0113-KDIPT3.4011.486.2018.3.MG - 50% kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2018 r. (data wpływu 19 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2018 r. (data wpływu 28 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 października 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 22 listopada 2018 r., nr 0113 KDIPT3.4011.486.2018.1.MG, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 28 listopada 2018 r. (data doręczenia 10 grudnia 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 17 grudnia 2018 r. (data wpływu 28 grudnia 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 17 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest tłumaczką przysięgłą języka angielskiego. Swoją pracę wykonuje głównie na podstawie umów o dzieło. Do 2017 r. Wnioskodawczyni rozliczała się stosując 50% koszty uzyskania przychodu (jak każdy tłumacz w RP), gdyż każde tłumaczenie, niezależnie od rodzaju tekstu źródłowego jest Jej pracą twórczą i za taką było uznawane w świetle obowiązujących przepisów. Z początkiem 2018 r., na mocy art. 1 pkt 8 lit. f ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 22 ust. 9b, zgodnie z którym 50% koszty uzyskania przychodu można było stosować do przychodów uzyskiwanych z tytułu wymienionych w ww. artykule rodzajów działalności. Wskazane działalności nie uwzględniały tłumaczeń. Ustawodawca znowelizował przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w tym zakresie, że na mocy art. 4 ustawy z dnia 15 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadał nowe brzmienie art. 22 ust. 9b ww. ustawy, dzięki czemu 50% koszty uzyskania przychodu można stosować do przychodów uzyskiwanych z tytułu (...) 7) prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia (...).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 17 grudnia 2018 r. Wnioskodawczyni podała, że tłumaczenie jest pracą twórczą (gdyż jest przedmiotem prawa autorskiego na mocy art. 2 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych), a tym samym tłumacz jest twórcą (art. 8 ww. ustawy). W tłumaczenie, niezależnie od rodzaju tekstu źródłowego, Wnioskodawczyni wkłada swoją wiedzę oraz indywidualne umiejętności a uzyskiwany przez Nią przychód wynika z Jej pracy twórczej. Tłumaczone przez Wnioskodawczynię dokumenty to zarówno formularze, akty USC, świadectwa szkolne (polskie oraz z krajów anglojęzycznych), jak i artykuły naukowe, opinie medyczne, pisma prawne, uzasadnienia wyroków, więc być może nie wszystkie teksty źródłowe uznane są za utwory w rozumieniu prawa autorskiego (np. akty USC?), jednak w opinii Wnioskodawczyni, część z nich tak. Przedmiotem tłumaczeń są wszelkie dokumenty zlecone przez zleceniodawców/zamawiających - nie jest to zbiór zamknięty i nie da się ich w sposób wyczerpujący wymienić. Nie ma zamkniętej i pełnej odpowiedzi na pytanie "co konkretnie jest przedmiotem tłumaczeń Wnioskodawczyni", gdyż są to zarówno dokumenty urzędowe (polskie i zagraniczne), jak i artykuły, specyfikacje techniczne, opinie medyczne, korespondencja mailowa, oświadczenia, zaświadczenia etc. Przez zdanie "do wszystkich realizowanych przeze mnie czynności" Wnioskodawczyni rozumie: do każdego tłumaczenia, którego się podejmuje, niezależnie czy to tłumaczenie poświadczone, czy zwykłe, ustne czy pisemne oraz niezależnie od rodzaju tekstu źródłowego, ze zleceniem tłumaczenia, którego zwraca się klient. Wachlarz możliwych zleceń jest zbiorem otwartym, ograniczonym wyłącznie Wnioskodawczyni - autora i twórcy tłumaczenia - umiejętnościami językowymi. Umowy o dzieło, na podstawie których świadczy usługi tłumaczeniowe zawierają w swojej treści przeniesienie praw autorskich (jeden z paragrafów głosi, że posiada do swojego tłumaczenia prawo autorskie i że przenosi je, dotyczące tego konkretnego tłumaczenia, na zleceniodawcę/zamawiającego, który odtąd ma wyłączne prawo do wykorzystania danego dzieła, np. opisu jego produktów, różnego rodzaju pism, korespondencji). Wnioskodawczyni nie wyszczególnia części kwoty stanowiącej ceny tłumaczenia, jako części za przeniesienie praw autorskich. Kwota wynagrodzenia za tłumaczenia płatna przez zleceniodawcę/zamawiającego jest ustalana indywidualnie za cały tłumaczony dokument (w przypadku tłumaczeń poświadczonych, w oparciu o właściwe rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 2005 r., określające stronę tłumaczenia poświadczonego jako każde 1125 znaków ze spacjami, zaś stronę rozpoczętą jako całą; w przypadku tłumaczeń zwykłych wolnorynkowo, w przypadku Wnioskodawczyni strona tłumaczenia zwykłego to każde 1600 znaków ze spacjami, zaś strona rozpoczęta liczy się jako cała). Kwota ta, jest wyznacznikiem rzeczywistego nakładu pracy Wnioskodawczyni o charakterze, w Jej opinii twórczym, gdyż każdy przetłumaczony tekst, niezależnie od rodzaju tekstu źródłowego, musi stworzyć i to tłumacz dobiera właściwe słowa, stając się autorem powstałego, przełożonego dokumentu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku działalności tłumaczeniowej, tj. realizacji zleceń dotyczących zarówno tłumaczeń poświadczonych, jak i zwykłych, niezależnie od rodzaju tekstu źródłowego (np. specyfikacje techniczne, uzasadnienia orzeczeń, akty USC, różnego rodzaju zaświadczenia, etc.), wykonywanych na podstawie umów o dzieło, uwzgledniających przeniesienie praw autorskich, Wnioskodawczyni ma prawo stosować 50% koszty uzyskania przychodu?

