0113-KDIPT2-3.4011.254.2017.1.GG - Rozliczenie transakcji wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2017 r. (data wpływu 9 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia transakcji wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu (pytanie nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 9 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki komandytowej..... Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej: "Spółka") uprawnionym do udziału w zysku Spółki.

W związku z tym, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodu Spółki przypadającego na Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - dalej "u.p.d.o.f.", przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Spółka wykorzystuje w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Samochody wykorzystywane w działalności Spółki nie stanowią jej środków trwałych lecz pozyskiwane są na podstawie umów o odpłatne oddanie do używania.

Wśród zawieranych przez Spółkę, której Wnioskodawca jest Komandytariuszem, umów na podstawie których pozyskuje ona samochody osobowe wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej znajdują się umowy leasingu zawarte z bankiem.... S.A. (poprzednia nazwa..... S.A.):

W chwili obecnej upłynęło już 29 miesięcy obowiązywania tej umowy, a Spółka zapłaciła dotychczas 29 z 48 przewidzianych umową rat (wliczając opłatę wstępną)

W chwili obecnej upłynęły już 24 miesiące obowiązywania tej umowy, a Spółka zapłaciła dotychczas 25 z 36 przewidzianych umową rat (wliczając opłatę wstępną).

Ww. umowy spełniają przesłanki pozwalające uznać je za umowy leasingu, o których mowa w art. 23a pkt 1 i art. 23b ust. 1 u.p.d.o.f., tj. zwłaszcza zawarte zostały na czas oznaczony, nie krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji, a suma ustalonych w nich opłat przekracza równowartość wartości początkowej przedmiotów leasingu.

Zgodnie z art. 23b ust. 1 u.p.d.o.f. Wnioskodawca zalicza opłaty z tytułu używania samochodów, których dotyczyła umowa leasingu do kosztów uzyskania przychodów (w proporcji w jakiej uczestniczy w dochodach Spółki). Spółka ponosi zwłaszcza następujące koszty związane z tymi pojazdami:

* koszt rat leasingu,

* koszt opłat serwisowych i napraw,

* koszt zakupu paliwa,

* koszt zakupu płynów eksploatacyjnych,

* koszty myjni,

* elementy wyposażenia pojazdów - eksploatacyjne, np. wycieraczki, opony,

* koszt przejazdu autostradami,

* koszt parkingów.

Obecnie Spółka (leasingobiorca) planuje dokonanie zmian ww. umów leasingu poprzez skrócenie ich okresów, a następnie wykupienie przedmiotu leasingu. Skrócenie okresu leasingu dokonane zostanie w drodze aneksu/porozumienia zawartego z leasingodawcą, w którym określony zostanie nowy okres obowiązywania umowy leasingu i harmonogram (w tym wysokość rat) oraz nowa wysokość wartości końcowej przedmiotu leasingu.

Dla umowy nr..... z dnia 26 lutego 2015 r. planowane jest jej skrócenie z 47 do 31 miesięcy oraz w konsekwencji zmiana wysokości rat pozostałych do zapłaty do końca tak skróconego okresu obowiązywania umowy w ten sposób, że zamiast aktualnie pozostałych do zapłaty 19 rat miesięcznych w dotychczasowej wysokości zapłaci tylko 3 raty miesięczne w odpowiednio większej wyliczonej przez leasingobiorcę wysokości, jak również zmiana wartości wykupu przedmiotu leasingu z 1% do 7% jego wartości początkowej, tak aby łącznie zapłacone przez leasingobiorcę w ww. sposób kwoty obejmowały wartość początkową przedmiotu leasingu.

Dla umowy nr.... z dnia 24 lipca 2015 r., planowane jest jej skrócenie z 35 do okresu prawdopodobnie 25-28 miesięcy (dokładny okres zostanie ustalony ale będzie to okres dłuższy niż 24 miesiące i krótszy niż pierwotny okres obowiązywania umowy) oraz w konsekwencji zmiana wysokości rat pozostałych do zapłaty do końca tak skróconego okresu obwiązywania umowy w ten sposób, że zamiast aktualnie pozostałych do zapłaty 11 rat miesięcznych w dotychczasowej wysokości zapłaci mniej rat (w zależności od długości skróconego okresu obowiązywania umowy) w odpowiednio większej wyliczonej przez leasingodawcę wysokości, jak również ewentualna zmiana wartości wykupu przedmiotu leasingu, tak aby łącznie zapłacone przez leasingobiorcę w ww. sposób kwoty obejmowały wartość początkową przedmiotu leasingu.

