0113-KDIPT3.4011.391.2017.3.JR - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2017 r. (data wpływu 20 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 stycznia 2018 r. (data wpływu 1 lutego 2018 r.) oraz z dnia 28 lutego 2018 r. (data wpływu 1 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 19 stycznia 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.391.2017.1.JR, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 19 stycznia 2018 r. (data doręczenia 24 stycznia 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 30 stycznia 2018 r. (data wpływu 1 lutego 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 31 stycznia 2018 r.

W związku z tym, że wniosek nadal nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 14 lutego 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.391.2017.2.JR, na podstawie 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, ponownie wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 14 lutego 2018 r. (data doręczenia 22 lutego 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem nadanym za pośrednictwem placówki poczty w dniu 28 lutego 2018 r. (data wpływu 1 marca 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni wraz z mężem, w dniu 30 kwietnia 1996 r., nabyła nieruchomość stanowiącą własność Skarbu Państwa będącą w użytkowaniu wieczystym.... Aktem notarialnym z dnia 26 maja 1997 r., Nr..., zostało przeniesione prawo użytkowania wieczystego i od tego czasu Wnioskodawczyni wraz z mężem byli właścicielami działek nr: 30/32 i 30/33, położonych w miejscowości G., gmina.... Działki do czasu sprzedaży były niezabudowane. W wyniku podziału majątku między Wnioskodawczynią i Jej mężem, wyżej wymienione działki zostały wyłącznie własnością Wnioskodawczyni, co zostało udokumentowane aktem notarialnym z dnia 14 czerwca 2016 r., Nr B/2016, sporządzonym w Kancelarii Notarialnej. Podział majątku nastąpił dobrowolnie i równomiernie dla każdej ze stron i żaden z małżonków nie wnosił uwag. W dniu 19 lipca 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość obejmującą wyżej wymienione działki nr: 30/32 i 30/33.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 30 stycznia 2018 r., Wnioskodawczyni wskazała, że nieruchomość nabyła wraz z mężem na podstawie decyzji Starosty z dnia 13 marca 2000 r. Przedmiotem podziału majątku wspólnego z dnia 14 czerwca 2016 r., między Wnioskodawczynią a Jej mężem, był cały majątek nabyty po zawarciu małżeństwa tj.:

Wnioskodawczyni z ww. majątku nabyła w całości: nieruchomości wymienione w pkt a), b) i d), samochód oraz gotówkę wymienioną w pkt h). Mąż Wnioskodawczyni nabył w całości nieruchomości wymienione w pkt c), e) i f). Podział majątku był ekwiwalentny i żadna ze stron nie miała wobec tego podziału roszczeń. W związku z podziałem majątku Wnioskodawczyni otrzymała majątek o wartości odpowiadającej nie więcej niż połowie majątku wspólnego.

Sprzedaż nieruchomości położonej w G. nie nastąpiła w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Przedmiotem zbycia opisanego w akcie notarialnym z dnia 19 lipca 2017 r., była nieruchomość w G. opisana jako: w części grunty orne, w części pastwiska trwałe i w części zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy.

Następnie w uzupełnieniu wniosku z dnia 28 lutego 2018 r. Wnioskodawczyni wskazała, że prawo użytkowania wieczystego działek nr: 30/32 i 30/33, położonych w G., nabyła wraz z mężem w drodze umowy zawartej przed notariuszem, akt notarialny z dnia 26 maja 1997 r., Rep. A Nr. Jako dowód Wnioskodawczyni wskazała zawiadomienie z dnia 9 września 1997 r., z Sądu..., o wpisie prawa użytkowania wieczystego oraz decyzję Urzędu Rejonowego z dnia 1 października 1997 r., dotyczącą wymiaru opłaty za prawo użytkowania wieczystego.

