0113-KDIPT2-2.4011.551.2018.2.ACZ - Powstanie przychodu z tytułu otrzymania spłaty w związku z dokonaniem działu spadku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2018 r. (data wpływu 14 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 19 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku z dokonaniem działu spadku - jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku z dokonaniem działu spadku.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 7 grudnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.551.2018.1.ACZ, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 7 grudnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 grudnia 2018 r.). W dniu 19 grudnia 2018 r. (nadano w dniu 18 grudnia 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 15 listopada 2015 r. zmarła matka Wnioskodawczyni. Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w... z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie nabycia spadku, spadkobiercami są dwie osoby: Wnioskodawczyni i Jej siostra, w części po 1/2. Data uprawomocnienia się postanowienia Sądu Rejonowego w... z dnia 15 lutego 2017 r. o nabyciu spadku po matce to 9 marca 2017 r.

W skład masy spadkowej po zmarłej matce Wnioskodawczyni weszły:

* nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym o wartości 398 000 zł,

* nieruchomość gruntowa stanowiąca niezabudowaną działkę o wartości 2 000 zł.

Matka Wnioskodawczyni po śmierci ojca Wnioskodawczyni, który zmarł w dniu 14 grudnia 2007 r., zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w... z dnia 16 czerwca 2008 r., które uprawomocniło się z dniem 8 lipca 2008 r. oraz pozostawionym testamentem z dnia 20 czerwca 1995 r., była jedynym właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nieruchomości gruntowej niezabudowanej, wchodzących w skład spadku.

Po zmarłej matce Wnioskodawczyni nabyła prawo do współwłasności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym o wartości 398 000 zł oraz nieruchomości gruntowej stanowiącej niezabudowaną działkę o wartości 2 000 zł - o łącznej wartości 400 000 zł, w części 1/2. Nabycie współwłasności w drodze dziedziczenia zostało zgłoszone do Urzędu Skarbowego w... na formularzu SD-Z2.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 12 czerwca 2017 r. dokonano działu spadku oraz odpłatnego zniesienia współwłasności. W wyniku wspólnej decyzji spadkobierców zgodnie z aktem notarialnym z dnia 12 czerwca 2017 r. nastąpił dział spadku i zniesienie współwłasności i przeniesienie udziałów Wnioskodawczyni na rzecz Jej siostry ze spłatą dla Wnioskodawczyni Jej części.

Umową o dział spadku i zniesienie współwłasności objęte były dwie nieruchomości: nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz nieruchomość gruntowa stanowiąca niezabudowaną działkę. Dział spadku oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane pomiędzy siostrą Wnioskodawczyni i Wnioskodawczynią.

Zaliczona na poczet działu spadku została darowizna, jaką Wnioskodawczyni otrzymała od matki w dniu 26 marca 2008 r. w kwocie 113 042 zł 23 gr. Otrzymana darowizna została zgłoszona do Urzędu Skarbowego w.... Zgodnie w wolą darczyńcy ww. kwota została przeznaczona na kupno mieszkania dla córki Wnioskodawczyni. Umowa darowizny nie zawierała klauzuli, że darowizna nie wchodzi w skład schedy spadkowej. Kwota darowizny otrzymana od matki Wnioskodawczyni winna być zgodnie z Kodeksem postępowania cywilnego doliczona do schedy spadkowej, czyli do 400.000 zł. Łączna kwota winna być podzielona na dwie części. Od części Wnioskodawczyni, po odjęciu otrzymanej darowizny, otrzymamy kwotę jaką Wnioskodawczyni powinna otrzymać.

Siostra Wnioskodawczyni nabyła w całości prawo własności do nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nieruchomości gruntowej stanowiącej niezabudowaną działkę. Wnioskodawczyni przeniosła prawo własności na siostrę i otrzymała spłatę działu spadku od siostry w wysokości 100 000 zł. Przyznana spłata w kwocie 100 000 zł, zgodnie z § 4 aktu notarialnego dotyczyła działu spadku i zniesienia współwłasności o wartości 400 000 zł w ten sposób, że Wnioskodawczyni przenosi przysługujący Jej udział 1/2 we współwłasności na rzecz siostry, a siostra zobowiązuje się do dokonania na rzecz Wnioskodawczyni - jako wychodzącej ze współwłasności, spłaty w wysokości 100 000 zł.

Zgodnie z aktem notarialnym spłata w wysokości 100 000 zł została podzielona na dwie części:

* 80 000 zł siostra Wnioskodawczyni wpłaciła na konto Wnioskodawczyni w dniu 12 czerwca 2017 r.,

* 20 000 zł siostra Wnioskodawczyni została zobowiązana do zapłaty do dnia 30 czerwca 2022 r. W przypadku braku spłaty poddała się rygorowi egzekucji z majątku osobistego wprost z aktu notarialnego na podstawie art. 777 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania cywilnego. Do dnia dzisiejszego spłata nie nastąpiła.

