0113-KDIPT2-3.4011.561.2018.1.AC - Pobieranie zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych osobom przybranym do osoby okazanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2018 r. (data wpływu 26 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika dotyczących pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych osobom przybranym do osoby okazanej - jest prawidłowe.

W dniu 26 października 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika dotyczących pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych osobom przybranym do osoby okazanej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Komenda Wojewódzka Policji jest organem administracji publicznej. W ramach swoich uprawnień jednostka nalicza i wypłaca należności dla osób przybranych do okazania. Wykonanie czynności przez osobę przybraną do osoby okazywanej jest zlecane przez Policję na podstawie art. 173 Kodeksu postępowania karnego, a stawka ryczałtowa za jedno okazanie określona jest w § 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym i wynosi 12 zł.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonanie określonych czynności uważa się za przychody z działalności wykonywanej osobiście. W myśl art. 30 ust. 1 pkt 5a oraz ust. 3 tejże ustawy, z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu bez pomniejszania o koszty uzyskania.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1 są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych, z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Wobec powyższych przepisów umowa z osobą przybraną do okazania zawierana jest w formie ustnej, z przeprowadzonego okazania sporządzany jest protokół, który zawiera kwotę należną do wypłaty dla danej osoby. Należność pomniejszana jest o kwotę podatku ryczałtowego w wysokości 18%, i wypłacana jest w wysokości 10 zł netto za jedno okazanie. Wypłata gotówkowa kwitowana jest podpisem osoby, natomiast w przypadku przekazu pocztowego lub wypłaty bezgotówkowej dokumentami potwierdzającymi wypłatę są odpowiednio pokwitowanie z poczty lub potwierdzenie przelewu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od należności wypłacanych osobom przybranym do okazania Komenda Wojewódzka Policji obowiązana jest pobierać zryczałtowany podatek dochodowy, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przytoczonych w części G wniosku przepisów prawnych, jeśli kwota należności określona w umowie ustnej funkcjonariusza z osobą przybraną do okazania, niebędącą pracownikiem Wnioskodawcy, nie przekracza jednorazowo kwoty brutto 200 zł, powinien On pobrać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu bez pomniejszania o koszty jego uzyskania. W związku z powyższym przedstawiony w części G tryb postępowania, zdaniem Wnioskodawcy, jest właściwy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, działalność wykonywana osobiście stanowi odrębne źródło przychodów.

Stosownie do treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Do tej kategorii przychodów zaliczyć należy przychody otrzymywane przez osoby przybrane do osoby okazywanej w związku z czynnościami wykonywanymi na zlecenie organu władzy.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, że na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Natomiast w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca ukonstytuował odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki. Zgodnie z tym przepisem, od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-4b, 5a oraz 13-16, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 ww. ustawy).

Dodatkowo dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 (art. 30 ust. 8 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Analiza normy wyrażonej w powołanym przepisie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

* przychody są osiągane z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9,

* kwota należności określona w umowie zawartej ze świadczeniobiorcą nie przekracza 200 zł,

* umowa jest zawarta z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest organem administracji publicznej. W ramach swoich uprawnień Wnioskodawca nalicza i wypłaca należności dla osób przybranych do osoby okazanej. Wykonanie czynności przez osobę przybraną do osoby okazywanej jest zlecane przez Policję na podstawie art. 173 Kodeksu postępowania karnego, a stawka ryczałtowa za jedno okazanie określona jest w § 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym i wynosi 12 zł. Umowa z osobą przybraną do okazania zawierana jest w formie ustnej, z przeprowadzonego okazania sporządzany jest protokół, który zawiera kwotę należną do wypłaty dla danej osoby. Wypłata gotówkowa kwitowana jest podpisem osoby, natomiast w przypadku przekazu pocztowego lub wypłaty bezgotówkowej dokumentami potwierdzającymi wypłatę są odpowiednio pokwitowanie z poczty lub potwierdzenie przelewu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody ww. świadczeniobiorców (osób przybranych do osoby okazywanej) należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy bowiem podkreślić, że pomimo, iż Wnioskodawca nie zawiera pisemnej umowy z tymi osobami to jednak na mocy odrębnych przepisów zleca im wykonanie określonych czynności. Zlecenie wykonywania określonych czynności, dokonywane na mocy prawa, to też zawarcie określonej umowy. Zatem, co do zasady, postanowienia art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie do wypłaty tych należności, które należne są z tytułu zlecenia, o ile zostaną spełnione pozostałe warunki określone tymi przepisami.

Uregulowania dotyczące należności przysługujących powoływanym przez Wnioskodawcę osobom przybranym do osoby okazywanej zawiera rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 663), które określa wysokość stawki wynagrodzenia dla osoby przybranej do osoby okazywanej. Zgodnie z § 5 ww. rozporządzenia, ryczałt dla osoby przybranej do osoby okazywanej, podczas okazania przeprowadzonego na podstawie art. 173 § 1-3 Kodeksu postępowania karnego, za jednorazowy udział w okazaniu wynosi 12 zł.

Za wykonanie zlecenia znana jest zatem kwota, która będzie przysługiwać dla osoby przybranej do osoby okazywanej, bowiem jest to ryczałtowo określona kwota w wysokości 12 zł.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, z którego wynika, że wypłacana przez Wnioskodawcę osobie przybranej do osoby okazywanej należność nie przekracza 200 zł, Wnioskodawca, jako płatnik, jest zobowiązany przy wypłacie tej należności pobrać zryczałtowany podatek na zasadach, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.