0113-KDIPT2-2.4011.73.2020.3.MK - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2020 r. (data wpływu 22 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 2 kwietnia 2020 r. oraz pismem z dnia 6 maja 2020 r. (data wpływu 11 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 20 marca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.73.2020.1.MK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem... w dniu 20 marca 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 25 marca 2020 r.). W dniu 2 kwietnia 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 31 marca 2020 r.).

Z uwagi na brak podpisu pod ww. uzupełnieniem, pismem z dnia 30 kwietnia 2020 r., 0113-KDIPT2-2.4011.73.2020.2.MK, ponownie wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie II do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 30 kwietnia 2020 r. (data doręczenia 4 maja 2020 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 6 maja 2020 r. nadanym za pośrednictwem placówki... w dniu 8 maja 2020 r. (data wpływu 11 maja 2020 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 9 października 2013 r. na podstawie umowy sprzedaży, akt notarialny Rep. A Nr.., Wnioskodawca wraz z żoną nabyli na prawach wspólności ustawowej do majątku wspólnego, niezabudowaną nieruchomość rolną, położoną we wsi..., w gminie..., w powiecie..., stanowiącą działkę nr..., obręb..., o powierzchni 55 a. Decyzją z dnia 9 maja 2016 r. Wójt Gminy... zatwierdził podział działki nr..., położonej we wsi..., w gminie..., w powiecie..., będącej własnością Wnioskodawcy oraz Jego żony, zgodnie z przedłożonym do wniosku projektem podziału geodety. W wyniku podziału działki nr... powstały następujące działki: nr... o powierzchni 0,3010 ha, nr... o powierzchni 0,2602 ha.

W dniu 20 stycznia 2017 r. aktem notarialnym Rep. A Nr.., w małżeństwie Wnioskodawcy ustanowiono rozdzielność majątkową. Małżonka Wnioskodawcy w ramach podziału majątku wspólnego w dniu 28 marca 2019 r. podarowała Wnioskodawcy swój udział w przedmiotowej nieruchomości, tj. działce nr..., gdyż tak małżonkowie umówili się odnośnie podziału wspólnego majątku (akt notarialny Rep. A Nr..). Nieruchomość objęta jest księgą wieczystą nr.... W dniu 14 maja 2019 r. starosta wydał Wnioskodawcy decyzję nr... zatwierdzającą projekt budowlany oraz udzielającą pozwolenia na budowę na ww. nieruchomości budynku gospodarczego wraz z urządzeniami budowlanymi. Wnioskodawca planuje wystąpić o wydanie decyzji zmieniającej ww. decyzję, zezwalającej na budowę budynku jednorodzinnego mieszkalnego. Wnioskodawca rozpoczął roboty budowlane na nieruchomości.

Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem i w związku z powyższym, wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy sprzedaż ww. nieruchomości stanowić będzie źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż będzie miała charakter prywatny i nie będzie związana z działalnością gospodarczą.

W podobnej sprawie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2018 r., nr 0115-KDIT2-3.4011.320.2018.1.k.p. uznał, że sprzedaż nieruchomości, którą Wnioskodawca nabył do majątku wspólnego małżeńskiego, a która następnie przeszła na jego wyłączną własność wskutek podziału tego majątku, nie będzie opodatkowana podatkiem dochodowym.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w dniu 28 marca 2019 r., umową darowizny, Rep. A Nr.., małżonka dokonała darowizny udziału 1/2 w nieruchomości stanowiącej działkę nr.... Nie było w umowie darowizny innego składnika majątku, który zostałby wówczas darowany Wnioskodawcy. Ponadto małżonkowie nigdy nie dokonywali podziału majątku, gdyż inne składniki majątku wspólnego zostały sprzedane (działka nr... została przez małżonków sprzedana umową sprzedaży w dniu 14 stycznia 2019 r., Rep. A... a w marcu 2020 r. małżonkowie podpisali umowę przedwstępną sprzedaży działek nr... i...), lub darowane (działka nr... została umową darowizny w dniu 28 kwietnia 2017 r. darowana przez małżonków synowi). Akt notarialny zawarty w dniu 28 marca 2019 r. to umowa darowizny działki nr..., gdyż wcześniej działkę nr... w dniu 14 stycznia 2019 r. małżonkowie wspólnie sprzedali.

