0113-KDIPT2-3.4011.263.2017.2.RR - Skutki podatkowe nieodpłatnego wykorzystania sal szkoleniowych użyczonych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2017 r. (data wpływu 31 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego wykorzystania sal szkoleniowych użyczonych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 31 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego wykorzystania sal szkoleniowych użyczonych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą (działalność edukacyjno-szkoleniową wg PKD 2007 85.59.B). Posiada również wpis do Rejestru Instytucji Szkoleniowych prowadzonym przez Wojewódzki Urząd Pracy w.... Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Opodatkowanie dochodów odbywa się w formie podatku liniowego.

Wnioskodawca wraz z małżonką -... są jednocześnie wspólnikami spółki cywilnej "...". Spółka Cywilna, działającej na podstawie umowy spółki. Między małżonkami nie została ustanowiona rozdzielność majątkowa. Głównym przedmiotem działalności spółki jest wynajem nieruchomości własnych i dzierżawionych. Nieruchomości własne są środkami trwałymi wpisanymi do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej i podlegają amortyzacji.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca realizuje także projekty unijne finansowane z Europejskiego Funduszu Społecznego - Regionalny Program Operacyjny na lata 2014-2020 (dalej: "RPO") oraz Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 (dalej: "POWER"). Wnioskodawca realizuje projekty zgodnie z umową o dofinansowanie na podstawie wniosku o dofinansowanie, w którym określony jest szczegółowy budżet projektu. Jednym z elementów budżetu projektu jest wkład własny Beneficjenta, niezbędny do określenia na etapie składania wniosku o dofinansowanie. Wnioskodawca będący jednocześnie wspólnikiem spółki cywilnej, która jest właścicielem nieruchomości obejmującej sale szkoleniowe oraz najemcą sal na podstawie umów z podmiotami zewnętrznymi, we wnioskach o dofinansowanie projektu uwzględnia wkład własny rzeczowy w postaci sal szkoleniowych będących w ewidencji środków trwałych "...". Spółka Cywilna oraz sal, które wynajmuje na podstawie umów najmu. Wniesienie wkładu własnego w postaci sal należących do spółki cywilnej ma charakter nieodpłatnego użyczenia, zaś koszt wynajmu sal zewnętrznych finansowany jest ze środków prywatnych Wnioskodawcy, udokumentowanych fakturami oraz dowodami opłat za te faktury.

Wniesienie wkładu własnego przez Wnioskodawcę jest niezbędne w związku z realizacją projektów z Europejskiego Funduszu Społecznego - Regionalny Program Operacyjny na lata 2014-2020 oraz Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020, określone w dokumentacji konkursowej na etapie ubiegania się o dofinansowanie. Wkład własny jest ponoszony ze środków prywatnych Wnioskodawcy i nie jest w żaden sposób zwrócony Wnioskodawcy w ramach dotacji na realizację projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne użyczenie sal szkoleniowych przez "...". Spółka Cywilna na rzecz Wnioskodawcy, które zostały wniesione jako wkład własny rzeczowydo budżetu projektu finansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego - Regionalny Program Operacyjny na lata 2014-2020 oraz Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020, będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

W związku z tym, że w spółce cywilnej majątek nie jest majątkiem spółki, a majątkiem wszystkich wspólników, w przedmiotowej sytuacji sale szkoleniowe użyczone na rzecz realizacji szkoleń w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej jednego ze wspólników są objęte zwolnieniem z podatku dochodowego Wnioskodawcy.

Na gruncie prawa cywilnego spółka cywilna nie jest podmiotem prawnym odrębnym od wspólników, lecz wielostronnym stosunkiem zobowiązaniowym łączącym tych wspólników. Spółka cywilna nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem zgodnie z art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody osób fizycznych, a spółka cywilna stanowi natomiast jedną z form organizacyjnych, za pośrednictwem której osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą.

Jeżeli wspólnicy spółki cywilnej wykonują świadczenie na rzecz tej spółki, to z podatkowego punktu widzenia jest to świadczenie dla samego siebie w takim zakresie, w jakim przychody i koszty spółki osobowej stanowią jego przychody i jego koszty podatkowe. W przypadku zatem, gdy takie świadczenia są nieodpłatne, u wspólnika nie wystąpi przychód, w tym także przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w cyt. art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Podsumowując, wkład własny, który wnosi Wnioskodawca na rzecz realizowanych projektów stanowi koszt uzyskania przychodu, ponieważ:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem zgodnie z powyższą definicją, do przychodów zalicza się wszelkie przysporzenia o charakterze pieniężnym, jak i niepieniężnym, w tym wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "nieodpłatne świadczenie". W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu "nieodpłatne świadczenie" na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, że "ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści innego pomiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy". W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikającej z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zauważyć należy, że przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia wszystkich przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Wskazuje on, że przychód z działalności gospodarczej powstaje w chwili, gdy stał się on należny, czyli stał się należnością. W związku z powyższym, przychodem uzyskiwanym w ramach działalności gospodarczej są zarówno faktyczne przysporzenia majątku, jak również przychody należne, choćby nie zostały jeszcze otrzymane. Tak więc, co do zasady, do uznania, że po stronie podatnika nastąpił przychód nie jest konieczne faktyczne otrzymanie tego przychodu.

