0113-KDIPT2-3.4011.310.2020.1.GG - Skutki podatkowe wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego wspólników będącymi małżonkami.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2020 r. (data wpływu 17 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego wspólników będącymi małżonkami - jest prawidłowe.

W dniu 17 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego wspólników będącymi małżonkami.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Małżonek Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki komandytowej. Wspólnikami spółki komandytowej są osoby fizyczne oraz spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (komplementariusz). Spółka posiada nieruchomość zabudowaną, na której posadowiony jest budynek wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Wspólnicy zamierzają na mocy uchwały powyższą nieruchomość wycofać ze Spółki, przenosząc jej własność na rzecz wspólników, którzy staną się współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości w części odpowiadającej posiadanym udziałom w Spółce.

Wycofanie nieruchomości ma nastąpić w drodze nieodpłatnego przeniesienia jej własności z majątku Spółki do majątku wspólników Spółki, tj. majątku niezwiązanego z prowadzeniem działalności w formie Spółki, który stanowi wspólność majątkową małżeńską wspólników (a tym samym Wnioskodawczyni). Wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku Spółki nie nastąpi tytułem wypłaty zysku w ww. Spółce.

Przeniesienie Składników majątku na rzecz wspólników (do ich majątku prywatnego objętego wspólnością majątkową małżeńską) zostanie przeprowadzone w następujący sposób:

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie.

Czy wycofanie opisanych wyżej nieruchomości z ewidencji środków trwałych Spółki i przekazanie ich nieodpłatnie do majątków prywatnych wspólników (stanowiących wspólność majątkową małżeńską) spowoduje powstanie z tego tytułu obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie małżonka wspólnika?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nieodpłatne wycofanie nieruchomości z majątku Spółki do Jej majątku oraz pozostałych wspólników nie będzie skutkowało powstaniem przychodu do opodatkowania po Jej stronie (będącego małżonkiem wspólnika Spółki i będącym wraz z małżonkiem w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej), a tym samym będzie neutralne podatkowo na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.f.").

Wspólnicy podejmując uchwałę o wycofaniu nieruchomości ze Spółki i przeniesieniu własności nieruchomości do majątków wspólników (do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską) mogą swobodnie decydować o tym, czy nieruchomość będzie objęta współwłasnością ułamkową (po 1/2 udziału). Czynność nieodpłatnego wycofania nieruchomości będzie neutralna i nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu, z uwagi na brak przychodu do opodatkowania (takie też stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej na rzecz wspólników spółki w dniu 11 lipca 2019 r., sygnatura 0112-KDIL3-3.4011.211.2019.1.DS).

Spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada zdolności prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego; podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, czyli osoby fizyczne lub prawne.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce stanowi dla jej wspólnika - osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu według zasad przewidzianych dla tego źródła.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 (pkt 8)

* nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

* prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

* prawa wieczystego użytkowania gruntów,

* innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f., stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, planowane jest wycofanie ze spółki komandytowej środków trwałych - nieruchomości - i przekazanie jej wspólnikom do ich majątku prywatnego (objętego współwłasnością małżeńską), a tym samym również do majątku wspólnego Wnioskodawczyni. Wycofanie to nie nastąpi tytułem wypłaty zysku w ww. Spółce.

Z treści przywoływanych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Zatem, wycofanie wskazanych we wniosku składników majątku ze spółki komandytowej na rzecz wspólnika nie spowoduje dla Niego powstania przychodu, brak jest bowiem odpłatności tego przesunięcia, tym samym czynność ta nie spowoduje powstania przychodu po Jej stronie, będącego ze wspólnikiem tej Spółki (małżonkiem) w ustroju wspólności ustawowej małżeńskiej.

Jednakże sprzedaż udziału w ww. nieruchomości, będzie stanowiła dla wspólnika Spółki przychód z działalności gospodarczej, jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik ten został wycofany z działalności Spółki i dniem jego odpłatnego zbycia, nie upłynie 6 lat, co wynika z treści art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f.