Po upływie skróconego w powyższy sposób okresu leasingu, Spółka planuje zgodnie z warunkami umów leasingu dokonać wykupu ich przedmiotu płacąc leasingodawcy określoną w umowie leasingu cenę wykupu.

Spółka jest stroną także innych niż opisane w pkt 1-2 analogicznych do nich umów spełniających przesłanki pozwalające uznać je za umowy leasingu, o których mowa w art. 23a pkt 1 i art. 23b ust. 1 u.p.d.o.f., tj. zwłaszcza zawarte zostały są na czas oznaczony, nie krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji, a suma ustalonych w nich opłat przekracza równowartość wartości początkowej przedmiotów leasingu. Spółka w związku z ciągłym rozwojem również planuje zawieranie kolejnych umów leasingu spełniających opisane powyżej wymogi, w przyszłości. Przedmiotem wszystkich tych umów są i będą samochody osobowe wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki. Spółka planuje rozliczać koszty związane z użytkowaniem tych samochodów na zasadach opisanych w pkt 1-2.

Spółka w związku z możliwymi cyklami koniunktury gospodarczej nie może wykluczyć, że w przyszłości może zajść konieczność zmian warunków ww. umów i ich rozwiązania także przed upływem okresu 40% normatywnego okresu amortyzacji poprzez odpowiednią zmianę warunków umów leasingu i przedterminowy wykup przedmiotu leasingu lub ich rozwiązanie i zwrot przedmiotu leasingu leasingodawcy. Takie działanie Spółki zmierzające do przedterminowego zakończenia umowy leasingu może okazać się konieczne w celu zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów poprzez uniknięcie ponoszenia nadmiernych kosztów konserwacji, napraw i remontów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy jeżeli spółka komandytowa (której Wnioskodawca jest komandytariuszem) zawarła umowy leasingu samochodu osobowego w rozumieniu art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniające w chwili zawarcia warunki określone w art. 23b ww. ustawy, a następnie dokona zmiany tych umów leasingu poprzez skrócenie pierwotnego okresu obowiązywania umów na okres, który także po zmianie umów będzie dłuższy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji i po upływie tak skróconego okresu leasingu wykupi przedmiot leasingu, to Wnioskodawca będzie uprawniony do rozliczenia transakcji wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu operacyjnego (samochodu osobowego), proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym w spółce komandytowej będącej leasingobiorcą, na zasadach określonych w art. 23c ww. ustawy?

2. Czy jeżeli spółka komandytowa (której Wnioskodawca jest komandytariuszem) zawarła umowy leasingu samochodu osobowego w rozumieniu art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniające w chwili zawarcia warunki określone w art. 23b ww. ustawy, a następnie dokona zmiany tych umów leasingu poprzez skrócenie pierwotnego okresu obowiązywania umów na okres, który także po zmianie umów będzie dłuższy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji i po upływie tak skróconego okresu leasingu wykupi przedmiot leasingu to Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszystkich uiszczonych rat leasingowych z tytułu użytkowania przedmiotu leasingu na zasadach określonych w art. 23b ww. ustawy poniesionych do momentu wykupu przedmiotu leasingu (tj. rat uiszczonych zarówno przed, jak i po zmianie umowy leasingu), proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym w spółce komandytowej będącej leasingobiorcą, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, o której mowa w art. 23 ust. 5, 7 ww. ustawy?

3. Czy jeżeli spółka komandytowa (której Wnioskodawca jest komandytariuszem) będzie jako leasingobiorca stroną umowy leasingu samochodu osobowego w rozumieniu art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniającej w chwili zawarcia warunki określone w art. 23b ww. ustawy, a następnie dokona zmiany takiej umowy leasingu poprzez skrócenie pierwotnego okresu jej obowiązywania na okres, który po zmianie umów będzie krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji i po upływie tak skróconego okresu leasingu wykupi przedmiot leasingu lub rozwiąże umowę i zwróci pojazd leasingodawcy bez wykupowania go, to Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszystkich uiszczonych rat leasingowych z tytułu użytkowania przedmiotu leasingu na zasadach określonych w art. 23b ww. ustawy, poniesionych do momentu wykupu/zwrotu przedmiotu leasingu, (tj. rat uiszczonych zarówno przed, jak i po zmianie umowy leasingu), proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym w spółce komandytowej będącej leasingobiorcą, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, o której mowa w art. 23 ust. 5, 7 ww. ustawy?

