0113-KDIPT3.4011.533.2018.2.SK - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2018 r. (data wpływu 21 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 grudnia 2018 r. (data wpływu 31 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 10 grudnia 2018 r., nr 0113 KDIPT3.4011.533.2018.1.SK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 10 grudnia 2018 r. (data doręczenia 24 grudnia 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 24 grudnia 2018 r. (data wpływu 31 grudnia 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 27 grudnia 2018 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W skład spadku po zmarłej w dniu 20 stycznia 2011 r. babci Wnioskodawczyni wchodziła wyłącznie nieruchomość objęta KW X, oznaczona nr ewidencyjnym 79 i zawierała powierzchnię 0,4883 ha, rodzaj użytków Bp.

W dniu 9 września 2011 r. Sąd Rejonowy Wydział II Cywilny stwierdził, że spadek po zmarłej babci Wnioskodawczyni nabyły wnuki - Wnioskodawczyni i drugi spadkobierca po1/2 części każde z nich.

W dniu 21 maja 2013 r. spadkobiercy zmarłej babci Wnioskodawczyni dokonali umownego działu spadku dzieląc odziedziczoną nieruchomość KW X, zgodnie z posiadanymi udziałami w spadku na dwie równe części, wskutek czego Wnioskodawczyni stała się wyłączną właścicielką nieruchomości, dla której założona została KW nr Y, odpowiadającej 1/2 nieruchomości wchodzącej do masy spadkowej po zmarłej babci. Nieruchomość stanowiąca działkę budowlaną gruntu nr 79/2 jest niezabudowana, rodzaj użytku Bp, o powierzchni 0,2441 ha, posiadająca przyłącze wodne. Wartość udziału przypadająca Wnioskodawczyni w wyniku działu spadku nie była większa niż wartość udziału, który Wnioskodawczyni otrzymała pierwotnie w drodze spadku. Dział spadku pomiędzy spadkobiercami nastąpił bez spłat i dopłat.

Drugi spadkobierca podzielił swoją część na dwie działki budowlane gruntu o nr 79/1 i 79/3 o łącznym obszarze 0,2442 ha, rodzaj użytku Bp. Działka gruntu nr 79/1 była niezabudowana, znajduje się na niej przyłącze elektryczne. Działka 79/3 była zabudowana budynkiem mieszkalnym w bardzo złym stanie technicznym, nadającym się do wyburzenia, a ponadto posiada przyłącze gazowe.

Następnie, w dniu 17 października 2018 r. Wnioskodawczyni sprzedała posiadaną nieruchomość o nr KW Y w zamian za zapłatę na Jej rzecz ceny 305 000 zł (trzysta pięć tysięcy złotych).

Odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości o nr KW Y nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.). Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości o nr KW Y przez Wnioskodawczynię, powstał obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w sytuacji, gdy od daty nabycia spadku przez Wnioskodawczynię po zmarłej babci w skład, którego wchodziła nieruchomość o nr KW X, upłynął okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, natomiast od daty działu spadku po babci Wnioskodawczyni, wskutek którego Wnioskodawczyni stała się wyłączną właścicielką nieruchomości o nr KW Y, odpowiadającej 1/2 udziału w odziedziczonej nieruchomości okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego działu spadku jeszcze nie upłynął?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek podatkowy powstaje w przypadku osiągnięcia przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

W ocenie Wnioskodawczyni, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny przyjąć należy, że obowiązek z tytułu sprzedaży nieruchomości o nr KW Y nie powstał, gdyż za datę nabycia nieruchomości prawa majątkowego przyjąć należy datę śmierci spadkodawcy, tj. dzień 20 stycznia 2011 r., ewentualnie datę stwierdzenia nabycia spadku, tj. 1 października 2011 r. Wskutek działu spadku w dniu 21 maja 2013 r. Wnioskodawczyni nie nabyła bowiem praw majątkowych większych aniżeli przypadający Jej udział w masie spadkowej po spadkodawczyni. Wartość nieruchomości nabytej wskutek działu spadku przez Wnioskodawczynię nie przekroczyła bowiem udziału w nieruchomości przysługującego Jej z tytułu dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje bowiem w takiej sytuacji, dopiero wówczas, jeżeli spadkodawca nabywa nieruchomość w drodze działu spadku, której wartość przekracza udział w przysługującym mu spadku.

Stanowisko takie przyjmują organy podatkowe i za datę nabycia nieruchomości powstałej po dziale spadku i zniesienia współwłasności w razie jej sprzedaży, wskazują datę jej pierwszego nabycia, jeżeli wartość nieruchomości otrzymanej w dziale spadku mieści się w udziale jaki przysługiwał spadkobiercy w majątku objętym współwłasnością, natomiast dział spadku i zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lutego 2016 r., nr IPPB4/4511-1428/15-2/JK3).

Uznać należy bowiem, że podstawowe zdarzenie do wystąpienia opodatkowania zbycia nieruchomości nabytej w drodze działu spadku nie ma chwila działu spadku, lecz chwila nabycia spadku, zatem moment śmierci spadkodawcy.

Początek pięcioletniego terminu, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyznaczać więc powinien koniec roku kalendarzowego, w którym nastąpiła śmierć spadkodawcy, a zarazem nabycia spadku w skład, którego wchodziła nieruchomość będąca następnie przedmiotem działu spadku (tak też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 września 2011 r., sygn. akt II FSK 500/10).

