0113-KDIPT2-3.4011.408.2017.2.GG - Przychód po stronie pracowników związany z podróżą służbową.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2017 r. (data wpływu 30 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 stycznia 2018 r. (data wpływu 17 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z poniesionymi kosztami dotyczącymi zapewnienia pracownikom podczas podróży służbowej noclegów, kosztów przejazdów oraz wyżywienia (pytanie nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 22 grudnia 2017 r., nr 0113-KDIPT2 -3.4011.408.2017.1.GG, (doręczonym w dniu 3 stycznia 2018 r.) wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 17 stycznia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku, nadane za pośrednictwem poczty w dniu 10 stycznia 2018 r., z zachowaniem obowiązującego terminu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

.... Sp. z o.o. (dalej

Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży betonu towarowego. Wnioskodawca posiada rozbudowaną sieć dystrybucyjną oraz strukturę organizacyjną uwzględniającą placówki i zakłady produkcyjne znajdujące się na terenie całego kraju. Mieszanka betonowa produkowana w zakładach Spółki jest dostarczana betonowozami na place budów wskazywane przez klientów. Po dostarczeniu mieszanki na plac budowy może ona być wylewana bezpośrednio z betonowozu do szalunku (lub innej formy) albo pompowana za pomocą specjalnego sprzętu. Pompowanie betonu polega na wylaniu płynnej mieszanki betonowej w miejscu budowy wskazanym przez klienta za pomocą pompy posiadającej ramię o określonej długości. Pompa tego rodzaju zazwyczaj funkcjonuje jako samodzielna zabudowa na samochodzie ciężarowym lub jako dodatkowe urządzenie zainstalowane na betonowozie (pojazd nazywany jest wówczas "pompogruszką"). Pompa obsługiwana jest przez operatora, tj. osobę posiadającą wiedzę i umiejętności z zakresu obsługi tego urządzenia. Istotą pompowania betonu jest możliwość wylania go w miejscu budowy niedostępnym dla zwykłego betonowozu (tzw. gruszki) - np. bezpośrednio na określonej kondygnacji powstającego budynku.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zatrudnia w oparciu o umowę o pracę wielu specjalistów, w tym m.in. kierowców-operatów pomp do betonu (dalej

Pracownicy). Do ich podstawowych obowiązków należy obsługa opisanych wyżej pomp do betonu. W przypadku samojezdnych pomp do betonu, Pracownicy kierują również pojazdami, na których zabudowane są te urządzenia. Pracownicy nie podlegają regulacjom ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2016 r. poz. 1155, z późn. zm.). Miejsce zatrudnienia Pracownika określane jest w umowie o pracę jako jeden z zakładów Spółki oraz obszar w promieniu kilkudziesięciu kilometrów wokół tego zakładu. Pracownicy zazwyczaj wykonują pracę w miejscu wskazanym w umowie o pracę. Zdarzają się jednak sytuacje, w których Pracownicy wypełniają zlecone obowiązki służbowe poza miejscem zatrudnienia. Mogą to być w szczególności inne zakłady należące do Wnioskodawcy, jak również place budowy znajdujące się na terytorium kraju. W zależności od kwalifikacji czynności realizowanych przez Pracowników w czasie wyjazdu zleconego przez Spółkę na gruncie przepisów prawa pracy, wykonywanie zleconych zadań poza miejscem zatrudnienia klasyfikowane jest jako podróż służbowa albo oddelegowanie. W związku z koniecznością wykonywania pracy poza miejscem zatrudnienia, Spółka pokrywa koszty związane z przejazdem Pracownika we wskazane miejsce i zapewnieniem noclegów w pobliżu miejsca wykonywania zadań służbowych oraz - w przypadku Pracowników będących w podróży służbowej - wydatki na wyżywienie. Należy podkreślić, że zapewnienie Pracownikom ww. świadczeń jest działaniem racjonalnym ekonomicznie i ugruntowanym w praktyce gospodarczej przedsiębiorstw działających w branży budowlanej. Nie budzi wątpliwości fakt, że częste dojazdy do oddalonego o nawet kilkaset kilometrów miejsca wykonywania pracy uniemożliwiałoby Pracownikom należytą realizację obowiązków służbowych. Taka praktyka byłaby nie tylko czasochłonna, ale również skutkowałaby permanentnym zmęczeniem pracowników. Zdaniem Spółki, zapewnienie pracownikom zakwaterowania w miejscu wykonywania pracy, jak również wyżywienia (wyłącznie w przypadku podróży służbowych) oraz zwrotu kosztów przejazdów przekłada się na efektywność pracowników, a tym samym przynosi wymierne korzyści ekonomiczne Wnioskodawcy. Co więcej, częste i odległe wyjazdy służbowe, których koszty miałyby być pokrywane z własnych środków pracowników mogłyby doprowadzić rozwiązania przez nich umowy o pracę, gdyż istotna część wynagrodzenia Pracowników byłaby przeznaczana nie na własne potrzeby, lecz na wydatki towarzyszące obowiązkom służbowym. Wnioskodawca - chcąc utrzymać możliwość realizowania usług pompowania sprzedawanej mieszanki betonowej - nie może dopuścić do utraty Pracowników będących specjalistami o wysokich i rzadko spotykanych kwalifikacjach zawodowych.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że w obecnej sytuacji na rynku pracy często brak jest możliwości pozyskania wykwalifikowanych Pracowników w pobliżu niektórych zakładów lub placów budów. W celu zabezpieczenia źródeł przychodu Spółka musi zatem podejmować wszelkie racjonalne działania w celu utrzymania zatrudnienia Kierowców operatorów na poziomie umożliwiającym świadczenia na rzecz klientów usług pompowania dostarczanego betonu towarowego.

