0113-KDIPT3.4011.447.2018.1.KC - PIT w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2018 r. (data wpływu 20 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 września 2018 r. do tutejszego Organu został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Osiąga dochody z tytułu umowy o pracę. Jednocześnie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług medycznych (jest lekarzem), opodatkowaną na zasadach ogólnych. Wnioskodawca jest ojcem 19-letniej córki i 10-letniego syna. Od 20 września 2017 r. jest rozwiedziony. Zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 20 września 2017 r. władza rodzicielska nad małoletnim synem została powierzona obojgu rodzicom.

Opieka Wnioskodawcy nad dziećmi nie ogranicza się jedynie do ustalonego sposobu sprawowania opieki nad nimi i do sporadycznych spotkań. Wnioskodawca stale uczestniczy w ich wychowaniu, pomaga dzieciom decydować o ważnych dla nich sprawach, chociażby takich jak wybór dodatkowych zajęć pozaszkolnych, uczestnictwo w wycieczkach szkolnych, kierunku dalszej edukacji.

Wnioskodawca aktywnie uczestniczy w opiece i wychowaniu swoich dzieci. Interesuje się ich nauką, zachowaniem, utrzymuje kontakty z nauczycielami, uczestniczy w zebraniach szkolnych. Była żona - matka dzieci jest lekarzem zatrudnionym w szpitalu. Często pełni dyżury w godzinach popołudniowych i nocnych. W tym czasie, Wnioskodawca wozi i odbiera syna z zajęć pozaszkolnych, w zależności od sytuacji - nocuje z dziećmi w miejscu ich zamieszkania lub zabiera na nocleg do swojego mieszkania. W domu Wnioskodawcy dzieci mają swoje pokoje, ubrania i rzeczy osobiste. Wnioskodawca przygotowuje im posiłki, zapewnia obiady, chodzi z nimi na zajęcia dodatkowe. Obok naturalnych działań polegających na zaspokajaniu wszelkich potrzeb biologicznych dzieci dla Wnioskodawcy bardzo ważne jest zaspokajanie ich potrzeb psychicznych, takich jak potrzeba miłości, bezpieczeństwa, samorealizacji. Wnioskodawca zawsze jest dla dzieci dostępny, pomaga rozwiązywać bieżące problemy dzieci. Z uwagi na wiek - większej uwagi wymaga syn. Wnioskodawca wraz z synem spędzają ze sobą dużo czasu, wspólnie spędzają wakacje (krajowe i zagraniczne). Wnioskodawca jest otwarty na realizację wszelkich potrzeb dzieci. Podczas wspólnie spędzonego czasu z dziećmi - Wnioskodawca zaspokaja ich potrzeby materialne. Dobrowolnie (poza alimentami) kupuje ubrania, pomoce szkolne i rzeczy, które chciałyby posiadać. Ponosi koszty wyposażenia i utrzymania części domu związanego z pobytem i wychowaniem dzieci. Zaspokaja potrzeby kulturalne dzieci, zabiera je na koncerty, do kina, teatru, na mecze piłki nożnej. Dba o ich zdrowie, w przypadku wystąpienia takiej konieczności zawozi je do lekarzy specjalistów. W czasie, kiedy dzieci przebywają z Wnioskodawcą zajmuje się On nimi samodzielnie, bez niczyjej pomocy. Ani córka, ani syn nie osiągają żadnych dochodów. Wnioskodawca jest osobą stanu wolnego. Nie mają do Niego zastosowania zapisy art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące podlegania przepisom art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Matka dziecka nie korzysta i nie zamierza korzystać z preferencyjnego opodatkowania jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego w 2018 r. stanu prawnego Wnioskodawca spełnia warunki zawarte w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidziane dla osoby samotnie wychowującej dzieci, a w konsekwencji powyższego, czy przysługuje Mu prawo do preferencyjnego rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy 2018 i lata następne, do chwili zmiany stanu faktycznego lub zmian w prawie podatkowym jako osoba samotnie wychowująca dzieci?

Zdaniem Wnioskodawcy, zzważywszy na to, że:

* jest ojcem małoletniego dziecka, wychowuje i opiekuje się małoletnim dzieckiem;

* wychowuje pełnoletnią córkę, która obecnie rozpocznie naukę jako student na wyższej uczelni, o której mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujące w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie;

* dzieci nie osiągają żadnych przychodów;

* jest On osobą stanu wolnego (rozwiedziony);

* posiada status osoby samotnie wychowującej dzieci,

przysługuje Mu prawo do preferencyjnego opodatkowania przewidzianego w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej również: ustawa o PIT).

