0113-KDIPT2-3.4011.797.2019.1.AC - Opodatkowanie wynagrodzenia z tytułu przyjęcia do wykorzystania projektu racjonalizatorskiego powstałego w ramach wykonywanych obowiązków pracowniczych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 24 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z dokonania wypłaty wynagrodzenia z tytułu przyjęcia do wykorzystania projektu racjonalizatorskiego powstałego poza obowiązkami pracowniczymi - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z dokonania wypłaty wynagrodzenia z tytułu przyjęcia do wykorzystania projektu racjonalizatorskiego powstałego poza obowiązkami pracowniczymi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym prowadzącym działalność produkcyjną. Wnioskodawca jest wiodącym polskim producentem chemii budowlanej, specjalizującym się w produkcji systemów elewacyjnych o najwyższym standardzie jakości. W ofercie Wnioskodawcy znajdują się profesjonalne materiały elewacyjne, do montażu ceramiki oraz do wykończenia wnętrz w tym tynki akrylowe, tynki silikonowe, tynki silikonowo-akrylowe, tynki silikatowe oraz tynki mineralne, systemy dociepleń na styropianie i na wełnie mineralnej, systemy ochrony mikrobiologicznej budynków, systemy elewacyjne i naprawcze, farby elewacyjne i preparaty gruntujące, kleje i preparaty do płytek ściennych i podłogowych, farby wewnętrzne oraz materiały do wykończenia wnętrz.

W ramach struktury Wnioskodawcy funkcjonuje m.in. laboratorium, w którym przeprowadzane są badania i testy jakościowe produkowanych towarów. Wnioskodawca zatrudnia ok. 250 pracowników.

Wnioskodawca zamierza wspierać twórczość pracowniczą i wykorzystywać komercyjnie wybrane pomysły, w celu rozwoju Spółki, podniesienia efektywności produkcji, poprawy organizacji i ulepszenia stosowanych procedur dlatego też zdecydował wprowadzić system motywacyjny polegający na wynagradzaniu pracowników w razie przekazania przez nich Wnioskodawcy projektów racjonalizatorskich dotyczących innowacji, w zakresie swoich wyrobów, tak co do ich wyglądu (designu), jak i sposobów produkcji, wdrożeń technologii etc. W tym celu Wnioskodawca wprowadzi regulamin projektów racjonalizatorskich (dalej: regulamin).

Zgodnie z regulaminem, projektem racjonalizatorskim jest każde nowe, innowacyjne i kompletne (nadające się do stosowania) rozwiązanie w zakresie produkcji wyrobów lub ich części, bądź poszczególnych procesów technologicznych, jak również z zakresu zarządzania, komunikacji, logistyki, wdrożeń lub marketingu, przyjęte do wykorzystania przez Wnioskodawcę. Za projekty racjonalizatorskie nie mogą być uznane w szczególności:

Twórcą może być wyłącznie pracownik Wnioskodawcy, chyba że Zarząd uzna inaczej. Jeżeli rozwiązanie zostało opracowane przez więcej osób uważa się je za Współtwórców, przy czym w zależności od wkładu Twórcom mogą przysługiwać różne prawa.

Oceny projektów będzie dokonywał Zarząd Wnioskodawcy. Zarząd może powołać też dedykowaną Komisję, zarówno stałą, jak i ad hoc, a także powoływać do pomocy inne osoby. Zarząd (lub Komisja, w razie jej powołania) dokonuje oceny wg ustalonych przez siebie, autonomicznych kryteriów; może korzystać z kwestionariusza, stanowiącego załącznik nr 1 do regulaminu.

Wnioskodawca, może w każdym czasie wydać decyzję o:

W przypadku podjęcia decyzji, o jakiej mowa w lit. c, Wnioskodawca podejmie odrębne decyzje odnośnie zawarcia z Twórcą umowy w tym zakresie, przyjęciu projektu do wykorzystania, czy celowości zgłoszenia projektu do ochrony formalnej.