Spłata uzyskana przez Wnioskodawczynię w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności nie przewyższała wartości rynkowej udziału w składnikach majątkowych wchodzących w dział spadku. Wskutek działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nie uzyskała przysporzenia majątkowego ponad wartość rynkową nabytego przez Nią w spadku udziału w majątku spadkowym. Wprost przeciwnie, otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota, na którą się zgodziła, jest mniejsza niż powinna otrzymać.

W dniu 29 stycznia 2018 r. kwotę 21 986 zł 70 gr Wnioskodawczyni przeznaczyła na wykup na własność mieszkania kwaterunkowego.

Wnioskodawczyni wskazuje, że razem z rodzicami, a później tylko z mamą w budynku będącym przedmiotem spadku mieszkała i nadal mieszka Jej siostra z mężem i dziećmi. Korzystali oni również z nieruchomości gruntowej zabudowanej i niezabudowanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zaistniałymi faktami przedstawionymi powyżej, otrzymaną spłatę w wyniku działu spadku Wnioskodawczyni powinna traktować jako odpłatne zbycie określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zapłacić podatek oraz w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym mówi, że źródłem przychodu jest odpłatne zbycie m.in. nieruchomości oraz udziału w nieruchomości, jeżeli zbycie nastąpiło przed upływem pięciu lat od daty nabycia. Jednak ww. ustawa nie definiuje co jest nabyciem w drodze spadku.

Zgodnie z prawem cywilnym spłata działu spadku jest odpłatnym zbyciem, więc powinien być zapłacony podatek dochodowy. Jednak w związku z otrzymaną spłatą działu spadku, która jest niższa niż udział spadkowy Wnioskodawczyni, nie wystąpił u Wnioskodawczyni dodatkowy przychód ze zbycia podlegający podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 1039 § 1 Kodeksu cywilnego, do schedy zalicza się otrzymaną darowiznę.

W związku z powyższym, spłata działu spadku jaką Wnioskodawczyni otrzymała, nie przekracza wartości przysługującego Jej udziału spadkowego (113 042 zł 23 gr + 400 000 zł = 513 042 zł 23 gr ÷ 2 = 256 521 zł 12 gr - 113 042 zł 23 gr = 143 478 zł 89 gr). Wnioskodawczyni otrzymała spłatę w wysokości 100 000 zł.

Zgodnie z art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez dział rzeczy wspólnej, a gdy rzecz nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych.

Otrzymana przez Wnioskodawczynię spłata jest więc tylko zniesieniem współwłasności i doszło do nowego ukształtowania prawa własności.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawczyni uważa, że nie powinna płacić podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Przy czym pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż, czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej oraz praw majątkowych za odpłatnością, a więc co do zasady również dział spadku i odpłatne zniesienie współwłasności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 15 listopada 2015 r. zmarła matka Wnioskodawczyni. Zgodnie z postanowieniem Sądu z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie nabycia spadku, spadkobiercami są dwie osoby: Wnioskodawczyni i Jej siostra, w części po 1/2. W skład masy spadkowej po zmarłej matce Wnioskodawczyni weszły: nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym o wartości 398 000 zł oraz nieruchomość gruntowa stanowiąca niezabudowaną działkę o wartości 2 000 zł. Matka Wnioskodawczyni była jedynym właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz nieruchomości gruntowej niezabudowanej, wchodzących w skład spadku.

W wyniku wspólnej decyzji spadkobierców zgodnie z aktem notarialnym z dnia 12 czerwca 2017 r. nastąpił dział spadku i zniesienie współwłasności i przeniesienie udziałów Wnioskodawczyni na rzecz Jej siostry ze spłatą dla Wnioskodawczyni Jej części.

Umową o dział spadku i zniesienie współwłasności objęte były dwie nieruchomości: nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz nieruchomość gruntowa stanowiąca niezabudowaną działkę. Dział spadku oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane pomiędzy siostrą Wnioskodawczyni i Wnioskodawczynią. Zaliczeniu na poczet działu spadku została darowizna, jaką Wnioskodawczyni otrzymała od matki w dniu 26 marca 2008 r. w kwocie 113 042 zł 23 gr.

Przyznana spłata w kwocie 100 000 zł, zgodnie z aktem notarialnym dotyczyła działu spadku i zniesienia współwłasności o wartości 400 000 zł w ten sposób, że Wnioskodawczyni przenosi przysługujący Jej udział 1/2 we współwłasności na rzecz siostry, a siostra zobowiązuje się do dokonania na rzecz Wnioskodawczyni - jako wychodzącej ze współwłasności, spłaty w wysokości 100 000 zł. Zgodnie z aktem notarialnym spłata w wysokości 100 000 zł została podzielona na dwie części: 80 000 zł siostra Wnioskodawczyni wpłaciła na konto Wnioskodawczyni w dniu 12 czerwca 2017 r., 20 000 zł siostra Wnioskodawczyni została zobowiązana do zapłaty do dnia 30 czerwca 2022 r.