Na podstawie decyzji Starosty... z dnia 13 marca 2000 r., przekształcono prawo użytkowania wieczystego gruntów położonych w miejscowości G., gmina..., nr działek: 30/32 i 30/33, o powierzchni 0,1171 ha, dla których urządzona jest księga wieczysta nr D, w prawo własności na rzecz Wnioskodawczyni i Jej męża, na prawach własności ustawowej. W odpisie zupełnym Księgi Wieczystej nr D podstawą wpisu prawa własności na rzecz Wnioskodawczyni i Jej męża była decyzja Starosty z dnia 13 marca 2000 r. W związku z tym, że wpis w Księdze Wieczystej korzysta z rękojmi wiary publicznej, Wnioskodawczyni wniosła o uwzględnienie we wniosku daty 13 marca 2000 r., jako udokumentowanej daty początkowej nabycia prawa własności.

Wnioskodawczyni podkreśliła, że data nabycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości tj. 1997 r. i data nabycia prawa własności tj. 2000 r., przekraczają określony prawem okres 5 lat, przed upływem którego sprzedaż prawa własności opodatkowana jest podatkiem dochodowym, tym samym w Jej ocenie podatek się nie należy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą w lipcu 2017 r. nieruchomości położonej w G., nabytej do wspólności ustawowej w 2000 r., a następnie nabytej przez Wnioskodawczynię na własność w sposób ekwiwalentny w drodze podziału majątku wspólnego w 2016 r., na skutek ustanowienia rozdzielności majątkowej małżeńskiej, ma Ona obowiązek zapłacić podatek dochodowy, a jeśli tak, to czy tylko od udziału w ww. nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, po zawarciu związku małżeńskiego nabyła Ona z mężem do wspólnego majątku małżeńskiego nieruchomość położoną w G. W dniu 14 czerwca 2016 r. zawarła z mężem umowę notarialną o podział majątku objętego wspólnością ustawową i ustanowienie służebności. Na podstawie tej umowy Wnioskodawczyni i Jej mąż podzielili majątek w ten sposób, że każdy z nich nabył trzy nieruchomości, w tym Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość położoną w G., którą zbyła w dniu 19 lipca 2017 r.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: k.r.o.) z chwilą zawarcia związku małżeńskiego powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca przedmioty nabyte w czasie jej trwania przez małżonków, w związku z tym uznać należy, że nieruchomość położona w G. została nabyta do majątku wspólnego. Zgodnie z art. 47 k.r.o., małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego ustanowić rozdzielność majątkową małżeńską. W dniu 14 czerwca 2016 r. przed notariuszem, umową Rep. A, Nr.., Wnioskodawczyni wraz z mężem ustanowiła rozdzielność majątkową. W tym samym dniu zawarła z mężem umowę o podział majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską (Rep. A Nr..), zgodnie z którą nabyła w całości nieruchomość położoną w G. Nieruchomość tą Wnioskodawczyni sprzedała w dniu 19 lipca 2017 r.