W przypadku uznania rozwiązania za projekt racjonalizatorski i przyjęcia go do wykorzystania, Wnioskodawca we własnym zakresie i wg swojego swobodnego uznania podejmie decyzję odnośnie jego wdrożenia, w tym co do jego zakresu, czasu, etc. Pomimo podjęcia decyzji o przyjęciu projektu do wykorzystania, Wnioskodawca w każdym czasie może zawiesić wdrożenie lub od niego odstąpić.

W razie podjęcia decyzji o uznaniu rozwiązania za projekt racjonalizatorski i przyjęciu go do wykorzystania, Wnioskodawca może przyznać Twórcy wynagrodzenie. Wysokość i zasady wynagradzania ustala Zarząd. Zarząd może wypłacać Twórcom bezzwrotne zaliczki na poczet wynagrodzenia. Zarząd może odstąpić czasowo lub trwale od ustalonych zasad wynagradzania lub zawiesić je.

Na mocy regulaminu Twórca zobowiązany jest, aby przez czas od opracowania rozwiązania do momentu podjęcia decyzji przez Zarząd, a w razie podjęcia decyzji o przyjęciu projektu do wykorzystania nie krócej niż 5 lat po wypłacie ostatniej części wynagrodzenia do zachowania poufnych informacji, w tym w szczególności samego rozwiązania, jak również innych informacji poufnych związanych z rozwiązaniem, w tym stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa, przekazanych przez Wnioskodawcę lub uzyskanych w inny sposób, w związku z opracowywaniem rozwiązania, pracami wdrożeniowymi, etc., w tym odnośnie zasad i wysokości przyznanego wynagrodzenia. Ujawnienie rozwiązania osobom trzecim, może stanowić nie tylko naruszenie obowiązku zachowania poufności, czy obowiązków pracowniczych (bądź innego stosunku prawnego łączącego Twórcę z Wnioskodawcą), ale może w szczególności powodować zniweczenie przymiotu nowości rozwiązania, a w konsekwencji pozbawić Wnioskodawcę i samego Twórcę możliwości zastrzeżenia rozwiązania patentem, prawem ochronnym do wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego albo stosowania do niego innej ochrony (w tym w zakresie ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa). Oferowanie rozwiązania przez Twórcę na rzecz innych podmiotów, w szczególności innych przedsiębiorców, po przyjęciu go jako projekt racjonalizatorski przez Wnioskodawcę, będzie traktowane jako istotne i rażące naruszenie praw Wnioskodawcy oraz umów, wiążących Wnioskodawcę z Twórcą.

Projekty racjonalizatorskie nie będą wykonywane w ramach obowiązków pracowniczych, przy wykorzystaniu narzędzi, materiałów i innych zasobów Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Do jakiego źródła przychodu zaliczyć wynagrodzenie wypłacane pracownikowi zgodnie z regulaminem prac racjonalizatorskich wykonywanych poza obowiązkami pracowniczymi?

2. Czy w odniesieniu do przychodów pracownika - twórcy za przyjęcie projektu racjonalizatorskiego do wykorzystania, wypłacanego zgodnie z regulaminem, Wnioskodawca jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy ma prawo do potrącenia kosztów uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości 50% przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy, wskazane wynagrodzenie należy zaliczyć do przychodów z praw majątkowych w rozumieniu art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.).

Ze względu na fakt, że w omawianym przypadku projekt racjonalizatorski powstaje w wyniku czynności nieobjętych zakresem obowiązków pracowniczych oraz fakt, iż wynagrodzenie z tego tytułu nie jest ustalane w oparciu o umowę o pracę i powszechnie obowiązujące przepisy prawa pracy, lecz w oparciu o regulamin.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy.

