0113-KDIPT2-3.4011.568.2020.MS - PIT w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2020 r. (data wpływu 7 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Również w przeszłości nie prowadził On działalności gospodarczej. Wnioskodawca nabył w dniu... 2007 r. prawo własności nieruchomości - dwóch działek o numerach ewidencyjnych... oraz..., położonych w powiecie...., gmina..., obręb ewidencyjny.... I. Następnie w dniu... 2008 r. Wnioskodawca nabył prawo własności nieruchomości - działki ewidencyjnej nr.., położonej w powiecie..., gmina..., obręb ewidencyjny... I. W dniu... 2014 r. decyzją Starosty...., wydaną w związku z wnioskiem Wnioskodawcy, doszło do połączenia opisanych powyżej trzech działek ewidencyjnych o numerach..,... oraz. Wskutek połączenia ww. działek doszło do utworzenia jednej działki o numerze ewidencyjnym.... Wnioskodawca nabył opisane wyżej nieruchomości w celu ulokowania w ten sposób prywatnych oszczędności. W celu zwiększenia walorów użytkowych opisanej wyżej nieruchomości, podjął On kroki zmierzające do jej podziału. W tym celu konieczna stała się zmiana charakteru ww. nieruchomości, z gruntów rolnych na działki budowlane. W związku z powyższym Wnioskodawca wystąpił do Starosty...z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy działki nr.... W odpowiedzi na powyższy wniosek decyzją z dnia. 2015 r. Wójt Gminy... ustalił warunki zabudowy działki nr... dla inwestycji polegającej na budowie. budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy działki nr... w zakresie inwestycji polegającej na budowie... domów jednorodzinnych było niezbędne dla późniejszego podziału tej działki. Wnioskodawca do chwili obecnej nie podjął jednak jakichkolwiek kroków zmierzających do wzniesienia na ww. nieruchomości budynków mieszkalnych.

Następnie, na wniosek Wnioskodawcy, Wójt Gminy w dniu... 2015 r. wydał decyzję zatwierdzającą podział działki ewidencyjnej nr... na dwadzieścia odrębnych działek ewidencyjnych o numerach.... Wnioskodawca podjął również dalsze kroki, które miały na celu zwiększenie walorów użytkowych opisanych wyżej działek. W dniu 2016 r. Zakład Gospodarki Komunalnej Gminy...wydał, na wniosek Wnioskodawcy, warunki techniczne projektowania i budowy sieci wodociągowej wraz z przyłączami. Następnie, Wnioskodawca zrealizował inwestycję w postaci budowy sieci wodociągowej i przyłączenia wskazanych wyżej działek do tej sieci, którą zakończył w dniu... 2018 r. W... 2016 r. Wnioskodawca złożył wniosek o przyłączenie ww. działek do sieci energetycznej. W dniu...2019 r. uzyskał informację o możliwości świadczenia usług dystrybucji energii elektrycznej dla wskazanych wyżej nieruchomości. Na przestrzeni 2019 r. i 2020 r. Wnioskodawca wybudował drogę wewnętrzną umożlwiającą każdej z dwudziestu wymienionych wyżej działek dostęp do drogi publicznej. Droga została wykorytowana i utwardzona kruszywem. W dniu... 2019 r. Zakład Gospodarki Komunalnej Gminy..., wydał na wniosek Wnioskodawcy, warunki techniczne projektowania i budowy sieci sanitarnej wraz z przyłączami dla ww. działek. Po uzyskaniu ww. dokumentu Wnioskodawca przystąpił do budowy instalacji sieci kanalizacji sanitarnej dla ww. dwudziestu działek. Inwestycję polegającą na budowie sieci kanalizacji sanitarnej Wnioskodawca zakończył w 2020 r.

W związku z realizacją opisanych wyżej czynności Wnioskodawca ponosił wydatki z związane z:

* projektowaniem i budową sieci wodociągowej oraz przyłączeniem do tej sieci,

* projektowaniem i budową sieci kanalizacji sanitarnej oraz przyłączeniem do tej sieci,

* projektowaniem i budową utwardzonej drogi wewnętrznej,

* podziałem geodezyjnym działek, w tym wynagrodzenia geodety oraz opłaty sądowe (wieczystoksięgowe),

* przyłączeniem energii elektrycznej,

* wyburzeniem zniszczonych zabudowań znajdujących się na ww. nieruchomościach,

* budową przepustu nad rowem melioracyjnym w celu zapewnienia dojazdu do ww. nieruchomości z drogi publicznej.