Zapewnienie Pracownikom noclegu w pobliżu miejsc wykonywania zleconych zadań służbowych (zarówno w ramach oddelegowania jak i podróży służbowej) może odbywać się w szczególności poprzez wynajmem pokoju w hotelu lub pensjonacie albo poprzez wynajem mieszkania dla jednego lub kilku Pracowników - w zależności od tego, co jest bardziej racjonalne ekonomicznie. W takiej sytuacji:

* Wnioskodawca organizuje Pracownikom zakwaterowanie za pomocą środków komunikacji na odległość (np. telefon, poczta elektroniczna, internet) i we własnym zakresie rozlicza się z podmiotem udostępniającym miejsce noclegowe. Wówczas pracownicy korzystają z noclegów w miejscu wskazanym przez Spółkę, lub

* Spółka wypłaca Pracownikom na ich wniosek zaliczkę w kwocie wynikającej ze wstępnej kalkulacji kosztów podróży, z której pokrywany jest m.in. koszt noclegu, a rozliczenie zaliczki następuje po zakończeniu wyjazdu na podstawie przedłożonych przez pracownika dokumentów, lub

* Pracownicy pokrywają koszty związane z wynajmem z własnych środków, a następnie dostarczają Spółce na potwierdzenie poniesionych wydatków faktury lub rachunki (jeśli nie jest możliwe ich uzyskanie, również paragony). Wydatki ponoszone w tym zakresie są zwracane pracownikom po merytorycznej i formalnej kontroli dokumentów potwierdzających ich poniesienie.

Zdarzają się także sytuacje, w których Pracownicy organizują sobie nocleg we własnym zakresie. Wówczas - jeżeli wyjazd służbowy ma miejsce w ramach podróży służbowej - Wnioskodawca wypłaca Pracownikom tzw. ryczałt za nocleg w wysokości określonej w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167; dalej - Rozporządzenie ws. podróży służbowych).

Pracownikowi wykonującemu zadania służbowe poza miejscem zatrudnienia (zarówno w ramach oddelegowania jak i podróży służbowej) Wnioskodawca zapewnia również zwrot kosztów przejazdów. Przy czym sposób finansowania przejazdów jest uzależniony od rodzaju środka transportu wykorzystywanego w tym celu przez Pracownika:

* jeżeli Pracownik w czasie wyjazdu porusza się prywatnym pojazdem samochodowym Spółka zwraca pracownikowi koszty w zryczałtowanej wysokości określonej za każdy przejechany kilometr w przepisach Rozporządzenia ws. podróży służbowych (tzw. kilometrówka);

* jeżeli Pracownik w czasie wyjazdu porusza się środkami transportu publicznego - Spółka zwraca pracownikowi koszty przejazdów w wysokości faktycznej na podstawie przedłożonych dokumentów (np. biletów) albo w formie ryczałtu (tylko w przypadku odbywania podróży służbowej);

* jeżeli Pracownik w czasie wyjazdu służbowego porusza się środkiem transportu należącym do Wnioskodawcy, Spółka nie refunduje kosztów transportu.

Natomiast w kwestii zwrotu Pracownikom kosztów wyżywienia ponoszonych w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych poza miejscem zatrudnienia:

* pracownikom przysługuje dieta w wysokości wynikającej z przepisów Rozporządzenia ws. Podróży służbowych - jeżeli wyjazd stanowi podróż służbową,

* Spółka nie pokrywa kosztów wyżywienia pracowników - jeżeli wyjazd służbowy odbywa się w ramach oddelegowania.