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź w zakresie pytania nr 1 wniosku, natomiast w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne interpretacje.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli spółka komandytowa (której Wnioskodawca jest komandytariuszem) zawarła umowy leasingu samochodu osobowego w rozumieniu art. 23a pkt 1 u.p.d.o.f, spełniające w chwili zawarcia warunki określone w art. 23b ww. ustawy, a następnie dokona zmiany tych umów leasingu poprzez skrócenie pierwotnego okresu obowiązywania umów na okres, który także po zmianie umów będzie dłuższy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji i po upływie tak skróconego okresu leasingu wykupi przedmiot leasingu, to Wnioskodawca będzie uprawniony do rozliczenia transakcji wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu operacyjnego (samochodu osobowego), proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym w spółce komandytowej będącej leasingobiorcą, na zasadach określonych w art. 23c ww. ustawy.

Za powyższym stanowiskiem przemawiają następujące okoliczności.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółka komandytowa, będąca spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej, nie jest podatnikiem podatków dochodowych. Opodatkowaniu podlegają dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f. przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). Natomiast zgodnie z ust. 2 ww. przepisu zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

W konsekwencji wspólnik spółki osobowej, nie tylko przychody ale również koszty uzyskania przychodów winien rozliczać w wysokości ustalonej stosownie do jego udziału w tej spółce.

W myśl art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1. Podatnik ma zatem możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wyraźnie wymienionych w u.p.d.o.f., jako te których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. O opodatkowaniu stron umów leasingowych stanowią przepisy rozdziału 4a u.p.d.o.f. Z przepisów tych wynika, że pod pojęciem umowy leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Zatem, "podatkowa umowa leasingu" obejmuje otwarty katalog umów nazwanych i nienazwanych.

O tym, czy umowa może być zakwalifikowana do tego katalogu decydują następujące jej cechy, które muszą być spełnione łącznie:

Zatem, aby "podatkowa umowa leasingu" miała charakter leasingu operacyjnego musi m.in. zostać zawarta na czas oznaczony. W tym przypadku może być to dowolny okres zamknięty. Jednakże ustawodawca określił tu minimalny okres na jaki musi być zawarta tego rodzaju umowa, aby spełniała kryterium podatkowej umowy leasingu, tj. co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji.

Zgodnie z przepisem art. 23a pkt 2 u.p.d.o.f., przez podstawowy okres umowy leasingu rozumie się czas oznaczony, na jaki została zawarta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona.

Powodem wprowadzenia tego pojęcia jest konstrukcja umowy leasingu, która pozwalałby na amortyzację ekonomiczną przedmiotu leasingu (zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów jego wartości) w znacznie krótszym czasie, niż przy zastosowaniu przepisów dotyczących amortyzacji podatkowej. Ustawodawca uznał bowiem, że odniesienie długości trwania umowy do poszczególnych stawek amortyzacyjnych najpełniej oddaje specyfikę leasingu poszczególnych rzeczy lub praw.

Ponadto, określenie podstawowego okresu umowy leasingu ma bardzo istotne znaczenie, ponieważ to właśnie podstawowy okres podatkowej umowy leasingu jest okresem, w którym:

* ustala się, czy finansujący otrzymał w opłatach leasingowych spłatę całej wartości początkowej przedmiotu podatkowej umowy leasingu,

* strony podatkowej umowy leasingu zobowiązane są do właściwego, czyli szczególnego dla tej umowy odzwierciedlenia uzyskiwanych przychodów oraz ponoszonych kosztów uzyskania przychodów.

Podstawowy okres podatkowej umowy leasingu stanowi również zamknięty przedział czasowy, po upływie którego:

* strony podatkowej umowy leasingu zobowiązane są do właściwego odzwierciedlenia uzyskanych przychodów i poniesionych kosztów z tytułu sprzedaży przedmiotu umowy,

* strony podatkowej umowy leasingu zobowiązane są do właściwego odzwierciedlenia uzyskiwanych przychodów oraz ponoszonych kosztów z tytułu dalszego używania przedmiotu umowy przez korzystającego.

Zatem, podstawowy okres podatkowej umowy leasingu jest przedziałem czasowym, na który została zawarta umowa leasingu. Skrócenie lub przedłużenie okresu umowy nie ma wpływu na określenie podstawowego okresu umowy w momencie jej zawarcia. Z przepisów nie wynika, w jakim momencie należy określić podstawowy okres umowy: czy w momencie jej zawarcia, czy zakończenia, czy jeszcze w jakimś innym. Jednakże uznaje się, że podstawowy okres podatkowej umowy leasingu to okres na jaki została zawarta umowa ustalony w chwili jej zawarcia.

