0113-KDIPT3.4011.37.2017.1.MH

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2017 r. (data wpływu 27 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 27 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą "...", numer NIP.... Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej są usługi doradztwa informatycznego. Przychody osiągane z tytułu doradztwa informatycznego w 100% zaliczane są do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza prowadzona jest od 2 listopada 2015 r. Przychody z wspomnianej jednoosobowej działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem liniowym. Na potrzeby działalności prowadzona jest dokumentacja w formie księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca w dniu 4 października 2016 r. zawarł umowę najmu lokalu mieszkalnego we..., aby móc współpracować z kontrahentem, który ma swoją siedzibę we.... Lokal mieszkalny składa się z jednego pokoju połączonego z przedpokojem z kuchnią i łazienki z toaletą o łącznej powierzchni użytkowej 32 m². Umowę najmu lokalu mieszkalnego, Wnioskodawca zawarł jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą (jako nowoutworzony podmiot).

Wnioskodawca ponosi wszystkie koszty związane z eksploatacją i użytkowaniem mieszkania. Dokonuje przelewów bezpośrednio na wskazane rachunki odbiorców. Ponoszone są koszty czynszu, energii elektrycznej, wody, ogrzewania, internetu, utrzymywania lokalu w stanie niepogorszonym oraz koszt wynajmu lokalu. Wnioskodawca jest jedynym lokatorem wynajmowanego mieszkania.

Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszt wynajmu mieszkania w wysokości 1 200 zł oraz kwotę ryczałtową 503 zł 22 gr wynikającą z eksploatacji mieszkania, należną dostawcom mediów tj. czynsz, energia elektryczna, woda, ogrzewanie, internet (kwota ta, zgodnie z zawartą umową może ulec zmianie w przypadku znaczącego wzrostu kosztów), ewentualne wydatki na materiały, które pozwolą utrzymać lokal w stanie niepogorszonym oraz dodatkowe wyposażenie. Zobowiązania z tytułu zawartej umowy regulowane są za pośrednictwem przelewów na rachunek wynajmującego. Zaliczono już wydatki związane z wynajmowanym mieszkaniem tj. koszt najmu, opłaty eksploatacyjne oraz materiały gospodarczo-techniczno-eksploatacyjne do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca obecnie współpracuje tylko z kontrahentem wskazanym w przedmiotowym wniosku.

Siedziba prowadzonej działalności gospodarczej zgodnie z wpisem do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej znajduje się w... przy ul..... Faktycznym miejscem wykonywania działalności gospodarczej jest.... Wnioskodawca we... przebywa zwykle w trakcie tygodnia roboczego w dni wolne oraz święta udaje się do... lub wyjeżdża poza.... Wnioskodawca nie posiada tymczasowego adresu zamieszkania we....

Wniosek dotyczy stanu faktycznego (2016 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć koszt wynajmu mieszkania oraz dodatkowych opłat wynikających z eksploatacji mieszkania: czynsz, zaliczki na media płatne do zarządcy nieruchomości (woda, ścieki, podgrzewanie wody, centralne ogrzewanie, odpady, utrzymanie nieruchomości wspólnej), zaliczka na fundusz remontowy (płatne do zarządcy nieruchomości), internet, prąd?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z wynajmem mieszkania oraz wszelkie koszty związane z jego utrzymaniem (media, materiały techniczno-gospodarczo-eksploatacyjne) będą stanowiły koszty uzyskania przychodów. Wnioskodawca zajął swoje stanowisko po analizie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiącego, że "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23", doprecyzowanego przez art. 22 ust. 1h ww. ustawy stanowiącego, że w przypadku umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, jeżeli wynajmujący lub wydzierżawiający przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat wynikających z takich umów, a umowy te między stronami nie wygasają, do kosztów uzyskania przychodów wynajmującego lub wydzierżawiającego zalicza się zapłacone osobie trzeciej dyskonto lub wynagrodzenie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek wynajmu mieszkania jest jak najbardziej uzasadniony i ściśle związany z osiąganymi przychodami. Dzięki wynajęciu mieszkania Wnioskodawca nie traci czasu na dojazdy, które również generowałyby koszt w postaci eksploatacji samochodu oraz paliwa, ewentualnego kosztu biletów publicznymi środkami transportu, czy innymi kosztami, które Wnioskodawca musiałby ponieść, aby codziennie dojeżdżać z... do.... Wynajem mieszkania jest mniejszym kosztem od wynajmu pokoju w hotelu we.... Przykłady ww. kosztów takich jak: amortyzacja, paliwo, hotele, czy wynajem mieszkania dla pracowników, np. budowlanych są powszechnie akceptowalnymi kosztami uzyskania przychodu. W związku z tym, Wnioskodawca optymalizując koszty i zarządzanie czasem zdecydował się na wynajem mieszkania, które zdaniem Wnioskodawcy jest podatkowym kosztem uzyskania przychodu. Potwierdzenie tego stanowiska Wnioskodawca odnajduje w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie brak jest wyłączenia tego typu kosztu z kosztów uzyskania przychodu oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2014 r., sygn. IPPB1/415-1200/13-2/KS, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. Kontrahent, z którym współpracuje Wnioskodawca posiada wiele projektów we..., co w przyszłości może skutkować nowym kontraktem na nowy projekt, ale Wnioskodawca musi pozostawać elastyczny i dyspozycyjny. Nie byłoby to możliwe w przypadku codziennych dojazdów z siedziby firmy. W związku z tym, wynajem mieszkania spełnia przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na osobie, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że określony wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, która polega na świadczeniu usług doradztwa informatycznego. Wnioskodawca, w celu współpracy z kontrahentem, który posiada swoje biuro w miejscowości innej niż miejsce zamieszkania i siedziba działalności Wnioskodawcy, zawarł umowę najmu lokalu mieszkalnego. Lokal mieszkalny znajduje się w miejscowości, w której Wnioskodawca będzie świadczył usługi na rzecz kontrahenta. W związku z tym wynajmem, Wnioskodawca ponosi wszystkie koszty związane z eksploatacją i użytkowaniem mieszkania (koszty czynszu, energii elektrycznej, wody, ogrzewania, internetu, utrzymywania lokalu w stanie niepogorszonym oraz koszt wynajmu lokalu). Wnioskodawca jest jedynym lokatorem wynajmowanego mieszkania.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że do wydatków na wynajem mieszkania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zatem wydatki z tego tytułu spełniają kryterium celowości, o którym mowa w tym przepisie, to mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Należy zaznaczyć, że zgromadzone dowody nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktur lub rachunków wystawionych przez właściciela przedmiotowego mieszkania, który wynajmuje Wnioskodawca, stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez niego wydatków z tytułu wynajmu tego mieszkania. Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających pobytu w miejscowości, w której podatnik wynajął mieszkanie, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, że jeżeli poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego mającego miejsce w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.