0113-KDWPT.4011.15.2019.2.ASZ - PIT w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą dodatku pieniężnego do renty inwalidzkiej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 20 listopada 2019 r. (identyfikator poświadczenia ePUAP -...), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą dodatku pieniężnego do renty inwalidzkiej - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 31 grudnia 2019 r., nr 0113-KDWPT.4011.15.2019.1.ASZ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 31grudnia 2019 r. (data doręczenia 7 stycznia 2020 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 9 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 10 stycznia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego oraz niektórych innych ustaw dokonało wypłaty dodatku pieniężnego w kwocie 850 zł do renty inwalidzkiej w terminie płatności emerytur i rent (10-ty października 2019 r.) dla dwóch emerytów wojskowych będących jednocześnie inwalidami wojennymi, pobierającymi rentę inwalidy wojennego. Wskazany dodatek pieniężny został wprowadzony przez ustawodawcę poprzez dodanie na podstawie art. 2 powołanej ustawy z dnia 15 marca 2019 r. nowego art. 12a do ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2193, z późn. zm.). Wnioskodawca dokonując wypłaty wskazanego dodatku nie dokonał potrącenia zaliczki podatku dochodowego od osób fizycznych uznając, że nie stanowi on podstawy tego podatku w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy uznające, że dodatek pieniężny do renty inwalidzkiej przyznanej na podstawie ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2017 r. poz. 2193, z późn. zm.) nie stanowi podstawy podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie zwolnienia przedmiotowego w art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, jest On wojskowym organem emerytalnym, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 289, z późn. zm.) § 2 pkt 2 (załącznik nr 1) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 21 lutego 2012 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków ich rodzin (Dz. U. z 2012 r. poz. 194), natomiast w rozumieniu Kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z art. 476 § 4 tego przepisu jest organem rentowym.

Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, organ rentowy jest płatnikiem tego podatku, który ma obowiązek pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez ten organ emerytur i rent, stosując zasady określone we wskazanym przepisie prawa.

Zatem, przy obliczaniu miesięcznych zaliczek podatku dochodowego stosuje postanowienia art. 32 ust. 1-le oraz skalę podatkową określoną w art. 27 ust. 1 i kwotę zmniejszającą określoną w art. 27 ust. 1b powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Emerytury i renty wypłacane przez organ rentowy są dochodem podlegającym opodatkowaniu i zostały wskazane w art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy jako źródło przychodów, a w art. 12 ust. 7 tego przepisu ustawodawca określił, że przez emeryturę i rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Organ rentowy dokonał i nadal dokonuje obliczenia zaliczki miesięcznej podatku dochodowego od osób fizycznych od emerytur i rent oraz dodatków, które nie zostały zwolnione z opodatkowania w ramach zwolnień przedmiotowych wymienionych w art. 21 wskazanej wyżej ustawy podatkowej.

W odniesieniu do przedstawionego pytania, Wnioskodawca dokonał w październiku 2019 r. i kolejnych miesiącach, wypłaty dodatku pieniężnego, należnego przy rencie inwalidy wojennego na podstawie art. 12a ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2017 r. poz. 2193 z późn. zm. na dzień 1 października 2019 r., w pełnej wysokości brutto, tj. w kwocie 850 zł miesięcznie). Organ rentowy przyjął, że przedmiotowy dodatek nie stanowi podstawy opodatkowania i nie dokonał potrącenia zaliczki podatku dochodowego od osób fizycznych stojąc na stanowisku, że dodatek ten jest objęty zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 10. ust. 1 pkt 1 i art. 12 ust. 7 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl generalnej zasady wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei z art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 12 ust. 7 powołanej ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ww. ustawy, organy rentowe są zobowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych oraz rent socjalnych.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są renty przyznane na podstawie odrębnych przepisów o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2017 r. poz. 2193, z późn. zm.). W konsekwencji przedmiotowe zwolnienie odnosi się wyłącznie do świadczeń przyznanych na podstawie przepisów ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin.

Zgodnie z art. 12a ww. ustawy, do renty inwalidzkiej przysługuje dodatek pieniężny w wysokości 850 zł.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego oraz niektórych innych ustaw dokonał wypłaty dodatku pieniężnego w kwocie 850 zł do renty inwalidzkiej w terminie płatności emerytur i rent (10-ty października 2019 r.) dla dwóch emerytów wojskowych będących jednocześnie inwalidami wojennymi, pobierającymi rentę inwalidy wojennego. Wskazany dodatek pieniężny został wprowadzony przez ustawodawcę poprzez dodanie na podstawie art. 2 powołanej ustawy z dnia 15 marca 2019 r. nowego art. 12a do ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin.

Mając na względzie powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że wypłacony dodatek pieniężny do renty inwalidzkiej przyznany na podstawie ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca jako płatnik nie jest zobowiązany do obliczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanych dodatków.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.