Działania podjęte przez Wnioskodawcę w postaci podziału geodezyjnego ww. działek oraz uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, jak również realizacja inwestycji w postaci budowy przyłączy wodnych i kanalizacyjnych oraz energii elektrycznej miały istotny wpływ na wzrost wartości opisanych wyżej nieruchomości. Wnioskodawca szacuje, że wartość jednej z dwudziestu wymienionych wyżej działek może przekraczać cenę nabycia całej nieruchomości (dawnych działek....,. oraz...), jaką Wnioskodawca musiał zapłacić w 2007 r. i 2008 r. Cena za metr kwadratowy każdej z dwudziestu opisanych wyżej działek może być nawet kilkunastokrotnie wyższa niż cena za metr kwadratowy, którą Wnioskodawca ponosił w momencie zakupu działek...,... oraz....

Koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z podziałem geodezyjnym nieruchomości, uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy oraz realizacją opisanych wyżej inwestycji były ponoszone w przeważającej części w formie gotówkowej. Część prac została wykonana przez samego Wnioskodawcę, nakładem pracy własnej (metoda gospodarcza). Wnioskodawca nie zachował wszystkich paragonów i faktur dokumentujących poniesienie ww. kosztów. Dokumenty te nie były bowiem Wnioskodawcy potrzebne. W okresie ponoszenia ww. wydatków Wnioskodawca nie miał jeszcze skonkretyzowanych planów prowadzenia działalności gospodarczej. Dopiero aktualnie Wnioskodawca rozważa rejestrację działalności gospodarczej, w ramach której wykorzystywałby opisane wyżej nieruchomości.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie dzierżawy i najmu nieruchomości (PKD 68.20.Z - wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi) wykorzystując w tym celu opisane wyżej dwadzieścia działek. Wnioskodawca zakłada, że będzie wykorzystywał opisane wyżej działki do działalności w zakresie najmu i dzierżawy przez okres dłuższy niż rok. W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza wprowadzić je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca nie wyklucza jednocześnie, że w przypadku znalezienia osób zainteresowanych nabyciem poszczególnych działek, dokona w przyszłości ich sprzedaży. Intencją Wnioskodawcy jest uzyskanie interpretacji w zakresie zasad ustalania wartości początkowej środków trwałych w postaci opisanych wyżej dwudziestu działek budowlanych. W szczególności uzyskanie informacji, czy w kontekście wzrostu wartości opisanych wyżej działek w stosunku do ceny nabycia działek ewidencyjnych o numerach...,.... oraz...., który nastąpił w związku z opisanymi wyżej działaniami, w szczególności podziałem geodezyjnym oraz doprowadzeniem przyłączy wodno-kanalizacyjnych oraz energii i wydatkami, które poczynił Wnioskodawca na przestrzeni ostatnich lat, Wnioskodawca może przyjąć, że w opisanym zdarzeniu przyszłym nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia ww. działek, a w konsekwencji Wnioskodawca powinien przyjąć wartość początkową tych środków trwałych według dokonanej samodzielnie wyceny, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy ustalenie wartości początkowej środków trwałych w postaci dwudziestu działek ewidencyjnych opisanych w zdarzeniu przyszłym, które Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej, będzie możliwe na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według ceny ich nabycia?

2. Czy w przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie nr 1, Wnioskodawca będzie uprawniony do ustalenia wartości początkowej środków trwałych w postaci dwudziestu działek ewidencyjnych opisanych w zdarzeniu przyszłym, w drodze wyceny dokonanej przez Wnioskodawcę zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustalenie wartości początkowej środków trwałych w postaci dwudziestu działek ewidencyjnych opisanych w zdarzeniu przyszłym, które Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej, nie będzie możliwe na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), tj. według ceny ich nabycia, ponieważ Wnioskodawca z przyczyn obiektywnych nie będzie w stanie ustalić ceny ich nabycia.

W konsekwencji Wnioskodawca będzie uprawniony do ustalenia wartości początkowej środków trwałych w postaci dwudziestu działek ewidencyjnych opisanych w zdarzeniu przyszłym, w drodze wyceny dokonanej przez Wnioskodawcę zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ust. 1 pkt 1 wskazanego w zdaniu poprzednim przepisu, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Przy czym, zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towar, w i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. W myśl powołanego przepisu - na prawidłowe ustalenie wartości początkowej środka trwałego będą miały wpływ wszelkie wydatki mające związek z jego przystosowaniem do stanu kompletności i zdatności do użytku w dniu przyjęcia do używania. W związku z tym do wartości początkowej środka trwałego należy zaliczyć zarówno wydatki poniesione na jego zakup, jak również wydatki związane z jego remontem poniesione do dnia przyjęcia tego środka trwałego do używania.