2. Czy 50% koszty uzyskania przychodów maja zastosowanie do wszystkich realizowanych przez Wnioskodawczynię czynności?

Zdaniem Wnioskodawczyni, do wszystkich czynności tłumaczeniowych należy stosować 50% koszty uzyskania przychodów. Praca tłumacza jest pracą twórczą zawsze, niezależnie od rodzaju tekstu źródłowego, gdyż tłumaczenie zawsze stanowi autorski utwór stworzony przez tłumacza, czerpiącego z własnej wiedzy umiejętności i talentu. Zatem, podlega ono prawu autorskiemu, którego przeniesienie zakłada każdorazowo umowa o dzieło podpisana ze zleceniodawcą. Na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych "opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie " (...) jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego". Taką interpretacje zakładały przepisy do 2017 r. Wnioskodawczyni jest przekonana, ze nowelizacja ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 15 czerwca 2018 r. przywraca taki stan faktyczny.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że po skonsultowaniu się z kilkoma księgowymi, niestety nie uzyskała jednoznacznej odpowiedzi - według opinii części z nich do tłumaczeń można zastosować 50% kosztów uzyskania przychodów (gdyż, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych "Opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, (...) jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego."), a zatem co najmniej w przypadku niektórych zleceń ma dla tłumaczenia zastosowanie art. 2 ust. 2 ww. ustawy, a zatem na mocy nowelizacji z dnia 15 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne mają zastosowanie art. 22 ust. 9 pkt 3 określający 50% kosztów uzyskania przychodów w przypadku "korzystania przez twórców z praw autorskich" (zaś, jak Wnioskodawczyni wspomniała wyżej art. 2 ust. 1 ustawy o prawie autorskim uznaje tłumaczenie za przedmiot prawa autorskiego) oraz art. 22 ust. 9b pkt 7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako źródło przychodów wymienia się działalność wykonywaną osobiście.

Z treści art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Kwestie dotyczące kosztów podatkowych są uregulowane w przepisach rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że: koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W myśl art. 22 ust. 9a ww. ustawy: w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ustawą z dnia 15 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 1291) wprowadzono zmiany w brzmieniu art. 22 ust. 9b, które weszły w życie z dniem 19 lipca 2018 r. i mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2018 r.

