0113-KDWPT.4011.65.2020.2.ASZ - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 4 sierpnia 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0113-KDWPT.4011.65.2020.2.ASZ Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2020 r. (data wpływu 15 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismami z dnia 3 lipca 2020 r. (data wpływu 6 i 8 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 30 czerwca 2020 r., nr 0113-KDWPT.4011.65.2020.1.ASZ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 30 czerwca 2020 r. (data doręczenia 3 lipca 2020 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 3 lipca 2020 r. (data wpływu 6 lipca 2020 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 3 lipca 2020 r. oraz pismem z dnia 3 lipca 2020 r. (data wpływu 8 lipca 2020 r.), nadanym za pośrednictwem brytyjskiej placówki pocztowej w dniu 4 lipca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na mocy wydanego notarialnego aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 9 marca 2020 r. Wnioskodawczyni stała się jedyną właścicielką nieruchomości, tj. budynku mieszkalnego i działki nr 00 w..... Przedmiotowa nieruchomość wchodziła w skład masy spadkowej po zmarłej w dniu 27 listopada 2019 r. matce Wnioskodawczyni. Od dnia 23 września 1998 r. z mocy decyzji Prezydenta Miasta, z dnia 2 września 1998 r. wskazany dom należał w całości do męża zmarłej i ojca Wnioskodawczyni.

W dniu 13 stycznia 2006 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni i po jego śmierci, decyzją Sądu Rejonowego ww. nieruchomość i działka zostały odziedziczone po 1/3 udziału przez:

* matkę Wnioskodawczyni,

* brata Wnioskodawczyni,

* Wnioskodawczynię.

W dniu 21 grudnia 2018 r. zmarł brat Wnioskodawczyni. W dniu 4 października 2019 r., decyzją Sądu Rejonowego ww. nieruchomość i działka zostały odziedziczone po 1/2 udziału przez:

* matkę Wnioskodawczyni,

* Wnioskodawczynię.

W dniu 27 listopada 2019 r. zmarła matka Wnioskodawczyni. W dniu 9 marca 2020 r. Wnioskodawczyni stała się jedyną właścicielką ww. nieruchomości i działki, na podstawie postanowienia notarialnego. Każdy ze spadkobierców po ojcu Wnioskodawczyni, odziedziczył ww. nieruchomość ponad 5 lat po pierwotnym jej nabyciu przez spadkodawcę. Wnioskodawczyni planuje sprzedać nieruchomości i działki.

W piśmie z dnia 3 lipca 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że sprzedaż jest planowana nie wcześniej niż listopad 2020 r. i w zależności od możliwości na 2021 r. Wszystko zależy od zainteresowania nieruchomością i od możliwości podróży do Polski w celach notarialnych, w związku z obecnymi restrykcjami w podróży spowodowanymi przez Covid-19. Miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni na dzień sprzedaży ww. nieruchomości będzie się znajdowało w Wielkiej Brytanii i będzie Ona rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy zgodnie z przedstawionym aktualnym i przyszłym stanem rzeczy, Wnioskodawczyni będzie zwolniona z opłaty podatku dochodowego ze sprzedaży ww. nieruchomości w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawczyni w dniu sprzedaży ww. nieruchomości będzie rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii, powinna Ona być zwolniona z płacenia wszelkiego podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości w Polsce i stosować się do praw podatkowych obowiązujących w Wielkiej Brytanii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę, która nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce uważa się, zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy, dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest i na dzień sprzedaży nieruchomości będzie osobą mającą miejsce zamieszkania i rezydencję podatkową w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie odpowiednie uregulowania zawartej Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. Konwencji, dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych: statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 Konwencji).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej Konwencji, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 niniejszej Konwencji i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z kolei sformułowanie, dochód z przeniesienia własności majątku może być opodatkowany w drugim państwie oznacza, że drugie państwo (w rozpatrywanym przypadku Państwo, w którym położona jest zbywana nieruchomość) ma prawo opodatkować taki dochód, jeżeli na podstawie przepisów tego państwa dochód ze sprzedaży nieruchomości podlega w tym państwie opodatkowaniu. Sformułowanie to oznacza zatem brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez Państwo, w którym podatnik ma miejsce zamieszkania. W świetle zapisów cytowanej umowy, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, z tytułu sprzedaży majątku nieruchomego położonego w Polsce może być opodatkowany zarówno w państwie rezydencji, tj. w Wielkiej Brytanii, jak i w Polsce, zgodnie z prawem tego państwa. Tym samym, sprzedaż nieruchomości położonej w danym kraju (w tym wypadku w Polsce) podlega opodatkowaniu w tym kraju, o ile ustawy podatkowe danego kraju przewidują takie opodatkowanie.

Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, przychody ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce przez osobę zamieszkałą w Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, w myśl art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w przypadku odpłatnego zbycia nabytych w spadku udziałów w nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tych udziałów przez spadkodawców.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni na mocy wydanego notarialnego aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 9 marca 2020 r. stała się jedyną właścicielką nieruchomości, tj. budynku mieszkalnego i działki. Przedmiotowa nieruchomość wchodziła w skład masy spadkowej po zmarłej w dniu 27 listopada 2019 r. matce Wnioskodawczyni. Od dnia 23 września 1998 r. z mocy decyzji Prezydenta Miasta, z dnia 2 września 1998 r. wskazany dom należał w całości do męża zmarłej i ojca Wnioskodawczyni. W dniu 13 stycznia 2006 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni i po jego śmierci, ww. nieruchomość i działka zostały odziedziczone po 1/3 udziału przez: matkę, brata i Wnioskodawczynię. W dniu 21 grudnia 2018 r. zmarł brat i w dniu 4 października 2019 r., ww. nieruchomość i działka zostały odziedziczone po 1/2 udziału przez: matkę i Wnioskodawczynię. W dniu 27 listopada 2019 r. zmarła matka Wnioskodawczyni. W dniu 9 marca 2020 r. Wnioskodawczyni stała się jedyną właścicielką ww. nieruchomości i działki, na podstawie postanowienia notarialnego. Każdy ze spadkobierców po ojcu Wnioskodawczyni, odziedziczył ww. nieruchomość ponad 5 lat po pierwotnym jej nabyciu przez spadkodawcę.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, że sprzedaż jest planowana nie wcześniej niż listopad 2020 r. i w zależności od możliwości na 2021 r. Miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni na dzień sprzedaży ww. nieruchomości będzie się znajdowało w Wielkiej Brytanii i będzie Ona rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii.

Powołując się na przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145) należy wskazać, że zgodnie z art. 922 § 1, spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

Stosownie do art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia, potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zatem, wskazać należy, że w analizowanej sprawie nabycie przez Wnioskodawczynię poszczególnych udziałów w przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w dacie nabycia tych udziałów przez spadkodawców, i tak:

* ojciec Wnioskodawczyni nabył przedmiotową nieruchomość w 1998 r.,

* brat Wnioskodawczyni nabył udział w tej nieruchomości w drodze spadku po ojcu w 2006 r.,

* matka Wnioskodawczyni nabyła udziały w ww. nieruchomości w drodze spadku po mężu, tj. w 2006 r. i w spadku po synu, tj. w 2018 r.

W związku z powyższym, stosownie do art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku planowanego odpłatnego zbycia udziałów w przedmiotowej nieruchomości termin 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

* w odniesieniu do udziałów nabytych w spadku po ojcu upłynął z końcem 2003 r.,

* w odniesieniu do udziałów nabytych w spadku po bracie upłynął z końcem 2011 r.,

* w odniesieniu do udziałów nabytych w spadku po matce:

* w przypadku udziałów odziedziczonych przez matkę Wnioskodawczyni w spadku po mężu upłynął z końcem 2011 r.,

* w przypadku udziałów odziedziczonych przez matkę Wnioskodawczyni w spadku po synu upłynie z końcem 2023 r.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia należy stwierdzić, że planowane odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię udziałów w nieruchomości, w części odpowiadającej udziałom nabytym w spadku po ojcu i w spadku po bracie, a także w spadku po matce w części udziałów odziedziczonych przez matkę w spadku po mężu nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż tych udziałów nie będzie stanowić źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegać będzie planowana w 2020 r. bądź w 2021 r. sprzedaż udziału w nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2018 r. w spadku po matce w części udziałów odziedziczonych przez matkę w spadku po synu, ponieważ nie upłynął pięcioletni termin, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1.

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2.

dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznanie złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Natomiast stosownie do art. 45 ust. 1a pkt 3 cyt. ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e. W myśl art. 45 ust. 4 pkt 4 tej ustawy, przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 3 (PIT-39).

W związku z powyższym, w odniesieniu do części udziału w nieruchomości nabytego przez Wnioskodawczynię w drodze spadku po matce w części udziałów odziedziczonych przez matkę w spadku po synu, z uwagi na fakt, że planowane w 2020 r. bądź w 2021 r. odpłatne zbycie ww. udziałów w przedmiotowej nieruchomości nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (czyli od końca 2018 r.) stanowić będzie dla Wnioskodawczyni źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zatem, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty 19% podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia ww. udziału w nieruchomości, na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni zgodnie z którym powinna Ona być zwolniona z płacenia wszelkiego podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości w Polsce i stosować się do praw podatkowych obowiązujących w Wielkiej Brytanii należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemiologicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl