0113-KDIPT2-3.4011.279.2017.1.IR - Ustalenie możliwości opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodu z usług wykonywanych na terenie Holandii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2017 r. (data wpływu 8 września 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przychodu z usług wykonywanych na terenie Holandii - jest prawidłowe.

W dniu 8 września 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 2 lutego 2017 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Wybrał formę opodatkowania - ryczałt ewidencjonowany. Nie wykonywał w 2017 r. i nie będzie wykonywał usług na rzecz byłego bądź obecnego pracodawcy, nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Skorzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Od lutego 2017 r. wykonywał jako podwykonawca usługi produkcji elementów z tworzyw sztucznych do łodzi (PKWiU 30.12.99.0) na terenie Polski dla polskiego zleceniodawcy. W czerwcu 2017 r. otrzymał od firmy holenderskiej zlecenie usług produkcji jako podwykonawca elementów do mostów i ulic z tworzyw sztucznych (PKWiU 22.23.99.0). Usługi, które wykonuje dla firmy holenderskiej polegają na wytwarzaniu wyrobów z włókna szklanego, żywic poliestrowych i żelkotu poliestrowego (usługi formierzy tworzyw sztucznych wykonywane metodą infuzji - nasączanie metodą podciśnieniową). Usługi te wykonuje na terenie Holandii w siedzibie zleceniodawcy, przy wykorzystaniu materiałów, które są własnością zleceniodawcy. W procesie produkcji z tworzyw sztucznych wykonuje elementy dla budownictwa (np. do mostów i ulic). Nie są to prace budowlane ani instalacyjne. Wnioskodawca nie ma w Holandii zarejestrowanej działalności gospodarczej, składki ZUS opłaca w Polsce i jest w Polsce ubezpieczony. Wnioskodawca nie jest w stanie określić, jak długo będzie otrzymywał zlecone prace od firmy holenderskiej, obecnie nie ma zleceń na terenie Polski od kontrahentów polskich.

Z przyczyn ekonomicznych wykonywanie zleceń na terenie Holandii od firmy holenderskiej, jest dla Wnioskodawcy korzystne finansowo. Nie może On obecnie określić, ile czasu będzie wykonywał usługi na terenie Holandii, czy okres ten w skali roku przekroczy 183 dni.

W Polsce posiada ośrodek interesów życiowych, w Polsce ma zarejestrowaną działalność gospodarczą. W Polsce ma rodzinę - żonę, która pracuje na terenie Polski oraz dzieci uczęszczające do szkoły w Polsce. Wszystkie dochody uzyskane na terenie Holandii, poza bieżącymi wydatkami, zamierza wydatkować w Polsce.

Wnioskodawca na terenie Holandii nie posiada oddziału ani zakładu w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Holandią - Królestwem Niderlandów.

Za wykonane usługi wystawia faktury z danymi działalności gospodarczej zarejestrowanej w Polsce, ponieważ w ramach tej działalności przyjął zlecenie.

W 2017 r. nie wykonywał i nie będzie wykonywał usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy. Przychody za 2017 r. nie przekroczą limitu, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w 2018 r. Wnioskodawca może kontynuować opodatkowanie przychodu uzyskanego na terenie Holandii według ryczałtu ewidencjonowanego stawką 8,5%, przy kontynuacji współpracy i przyjmowaniu zleceń od firmy holenderskiej?

2. Czy usługi wykonywane dla firmy holenderskiej na terenie Holandii wlicza się do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, po przekroczeniu którego Wnioskodawca musi zarejestrować się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast w zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie straci On prawa do opodatkowania ryczałtem ewidencjonowanym, jeśli będzie kontynuował wykonywanie usług na terenie Holandii w 2018 r., a całość osiągniętego przychodu będzie miał prawo opodatkować stawką 8,5%. Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terenie Polski, dlatego podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. W Polsce posiada ośrodek interesów życiowych - rodzinę - żonę i dzieci oraz posiada w Polsce zarejestrowaną działalność gospodarczą.

Zarówno Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Holandią (art. 4 ust. 1 i 2) oraz ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 3) definiuje miejsce zamieszkania powiązane z ośrodkiem interesów życiowych, czyli w Polsce. Wnioskodawca nie posiada zakładu ani oddziału na terenie Holandii w rozumieniu art. 5 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Królestwem Niderlandów. Wnioskodawca jest zdania, że wykonywane przez Niego usługi będą mogły być opodatkowane ryczałtem 8,5% w 2018 r. i w latach następnych przy kontynuacji wykonywania usług na terenie Holandii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania osoby fizycznej.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe warunki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie jednego z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek, pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca 2 lutego 2017 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Wybrał formę opodatkowania - ryczałt ewidencjonowany. Nie wykonywał w 2017 r. i nie będzie wykonywał usług na rzecz byłego bądź obecnego pracodawcy, nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od lutego 2017 r. wykonywał jako podwykonawca usługi produkcji elementów z tworzyw sztucznych do łodzi (PKWiU 30.12.99.0) na terenie Polski dla polskiego zleceniodawcy. W czerwcu 2017 r. otrzymał od firmy holenderskiej zlecenie usług produkcji jako podwykonawca elementów do mostów i ulic z tworzyw sztucznych (PKWiU 22.23.99.0). Usługi, które wykonuje dla firmy holenderskiej polegają na wytwarzaniu wyrobów z włókna szklanego, żywic poliestrowych i żelkotu poliestrowego (usługi formierzy tworzyw sztucznych wykonywane metodą infuzji - nasączanie metodą podciśnieniową). Usługi te Wnioskodawca wykonuje na terenie Holandii w siedzibie zleceniodawcy, przy wykorzystaniu materiałów, które są własnością zleceniodawcy. W procesie produkcji z tworzyw sztucznych Wnioskodawca wykonuje elementy dla budownictwa (np. do mostów i ulic). Nie są to prace budowlane ani instalacyjne. Wnioskodawca nie ma w Holandii zarejestrowanej działalności gospodarczej. Nie może obecnie określić, ile czasu będzie wykonywał usługi na terenie Holandii, czy okres ten w skali roku przekroczy 183 dni. W Polsce posiada ośrodek interesów życiowych, w Polsce ma zarejestrowaną działalność gospodarczą. W Polsce ma rodzinę - żonę, która pracuje na terenie Polski oraz dzieci uczęszczające do szkoły w Polsce. Na terenie Holandii nie posiada oddziału ani zakładu w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Holandią - Królestwem Niderlandów. Za wykonane usługi Wnioskodawca wystawia faktury z danymi działalności gospodarczej zarejestrowanej w Polsce, ponieważ w ramach tej działalności przyjął zlecenie. Przychody za 2017 r. nie przekroczą limitu, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, centrum interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w Polsce, tu bowiem ma zarejestrowaną działalność gospodarczą, tu mieszka i przebywa Jego rodzina (małżonka i dzieci). W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie uznać należy, że Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Niemniej jednak należy zwrócić uwagę, że na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku zastosowanie znajdą przepisy Konwencji podpisanej dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Przy czym, stosownie do treści art. 3 ust. 1 lit. f powołanej Konwencji - jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenia "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Zatem, na gruncie postanowień ww. Konwencji okolicznością faktyczną, istotną dla określenia miejsca opodatkowania określonych przychodów (dochodów) jest istnienie zakładu podatnika w państwie źródła.