Następnie, ustawą z dnia 3 lipca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r. poz. 1669) wprowadzono zmiany w brzmieniu art. 22 ust. 9b, które weszły w życie z dniem 1 października 2018 r.

Zgodnie z art. 22 ust. 9b, który został zmieniony ww. ustawami, przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:

Jak z powyższego przepisu wynika, tylko ww. rodzaje działalności pozwalają na zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu korzystania z praw autorskich lub pokrewnych (lub rozporządzania tymi prawami) i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą, należy oceniać w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

O zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami decyduje zatem fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za korzystanie z praw autorskich i pokrewnych (lub rozporządzania tymi prawami) do utworu, będącego przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191, z późn. zm.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych we wskazanej regulacji, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ww. ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 tej ustawy: w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 powołanej ustawy wynika, że: domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej "licencją", obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzania w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zatem, aby możliwe było zastosowanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia związanego z korzystaniem lub rozporządzeniem prawami autorskimi muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

* dzieło wykonywane przez przyjmującego zamówienie jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

* przyjmujący zamówienie jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przez niego przychodu wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,

* z zawartej umowy wynika, że w wyniku jej wykonania następuje przeniesienie na Zamawiającego autorskich praw majątkowych i zależnych do tworzonych utworów, a także

* przychody muszą być uzyskiwane z tych rodzajów działalności, o których mowa w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest tłumaczką przysięgłą języka angielskiego. Swoją pracę wykonuje głównie na podstawie umów o dzieło. Do 2017 r. Wnioskodawczyni rozliczała się stosując 50% koszty uzyskania. Tłumaczenie jest pracą twórczą (gdyż jest przedmiotem prawa autorskiego na mocy art. 2 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych), a tym samym tłumacz jest twórcą (art. 8 ww. ustawy). W tłumaczenie, niezależnie od rodzaju tekstu źródłowego, Wnioskodawczyni wkłada swoją wiedzę oraz indywidualne umiejętności a uzyskiwany przez Nią przychód wynika z Jej pracy twórczej. Tłumaczone przez Wnioskodawczynie dokumenty to zarówno formularze, akty USC, świadectwa szkolne (polskie oraz z krajów anglojęzycznych), jak i artykuły naukowe, opinie medyczne, pisma prawne, uzasadnienia wyroków, więc być może nie wszystkie teksty źródłowe uznane są za utwory w rozumieniu prawa autorskiego, jednak w opinii Wnioskodawczyni część z nich tak. Przedmiotem tłumaczeń są wszelkie dokumenty zlecone przez zleceniodawców/zamawiających - nie jest to zbiór zamknięty i nie da się ich w sposób wyczerpujący wymienić. Umowy o dzieło, na podstawie których świadczy usługi tłumaczeniowe zawierają w swojej treści przeniesienie praw autorskich (jeden z paragrafów głosi, że posiada do swojego tłumaczenia prawo autorskie i że przenosy je, dotyczące tego konkretnego tłumaczenia, na zleceniodawcę/zamawiającego, który odtąd ma wyłączne prawo do wykorzystania danego dzieła, np. opisu jego produktów, różnego rodzaju pism, korespondencji). Wnioskodawczyni nie wyszczególnia części kwoty stanowiącej ceny tłumaczenia, jako części za przeniesienie praw autorskich. Kwota wynagrodzenia za tłumaczenia płatna przez zleceniodawcę/zamawiającego jest ustalana indywidualnie za cały tłumaczony dokument (w przypadku tłumaczeń poświadczonych, w oparciu o właściwe rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 2005 r., określające stronę tłumaczenia poświadczonego jako każde 1125 znaków ze spacjami, zaś stronę rozpoczętą jako całą; w przypadku tłumaczeń zwykłych wolnorynkowo, w przypadku Wnioskodawczyni strona tłumaczenia zwykłego to każde 1600 znaków ze spacjami, zaś strona rozpoczęta liczy się jako cała). Kwota ta jest wyznacznikiem rzeczywistego nakładu pracy Wnioskodawczyni o charakterze, w Jej opinii, twórczym, gdyż każdy przetłumaczony tekst, niezależnie od rodzaju tekstu źródłowego, musi stworzyć i to tłumacz dobiera właściwe słowa, stając się autorem powstałego, przełożonego dokumentu.