Biorąc powyższe wyjaśnienia po uwagę, jeżeli w dniu zawierania przez Spółkę (jako korzystającej) każdej z podatkowych umów leasingu, których przedmiot stanowiły środki transportu, został określony podstawowy okres tych umów jako czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji tychże środków transportu oraz suma ustalonych w umowach opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiadała co najmniej wartości początkowej tych środków transportu, to Wnioskodawca miał prawo rozpoznać te umowy jako podatkowe umowy leasingu operacyjnego (pod warunkiem, że finansujący w dniu zawarcia takiej umowy nie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym, o jakich mowa w art. 23b ust. 2 u.p.d.o.f.).

W opisanym zdarzeniu przyszłym okres od zawarcia umowy do wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu po zmianie warunków umów nadal będzie spełniał warunki określone w art. 23b u.p.d.o.f. (w szczególności okres obowiązywania umowy będzie dłuższy niż 40% okresu amortyzacji - de facto w opisanym stanie faktycznym okres ten już upłynął, gdyż minęły ponad 24 miesiące od dnia zawarcia opisanych umów, zatem skrócenie okresu obowiązywania umów dotyczyć będzie tylko ich części przekraczającej 40% okresu amortyzacji). W związku z tym, gdy dojdzie do wcześniejszego wykupu środków transportu będących przedmiotem umów leasingu operacyjnego (w wyniku skrócenia pierwotnego okresu leasingu), spełniających w dniu ich zawarcia ww. warunki, możliwe będzie rozliczenie opisanej we wniosku transakcji zakupu środków transportu wg zasad określonych w art. 23c u.p.d.o.f. (wydatek na zakup ww. środków transportu stanowić będzie wartość wyrażoną w cenie określonej umową sprzedaży).

Zgodnie z przepisem art. 23c u.p.d.o.f., "jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ust. 1, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy:

* przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży; jeżeli jednak cena ta jest niższa od hipotetycznej wartości netto środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej

według zasad określonych w art. 14,

* kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest rzeczywista wartość netto".

W świetle powyższej regulacji, dla celów preferencyjnego rozliczenia wykupu środka transportu przez Spółkę (korzystającego) konieczne jest, aby czynność taka nastąpiła po upływie podstawowego okresu umowy leasingu. Z kolei, "podstawowy okres umowy leasingu" - zgodnie z przepisem art. 23a pkt 2 u.p.d.o.f. - definiowany jest jako "czas oznaczony, na jaki została zawarta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona". Wnioskodawca podkreśla, że w powyższej definicji (końcowe wyrażenie: "z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona") ustawodawca posłużył się zwrotem "może".

W ocenie Wnioskodawcy, literalne brzmienie tego przepisu wskazuje, że przy określaniu czasu oznaczonego, na jaki umowa leasingu zostaje zawierana pomija się (w momencie jej zawierania), dopuszczalne przez strony - potencjalne okresy przedłużenia lub skrócenia umowy, którą to możliwość strony przewidują w umowie. Można zatem przyjąć, że celem analizowanej definicji jest odnoszenie skutków podatkowych konkretnego okresu ściśle oznaczonego w umowie, nie zaś do potencjalnego okresu przewidzianego przez strony, na który umowa może być przedłużona lub skrócona w przyszłości.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zmiany umów leasingu operacyjnego polegającej na skróceniu okresu ich obowiązywania (podstawowego okresu tych umów) oraz wcześniejszym wykupie przez Spółkę (tj. korzystającego) przedmiotu leasingu operacyjnego w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym możliwe będzie rozliczenie transakcji wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu na preferencyjnych warunkach wynikających z przepisu art. 23c u.p.d.o.f. (odbiegających od warunków rynkowych). Powyższe stanowisko potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 listopada 2007 r., ILPB3/423-62/07-2/HS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo nadmienić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości rozliczenia transakcji wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Podkreślenia wymaga również, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Jednocześnie nadmienia się, że na stronie czwartej wniosku w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca odniósł się do umów cesji, nie zaś do umów leasingu operacyjnego, co należy potraktować jako oczywistą omyłkę niemającą wpływu na rozstrzygnięcie wniosku.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.