0113-KDWPT.4011.11.2019.4.PPK - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału bądź części udziału w nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2019 r. (data wpływu 8 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.) oraz pismem z dnia 24 stycznia 2020 r. (data wpływu 28 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału bądź części udziału w nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 8 listopada 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 10 stycznia 2020 r., nr 0113-KDWPT.4011.11.2019.2.PPK, 0111-KDIB3-2.4012.740.2019.EJU, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 10 stycznia 2020 r. (data doręczenia 13 stycznia 2020 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 20 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 20 stycznia 2020 r.

Następnie, w dniu 28 stycznia 2020 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek o pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni -... jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem biurowo-magazynowym położonej w... przy ul.....

Prawo wieczystego użytkowania działki gruntu oraz własność budynków i budowli wraz z urządzeniami technicznymi, o których mowa powyżej zostały sprzedane...,... i..., jako wspólnikom przedsiębiorstwa handlowego "..." Spółki cywilnej (dalej również: "..." s.c.) z siedzibą w... dnia 28 stycznia 1999 r. (akt notarialny, Rep. A nr...). Użytkowanie wieczyste działki gruntu zostało następnie w 2010 r. przekształcone we własność.

Stan prawny nieruchomości mającej stanowić przedmiot niniejszego wniosku jest uregulowany i zapisany w KW nr..., założonej w Sądzie Rejonowym w. Wydział Ksiąg Wieczystych. Przedmiot sprzedaży ma stanowić nieruchomość budynkowa położoną w... przy ul..... Obejmuje ona:

* prawo własności do działki gruntowej oznaczonej geodezyjnie nr... o powierzchni 3,2640 ha;

* prawo własności budynków biurowo-magazynowo-produkcyjnych z infrastrukturą techniczną zlokalizowaną na ww. działce.

Obecnie, zgodnie z treścią KW o nr..., właścicielami nieruchomości są wyłącznie osoby fizyczne: Wnioskodawczyni,...,...,... oraz....

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej na wspomnianej nieruchomości i nieruchomość ta nie jest elementem środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni rozważa możliwość sprzedaży całego udziału w nieruchomości, bądź jego części potencjalnemu kupującemu, który jest zainteresowany nabyciem nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 20 stycznia 2020 r. Wnioskodawczyni wskazała, że nabyła nieruchomość wskutek rozwiązania Spółki cywilnej i nabyła tym samym, jako uprawniona ze wspólnoty małżeńskiej jednego z byłych współwłaścicieli Spółki cywilnej w 2001 r. Nabycie zostało wpisane do księgi wieczystej nieruchomości w 2005 r.

Część nieruchomości gruntowej była i jest wynajmowana na cele gospodarcze przez "..." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również: "..." sp. z o.o.). Część budynków została rozebrana, a pozostałe, w tym budynek biurowo-magazynowo-produkcyjny, były wynajmowane "..." sp. z o.o. Zakres dzierżawy ulegał zmianie w kolejnych aneksach. Część nieruchomości gruntowej nie była wynajmowana.

"..." s.c. została rozwiązana w dniu 2 stycznia 2001 r. "..." s.c. została założona w dniu 8 lutego 1993 r. Wnioskodawczyni bezpośrednio nie posiadała udziału w zyskach "..." s.c., gdyż nie była jej wspólnikiem. Nieruchomość i jej elementy, w tym budynek biurowo-magazynowo-produkcyjny nie były wniesione aportem do Spółki cywilnej.

Nieruchomość gruntowa i wszystkie budynki były wykorzystywane w działalności "..." s.c. na podstawie umowy zakupu nieruchomości przez wspólników.

"..." s.c. przestała korzystać z nieruchomości i jej budynków kończąc wynajem w momencie jej zamknięcia, tj. w dniu 2 stycznia 2001 r. Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielem nieruchomości na podstawie zmian w zakresie współwłasności nieruchomości po likwidacji Spółki cywilnej. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać przedmiotowy udział w nieruchomości gruntowej wraz z budynkami i budowlami po uzyskaniu interpretacji podatkowej.

W związku z nieprowadzeniem działalności, zbycie przedmiotowej nieruchomości nastąpi poza działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 stycznia 2020 r.:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, które zakłada, że sprzedaż udziału lub części udziału w nieruchomości opisanej w zdarzeniu przyszłym jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT)?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, które zakłada, że sprzedaż udziału lub części udziału w nieruchomości opisanej w zdarzeniu przyszłym jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast, w odniesieniu do pytania nr 2 w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w kontekście pytania nr 1, sprzedaż części udziału w nieruchomości, bądź całego udziału w nieruchomości nie będzie podlegała PIT i będzie z niego zwolniona na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

* spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

* prawa wieczystego użytkowania gruntów.