W związku z tak zarysowanym zagadnieniem w pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, rozporządzanie i korzystanie z opracowania zależy od zezwolenia twórcy utworu pierwotnego (prawo zależne), chyba że autorskie prawa majątkowe do utworu pierwotnego wygasły. W przypadku baz danych spełniających cechy utworu zezwolenie twórcy jest konieczne także na sporządzenie opracowania.

Z kolei w myśl postanowień art. 4 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego:

Należy podkreślić, że konstrukcja wyłączenia przewidzianego w przepisach ustawy oznacza, że co prawda pewne okoliczności wymienione w tym wyłączeniu znajdują się w zakresie podmiotowo-przedmiotowym przepisów regulowanych tą ustawą, jednak ze względu na uzasadnione dla ustawodawcy powody - nie podlegają pod zakres działania tej ustawy.

Na podstawie przytoczonych powyżej przepisów należy zauważyć, że tzw. utwór zależny, tj. opracowany cudzy utwór np. w postaci tłumaczenia z innego języka wymaga uznania już istniejącego (zwanego macierzystym, pierwotnym) utworu, który zostaje dopełniony przez innego twórcę (w tym wypadku przez tłumacza). Oznacza to, że utwór przetłumaczony jest wynikiem połączenia elementów utworu wcześniejszego i powstałego na jego bazie - utworu późniejszego. Zatem należy stwierdzić, że nie można mówić o powstaniu prawa autorskiego zależnego, gdy jego źródłem (utworem pierwotnym) był utwór niebędący utworem w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W konsekwencji należy przyjąć, że skoro dokumenty wytworzone przez sądy (uzasadnienia wyroków), organy administracji publicznej (akty USC, świadectwa szkolne) kwalifikują się do tzw. dokumentów urzędowych, to na podstawie art. 4 ww. ustawy są wyłączone spod działania ustawy, tj. nie mogą być uznane za utwory prawa autorskiego podlegające ochronie. To oznacza zasadniczo brak prawa pierwotnego - brak jest bowiem utworu pierwotnego, który byłby utworem w rozumieniu prawa autorskiego.

Dodatkowym argumentem wskazującym na niepodleganie prawu autorskiemu wykonania tłumaczenia z innego języka omawianych dokumentów - jako opracowania będącego odrębnym przedmiotem prawa autorskiego - jest cel dokonywania tłumaczenia takich dokumentów. Należy dostrzec, że tłumaczenie aktów urzędowych właśnie ze względu na konieczność wiernego oddania treści orzeczenia lub aktu, nie może stanowić pracy twórczej i indywidualnej.

Zatem, Wnioskodawczyni może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu do przychodów z tytułu umów o dzieło, ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy wykonywana przez Nią praca jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że do przychodów uzyskiwanych za wykonywanie przez Wnioskodawczynię w ramach umów o dzieło tłumaczenia z języka angielskiego dokumentów urzędowych w tym m.in. dokumentów wytworzonych przez sądy (uzasadnienia wyroków) i organy administracji publicznej (akty USC, świadectwa szkolne), które nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego zgodnie z art. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie będą miały zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, nie do wszystkich realizowanych przez Wnioskodawczynię czynności tłumaczeniowych może Ona zastosować 50% koszty uzyskania przychodu. Koszty te przysługują Wnioskodawczyni wówczas, gdy przedmiotem tłumaczenia jest cudzy utwór, tzn. taki, który pierwotnie jest uznany za utwór w rozumieniu ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania określonych efektów pracy za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie bowiem z treścią art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Definicja przepisów prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa). Stosownie do powyższych definicji, przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego, a więc Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa.

Ponadto, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.