Niemniej na podstawie ustaleń zawartych w umowie o pracę, Pracownicy odbywający w danym miesiącu wyjazd służbowy niebędący podróżą służbową otrzymują od Spółki dodatek do wynagrodzenia, który powinien im zrekompensować niezbędne wydatki realizowane w trakcie wyjazdu (np. zwiększone koszty wyżywienia).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że pracownicy odbywają podróże służbowe lub są oddelegowywani, kiedy zachodzi potrzeba wykonywania określonych zadań poza miejscem zatrudniania określonym w umowie o pracę. W trakcie odbywanych podróży służbowych lub oddelegowania Pracownicy co do zasady wykonują zwykłe czynności pompowania betonu (tj. obsługa pompy do betonu i kierowanie samochodem, na którym zabudowana jest pompa). Czynności te są tożsame z obowiązkami Pracowników określonymi w umowach o pracę. Zdarzają się również nieliczne przypadki, w których Pracownicy wykonują wówczas inne czynności (np. odstawienie pompy do betonu do serwisu). W zależności od sposobu kwalifikacji takiego wyjazdu na gruncie przepisów prawa pracy, może on być potraktowany jako podróż służbowa lub oddelegowanie. W związku z oddelegowaniem Pracowników Wnioskodawcy nie dokonuje zmian w treści umów w o pracę w zakresie miejsca pracy pracownika. Wnioskodawca nie zawierał z Pracownikami umów dotyczących zwrotu kosztów podróży służbowych, w tym w szczególności w zakresie zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego w podróży służbowej. Zwrot tych kosztów odbywa się w oparciu o przepisy prawa pracy - przede wszystkim na podstawie regulacji wspomnianego we wniosku Rozporządzenia ws. podróży służbowych. Zwrot kosztów używania w podróży służbowej prywatnych samochodów Pracowników odbywa się w oparciu o dokument służący do rozliczenia podróży służbowej. W treści tego dokumentu wskazywane są m.in. personalia Pracownika, numer rejestracyjny i pojemność silnika pojazdu, data i cel wyjazdu, miejscowość wyjazdu i przyjazdu, ilość przejechanych kilometrów, stawka za 1 km, kwota wynikająca z przemnożenia liczby przejechanych kilometrów i stawki za 1 km Pracownicy nie prowadzą ewidencji przebiegu pojazdów w formie odrębnych dokumentów.

Zgodnie z art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej: "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przy czym w świetle art. 32 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczki obliczane są na podstawie dochodu uzyskanego przez pracownika w danym miesiącu.

Na gruncie cytowanych wyżej przepisów płatnik to podmiot, na którym ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.: obliczenie, pobranie i wpłacenie podatku lub zaliczki w imieniu podatnika.

Dla uznania pracodawcy za płatnika konieczne jest, aby:

* pracownicy otrzymali dane świadczenie od pracodawcy, oraz

* otrzymane przez pracowników świadczenie zaliczane było do źródła przychodów, jakim jest stosunek pracy, oraz

* otrzymane przez pracowników świadczenia powodowały powstanie dochodu podlegającego opodatkowaniu.

Z uwagi na powyższe, w niniejszej sprawie konieczne jest ustalenie czy uzyskane przez Pracowników od Wnioskodawcy świadczenia z tytułu odbywania podróży służbowych lub oddelegowania zalicza się do źródła przychodów jakim jest "stosunek pracy" oraz czy powodują one po ich stronie powstanie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Niezależnie od powyższego, zgodnie ze wskazaniem Organu poniżej Wnioskodawca uzupełnia wniosek w taki sposób, aby podane w różnych jego częściach informacje korespondowały ze sobą.

Spółka ponownie wskazuje przepisy prawa podatkowego zawarte w poz. 69 wniosku: art. 31 w zw. z art. 12 ust. 1, art. 21 ust. 1 pkt 16 i pkt 19 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032; dalej

ustawa o PIT).

Ponadto, celem uniknięcia wszelkich wątpliwości Spółka doprecyzowuje, że użyte w treści wniosku (pytania nr 2 i 3 oraz stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie) stwierdzenie "wyjazd służbowy niebędący podróżą służbową" należy rozumieć jako "oddelegowanie".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy zapewnienie Pracownikom noclegu, zwrotu kosztów przejazdów oraz wyżywienia z tytułu odbywania podróży służbowej stanowi dla Pracowników przychód w rozumieniu ustawy o PIT, który korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o PIT, a w konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do poboru zaliczki na PIT jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych?