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podsumowując, przychody z odpłatnego zbycia zostały przez ustawodawcę określone jako odrębne źródło przychodu.

Aby powstał przychód z odpłatnego zbycia, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

Zbycie przez osobę fizyczną własnej nieruchomości, dokonane nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej po upływie pięciu lat, liczonych od końca roku kalendarzowego, w których nastąpiło nabycie, zgodnie z ustawą o PIT nie powinno podlegać podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie zapłaci Ona podatku dochodowego od osób fizycznych, od sprzedaży nieruchomości, pod warunkiem, że zbycie nie nastąpi w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. W taki sam sposób wyraził swoją opinię Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 16 października 2018 r., nr 0112-KDIL3-3.4011.294.2018.2TW, dotyczącej bardzo zbliżonego stanu faktycznego. W przytoczonej interpretacji organ podatkowy w odniesieniu do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaznaczył, że w rozpatrywanej sprawie sprzedaż przez zainteresowanych nieruchomości, o której mowa we wniosku, nie będzie stanowić dla nich źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu wskazanego w ww. przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Natomiast, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem biurowo-magazynowym. Prawo wieczystego użytkowania działki gruntu oraz własność budynków i budowli wraz z urządzeniami technicznymi, o których mowa powyżej zostały sprzedane trzem wspólnikom przedsiębiorstwa handlowego Spółka cywilna w dniu 28 stycznia 1999 r. Użytkowanie wieczyste działki gruntu zostało następnie w 2010 r. przekształcone we własność. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej na wspomnianej nieruchomości i nieruchomość ta nie jest elementem środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość wskutek rozwiązania Spółki cywilnej, jako uprawniona ze wspólnoty małżeńskiej jednego z byłych współwłaścicieli Spółki cywilnej w 2001 r. Wnioskodawczyni rozważa możliwość sprzedaży całego udziału w nieruchomości, bądź jego części potencjalnemu kupującemu, który jest zainteresowany nabyciem nieruchomości. W związku z nieprowadzeniem przez Wnioskodawczynię działalności, zbycie przedmiotowej nieruchomości nastąpi poza działalnością gospodarczą.

W tym miejscu wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086).

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W piśmiennictwie podaje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zatem, każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego.

Tym samym, nabywając wspólnie z mężem nieruchomość Wnioskodawczyni stała się jej współwłaścicielem.

Ponadto, wskazać należy, że użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym, którego przedmiotem, zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2010 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2010 r., może być grunt stanowiący własność Skarbu Państwa, gminy lub związku międzygminnego. Jest to prawo na rzeczy cudzej, jednak zakres i sposób określenia treści tego prawa zbliża je bardziej do prawa własności, niż praw rzeczowych ograniczonych. Ponadto, na podstawie wyraźnych odesłań w art. 234 i art. 237 Kodeksu cywilnego do ww. prawa stosuje się odpowiednio przepisy o własności. Z powyższych względów prawo użytkowania wieczystego nie zostało wymienione w art. 244 ww. ustawy wśród innych praw rzeczowych ograniczonych, lecz zostało uregulowane odrębnie, jako Tytuł II księgi drugiej Kodeksu cywilnego.

Możliwe jest jednak przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności.

Zasady i tryb takiego przekształcenia reguluje ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2005 r. Nr 175, poz. 1459 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. Przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności jest tylko zmianą formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w dniu zawarcia umowy o ustanowieniu prawa wieczystego użytkowania.

Wobec powyższego, przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przypadku odpłatnego zbycia udziału bądź części udziału w nieruchomości, niewykorzystywanej przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej, znajdzie zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro sprzedaż tego udziału nastąpi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie udziału w tej nieruchomości, to uzyskany z tego tytułu przychód nie będzie stanowił źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy. Tym samym, nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z odpłatnego zbycia udziału, bądź części udziału w przedmiotowej nieruchomości, nie będzie stanowić dla Niej źródła przychodu, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem pięcioletni termin, o którym mowa w wyżej wskazanym przepisie niewątpliwie upłynął.

W konsekwencji, sprzedaż udziału bądź części udziału w nieruchomości nie spowoduje u Wnioskodawczyni powstania przychodu do opodatkowania.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Podkreślenia wymaga fakt, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji podatkowych ujęta w art. 14b-14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), jest procedurą uproszczoną. W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie na tle innego stanu faktycznego. Dodać również należy, że na gruncie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacje co do zasady wiążą w sprawach, w których zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

Z uwagi na powyższe powołana we wniosku interpretacja indywidualna nie może stanowić podstawy prawnej przy wydawaniu niniejszej interpretacji indywidualnej.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli zbywanej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.