W dniu 28 marca 2019 r. małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim, a zniesienie wspólności majątkowej małżeńskiej zostało dokonane przed notariuszem w dniu 20 stycznia 2017 r. umową majątkową małżeńską, akt notarialny Rep. A nr.... Wnioskodawca wraz z małżonką zawarli wówczas umowę majątkową małżeńską, mocą której z dniem zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej w ich małżeństwie zaczął obowiązywać ustrój rozdzielności majątkowej. Małżonkowie pozostają w separacji, orzeczonej postanowieniem z dnia 6 września 2017 r. przez Sąd Okręgowy w..., sygn. akt....

Małżonka dokonała darowizny udziału 1/2 w przedmiotowej nieruchomości zamiast podziału majątku, gdyż to był jedyny składnik majątku, który wówczas pozostawał w majątkach małżonków i został nabyty w trakcie małżeństwa, przed orzeczeniem rozdzielności. Dodatkowo z uwagi na fakt, że wcześniej małżonkowie zabudowali działkę nr... i sprzedali ją, a po sprzedaży działki nr... małżonkowie podzieli się ceną proporcjonalnie do udziałów i nakładów poczynionych na nią, a na działce nr. Wnioskodawca miał zamiar sam inwestować i poczynić nakłady znacznie przekraczające wartość działki, z własnego majątku. Notariusz wówczas stwierdził, że wystarczająca będzie umowa darowizny na podstawie art. 888-902 Kodeksu cywilnego, bez dokonywania podziału majątku, gdyż nie było innych składników majątku jakie małżonkowie chcieliby dzielić między sobą, bo wszystkie zgodnie zamierzali sprzedać lub sprzedali lub darowali wcześniej synowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podatek dochodowy z tytułu planowanej sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości położonej w..., składającej się z działki nr..., zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, jest należny czy jest nienależny, a jeżeli tak, to od jakiej kwoty i w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, za moment nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę należy uznać moment jej nabycia do majątku wspólnego, tj. dzień 10 października 2013 r. (nie zaś moment darowizny połowy udziału), na podstawie art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy, w Jego przypadku za datę nabycia nieruchomości należałoby uznać datę jej nabycia do ustawowej wspólności majątkowej, tj. dzień 9 października 2013 r., a więc podatek od jej zbycia przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie jest należny. W orzecznictwie, a także w indywidualnych interpretacjach podatkowych wskazuje się, że w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabycie nieruchomości następuje nie z momentem dokonania podziału majątku, a już z momentem faktycznego nabycia nieruchomości przez małżonków. Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 3 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1215/11, oraz Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych: z dnia 22 listopada 2018 r., nr 0115-KDIT2-3.4011.320.2018.1.k.p., z dnia 13 grudnia 2018 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.578.2018.2.MM. Ponadto, do momentu nabycia nieruchomości do majątku wspólnego odnosi się uchwała w składzie siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17.

Stanowisko, zgodnie z którym mając na względzie charakter wspólności ustawowej małżeńskiej, nabycie nieruchomości liczy się już od momentu faktycznego jej nabycia przez małżonków, a nie z momentem dokonania podziału majątku wspólnego, prezentowane jest również w doktrynie (np. Bartosiewicz A., Kubacki R., Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Lex 2015).

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie data umowy darowizny nie będzie miała znaczenia, istotna będzie natomiast data nabycia składnika majątku do majątku wspólnego małżonków, nie mamy bowiem do czynienia z nabyciem (od którego należałoby liczyć pięcioletni okres), z uwagi na art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku bowiem nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej, skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można użyć terminu nabycia, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia. Zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe - zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z kolei, w myśl art. 48 ww. Kodeksu, budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem stanowią, co do zasady, części składowe gruntu i na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego nie mogą być odrębnym przedmiotem własności.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym. Z powyższego wynika zatem, że w przypadku nieruchomości gruntowej, budynek lub lokal trwale związany z gruntem, jest istotnie jego integralną częścią i nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku lub lokalu, trwale z nim związanego. Grunt oraz posadowiony na nim budynek nie może być przedmiotem odrębnej sprzedaży. W konsekwencji, w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). To oznacza, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nabył wraz z żoną do majątku wspólnego przedmiotową nieruchomość, a wspólność ustawowa jest wspólnością bezudziałową, to prawo własności nieruchomości w Turobowie nie przysługiwało Wnioskodawcy jedynie w połowie, lecz był On współuprawniony do całości nieruchomości. Dopiero w ramach podziału małżonkowie decydują się na skutek szeregu zaistniałych okoliczności w jakim zakresie podzielą się przedmiotami majątkowymi wchodzącymi do majątku wspólnego. Ów podział jest czyniony do wysokości przysługującego każdemu z małżonków udziału w majątku wspólnym. Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była też przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której wskazano, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków. W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w prawie do nieruchomości dojdzie w efekcie ustania wspólności w wyniku innych zdarzeń niż śmierć małżonka. Zarówno w wyniku ustania wspólności ustawowej (np. poprzez rozwód) jak i w wyniku podziału tzw. majątku dorobkowego, następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej, i za datę nabycia tych składników w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym o od osób fizycznych, w świetle uchwały, należy uznać datę nabycia do ustawowej wspólności małżeńskiej. Późniejsze, następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego. Nie można mówić zatem o ponownym - niejako wtórnym - nabyciu połowy nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powołany wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży ww. nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości lub udziałów w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tego prawa i forma prawna jego nabycia.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Przepis ten dodany został przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159). Powyższa zmiana weszła w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. i ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od tego dnia.