2. Czy wypłacany Pracownikom zryczałtowany dodatek do wynagrodzenia z tytułu odbywania wyjazdu służbowego niebędącego podróżą służbową stanowi dla tych pracowników przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, podlegający opodatkowaniu, a w konsekwencji czy Spółka - jako płatnik - zobowiązana jest do naliczania, pobrania i wpłacenia zaliczki na PIT?

3. Czy zapewnienie Pracownikom noclegu oraz zwrotu kosztów przejazdów w związku z odbywaniem wyjazdu służbowego niebędącego podróżą służbową (oddelegowanie) stanowi przychód ze stosunku pracy dla tych pracowników w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, podlegający opodatkowaniu, a w konsekwencji, czy Spółka - jako płatnik - zobowiązana jest do naliczania, pobrania i wpłacenia zaliczki na PIT?

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi w zakresie pytania nr 1 wniosku, natomiast w zakresie pytania nr 2 i nr 3 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapewnienie Pracownikom zakwaterowania, zwrotu kosztów przejazdów oraz wyżywienia z tytułu odbywania podróży służbowej stanowi dla tych Pracowników przychód ze stosunku pracy, który korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o PIT, a w konsekwencji Spółka nie będzie występować jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, "przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń".

Natomiast na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, "za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych."

Z powyższych przepisów wynika, że za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Natomiast przychodami ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, czy też częściowo odpłatne lub świadczenia w naturze, skutkujące powstaniem po stronie pracownika przysporzenia majątkowego, mającego swoje źródło w stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Z uwagi na fakt, że katalog świadczeń stanowiących przychód ze stosunku pracy jest otwarty, wszelkie świadczenia pozostające w związku ze stosunkiem pracy powinny być traktowane jako element wynagrodzenia za pracę i w ten sam sposób opodatkowywane, tj. wraz z wynagrodzeniem za miesiąc, w którym zostały pracownikowi przekazane, chyba że korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ustawy o PIT, albo nie stanowią przysporzenia majątkowego dla podatnika.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o PIT, "Wolne od podatku dochodowego są (...) diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika (...) do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13". Powyższe zwolnienie obejmuje zatem diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, do wysokości określonej w odrębnych przepisach. Przy czym odrębnymi przepisami, o których mowa w powyższym przepisie, jest m.in. Rozporządzenie ws. Podróży służbowych.

Zgodnie z § 2 Rozporządzenia ws. podróży służbowych "Z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują diety, zwrot kosztów: przejazdów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej, noclegów, innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb". Natomiast zgodnie z § 4 ust. 2 ww. Rozporządzenia, innymi niezbędnymi udokumentowanymi wydatkami są: "opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej".

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa jak i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że świadczenia związane z odbywaniem przez pracowników podróży służbowych (zakwaterowanie, zwrot kosztów przejazdów i dojazdów oraz wyżywienie) wypłacane pracownikom stanowią przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Przychód ten jednak w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a podlega zwolnieniu z PIT - do wysokości określonych w ww. Rozporządzeniu ws. podróży służbowych.

Zatem w sytuacji, gdy należności wypłacone przez Spółkę na rzecz Pracowników odbywających podroż służbową wynikają z przepisów ww. rozporządzenia, przychód z tego tytułu w całości powinien korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o PIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczania, pobierania oraz wpłacania zaliczek na PIT.

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w rozstrzygnięciach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lipca 2017 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.142.2017.l.RK) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: "przysługujące pracownikowi z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, należności takie jak zwrot kosztów za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także innych wydatków określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb, podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże warunkiem niezbędnym dla skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest odbycie przez pracownika podróży służbowej".

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że jak wskazano we wniosku, świadczenia związane z odbywaniem podróży służbowych (zapewnienie zakwaterowania, zwrot kosztów przejazdów i dojazdów oraz wyżywienie) wypłacane pracownikom stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Przychód ten jednak w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o PIT podlega zwolnieniu z opodatkowania - do wysokości określonych w Rozporządzeniu ws. podróży służbowych. Innymi słowy, otrzymanie ww. świadczeń nie prowadzi do powstania u pracownika dochodu podlegającego opodatkowaniu PIT. Tym samym pracodawca zapewniający ww. świadczenia swoim pracownikom nie jest zobowiązany do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na PIT w tym zakresie. Wobec powyższego, w sytuacji, gdy należności wypłacone przez Spółkę na rzecz Pracowników odbywających podróż służbową wynikają z przepisów Rozporządzenia ws. podróży służbowych, przychód z tego tytułu w całości powinien korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o PIT. W konsekwencji w takich przypadkach Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczania, pobierania oraz wpłacania zaliczek na PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2016 r. poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.... dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.