Spłata uzyskana przez Wnioskodawczynię w wyniku działu spadku nie przewyższała wartości rynkowej udziału w składnikach majątkowych wchodzących w dział spadku. Wskutek działu spadku Wnioskodawczyni nie uzyskała przysporzenia majątkowego ponad wartość rynkową nabytego przez Nią w spadku udziału w majątku spadkowym.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów Kodeksu.

Stosownie do art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia, potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W myśl art. 1039 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli w razie dziedziczenia ustawowego dział spadku następuje między zstępnymi albo między zstępnymi i małżonkiem, spadkobiercy ci są wzajemnie zobowiązani do zaliczenia na schedę spadkową otrzymanych od spadkodawcy darowizn oraz zapisów windykacyjnych, chyba że z oświadczenia spadkodawcy lub z okoliczności wynika, że darowizna lub zapis windykacyjny zostały dokonane ze zwolnieniem od obowiązku zaliczenia. Jeżeli wartość darowizny lub zapisu windykacyjnego podlegających zaliczeniu przewyższa wartość schedy spadkowej, spadkobierca nie jest obowiązany do zwrotu nadwyżki. W wypadku takim nie uwzględnia się przy dziale spadku ani darowizny lub zapisu windykacyjnego, ani spadkobiercy zobowiązanego do ich zaliczenia (art. 1040 ww. Kodeksu).

Z kolei, jak stanowi art. 1042 § 1 ww. Kodeksu, zaliczenie na schedę spadkową przeprowadza się w ten sposób, że wartość darowizn lub zapisów windykacyjnych podlegających zaliczeniu dolicza się do spadku lub do części spadku, która ulega podziałowi między spadkobierców obowiązanych wzajemnie do zaliczenia, po czym oblicza się schedę spadkową każdego z tych spadkobierców, a następnie każdemu z nich zalicza się na poczet jego schedy wartość darowizny lub zapisu windykacyjnego podlegającej zaliczeniu.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

W myśl art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia należy stwierdzić, że dział spadku i zniesienie współwłasności może zatem nastąpić za odpłatnością w formie spłaty na rzecz drugiego współwłaściciela lub nieodpłatnie bez żadnych spłat. Czynności działu spadku i zniesienia współwłasności w świetle prawa cywilnego stanowią formę zbycia, a jeżeli dział spadku i zniesienie współwłasności następuje ze spłatą, wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem udziału w nieruchomości lub prawie, które wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Bez znaczenia jest bowiem to, czy do odpłatnego zbycia dochodzi w drodze umowy sprzedaży, zamiany, działu spadku czy zniesienia współwłasności. Użyte w powyższym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych "odpłatne zbycie" oznacza każde przeniesienie prawa własności lub praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin "odpłatne zbycie" obejmuje zatem szeroki zakres czynności. W myśl art. 155 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Tym samym określenie "zbycie" odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub udziału. Pod pojęciem "odpłatnego zbycia" należy rozumieć zatem każde zdarzenie i każdą czynność prawną, w wyniku których dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości lub praw (lub udziału w nich) za wynagrodzeniem, w tym odpłatne zbycie udziału w nieruchomości w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności.

Jednakże, w przypadku działu spadku przyznanie udziału w nieruchomości lub prawie jednemu ze spadkobierców w zamian za spłatę nie jest równoznaczne z obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego z tytułu takiego zbycia udziału w nieruchomości lub prawie. Jeżeli suma spłaty nie przekracza wartości przysługującego spadkobiercy udziału spadkowego, to nie powstaje przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w sytuacji, w której spłata jest ekwiwalentna do posiadanego przez podatnika udziału w spadku, podatnik nie uzyskuje w związku z czynnością działu spadku żadnego przysporzenia majątkowego względem odziedziczonej ułamkowej części masy spadkowej. W takim przypadku brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty otrzymanej w wyniku działu. Istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia ma okoliczność, że spłata którą otrzyma w wyniku działu spadku spadkobierca nie przekroczy wartości przysługującego mu udziału w spadku, a czynność prawna zostanie dokonana wyłącznie między spadkobiercami.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro suma spłaty przyznana na rzecz Wnioskodawczyni w związku z dokonaniem działu spadku, nie przekracza Jej udziału w spadku - co wynika z treści wniosku - to w opisanej sytuacji nie powstał przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od otrzymanej kwoty.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.