0113-KDIPT2-3.4011.371.2018.1.IR - Przychód z tytułu pokrycia kosztów dojazdu i pobytu na szkoleniu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2018 r., (data wpływu za pośrednictwem platformy e-Puap 23 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków na pokrycie kosztów dojazdu i pobytu na szkoleniu - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2018 r. za pośrednictwem platformy e-Puap wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych skutków podatkowych otrzymania środków na pokrycie kosztów dojazdu i pobytu na szkoleniu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni została wezwana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie dochodów z Francji w 2014 r. w kwocie 700 EUR, w celu złożenia korekty zeznania podatkowego za 2014 r. na formularzu PIT-36 z załącznikiem PIT/ZG. Kwota wspomniana w wezwaniu - 700 EUR, stanowi grant (dofinansowanie szkoleniowe), przyznany Jej na szkolenie - Grenoble, Francja w dniach 19-21 maja 2014 r., finansowane przez unijny program. To utrzymywana wspólnie przez 36 państw europejskich i Izrael (jako państwo współpracujące) struktura instytucjonalna, której najważniejszym zadaniem jest organizowanie multilateralnej współpracy naukowo-technicznej krajów członkowskich. Od chwili swego powstania, program ukierunkowany jest na prowadzenie badań podstawowych oraz prac badawczych stanowiących pomost pomiędzy badaniami podstawowymi a pracami rozwojowymi, przy czym duża waga przywiązywana jest do projektów zorientowanych na potrzeby społeczeństw. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawczyni ma nieograniczony obowiązek podatkowy. W latach 2010-2016 była zatrudniona na stanowisku asystenta na umowę o pracę przez jednostkę naukową - Instytut w mieście K. Jako pracownik naukowy, w ramach zadań wyznaczonych przez pracodawcę, została oddelegowana w celach naukowych na odbycie ww. szkolenia w ramach unijnego programu z projektu "..." 2013-2017, którego koordynatorem był dr A.B. w Grenoble, France, a w Instytucie w mieście K. - prof. dr hab. P.O.

Delegacja została wystawiona przez pracodawcę, czyli Instytut w mieście K., gdzie w punkcie 5 "Koszty pobytu za granicą pokrywa" zostało zaznaczone pole "Refundacja", na podstawie zawiadomienia o otrzymaniu grantu. Kwota 700 EUR przyznanego grantu została przez Wnioskodawczynię wykorzystana zgodnie z wytycznymi dotyczącymi szkolenia na pokrycie kosztów dojazdu i pobytu na ww. szkoleniu, w ramach programu unijnego we Francji, we wskazanym terminie. Zgodnie z tym zawiadomieniem wypłata przyznanych środków została zrealizowana bezpośrednio przez instytucję kierownika dofinansowania (podmiot zagraniczny) na dane bankowe podane przez Wnioskodawczynię (Jej prywatne konto bankowe).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana powyżej kwota 700 EUR, przyznana w ramach grantu, jest zwolniona czy podlega opodatkowaniu na podstawie odpowiednich przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, opisana powyżej kwota 700 EUR przyznana w ramach grantu nie została uwzględniona w zeznaniu podatkowym za 2014 r., zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ środki zostały przyznane w ramach europejskiego programu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 powyższej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzymała 700 EUR, które stanowią grant (dofinansowanie szkoleniowe) przyznany Jej na szkolenie organizowane - Grenoble, Francja w dniach 19-21 maja 2014 r., finansowany przez unijny program. To utrzymywana wspólnie przez 36 państw europejskich i Izrael (jako państwo współpracujące) struktura instytucjonalna, której najważniejszym zadaniem jest organizowanie multilateralnej współpracy naukowo-technicznej krajów członkowskich. Wnioskodawczyni na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma nieograniczony obowiązek podatkowy. W latach 2010-2016 była zatrudniona na stanowisku asystenta na umowę o pracę przez jednostkę naukową: Instytut w mieście K. Jako pracownik naukowy, w ramach zadań wyznaczonych przez pracodawcę, została oddelegowana w celach naukowych na odbycie ww. szkolenia w ramach unijnego programu. Delegacja została wystawiona przez pracodawcę czyli Instytut w mieście K., gdzie w punkcie 5 "Koszty pobytu za granicą pokrywa" zostało zaznaczone pole "Refundacja", na podstawie zawiadomienia o otrzymaniu grantu. Kwota 700 EUR przyznanego grantu została wykorzystana przez Wnioskodawczynię zgodnie z wytycznymi dotyczącymi szkolenia, na pokrycie kosztów dojazdu i pobytu na ww. szkoleniu. Wypłata przyznanych środków została zrealizowana bezpośrednio przez instytucję kierownika dofinansowania (podmiot zagraniczny) na Jej prywatne konto bankowe.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z instytucji Unii Europejskiej i Europejskiego Banku Inwestycyjnego, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE L 056, z dnia 4 marca 1968 r., z późn. zm.).

W myśl art. 1 wymienionego powyżej rozporządzenia Rady (EWG, EURATOM, EWWIS) nr 260/68, podatek od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Wspólnotę urzędnikom i innym pracownikom wymienionym w art. 13 akapit pierwszy Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, jest ustalany i pobierany według procedury określonej w rozporządzeniu.

