0113-KDIPT3.4011.34.2017.2.KC - PIT w zakresie odliczenia w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2017 r. (data wpływu 22 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 26 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 kwietnia 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.34.2017.1.k.c., na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 kwietnia 2017 r. (data doręczenia 21 kwietnia 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 26 kwietnia 2017 r.), nadanym w dniu 24 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniach od 19 września do 3 października 2016 r. Wnioskodawczyni przebywała na turnusie rehabilitacyjnym w Ośrodku "..." w..., zorganizowanym przez. Bank (dalej: Bank), ponieważ jest emerytowanym pracownikiem ww. Banku.

Odpłatność za pobyt w kwocie 1 331 zł, Wnioskodawczyni uregulowała przelewem - dowodem wpłaty z dnia 5 września 2016 r. W treści dowodu wpłaty Wnioskodawczyni wpisała: "Opłata za pobyt turnus rehabilitacyjny "..."..., 19.09.-3 października 2016 r., imię i nazwisko oraz adres zamieszkania (...)". Wnioskodawczyni uiściła odpłatność na rachunek Banku wskazany w piśmie potwierdzającym przyznany przydział turnusu rehabilitacyjnego.

W tym czasie Wnioskodawczyni miała orzeczoną przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych grupę niepełnosprawności - całkowicie niezdolna do pracy i samodzielnej egzystencji od dnia 13 października 2014 r. do 31 października 2016 r. - orzeczenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 października 2014 r., nr akt... (Zakład Ubezpieczeń Społecznych w...).

Wnioskodawczyni zwróciła się do Działu Socjalnego Banku w... (który to Bank skierował Wnioskodawczynię na turnus rehabilitacyjny) o wystawianie rachunku/faktury za opłacony przez Nią pobyt. Wnioskodawczyni otrzymała odpowiedź, że Bank nie wystawia rachunków/faktur, natomiast otrzymała pismo - zaświadczenie z dnia 14 marca 2017 r. potwierdzające wniesioną opłatę. Zaświadczenie to zawiera następujące dane: "... zamieszkała... - emeryt Banku... była uczestnikiem wypoczynku w... na turnusie rehabilitacyjnym zorganizowanym przez. Bank S.A. w terminie 19-09.-3 października 2016 r." Wnioskodawczyni nadmieniła również, że otrzymała dofinasowanie do wypoczynku z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w wysokości 20%, które wyniosło 325 zł. Koszt do zapłaty za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym wyniósł 1 299 zł oraz podatek zryczałtowany w kwocie 32 zł. Łączny zapłacony koszt wynosił 1 331 zł.

W związku z powyższym opisem we wniosku zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na turnus rehabilitacyjny w... w terminie od 19 września do 3 października 2016 r. mogą zostać odliczone od podatku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zaświadczenie wydane przez Bank zawiera wszystkie dane, które winien zawierać rachunek i wobec tego zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 5 oraz art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi podstawę do odliczenia wydatku za turnus rehabilitacyjny od podatku za 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b - 7g tego artykułu.

Na podstawie art. 26 ust. 7a ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione m.in. na:

* odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym (pkt 5);

* odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne (pkt 6).

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym - ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

a. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności,

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Natomiast, w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy - wydatki na cele określone w ust. 1 (a więc również na cele rehabilitacyjne) podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy - wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w dniach od 19 września do 3 października 2016 r. Wnioskodawczyni przebywała na turnusie rehabilitacyjnym, zorganizowanym przez. Bank, jako emerytowany pracownik ww. Banku.

Odpłatność za pobyt w kwocie 1 331 zł, Wnioskodawczyni uregulowała przelewem - dowodem wpłaty z dnia 5 września 2016 r. W treści dowodu wpłaty Wnioskodawczyni wpisała: "Opłata za pobyt turnus rehabilitacyjny "..."..., 19.09.-3 października 2016 r., imię i nazwisko oraz adres zamieszkania. Wnioskodawczyni uiściła odpłatność na rachunek Banku wskazany w piśmie potwierdzającym przyznany przydział turnusu rehabilitacyjnego. W tym czasie Wnioskodawczyni miała orzeczoną przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych grupę niepełnosprawności - całkowicie niezdolna do pracy i samodzielnej egzystencji od dnia 13 października 2014 r. do 31 października 2016 r. Wnioskodawczyni zwróciła się do Działu Socjalnego Banku w... (który to Bank skierował Wnioskodawczynię na turnus rehabilitacyjny) o wystawianie rachunku/faktury za opłacony przez Nią pobyt. Wnioskodawczyni otrzymała odpowiedź, że Bank nie wystawia rachunków/faktur, natomiast otrzymała pismo - zaświadczenie z dnia 14 marca 2017 r. potwierdzające wniesioną opłatę. Zaświadczenie to zawiera imię i nazwisko, adres zamieszkania oraz informację, że Wnioskodawczyni jako emerytowany pracownik była uczestnikiem wypoczynku na turnusie rehabilitacyjnym zorganizowanym przez Bank w terminie od 19 września do 3 października 2016 r. Wnioskodawczyni wskazała ponadto, że otrzymała dofinasowanie do wypoczynku z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w wysokości 20%, które wyniosło 325 zł. Koszt do zapłaty za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym wyniósł 1 299 zł oraz podatek zryczałtowany w kwocie 32 zł, natomiast, łączny zapłacony koszt stanowił 1 331 zł.

Możliwość skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na turnus rehabilitacyjny należy oceniać jedynie przez pryzmat art. 26 ust. 7a pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji "turnus rehabilitacyjny", zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o ustawę z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2046, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 10c tej ustawy, turnus rehabilitacyjny oznacza zorganizowaną formę aktywnej rehabilitacji połączonej z elementami wypoczynku, której celem jest ogólna poprawa psychofizycznej sprawności oraz rozwijanie umiejętności społecznych uczestników, między innymi przez nawiązywanie i rozwijanie kontaktów społecznych, realizację i rozwijanie zainteresowań, a także przez udział w innych zajęciach przewidzianych programem turnusu.

Wracając na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że stosownie do art. 26 ust. 7 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:

Zatem, wystarczającymi przesłankami do skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 7a pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest to, aby Wnioskodawczyni poniosła wydatek za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym i posiadała dokument stwierdzający jego poniesienie oraz posiadała w tym czasie orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię w 2016 r. na turnus rehabilitacyjny, w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionym wydatkiem, a kwotą dofinasowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pomniejszony o kwotę zryczałtowanego podatku dochodowego, podlega odliczeniu od dochodu w zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy 2016 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej, o której mowa w art. 26 ust. 7a pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wysokość poniesionego wydatku na turnus rehabilitacyjny ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających jego poniesienie, zawierających w szczególności: dane identyfikujące kupującego i sprzedającego, rodzaj zakupionej usługi oraz kwotę zapłaty (art. 26 ust. 7 ww. ustawy).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym wydatek poniesiony na turnus rehabilitacyjny w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionym wydatkiem, a kwotą dofinasowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych bez pomniejszenia o kwotę zryczałtowanego podatku dochodowego podlega odliczeniu od podatku należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że analiza treści załączników nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym tutejszy Organ nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników, a niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.