W analizowanym przypadku ogół praw i obowiązków posiadany przez wspólnika stanowi przedmiot współwłasności małżeńskiej. Przesunięcie składników majątkowych z majątku Spółki do majątku prywatnego wspólników (objętego współwłasnością małżeńską) - w sposób opisany we wniosku, jest obojętne podatkowo dla wspólników Spółki. Tym samym przesunięcie to jest również obojętne dla małżonków tych wspólników pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej. Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez sądy administracyjne, w przypadku, gdy dochodzi do nabycia własności/objęcia nieruchomości czy praw majątkowych poprzez rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, nie traktuje się tego w kategoriach nabycia tych praw w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.

Zatem, gdy chodzi o konsekwencje podatkowe, małżonek korzysta z uprzywilejowania uzyskanego przez drugiego małżonka. Tym samym, w sytuacji gdy mamy do czynienia z przesunięciem majątku pomiędzy majątkami wspólników, które to majątki stanowią przedmiot wspólności majątkowej małżeńskiej, i są obojętne podatkowo dla tego wspólnika, to również dla małżonka tego wspólnika przesunięcie składnika majątku pomiędzy takimi majątkami (stanowiącymi przedmiot wspólności majątkowej) jest neutralne na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie środków trwałych Spółki do majątku wspólników Spółki do ich majątków prywatnych (objętych wspólnością ustawową małżeńską), nie może być potraktowane jako przychód po stronie Wnioskodawczyni (małżonka wspólnika), ponieważ w opisanym zdarzeniu przyszłym własność nieruchomości będzie przekazana pod tytułem darmym, w drodze umowy nienazwanej, w myśl ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459), będzie natomiast umową nienazwaną o treści i skutkach określonych w tej umowie, której celem będzie wykonanie uchwały wspólników Spółki.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawczyni zasadne jest stanowisko, że nieodpłatne przekazanie wspólnikom nieruchomości w wyniku wycofania ich ze Spółki nie spowoduje powstania przychodu i zobowiązania podatkowego po stronie wspólnika, a tym samym również Wnioskodawczyni.

Zdaniem Zainteresowanych, po stronie wspólników oraz małżonków wspólników (objętych ustrojem wspólności majątkowej małżeńskiej) nie wystąpi przychód związany z nieodpłatnym wycofaniem nieruchomości z majątku Spółki i przeniesieniem własności nieruchomości do majątków wspólników (objętych współwłasnością małżeńską), w sytuacji gdy otrzymają oni udział w nieruchomości odpowiadający ich udziałom w Spółce.

Zdaniem Wnioskodawczyni, należy więc uznać, że w przypadku otrzymania przez każdego wspólnika (a tym samym również współmałżonka - Wnioskodawczynię) nieruchomości o równej wartości (odpowiadającej udziałowi wspólnika w Spółce) nie dojdzie do powstania przychodu z tego tytułu po stronie wspólników Spółki, a tym samym również współmałżonków tych wspólników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Stosownie natomiast do art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna. W odniesieniu do małżonków oznacza to, że każdy z nich - niezależnie od tego czy panuje między nimi ustrój wspólnoty majątkowej, czy też zawarli oni umowę regulującą w sposób odmienny panujący pomiędzy nimi małżeński ustrój majątkowy - jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Poza wyjątkami wyraźnie wskazanymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (które nie znajdują zastosowania w przedmiotowej sprawie), to zatem każdy z małżonków jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, do którego odrębnie określa się przychód, koszty uzyskania przychodów, dochód oraz podatek dochodowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że małżonek Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki komandytowej. Wspólnikami spółki komandytowej są osoby fizyczne oraz spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (komplementariusz). Spółka posiada nieruchomość zabudowaną, na której posadowiony jest budynek wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wspólnicy zamierzają na mocy uchwały powyższą nieruchomość wycofać ze Spółki, przenosząc jej własność na rzecz wspólników, którzy staną się współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości w części odpowiadającej posiadanym udziałom w Spółce. Wycofanie nieruchomości ma nastąpić w drodze nieodpłatnego przeniesienia jej własności z majątku Spółki do majątku wspólników Spółki, tj. majątku niezwiązanego z prowadzeniem działalności w formie Spółki, który stanowi wspólność majątkową małżeńską wspólników (a tym samym Wnioskodawczyni). Wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku Spółki nie nastąpi tytułem wypłaty zysku w ww. Spółce. Wycofaniu nieruchomości do majątku prywatnego wspólników (objętego współwłasnością małżeńską) nie będzie towarzyszyło dodatkowe wynagrodzenie (spłaty) na rzecz wspólników. Wskazana czynność wycofania składników majątku Spółki nie będzie miała formy umowy sprzedaży czy umowy darowizny i zostanie dokonana w drodze uchwały wspólników Spółki o nieodpłatnym wycofaniu nieruchomości ze Spółki.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm. - dalej k.s.h.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do art. 8 § 1 k.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Spółki osobowe, w świetle regulacji Kodeksu spółek handlowych nie są wprawdzie osobami prawnymi, ale dysponują licznymi atrybutami osób prawnych, takimi jak wyodrębnienie majątkowe, zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych.

