0113-KDIPT2-3.4011.53.2017.1.RR - Opodatkowanie przychodu ze zbycia samochodu osobowego po zakończeniu leasingu operacyjnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2017 r. (data wpływu 30 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupu i przekazania na cele osobiste samochodu osobowego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupu i przekazania na cele osobiste samochodu osobowego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą... i jest podatnikiem podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. Prowadzi On podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W ramach prowadzonej działalności w dniu 15 maja 2014 r. zawarł umowę leasingu samochodu osobowego Hyundai ix35, na okres 35 miesięcy. Ze względu na fakt, że ww. umowa stanowiła leasing operacyjny, samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez podatnika.

Wyżej wskazany samochód Wnioskodawca wykorzystywał w działalności gospodarczej, ujmując w kosztach uzyskania przychodu z działalności gospodarczej raty leasingowe i opłaty związane z użytkowaniem samochodu. Po zakończeniu umowy leasingowej Wnioskodawca nie zamierza wykorzystywać go w prowadzonej przez siebie działalność gospodarczej. Z umowy z leasingodawcą wynika, że może wykupić ww. samochód, nie wprowadzając go jednocześnie do środków trwałych firmy, do majątku prywatnego oraz wykorzystywać wyłącznie dla celów osobistych, niezwiązanych z działalnością gospodarczą - tzw. wykup prywatny. Wnioskodawca rozważa możliwość takiego wykupu oraz, po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi nabycie samochodu od leasingodawcy, sprzedaży tego samochodu na rzecz osoby trzeciej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż przez Wnioskodawcę samochodu osobowego Hyundai ix35 nabytego po zakończeniu umowy leasingu, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych firmy, wykorzystywanego jedynie do celów osobistych, niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, która nastąpi po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi nabycie ww. samochodu, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż samochodu osobowego nabytego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych firmy, wykorzystywanego jedynie do celów osobistych przez okres ponad 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na postawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: u.p.d.o.f.) Powyższe zdaniem Wnioskodawcy wynika z faktu, że jednym ze źródeł opodatkowanych przychodów, wymienionych w katalogu z art. 10 u.p.d.o.f. jest odpłatne zbycie innych rzeczy - jeżeli zbycie nie następuje w działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, określone w ust. 1 pkt 8 lit. d) tegoż przepisu. Ponadto do źródeł przychodów opodatkowanych przedmiotowym podatkiem, zaliczyć należy przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy ruchomej stanowiącej składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f., czyli przychód uzyskany z pozarolniczej działalności gospodarczej. Powyższy przepis enumeratywnie wymienia jakiego rodzaju przychód, uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku, należy zaliczyć do przychodów uzyskanych z działalności gospodarczej, a w konsekwencji podlegających opodatkowaniu zgodnie z regulacją zawartą w art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f.

Odnosząc wyżej powołane regulacje prawne do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca uważa, że skoro nabyty po zakończeniu umowy leasingu samochód nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, a jedynie do celów osobistych, nie będzie również stanowił przychodu w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f., a w konsekwencji przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Środki uzyskane ze sprzedaży tego samochodu w zakreślonym stanie faktycznym należy więc potencjalnie (hipotetycznie) zakwalifikować do źródeł przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) u.p.d.o.f. W sytuacji jednak, gdy zbycie samochodu nastąpi po upływie pół roku. licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi jego nabycie, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do uiszczenia podatku dochodowego, ze względu na wyłączenie przez ustawodawcę ze źródeł przychodów zbycia rzeczy ruchomych po upływie ww. okresu.

Za wyżej wskazanym stanowiskiem Wnioskodawcy przemawiają również wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 574/13 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 1028/14, jak również interpretacja Ministra Finansów z dnia 12 lutego 2016 r. zmieniająca interpretację indywidualną z dnia 23 listopada 2011 r., nr ITPB1/415-926/11/AK wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.