Stosownie natomiast do art. 2 ww. rozporządzenia, opodatkowaniu podlegają m.in. osoby podlegające regulaminowi pracowniczemu urzędników lub warunkom zatrudnienia innych pracowników Wspólnot, w tym korzystające ze świadczeń odszkodowawczych z tytułu pozbawienia stanowiska w interesie służby, z wyłączeniem jednak personelu miejscowego.

Zgodnie z art. 12 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864)4, z późn. zm.), urzędnicy i inni pracownicy Unii objęci są podatkiem na rzecz Unii od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych im przez Unię, na warunkach i zgodnie z procedurą określoną przez Parlament Europejski i Radę. Osoby te są zwolnione z krajowych podatków od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Unię.

Wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie ma wąski zakres i dotyczy wynagrodzenia i dodatków urzędników i innych pracowników Unii oraz osób, wobec których również znajduje zastosowanie art. 13 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, którego odpowiednikiem jest aktualnie art. 12 ww. Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej.

Przedstawiony stan faktyczny wskazuje, że środki otrzymane przez Wnioskodawczynię zostały Jej przekazane na pokrycie kosztów dojazdu i pobytu na ww. szkoleniu we Francji, finansowanym przez unijny program. Do środków tych nie mają zastosowania przepisy ww. rozporządzenia nr 260/68, ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich, ponieważ Wnioskodawczyni nie jest urzędnikiem lub innym pracownikiem Unii Europejskiej, a środki te nie stanowią wynagrodzenia i dodatków urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej.

Zatem, otrzymane przez Wnioskodawczynię środki nie spełniają warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie tego przepisu ww. ustawy.

W związku z tym, że środki finansowe otrzymane przez Wnioskodawczynię zostały Jej przekazane na pokrycie kosztów dojazdu i pobytu na ww. szkoleniu we Francji finansowanym przez program unijny, na które Wnioskodawczyni jako pracownik naukowy, w ramach zadań wyznaczonych przez pracodawcę, została oddelegowana w celach naukowych i została Jej wystawiona przez pracodawcę delegacja, gdzie w punkcie 5 "Koszty pobytu za granicą pokrywa" zostało zaznaczone pole "Refundacja", na podstawie zawiadomienia o otrzymaniu grantu, należy rozważyć zastosowanie zwolnienia z tytułu wypłaconych diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Zatem, diety i inne należności za czas podróży służbowej na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są zwolnione z podatku dochodowego do wysokości sumy diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są m.in. przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Podróż pracownika jest podróżą służbową, gdy łącznie spełnione są trzy warunki:

Tak więc, podstawowym warunkiem zwolnienia z opodatkowania świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest niewątpliwie odbycie przez pracownika podróży służbowej. Podróżą służbową jest taki wyjazd, który odbywa się na polecenie pracodawcy i jest związany ze świadczeniem pracy poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub stałe miejsce pracy. Brak którejkolwiek z tych cech wyklucza zakwalifikowanie wyjazdu jako podróży służbowej.

Zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z tą podróżą.

Zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 19 listopada 2008 r. (II PZP 11/08) podróż służbowa ma charakter incydentalny. Jej formalną podstawę stanowi polecenie wyjazdu, które powinno określać zadanie oraz termin i miejsce jego realizacji.

Istotne zatem jest, czy w sprawie mamy do czynienia po pierwsze z podróżą służbową pracownika, po drugie czy otrzymane kwoty stanowią diety bądź inne należności z tytułu tej podróży. Przepis ustawy podatkowej w żadnym razie nie uzależnia stosowania zwolnienia od źródła pochodzenia środków, a tym samym czy wypłacającym diety czy należności jest pracodawca czy inny, szczególnie jak w tej sprawie związany uczestnictwem w programie, podmiot. Istotne jest, że pracownik jest w podróży służbowej co nie może być kwestionowane i, w związku z tą podróżą, otrzymał należności na jej pokrycie, co również nie podlega kwestionowaniu.

W przedstawionej sprawie koszty podróży i pobytu w celu uczestniczenia w szkoleniu zostały zwrócone bezpośrednio przez instytucję kierownika dofinansowania. Taki sposób rozliczenia wynika ze specyfiki udziału Instytutu czyli pracodawcy w projekcie, w ramach opisanego programu unijnego.

W opisanej sprawie niewątpliwie otrzymane środki związane były z podróżą służbową i przeznaczone na wydatki związane z przejazdem i pobytem we Francji. Dlatego też mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od tego, że wypłacone były bezpośrednio przez kierownika dofinansowania.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że środki na pokrycie kosztów dojazdu i pobytu na szkoleniu we Francji, otrzymane przez Wnioskodawczynię bezpośrednio od kierownika dofinansowania, z uwagi na to, że w szkoleniu tym Wnioskodawczyni uczestniczyła w ramach podróży służbowej, korzystają ze zwolnienia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Nadwyżka natomiast będzie podlegała opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawczyni Organ uznał za nieprawidłowe, ponieważ pomimo, że środki uzyskane przez Wnioskodawczynię stanowią przychód zwolniony od opodatkowania, jednakże zwolnienie to przysługuje w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako diety i inne należności z tytułu podróży służbowej, a nie na podstawie wskazanego przez Wnioskodawczynię we wniosku przepisu art. 21 ust. 1 pkt 46a ww. ustawy, jako środki zostały przyznane w ramach europejskiego programu. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 46a ww. ustawy nie ma zastosowania w przedstawionej przez Wnioskodawczynię sytuacji.

W konsekwencji, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.