Podkreślenia wymaga, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "nabycie", należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, że umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zatem, pojęcie "nabycie" należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości lub praw majątkowych następuje z chwilą uzyskania prawa własności, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego. Tym samym, poprzez "nabycie" należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 9 października 2013 r. na podstawie umowy sprzedaży Wnioskodawca wraz z żoną nabyli na prawach wspólności ustawowej do majątku wspólnego, niezabudowaną nieruchomość rolną, stanowiącą działkę o powierzchni 55 a. Decyzją z dnia 9 maja 2016 r. Wójt Gminy zatwierdził podział ww. działki, w wyniku którego powstały działki o powierzchni 0,3010 ha i o powierzchni 0,2602 ha.

W dniu 20 stycznia 2017 r. aktem notarialnym w małżeństwie Wnioskodawcy ustanowiono rozdzielność majątkową. Małżonka Wnioskodawcy w ramach podziału majątku wspólnego w dniu 28 marca 2019 r. podarowała Wnioskodawcy swój udział w przedmiotowej nieruchomości, tj. działce o powierzchni 0,3010 ha, gdyż tak małżonkowie umówili się odnośnie podziału wspólnego majątku. Małżonka dokonała darowizny udziału 1/2 w przedmiotowej nieruchomości zamiast podziału majątku, gdyż to był jedyny składnik majątku, który wówczas pozostawał w majątkach małżonków i został nabyty w trakcie małżeństwa, przed orzeczeniem rozdzielności. W dniu 14 maja 2019 r. Starosta wydał Wnioskodawcy decyzję zatwierdzającą projekt budowlany oraz udzielającą pozwolenia na budowę na ww. nieruchomości budynku gospodarczego wraz z urządzeniami budowlanymi. Wnioskodawca planuje wystąpić o wydanie decyzji zmieniającej ww. decyzję, zezwalającej na budowę budynku jednorodzinnego mieszkalnego. Wnioskodawca rozpoczął roboty budowlane na nieruchomości. Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem i w związku z powyższym, wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy sprzedaż ww. nieruchomości stanowić będzie źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż będzie miała charakter prywatny i nie będzie związana z działalnością gospodarczą.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego.

Natomiast do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis, darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 2 ww. Kodeksu).

Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 powołanego Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Co do zasady wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo. Stosownie do art. 47 § 1 ww. Kodeksu, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. Z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej (art. 52 § 1 tego Kodeksu).

W przypadku ustania wspólności majątkowej, do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. W razie ustania wspólności udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej, co nie wyłącza zastosowania art. 43 § 2 i 3 ww. Kodeksu. Zatem, z datą umownego zniesienia lub ograniczenia wspólności majątkowej, współwłasność łączna przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd wskazał, że: "Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków". Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego: "Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości".

Nadmienić należy, że wyżej powołana uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego odnosi się wprawdzie do innego stanu faktycznego, jednakże argumenty w niej zawarte są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości dojdzie np. po ustanowieniu rozdzielności majątkowej oraz dokonania podziału majątku wspólnego. Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej, następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego uprzednio nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, należy uznać tą datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że planowane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie nieruchomości, nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż odpłatne zbycie nastąpi po upływie pięcioletniego terminu, a więc uzyskany z tej sprzedaży przychód nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z ww. tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy), z zastrzeżeniem art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.