskodawczyni nabyła całość rzeczy wchodzących w skład spadku. W związku z tym, sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego oraz nieruchomości gruntowej w dniu 3 listopada 2015 r., tj. przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym został nabyty, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ww. przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 6c powołanej ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Stosownie do powołanych przepisów należy stwierdzić, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest cena określona w umowie nieodbiegająca od wartości rynkowej bez uzasadnionej przyczyny. Przychód ten może zostać pomniejszony o koszty odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ust. 1 oraz koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 6c i 6d ww. ustawy.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D - dochód ze sprzedaży,

W - wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P - przychód ze sprzedaży.

Podkreślić należy, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego wraz z nieruchomością gruntową był w całości zwolniony z podatku dochodowego, cały przychód z odpłatnego zbycia musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do treści art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

e. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Jak stanowi art. 21 ust. 26 ww. ustawy, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Podkreślić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "remont", zatem właściwym jest odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290, z późn. zm.) W myśl art. 3 pkt 8 tej ustawy poprzez "remont" należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Za "remont" uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji).

Należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania i są w sposób szczegółowy uregulowane w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem, oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego, należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Powyższe przepisy jako normy wprowadzające zwolnienie podatkowe należy interpretować ściśle i niedopuszczalna jest w tym przypadku wykładnia rozszerzająca.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie), środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter zamknięty - jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Wyjaśnić również należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Przepis art. 33 Kodeksu rodzinnego wymienia, które przedmioty należą do majątku osobistego małżonków. Jak stanowi art. 33 pkt 2 Kodeksu rodzinnego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 13 czerwca 1986 r. została sporządzona umowa przekazania własności gospodarstwa rolnego o powierzchni 9,98 ha przez rodziców na rzecz swego syna, przyszłego męża Wnioskodawczyni. Budynki znajdujące się w gospodarstwie rolnym to: pół domu mieszkalnego murowanego, obora murowana, kurnik murowany i szopa drewniana. Według danych Starostwa Powiatowego z 2008 r., powierzchnia użytkowa budynku wynosi 94,40 m², w tym powierzchnia mieszkalna 64 m². W tym czasie nabywca był kawalerem.

W 1992 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z właścicielem przedmiotowego gospodarstwa rolnego i zamieszkała w jego mieszkaniu. Wnioskodawczyni jest tam zameldowana od dnia ślubu. Wnioskodawczyni wraz z mężem pracowała w gospodarstwie rolnym oraz zajmowała mieszkanie, które jest własnością męża. W skład rodziny Wnioskodawczyni wchodzi jeszcze pięcioro dzieci.

W dniu 3 listopada 2015 r. Wnioskodawczyni sprzedała nabyte w spadku i w drodze działu spadku prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego wraz z nieruchomością gruntową za łączną kwotę 35 000 zł. W akcie notarialnym strony zgodnie oświadczają, że do opłat podają wartość w łącznej kwocie 46 000 zł.

Wnioskodawczyni pieniądze otrzymane ze sprzedaży przeznaczyła na remont mieszkania w okresie od dnia 14 grudnia 2015 r. do dnia 29 września 2017 r. Łączny koszt poniesionych nakładów wyniósł 34 849 zł 53gr. Wszystkie faktury zostały wystawione na Wnioskodawczynię. Z uzyskanych pieniędzy Wnioskodawczyni wraz z mężem we wszystkich pomieszczeniach położyli nowe podłogi, wyrównali ściany. Ponadto, małżonkowie zrobili łazienkę oraz zmienili dach, ponieważ był jeszcze eternit.

W małżeństwie Wnioskodawczyni obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej i małżonkowie zamierzają zawrzeć umowę rozszerzającą wspólność majątkową o przedmioty majątkowe nabyte przez męża Wnioskodawczyni przed powstaniem ustawowej wspólności małżeńskiej.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawczyni przeznaczyła środki pieniężne ze sprzedaży prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego wraz z nieruchomością gruntową, otrzymanego w spadku po zmarłym ojcu oraz działu spadku, na remont budynku mieszkalnego należącego do majątku osobistego męża. Jak wynika z cytowanego wcześniej art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d w związku z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. Zatem, aby Wnioskodawczyni mogła skorzystać z omawianego zwolnienia od podatku, powinna zostać współwłaścicielem lub właścicielem remontowanego budynku mieszkalnego dokonując z mężem rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej lub innej czynności prawnej skutkującej nabyciem współwłasności lub własności nieruchomości, na której znajduje się remontowany budynek mieszkalny, przed upływem dwuletniego okresu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Natomiast od dnia 3 listopada 2015 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. remontowany budynek mieszkalny stanowił majątek osobisty męża Wnioskodawczyni.

Zaznaczyć należy, że ustawodawca prawo do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnia m.in. od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego. W przypadku Wnioskodawczyni termin na wydatkowanie środków z dokonanej w dniu 3 listopada 2015 r. sprzedaży prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego wraz z nieruchomością gruntową na remont budynku mieszkalnego upłynął z dniem 31 grudnia 2017 r. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni dopiero zamierza zawrzeć z mężem umowę dotyczącą rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej na remontowany budynek mieszkalny. W tej sytuacji, brak jest podstaw do stwierdzenia, że przychód z tytułu odpłatnego zbycia prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego wraz z nieruchomością gruntową Wnioskodawczyni wydatkowała w ustawowym terminie na własne cele mieszkaniowe, tj. na remont budynku mieszkalnego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia w dniu 3 listopada 2015 r. prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego wraz z nieruchomością gruntową na remont budynku mieszkalnego będącego własnością męża Wnioskodawczyni, który nie stanowił majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, nie uprawnia Wnioskodawczyni do skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stany faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.