0113-KDWPT.4011.9.2023.2.MG - Nieodprowadzanie zaliczek na PIT przez płatnika a obowiązek zapłaty podatku przez podatnika w rozliczeniu rocznym

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 21 maja 2023 r. (wpływ 21 maja 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

...września 2021 r. jako rencistka urodzona w dniu... grudnia 1966 r. podjęła Pani pracę w firmie...w wymiarze 3/4 etatu. Ustalając warunki zatrudnienia oraz wypełniając kwestionariusz osobowy poinformowała Pani...., że do... czerwca 2023 ma ustalone prawo do renty, w wyniku czego pracodawca zgłosił Panią do ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z obowiązującym formularzem ZUS ZUA 01 10 2 (dla ubezpieczonych posiadających prawo do renty). Od... stycznia -. grudnia 2022 r. otrzymała Pani od organu rentowego łączne świadczenia na kwotę.. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłacał świadczenie stosując pomniejszenie zaliczek na podatek dochodowy dla osób, których dochody nie przekroczą 30 000 zł. W tym samym czasie otrzymywała Pani również stałe wynagrodzenie za pracę w wysokości...brutto miesięcznie (....brutto rocznie) od..... W okresie od... stycznia do...grudnia 2022 r.... będąca płatnikiem Pani składek nie konsultując tej decyzji z Panią nie odprowadzała zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wynagrodzenia za pracę. W konsekwencji, po dokonaniu przez Panią rocznego rozliczenia PIT powstało zobowiązanie podatkowe na kwotę....zł. Podkreślić należy, że w sytuacji tej nie składała Pani oświadczenia ani wniosku o nienaliczaniu zaliczki na podatek, a płatnik posiadał wiedzę o tym, że pracownik posiada inne źródła dochodu (renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy) co może skutkować przekroczeniem kwoty wolnej od podatku w łącznym ujęciu obu źródeł dochodu.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że w okresie od... września 2021 r. do... lutego 2023 r. podlegała Pani obowiązkowi podatkowemu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu pobierania renty oraz z tytułu umowy o pracę w firmie.... (art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1 i ust. 7 ww. ustawy). Podejmując zatrudnienie poinformowała Pani pracodawcę o pobieraniu renty, co wiąże się z odprowadzaniem przez pracodawcę zaliczek na ubezpieczenie zdrowotne dla osób pobierających emeryturę lub rentę (inny kod zgłoszenia do ubezpieczenia). Tym samym poinformowała Pani również organ rentowy o podjęciu pracy i osiąganych z tego tytułu dochodach. Nie składała Pani ani do organu rentowego, ani do pracodawcy oświadczenia PIT-2 w celu zastosowania zmniejszenia zaliczki na podatek dochodowy. Dopiero po otrzymaniu od pracodawcy rozliczenia PIT-11 za rok 2022 oraz PIT-40A od organu rentowego i dokonania rozliczenia rocznego PIT-37 dowiedziała się Pani, iż obaj płatnicy zastosowali ulgę zmniejszającą zaliczkę na podatek dochodowy (300 zł), w wyniku czego powstało zobowiązanie podatkowe na kwotę... zł.

Pytanie (ostatecznie zadane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w tej sytuacji jest Pani zobowiązana jako podatnik do uregulowania powstałego zobowiązania, skoro nie wnioskowała Pani do żadnego z płatników o zastosowanie zmniejszenia zaliczki na podatek dochodowy i dopełniła Pani obowiązku poinformowania płatników o otrzymywaniu dochodów z innych źródeł niż od nich samych?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

W Pani opinii powinna Pani zostać zwolniona z obowiązku uregulowania powstałego zobowiązania ponieważ dopełniła spoczywającego na Pani obowiązku zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i poinformowała pracodawcę o otrzymywanych dochodach z innego tytułu (renta) oraz organ rentowy o dochodach z tyt. wynagrodzenia za pracę (również z informacją o osiąganych dochodach). Nie składała Pani wniosku/oświadczenia o zastosowanie ulgi zmniejszającej zaliczkę na podatek dochodowy (w tej sytuacji nie ma zastosowania art. 31a ust. 5 i art. 31b ust. 1 ww. ustawy. Uzasadnieniem dla przedstawionego przez Panią stanowiska jest art. 26a § 2 Ordynacji podatkowej co udowodniła Pani powyżej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 31 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do treści art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1, 1a, 2 i 2a zmniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli pracownik złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:

Z dyspozycji art. 34 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych, rent socjalnych oraz rodzicielskich świadczeń uzupełniających.

Artykuł 34 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r. stanowi, że:

Zaliczki, o których mowa w ust. 1, za miesiące od stycznia do grudnia, ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, odejmując kwotę obliczoną zgodnie z art. 32 ust. 3 miesięcznie.

Zatem, stosowanie pomniejszenia zaliczki na podatek o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek przez płatników, jest możliwe zarówno na wniosek podatnika jak i z mocy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (organ rentowy). W obydwu przypadkach płatnik może zastosować 1/12 kwoty zmniejszającej podatek.

Zgodnie art. z art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa:

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 26a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa:

Podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.

W myśl art. 26a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa:

W przypadku, o którym mowa w § 1, nie stosuje się przepisu art. 30 § 5.

Zgodnie art. 30 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa:

Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 odpowiada za podatek niedobrany lub podatek pobrany ale niewpłacony.

Stosownie do art. 30 § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa:

Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1 lub § 2, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku.

Na podstawie art. 30 § 5 ustawy - Ordynacja podatkowa:

Przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika. Odpowiedzialność podatnika można orzec w decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 30 § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa:

Decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika w § 4 i 5 organ podatkowy może wydać również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego.

Z kolei zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Złożenie zeznania przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Na podstawie art. 45 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą zapłaconych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników.

Stosownie do art. 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek dochodowy wynikający z zeznania jest podatkiem należnym od dochodów podatnika uzyskanych w roku podatkowym, chyba że właściwy organ podatkowy wyda decyzję, w której określi inną wysokość podatku.

Z powyższych uregulowań wynika, że odpowiedzialność płatnika dotyczy podatku niepobranego lub podatku pobranego a nie wpłaconego. Z zasad opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wynika, że podatnik ma obowiązek po upływie roku podatkowego złożyć zeznanie i zapłacić należny podatek od uzyskanych dochodów w poprzednim roku podatkowym.

Reasumując, niezależnie od faktu, iż płatnik pomniejszał kwotę miesięcznych zaliczek o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, pomimo że nie składała Pani stosownego oświadczenia o zastosowanie kwoty zmniejszającej podatek, jest Pani jako podatnik zobowiązana do należytego wypełniania obowiązków nałożonych na Panią ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z wyżej cytowanymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego wynikającego ze złożonego przez Panią zeznania rocznego za 2022 r. stanowiącego różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania rocznego PIT-37, a sumą zapłaconych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).