Jednak stosownie do art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 19 ust. 3 omawianej ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Z zacytowanych powyżej przepisów wynika, że zasadnicze znaczenie dla sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego ma sposób jego nabycia. Przy czym, możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego przez wycenę dokonaną przez podatnika dotyczy jedynie przypadków, w których środek trwały został nabyty przed dniem założenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, i brak jest możliwości ustalenia ceny nabycia. Ten sposób ustalenia wartości początkowej stanowi wyjątek od obowiązujących zasad ustalania tejże wartości wg zasad określonych w art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niemożność ustalenia wartości początkowej środka trwałego zgodnie z generalną zasadą winna mieć przy tym charakter obiektywny, a więc dotyczyć, np. tych sytuacji, w których podatnik nie posiada - bo nie musiał posiadać - stosownych dokumentów stwierdzających wysokość poniesionych przez niego wydatków na nabycie określonego składnika majątku (dotyczących, np. nabycia określonego składnika majątku przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, czy też przeznaczenia do działalności gospodarczej prywatnego składnika majątku).

Jak już wskazano, ustalenie wartości początkowej środka trwałego w drodze wyceny dokonywanej przez podatnika ma charakter wyjątku od ogólnej zasady ustalania tej wartości na podstawie rzeczywistych, udokumentowanych wydatków poniesionych na nabycie środka trwałego. Jako wyjątek, ten sposób ustalenia wartości początkowej może być stosowany wyłącznie w ustawowo określonych sytuacjach, tj. wtedy, gdy ustalenie rzeczywistej wysokości wydatków na podstawie posiadanej dokumentacji nie jest możliwe z przyczyn obiektywnych. Wnioskodawca po zakupie działek ewidencyjnych oznaczonych numerami..,... oraz... doprowadził do ich połączenia, a następnie podziału na dwadzieścia odrębnych działek ewidencyjnych. Już sama okoliczność podziału działek w sposób istotny wpłynęła na wzrost wartości rynkowej gruntu będącego Jego własnością. Wnioskodawca wykonał także szereg czynności, związanych uzbrojeniem działek, uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy oraz wykonaniem prac rozbiórkowych, przeprowadzeniem drogi wewnętrznej oraz doprowadzeniem dojazdu do drogi publicznej poprzez rów melioracyjny. Koszty tych prac były ponoszone w przeważającej części w formie gotówkowej. Część prac, które zwiększyły wartość ww. działek Wnioskodawca wykonywał osobiście (metodą gospodarczą). Z uwagi na okoliczność, że Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej w okresie ponoszenia wydatków i wykonywania prac opisanych w stanie faktycznym, nie był zobowiązany do dokumentowania wysokości tych wydatków. Wzrost wartości opisanych nieruchomości wynika m.in z faktu wykonania poszczególnych prac samodzielnie przez Wnioskodawcę. Prace te nie wiązały się z ponoszeniem wydatków za robociznę. Nie można było ich zatem udokumentować dowodem zewnętrznym. Wpłynęły jednak niewątpliwie na wzrost wartości ww. nieruchomości.

Z uwagi na okoliczność, że Wnioskodawca dokonał, najpierw połączenia działek o numerach...,... oraz..., a następnie ich podziału na dwadzieścia mniejszych działek, brak jest również możliwości odniesienia ceny nabycia działek o numerach...,... oraz... wynikającej z umów sprzedaży zawartych w formie aktu notarialnego w 2007 r. i 2008 r. do wartości nowopowstałych w 2015 r. dwudziestu działek ewidencyjnych. Opisane wyżej okoliczności, uniemożliwiają ustalenie wartości początkowej dwudziestu działek ewidencyjnych, które Wnioskodawca zamierza wprowadzić jako środki trwałe do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych po zarejestrowaniu i rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej, w oparciu o cenę nabycia tych działek.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, niemożność ustalenia wartości początkowej opisanych wyżej działek na zasadach określonych w art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter obiektywny, co skutkuje koniecznością ustalenia ww. wartości zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego z uwzględnieniem cen rynkowych, na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w podobnych stanach faktycznych jest również potwierdzana przez organy podatkowe. Takie stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 15 czerwca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.317.2020.1.MAP, w której uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, który zamierzał dokonać wyceny działek, które uprzednio były przedmiotem podziału oraz do których doprowadzono przyłącza wodne, kanalizacyjne oraz energetyczne. Analogiczne stanowisko, tym razem w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego w postaci lokalu mieszkalnego, zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 25 maja 2020 r., nr 0112-KDIL2 -2.4011.236.2020.2.MM oraz z dnia 9 stycznia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.581.2019.2.RK.

Wnioskodawca stwierdza, że poszczególne interpretacje są wydawane w indywidualnych sprawach, tym niemniej uważa, że również w wydanej dla Wnioskodawcy interpretacji stanowisko Organu podatkowego powinno być analogiczne. Powyższe bowiem zwiększa budowanie zaufania do organów podatkowych, a także zapewnia równość traktowania poszczególnych podatników. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe zarówno w zakresie pytania oznaczonego numerem 1, jak i numerem 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.