Konsekwencją wyodrębnienia majątkowego spółek osobowych jest to, że spółka jest właścicielem majątku wniesionego w formie wkładów przez wspólników oraz uzyskanego w trakcie swego istnienia, a nie wspólnicy na zasadach współwłasności łącznej, jak np. w przypadku spółki cywilnej. Należy zwrócić uwagę, że handlowe spółki osobowe jako odrębne podmioty mają swój majątek z wszelkimi wynikającymi stąd konsekwencjami.

W myśl art. 102 k.s.h., Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Jednocześnie podkreślić należy, że spółka komandytowa nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to w odniesieniu do jej dochodów uzyskanych z tej spółki zastosowanie znajdują zasady opodatkowania przewidziane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niemającej osobowości prawnej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka, lecz jej wspólnicy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów, z których przychód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w tym np. przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Podkreślić należy, że w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast, stosownie do art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

Wyżej wymieniony przepis określa, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 34¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Zgodnie natomiast z art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zatem, niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają czynności nieodpłatnego nabycia, tj. przekazania nieruchomości na cele osobiste podatnika do żadnej z kategorii źródeł przychodów, zatem opisana we wniosku czynność będzie dla Wnioskodawczyni neutralna podatkowo - nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku wskazano, że wspólnicy spółki komandytowej planują nieodpłatne wycofanie nieruchomości z majątku spółki do majątku prywatnego wspólników, który stanowi wspólność majątkową małżeńską (a tym samym Wnioskodawczyni). Żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje powstania przychodu u osoby, której to małżonek otrzyma w związku z czynnością nieodpłatnego wycofania ze spółki osobowej składników majątku (np. nieruchomości). Zatem, na skutek ww. czynności, dokonanej przez małżonka Wnioskodawczyni, nie uzyska Ona przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym nie powstanie z tego tytułu obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni zasadnie więc wskazała, że nieodpłatne wycofanie nieruchomości z majątku spółki komandytowej do majątku wspólnika, nie będzie skutkowało powstaniem przychodu do opodatkowania po Jej stronie, jako małżonka wspólnika spółki, będącego wraz z Nią w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, a tym samym będzie neutralne podatkowo na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższy opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że przedstawiona we wniosku czynność nieodpłatnego przekazania, nieruchomości wycofanej z majątku spółki komandytowej do majątku prywatnego wspólnika, który to majątek jest objęty wspólnością majątkową małżeńską, nie spowoduje dla Wnioskodawczyni powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, po stronie, Wnioskodawczyni nie dojdzie z tego tytułu do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych dla wspólników spółki komandytowej.

Nadmienia się przy tym, że we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni zajęła stanowisko w sprawie w imieniu "Zainteresowanych", niemniej jednak wniosek dotyczy tylko jednego podmiotu zainteresowanego - Wnioskodawczyni, nie zaś innych podmiotów.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.