W ocenie Wnioskodawczyni od momentu nabycia nieruchomości w G. do dnia jej sprzedaży minęło więcej niż 5 lat, a podział majątku między Nią a mężem był ekwiwalentny i to co otrzymała na skutek podziału odpowiada udziałowi w majątku jaki Jej przysługiwał, w związku z czym nie zachodzi obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Momentem nabycia był rok 2000, kiedy to wraz z mężem nabyli nieruchomość w ramach wspólności ustawowej. Ustanowienie rozdzielności majątkowej w 2016 r. i podział majątku objętego wspólnością ustawową, w tym nieruchomości w G., nie skutkował nabyciem jej przez Wnioskodawczynię. Nabycie w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej nieruchomości, wiąże się z nabyciem przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. W przypadku sprzedaży tego prawa każdy z małżonków zbywałby to prawo w całości, a nie w określonym udziale, jako że jest to wspólność bezudziałowa (wyrok NSA z dnia 20 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1249/14). Za datę nabycia nieruchomości w przypadku sprzedaży nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim (wyrok NSA z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zatem, dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości i ww. praw majątkowych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że prawo użytkowania wieczystego działek nr: 30/32 i 30/33, położonych w G., Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem w drodze umowy zawartej przed notariuszem w dniu 26 maja 1997 r. Na podstawie decyzji Starosty z dnia 13 marca 2000 r., przekształcono prawo użytkowania wieczystego gruntów, tj. działek nr: 30/32 i 30/33, o powierzchni 0,1171 ha, w prawo własności na rzecz Wnioskodawczyni i Jej męża, na prawach własności ustawowej. W wyniku podziału majątku między Wnioskodawczynią i Jej mężem, wyżej wymienione działki stały się wyłącznie własnością Wnioskodawczyni, co zostało udokumentowane aktem notarialnym z dnia 14 czerwca 2016 r. Podział majątku był ekwiwalentny i żadna ze stron nie miała wobec tego podziału roszczeń. W związku z podziałem majątku Wnioskodawczyni otrzymała majątek o wartości odpowiadającej nie więcej niż połowie majątku wspólnego. W dniu 19 lipca 2017 r. sprzedała ww. działki gruntu nr 30/32 i 30/33. Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wskazać należy, że użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym, którego przedmiotem zgodnie z art. 232 ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), może być grunt stanowiący własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków. Jest to prawo na rzeczy cudzej, jednak zakres i sposób określenia treści tego prawa zbliża je bardziej do prawa własności, niż praw rzeczowych ograniczonych. Ponadto, na podstawie wyraźnych odesłań w art. 234 i art. 237 Kodeksu cywilnego do ww. prawa stosuje się odpowiednio przepisy o własności. Z powyższych względów prawo użytkowania wieczystego nie zostało wymienione w art. 244 ww. ustawy wśród innych praw rzeczowych ograniczonych, lecz zostało uregulowane odrębnie, jako Tytuł II Księgi Drugiej Kodeksu cywilnego.

Granice prawa użytkowania wieczystego są wyznaczane przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Uprawnienie do wyłącznego korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego gruntu jest skuteczne wobec osób trzecich, a także właściciela gruntu, chyba że umowa o której mowa wyżej zawiera odrębne uregulowania dotyczące uprawnień właściciela.

Użytkowanie wieczyste jest prawem zbywalnym, podlega dziedziczeniu oraz egzekucji. Użytkownik wieczysty może więc rozporządzać swoim prawem zarówno w drodze czynności prawnej inter vivos, jak i mortis causa - za życia i na wypadek śmierci. Nie można być natomiast jednocześnie właścicielem i użytkownikiem wieczystym gruntu, ponieważ nabycie prawa własności przez użytkownika wieczystego gruntu prowadzi do wygaśnięcia użytkowania wieczystego.

Możliwe jest jednak przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności. Zasady i tryb takiego przekształcenia reguluje ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2012 r. poz. 83, z późn. zm.). Przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności jest tylko zmianą formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w dniu zawarcia umowy o ustanowieniu prawa wieczystego użytkowania.

Wobec powyższego, przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy wyjaśnić, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe - zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której wskazano, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w uchwale II FPS 2/17 są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w nieruchomości dojdzie np. po ustanowieniu rozdzielności majątkowej małżeńskiej i podziale majątku wspólnego. Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej np. poprzez rozwód następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tą datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa, przedstawiony opis stanu faktycznego oraz uchwałę NSA należy stwierdzić, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię udziałów w niezabudowanych działkach gruntu nr 30/32 i 30/33, nabytych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, jak i udziałów nabytych w drodze podziału majątku wspólnego należy uznać rok 1997, kiedy to do majątku wspólnego małżonków zostało nabyte prawo użytkowania wieczystego ww. nieruchomości. Oznacza to, że pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca 1997 r. Zatem termin ten upłynął z dniem 31 grudnia 2002 r.

W konsekwencji, sprzedaż niezabudowanych działek gruntu nr 30/32 i 30/33 nie będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pomimo powyższego, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, bowiem wskazała w nim, że przedmiotowe działki nabyła w 2000 r., tj. w momencie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, natomiast ich nabycie nastąpiło w dacie zakupu prawa użytkowania wieczystego gruntu, tj. w 1997 r. Zatem, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska wnioskodawcy za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jest nieprawidłowe.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego. Zatem tutejszy Organ wskazuje, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.