W myśl natomiast art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

W myśl powyższego przepisu, wszystkie nieodpłatne przysporzenia osób prowadzących działalność gospodarczą należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Zgodnie z art. 21 ust. 20 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczanych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2.

Do poszczególnych grup podatkowych, zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2017 r. poz. 833, z późn. zm.), zalicza się:

Zauważyć należy, że umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, regulujących zasady używania rzeczy. Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), użyczenie jest umową, przez którą użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotą tej umowy jest jej bezpłatny charakter, co oznacza, że biorący w używanie nie ma obowiązku dokonywania żadnych świadczeń i opłat na rzecz dającego do bezpłatnego używania.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy art. 860-875 Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, szczególności przez wniesienie wkładów.

Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, spółka cywilna nie posiada własnego majątku. W spółce tej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku.

Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego).

Spółka cywilna nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem zgodnie z art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody osób fizycznych. Na gruncie przepisów ww. ustawy, spółka cywilna stanowi natomiast jedną z form organizacyjnych, za pośrednictwem której osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą.

Z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, w takim zakresie, w jakim uczestniczą w zyskach wypracowanych w prowadzonej w formie tej spółki pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym w sytuacji, gdy podatnikowi zostaje użyczony składnik majątku przez spółkę cywilną (świadczeniodawcą jest spółka cywilna), której jest również wspólnikiem, powstaje u niego przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ otrzymuje również świadczenie od drugiego wspólnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą - działalność edukacyjno-szkoleniową wg PKD 2007 85.59.B. Wnioskodawca wraz z małżonką -... są jednocześnie wspólnikami spółki cywilnej "...". Spółka Cywilna, działającej na podstawie umowy spółki. Między małżonkami nie została ustanowiona rozdzielność majątkowa. Głównym przedmiotem działalności spółki jest wynajem nieruchomości własnych i dzierżawionych. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca realizuje także projekty unijne finansowane z Europejskiego Funduszu Społecznego - Regionalny Program Operacyjny na lata 2014-2020 oraz Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020. Wnioskodawca realizuje projekty zgodnie z umową o dofinansowanie na podstawie wniosku o dofinansowanie, w którym określony jest szczegółowy budżet projektu. Jednym z elementów budżetu projektu jest wkład własny Beneficjenta, niezbędny do określenia na etapie składania wniosku o dofinansowanie. Wnioskodawca będący jednocześnie wspólnikiem spółki cywilnej, która jest właścicielem nieruchomości obejmującej sale szkoleniowe oraz najemcą sal na podstawie umów z podmiotami zewnętrznymi, we wnioskach o dofinansowanie projektu uwzględnia wkład własny rzeczowy w postaci sal szkoleniowych będących w ewidencji środków trwałych "..."... spółka cywilna oraz sal, które wynajmuje na podstawie umów najmu. Wniesienie wkładu własnego w postaci sal należących do spółki cywilnej ma charakter nieodpłatnego użyczenia, zaś koszt wynajmu sal zewnętrznych finansowany jest ze środków prywatnych Wnioskodawcy, udokumentowanych fakturami oraz dowodami opłat za te faktury.

Mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w związku z nieodpłatnym użyczeniem sal szkoleniowych przez spółkę cywilną Wnioskodawcy - jako osobie fizycznej prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego świadczenia - w tej części, w której użycza Mu sale szkoleniowe drugi wspólnik spółki cywilnej.

W związku z tym, że drugim wspólnikiem spółki cywilnej jest małżonka Wnioskodawcy, co zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego, do osiągniętego przychodu ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego rzez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ nie odniósł się do stwierdzeń Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wniesionego wkładu własnego, ponieważ zagadnienia te nie są przedmiotem pytania zadanego we wniosku o interpretację.

Wskazać ponadto należy, że interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku; nie ma uprawnień ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co pisał podatnik we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności Wnioskodawcy. Uzyskana interpretacja podatkowa nie odnosi się do przepisów innych niż podatkowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.