Ustawa o PIT nie definiuje osoby samotnie wychowującej dziecko, ani nie odsyła w tym zakresie do odrębnych regulacji. Z istoty pojęcia "osoby samotnie wychowującej dziecko" wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i jego rozwój emocjonalny. Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać samotnie dzieci, tzn. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji "wychowywać". "Wychowywać" w słownikowym rozumieniu oznacza, zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka i jego rozwój emocjonalny.

Pojęcie wychowywania dziecka uszczegółowił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 30/10, w uzasadnieniu którego znalazło się następujące stwierdzenie: "Wychowywanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości i postaw emocjonalnych".

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 16 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/W 1234/17 powołując się na aktualne brzmienie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdził, że: "(...) treść tego przepisu wskazuje zatem na to, że każdy z rodziców rozwiedzionych, chcąc skorzystać z preferencyjnego rozliczenia dochodów, musi w roku podatkowym faktycznie samotnie wychowywać dzieci m.in. małoletnie i nie może realizować przesłanki negatywnej określonej w ust. 8 u.p.d.o.f. Co bardzo istotne, skoro przepis ten nie stwarza wymogu, aby dany rodzic był osobą samotnie wychowującą dzieci przez rok podatkowy, możliwe jest uznanie za osoby samotnie wychowujące dzieci każdego z rodziców, którzy wychowują dzieci w systemie naprzemiennym".

Ponadto, Sąd wskazał na orzeczenia sądów administracyjnych, których stanowisko podziela mówiące, że: (...) proces wychowywania dzieci jest realizowany samotnie przez każdego z rodziców w sytuacji, w której rodzice nie wychowują i nie opiekują się dziećmi wspólnie lecz każdy z nich oddzielnie, w innym miejscu, w wyznaczonym czasie, bez udziału drugiego. W tej sytuacji, prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania wynikającego z art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f. może mieć de facto każde z rodziców uczestniczących w takim naprzemiennym systemie wychowania dziecka (wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 października 2014 r. w sprawie sygn. akt I SA/Wr 1917/14, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 września 2017 r. w sprawie sygn. akt III SA/Wa 2835/16 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie sygn. akt II FSK 573/15. Jednocześnie skład orzekający wskazał na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu sygn. akt I SA/Wr 1917/14, zgodnie z którym: (...) argumentem za przyjęciem rozumienia analizowanego przepisu jest również fakt, że przeciwieństwem pojęcia "samotnie" jest pojęcie "wspólnie". Skoro zatem nie budzi wątpliwości, że w sprawie rodzice nie wychowują i nie opiekują się dzieckiem "wspólnie" (tj. w tym samym czasie i miejscu), ale każde z nich odrębnie, w wyznaczonym czasie bez udziału drugiego z rodziców, to przyjąć należy, że proces wychowywania dzieci jest realizowany przez każdego z rodziców "samotnie". Mając na uwadze powyższe oraz opisane zdarzenie przyszłe w czasie kiedy dziecko/dzieci przebywają z Wnioskodawcą, są one wychowywane przez Niego samotnie. Tym samym, należy uznać, że spełnia On warunki do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania jako osoba samotnie wychowującą dzieci. Preferencyjny sposób rozliczenia będzie Mu przysługiwał również za lata następne, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 powołanej ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Ponadto, art. 6 ust. 10 ww. ustawy stanowi, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

* posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,

* wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),

* nie uzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych,

* nie uzyskiwania przez pełnoletnie dzieci (dziecko) dochodów powyżej 3 089 zł (z wyjątkiem przewidzianych ustawą),

* wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.