Ustawodawca w art. 18 wyżej cytowanej ustawy uszczegóławia powyższe stanowiąc, że za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Projekt racjonalizatorski niewątpliwie jest projektem wynalazczym w rozumieniu art. 18 u.p.d.o.f. Wobec faktu, że pracownik tworzy takie projekty racjonalizatorskie ale nie w ramach obowiązków pracowniczych to należy przyjąć, że źródłem przychodu nie może być w takiej sytuacji stosunek pracy.

Ad 2

Zgodnie z art. 22 ust. 9 u.p.d.o.f., koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

3a) (uchylony)

Jak wynika z przepisów art. 7 ust. 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej, przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, każde rozwiązanie nadające się do wykorzystania, niebędące wynalazkiem podlegającym opatentowaniu, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub topografią układu scalonego. Zasady przyjmowania projektów racjonalizatorskich i zasady wynagradzania twórców tych projektów przedsiębiorcy powinni określić w ustalanym przez siebie regulaminie racjonalizacji. Pracodawca ma zatem dużą swobodę w kształtowaniu modelu racjonalizacji.

Artykuł 8 ustawy - Prawo własności przemysłowej wskazuje, że twórca projektu racjonalizatorskiego przyjętego przez przedsiębiorcę do wykorzystania ma prawo do wynagrodzenia określonego w regulaminie obowiązującym w dniu zgłoszenia projektu, chyba że wydany później regulamin jest dla twórcy korzystniejszy.

Z powyższego wynika, że projekt racjonalizatorski nie jest wynalazkiem w rozumieniu ustawy - Prawo własności przemysłowej. Wobec tego nie znajdzie zastosowania w sprawie przepis art. 22 ust. 9 pkt 1 u.p.d.o.f. gdyż przepis ten dotyczy wynagrodzenia z tytułu przeniesienia prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego. W konsekwencji, Wnioskodawca jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy nie ma prawa do potrącenia kosztów uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości 50% przychodu z tytułu przyjęcia projektu racjonalizatorskiego do wykorzystania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W treści art. 10 ust. 1 powołanej ustawy, zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi, w pkt 7 wymienia się kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast stosownie do art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy jako odrębne źródło przychodów ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych.

O kwalifikacji do danego źródła przychodu przesądza treść danej umowy. Gdy przedmiotem umowy są prawa do projektów wynalazczych to przychody z tego tytułu zalicza się do praw majątkowych.

Zatem, wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw do projektów wynalazczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, z reguły będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wspierać twórczość pracowniczą i wykorzystywać komercyjnie wybrane pomysły, w celu rozwoju Spółki, podniesienia efektywności produkcji, poprawy organizacji i ulepszenia stosowanych procedur dlatego też zdecydował wprowadzić system motywacyjny polegający na wynagradzaniu pracowników w razie przekazania przez nich Wnioskodawcy projektów racjonalizatorskich dotyczących innowacji, w zakresie swoich wyrobów, tak co do ich wyglądu (designu), jak i sposobów produkcji, wdrożeń technologii etc. W tym celu Wnioskodawca wprowadzi regulamin projektów racjonalizatorskich (dalej: regulamin). Zgodnie z regulaminem, projektem racjonalizatorskim jest każde nowe, innowacyjne i kompletne (nadające się do stosowania) rozwiązanie w zakresie produkcji wyrobów lub ich części, bądź poszczególnych procesów technologicznych, jak również z zakresu zarządzania, komunikacji, logistyki, wdrożeń lub marketingu, przyjęte do wykorzystania przez Wnioskodawcę. Twórcą może być wyłącznie pracownik Wnioskodawcy, chyba że Zarząd uzna inaczej. Oceny projektów będzie dokonywał Zarząd Wnioskodawcy. Zarząd może powołać też dedykowaną Komisję, zarówno stałą, jak i ad hoc, a także powoływać do pomocy inne osoby. W przypadku uznania rozwiązania za projekt racjonalizatorski i przyjęcia go do wykorzystania, Wnioskodawca we własnym zakresie i wg swojego swobodnego uznania podejmie decyzję odnośnie jego wdrożenia, w tym co do jego zakresu, czasu, etc. W razie podjęcia decyzji o uznaniu rozwiązania za projekt racjonalizatorski i przyjęciu go do wykorzystania, Wnioskodawca może przyznać Twórcy wynagrodzenie. Wysokość i zasady wynagradzania ustala Zarząd. Projekty racjonalizatorskie nie będą wykonywane w ramach obowiązków pracowniczych, przy wykorzystaniu narzędzi, materiałów i innych zasobów Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskane przez osoby fizyczne (pracowników) za przyjęcie projektu racjonalizatorskiego, stworzonego poza obowiązkami pracowniczymi, do wykorzystania należy zakwalifikować do przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do kwestii kosztów uzyskania przychodów, to są one uregulowane w przepisach rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła

Osobom posiadającym status pracownika, uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje, co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił jednak możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów określa się z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a.

Uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące kosztów uzyskania przychodów przysługujących twórcom projektów wynalazczych (projektów racjonalizatorskich) należy rozpatrywać w kontekście przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 776, z późn. zm.) określających między innymi zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy - Prawo własności przemysłowej - ilekroć w ustawie jest mowa o projektach wynalazczych - rozumie się przez to wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - Prawo własności przemysłowej, przedsiębiorcy mogą przewidzieć przyjmowanie projektów racjonalizatorskich na warunkach określonych w ustalanym przez siebie regulaminie racjonalizacji.

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, w rozumieniu ustawy, każde rozwiązanie nadające się do wykorzystania, niebędące wynalazkiem podlegającym opatentowaniu, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub topografią układu scalonego.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 3 tej ustawy, w regulaminie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca określa co najmniej, jakie rozwiązania i przez kogo dokonane uznaje się w przedsiębiorstwie za projekty racjonalizatorskie, a także sposób załatwiania zgłoszonych projektów i zasady wynagradzania twórców tych projektów.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej, stanowi, że na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

Stosownie do treści art. 8 ust. 2 ww. ustawy, twórca projektu racjonalizatorskiego przyjętego przez przedsiębiorcę do wykorzystania ma prawo do wynagrodzenia określonego w regulaminie, o którym mowa w art. 7 ust. 1, obowiązującym w dniu zgłoszenia projektu, chyba że wydany później regulamin jest dla twórcy korzystniejszy. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę powyżej wykazane obowiązujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że zastosowanie kosztów w wysokości 50%, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy, jest możliwe wyłącznie w przypadku przeniesienia prawa własności wynalazku.

Tymczasem projekt racjonalizatorski nie jest w świetle przepisów ustawy - Prawo własności przemysłowej wynalazkiem. Wynika to jednoznacznie z brzmienia cytowanego powyżej art. 7 ust. 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej, który stanowi, że przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, w rozumieniu ustawy, każde rozwiązanie nadające się do wykorzystania, niebędące wynalazkiem podlegającym opatentowaniu, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub topografią układu scalonego. Treść tego przepisu jak również pozostałych ustawy - Prawo własności przemysłowej w żaden sposób nie pozwalają na równorzędne zakwalifikowanie wynalazków i projektów racjonalizatorskich na gruncie przepisów art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tej sytuacji koszty uzyskania przychodu winny być obliczone wg zasad ogólnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Mając na względzie przytoczone przepisy prawa oraz zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stwierdzić należy, że w wynagrodzenie wypłacane pracownikom Wnioskodawcy, którzy poza swoimi obowiązkami pracowniczymi opracowują projekty racjonalizatorskie należy zakwalifikować do przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do wypłacanego pracownikom wynagrodzenia nie będą miały zastosowania 50% koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem mają one zastosowanie wyłącznie w przypadku przeniesienia prawa własności do wynalazku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.