Wskazać należy, że określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność (gospodarcza) przedsiębiorstwa (art. 5 ust. 1 ww. Konwencji).

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ww. Konwencji, określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Pojęcie "zakład" zostało zdefiniowane poprzez wskazanie zespołu okoliczności faktycznych. Dla uznania, że podatnik mający miejsce zamieszkania na terytorium Polski prowadzi działalność poprzez zakład na terytorium Holandii konieczne jest łączne zaistnienie następujących przesłanek:

* istnienie placówki działalności gospodarczej podatnika na terytorium Holandii, tj. pomieszczeń, środków lub urządzeń pozostających w dyspozycji podatnika i wykorzystywanych do prowadzenia jego działalności gospodarczej,

* stały charakter takiej placówki, co oznacza, że placówka jest utworzona w danym miejscu, z określonym stopniem trwałości czasowej,

* prowadzenie działalności gospodarczej podatnika za pośrednictwem tej stałej placówki, co oznacza, że podatnik lub osoby zależne od jego przedsiębiorstwa, prowadzą działalność gospodarczą podatnika w Holandii w oparciu o tę stałą placówkę.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w Holandii poprzez położony tam zakład ani oddział.

Tym samym, przychody Wnioskodawcy z działalności gospodarczej, zgodnie z cytowanym art. 7 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, jako zyski przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, opodatkowane będą wyłącznie w Polsce na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym.

Zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r. poz. 2180, z późn. zm.), ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. Przy czym, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 12 tej ustawy, przez pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jednocześnie art. 5b ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

* odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

* są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

* wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W przypadku łącznego spełnienia wszystkich wymienionych w powyższym przepisie przesłanek, podejmowane w warunkach opisanych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez osobę fizyczną działania nie stanowią działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, osoby fizyczne osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką".

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, "działalność usługowa" to pozarolnicza działalność gospodarcza, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 i Nr 220, poz. 1435 oraz z 2009 r. Nr 33, poz. 256 i Nr 222, poz. 1753) wydanym na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1068), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3.

Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług pod pojęciem usług rozumie:

* wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym, tzn. usługi dla celów produkcji nietworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych,

* wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

Podkreślić należy, że możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jest m.in. uzależniona od niewystąpienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 8 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e ww. ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy. W załączniku tym, stanowiącym Wykaz usług, których świadczenie wyłącza podatnika z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, określono świadczenie jakich usług, wyłącza możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Zauważyć przy tym należy, że możliwość opłacania oraz wysokość stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zależą wyłącznie od faktycznego rodzaju świadczonych w ramach tej działalności usług.

Ponadto należy wskazać, że warunkiem skorzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania jest złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. O zasadach składania ww. oświadczenia stanowi art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w myśl którego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Wysokość stawek ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych została przez ustawodawcę ustalona w art. 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% m.in. od:

* przychodów z działalności usługowej, w tym przychodów z działalności gastronomicznej w zakresie sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, z zastrzeżeniem pkt 1, 2, 4 i 5 oraz załącznika nr 2 do ustawy (lit. b),

* przychodów z działalności polegającej na wytwarzaniu przedmiotów (wyrobów) z materiału powierzonego przez zamawiającego (lit. f).

Stwierdzić należy, że dla zastosowania właściwej stawki ryczałtu od przychodów z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej konieczne jest każdorazowe przypisanie rodzaju wykonywanych czynności do określonego grupowania PKWiU.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że przychody uzyskiwane z kontynuowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę na terenie Holandii, oznaczonych symbolem PKWiU 22.23.99.0, będą mogły być w 2018 r. opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5%, zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy wyłącznie oceny stanowiska Wnioskodawcy odnośnie możliwości opodatkowania w 2018 r. ryczałtem 8,5% usług wykonywanych na terenie Holandii i nie odnosi się do sposobu opodatkowania tych usług w latach następnych, ponieważ kwestia ta nie była przedmiotem zapytania.

Dodać należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy Organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania usługi do grupowania statystycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego..... w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.