Z istoty pojęcia "osoby samotnie wychowującej dziecko" wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca osiąga dochody z tytułu umowy o pracę i jednocześnie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług medycznych (jest lekarzem), opodatkowaną na zasadach ogólnych. Jest ojcem 19-letniej córki i 10-letniego syna. Od 20 września 2017 r. jest rozwiedziony. Zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 20 września 2017 r. władza rodzicielska nad małoletnim synem została powierzona obojgu rodzicom. Opieka Wnioskodawcy nad dziećmi nie ogranicza się jedynie do ustalonego sposobu sprawowania opieki nad nimi i do sporadycznych spotkań. Wnioskodawca stale uczestniczy w ich wychowaniu, pomaga dzieciom decydować o ważnych dla nich sprawach, chociażby takich jak wybór dodatkowych zajęć pozaszkolnych, uczestnictwo w wycieczkach szkolnych, kierunku dalszej edukacji. Wnioskodawca aktywnie uczestniczy w opiece i wychowaniu swoich dzieci. Interesuje się ich nauką, zachowaniem, utrzymuje kontakty z nauczycielami, uczestniczy w zebraniach szkolnych. Była żona - matka dzieci jest lekarzem zatrudnionym w szpitalu. Często pełni dyżury w godzinach popołudniowych i nocnych. W tym czasie, Wnioskodawca wozi i odbiera syna z zajęć pozaszkolnych, w zależności od sytuacji - nocuje z dziećmi w miejscu ich zamieszkania lub zabiera na nocleg do swojego mieszkania. W domu Wnioskodawcy dzieci mają swoje pokoje, ubrania i rzeczy osobiste. Wnioskodawca przygotowuje im posiłki, zapewnia obiady, chodzi z nimi na zajęcia dodatkowe. Obok naturalnych działań polegających na zaspokajaniu wszelkich potrzeb biologicznych dzieci dla Wnioskodawcy bardzo ważne jest zaspokajanie ich potrzeb psychicznych, takich jak potrzeba miłości, bezpieczeństwa, samorealizacji. Wnioskodawca zawsze jest dla dzieci dostępny, pomaga rozwiązywać bieżące problemy dzieci. Z uwagi na wiek - większej uwagi wymaga syn. Wnioskodawca wraz z synem spędzają ze sobą dużo czasu, wspólnie spędzają wakacje (krajowe i zagraniczne). Wnioskodawca jest otwarty na realizację wszelkich potrzeb dzieci. Podczas wspólnie spędzonego czasu z dziećmi - Wnioskodawca zaspokaja ich potrzeby materialne. Dobrowolnie (poza alimentami) kupuje ubrania, pomoce szkolne i rzeczy, które chciałyby posiadać. Ponosi koszty wyposażenia i utrzymania części domu związanego z pobytem i wychowaniem dzieci. Zaspokaja potrzeby kulturalne dzieci, zabiera je na koncerty, do kina, teatru, na mecze piłki nożnej. Dba o ich zdrowie, w przypadku wystąpienia takiej konieczności zawozi je do lekarzy specjalistów. W czasie, kiedy dzieci przebywają z Wnioskodawcą zajmuje się On nimi samodzielnie, bez niczyjej pomocy. Ani córka, ani syn nie osiągają żadnych dochodów. Wnioskodawca jest osobą stanu wolnego. Nie mają do Niego zastosowania zapisy art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące podlegania przepisom art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Matka dziecka nie korzysta i nie zamierza korzystać z preferencyjnego opodatkowania jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Zauważyć należy, że Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego wyraźnie wskazał, że Sąd w wyroku z dnia 20 września 2017 r. powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem obojgu rodzicom. Zatem, zamiarem Sądu było, aby proces wychowywania dziecka przeprowadzony był wspólnie przez matkę i ojca. Konsekwencją orzeczenia Sądu jest zatem fakt, że zarówno Wnioskodawca jako ojciec, jak i matka dziecka, aktywnie współuczestniczą w wychowaniu wspólnego dziecka, pomimo że nie zamieszkują ze sobą. W rezultacie, w przedmiotowej sprawie nie można przyjąć, że któregokolwiek z rodziców można uznać za osobę samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, że któremukolwiek z rodziców przysługuje prawo preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Preferencja ta uzależniona jest bowiem nie tylko od stanu cywilnego, ale przede wszystkim od faktycznego samotnego wychowywania dziecka.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia "wychowywać", należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych.

"Wychowywać" w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych. Naprzemienne przebywanie dziecka raz u jednego, raz u drugiego z rodziców nie zmienia faktu, że dziecko wychowywane jest wspólnie przez dwoje rodziców. Nie sposób bowiem uznać, że w tak zorganizowanym trybie naprzemiennego wykonywania władzy rodzicielskiej zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza ojciec "w swoim czasie", a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi, gdy dziecko zamieszkuje z matką. Wychowania dziecka nie da się "podzielić", bowiem jest to ciągły i długotrwały proces, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz opisane we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że okoliczność, że dwie osoby - Wnioskodawca i Jego była małżonka - wychowują te same dzieci wyklucza możliwość uznania, że którakolwiek z tych osób wychowuje dzieci samotnie. Prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów nie przysługuje bowiem wszystkim osobom stanu wolnego posiadającym dzieci własne lub przysposobione, o których mowa w art. 6 ust. 4, a wyłącznie tym, które samotnie wychowują te dzieci. Wnioskodawca nie spełnia zatem warunków określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osoby samotnie wychowującej dzieci za 2018 r., jak również za lata następne, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością przedstawionego stanowiska, tutejszy Organ zaznacza, że przeanalizował ich treść. Podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów administracyjnych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.