W konsekwencji, w przedstawionym przypadku, zbycie nieruchomości, której własność została nabyta przez Wnioskodawczynię wskutek spadkobrania nie powinno być rozwiązane jako źródło przychodu na potrzeby opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego okresu przed sprzedażą nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w skład spadku po zmarłej w dniu 20 stycznia 2011 r. babci Wnioskodawczyni wchodziła wyłącznie nieruchomość objęta KW nr X, oznaczona nr ewidencyjnym 79 i zawierała powierzchnię 0,4883 ha, rodzaj użytków Bp.

W dniu 9 września 2011 r. Sąd Rejonowy Wydział II Cywilny stwierdził, że spadek po zmarłej babci Wnioskodawczyni nabyły wnuki - Wnioskodawczyni i drugi spadkobierca po1/2 części każde z nich. W dniu 21 maja 2013 r. spadkobiercy zmarłej babci Wnioskodawczyni dokonali umownego działu spadku dzieląc odziedziczoną nieruchomość (KW nr X), zgodnie z posiadanymi udziałami w spadku na dwie równe części, wskutek czego Wnioskodawczyni stała się wyłączną właścicielką nieruchomości, dla której założona została KW nr Y, odpowiadającej 1/2 nieruchomości wchodzącej do masy spadkowej po zmarłej babci. Nieruchomość stanowiąca działkę budowlaną gruntu nr 79/2 jest niezabudowana, rodzaj użytku Bp, o powierzchni 0,2441 ha, posiadająca przyłącze wodne. Wartość udziału przypadająca Wnioskodawczyni w wyniku działu spadku nie była większa niż wartość udziału, który Wnioskodawczyni otrzymała pierwotnie w drodze spadku. Dział spadku pomiędzy spadkobiercami nastąpił bez spłat i dopłat. Drugi spadkobierca podzielił swoją część na dwie działki budowlane gruntu o nr 79/1 i 79/3 o łącznym obszarze 0,2442 ha, rodzaj użytku Bp. Działka gruntu nr 79/1 była niezabudowana, znajduje się na niej przyłącze elektryczne. Działka 79/3 była zabudowana budynkiem mieszkalnym w bardzo złym stanie technicznym, nadającym się do wyburzenia, a ponadto posiada przyłącze gazowe. Następnie, w dniu 17 października 2018 r. Wnioskodawczyni sprzedała posiadaną nieruchomość o nr KW Y w zamian za zapłatę na Jej rzecz ceny 305 000 zł (trzysta pięć tysięcy złotych). Odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości o nr KW Y nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

Aby zatem ustalić, czy w przedstawionej sprawie dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części, udziału w nieruchomości oraz prawa istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia nieruchomości. W celu ustalenia momentu nabycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przez Wnioskodawczynię należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego dotyczących nabycia spadku i działu spadku.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy. Następstwo prawne po osobie zmarłej ma zatem charakter sukcesji uniwersalnej, gdyż spadkobierca na mocy jednego zdarzenia, jakim jest otwarcie spadku, wstępuje w ogół praw i obowiązków osoby zmarłej (spadkodawcy).

Natomiast stosownie do art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu, bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności, każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Stosownie do art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ustawy - Kodeks cywilny, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom.

Z kolei w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Natomiast, zgodnie z art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zniesienie współwłasności (dział spadku) nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli jest ekwiwalentne w naturze i następuje bez spłat i dopłat lub też mieści się w udziale jaki przypadał współwłaścicielowi w rzeczy wspólnej (spadku).

W przypadku natomiast, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Tak więc co do zasady, dział spadku jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomości, które po dokonanym podziale przekraczają udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał w rzeczy wspólnej (spadku).

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub,

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

Dział spadku nie stanowi więc nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał spadkobiercom w majątku wspólnym i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku działu spadku, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku działu spadku mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku spadkowym objętym podziałem oraz dział spadku został dokonany bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku działu spadku udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, dział spadku jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w jego wyniku podatnik otrzymuje, np. nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał w masie spadkowej. W złożonym wniosku wskazano, że wartość nieruchomości otrzymanej w wyniku działu spadku nie przekroczyła wartości udziału jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w spadku. Dział spadku nastąpił bez spłat i dopłat.

Dokonując zatem w świetle powyższego oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie stanu faktycznego, w szczególności uwzględniając, że dokonany w 2011 r. dział spadku między spadkobiercami odbył się bez spłat i dopłat, a wartość nabytej w drodze działu spadku nieruchomości mieściła się w udziale jaki przysługiwał w majątku wspólnym przed dokonaniem tej czynności prawnej uznać należy, że nie skutkował on nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym za datę nabycia nieruchomości w przypadku jej sprzedaży należy przyjąć dzień otwarcia spadku, czyli datę śmierci spadkodawcy.

Zatem stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie dniem nabycia przez Wnioskodawczynię całości nieruchomości jest data śmierci spadkodawcy, a więc dzień 20 stycznia 2011 r., co oznacza, że 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, upłynął z dniem 31 grudnia 2016 r.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w 2018 r. niezabudowanej działki budowalnej nr 79/2, nabytej w 2011 r. w drodze spadku, nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jej odpłatne zbycie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, tj. po dniu 31 grudnia 2016 r.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacji podatkowej, zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Jednocześnie wskazać należy, że w dniu 1 stycznia 2019 r., w związku z opublikowaniem ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) - w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) wprowadzono art. 10 ust. 5, zgodnie z którym w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Przepisy art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Należy jednak zastrzec, że przedmiotowa interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w dacie zaistnienia stanu faktycznego, czyli do dnia 31 grudnia 2018 r., oraz nie odnosi się do przepisów prawa podatkowego obowiązujących od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.