0113-KDIPT2.2-4011.533.2020.1.KK - Zaliczenie spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców do kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2020 r. (data wpływu 22 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców do kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia zabudowanej nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 22 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców do kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia zabudowanej nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny.

Postanowieniem z dnia 11 września 2017 r. Sąd Rejonowy stwierdził, że spadek po J. B. zmarłej w dniu 15 stycznia 2017 r., na podstawie ustawy nabyli:

* brat W. B. - udział 1/3 części,

* bratanek J. B. - udział 1/6 części,

* bratanek P. B. - udział 1/6 części,

* bratanek R. B. - udział 1/18 części,

* bratanica H. W. - udział 1/18 części,

* bratanek (Wnioskodawca) - udział 1/18 części,

* bratanek E. B. - udział 1/18 części,

* bratanica J. P. - udział 1/18 części,

* bratanek S. B. - udział 1/18 części.

W dniu 10 października 2017 r. został złożony wniosek o zgodny dział spadku przez wszystkich spadkobierców. Na podstawie tego wniosku Sąd Rejonowy wydał postanowienie z dnia 12 stycznia 2018 r., na mocy którego Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem majątku spadkowego.

Przedmiotem spadku były:

* działka o pow. 0,20 ha,

* działka o pow. 0,33 ha wraz z zabudowaniami,

* środki pieniężne na rachunkach bankowych.

Cały spadek został oszacowany przez Sąd Rejonowy (m.in. na podstawie wyceny rzeczoznawcy) na kwotę 192 722 zł 73 gr. Wnioskodawca miał zgodnie z postanowieniem spłacić pozostałych spadkobierców w określonych przez Sąd Rejonowy kwotach. Pieniądze zgromadzone na rachunku bankowym zmarłej J. B. w kwocie 5 522 zł 73 gr zostały przeznaczone na spłatę zaległych rachunków z tytułu zużycia gazu, energii, podatek od nieruchomości itp.

W dniu 26 lipca 2018 r. działka o pow. 0,33 ha wraz z zabudowaniami została sprzedana za kwotę 150 000 zł. Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego, Wnioskodawca pieniądze przekazał za rzecz pozostałych spadkobierców w częściach określonych przy nabyciu spadku. W związku z tym, że nie wszyscy spadkobiercy posiadali rachunek bankowy, to część spłaty została uregulowana przelewem bankowym, a część Wnioskodawca zapłacił gotówką przy świadkach. Od osób, którym Wnioskodawca zapłacił gotówką, posiada On oświadczenia wraz z podpisami świadków, że otrzymali należną im część spadku.

W 2019 r. Wnioskodawca złożył zgodnie z przepisami zeznanie podatkowe PIT-39 za 2018 r., w którym wykazał kwotę przychodu z tytułu sprzedaży odziedziczonego majątku, a dochód z tego tytułu wykazał On jako zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. W złożonym zeznaniu podatkowym, jako koszt uzyskania przychodu, Wnioskodawca wykazał kwotę zapłaconego podatku od spadku i darowizn oraz fakturę za pośrednictwo przy sprzedaży nieruchomości, łącznie to kwota 940 zł. Wykazana kwota dochodu to kwota 149 060 zł. Część spadku, która została dla Wnioskodawcy, wykorzystał On na własne cele mieszkaniowe i posiada faktury do rozliczenia. W 2021 r. mija ostateczny termin na rozliczenie się z dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości jest kwota spłaty dokonanej przez Wnioskodawcę zgodnie z ugodą sądową?

Zdaniem Wnioskodawcy, spłata pozostałych spadkobierców jest kosztem uzyskania przychodu. Jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 22 ust. 6d mówi o kosztach uzyskania przychodu, o które może pomniejszyć dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości, to jest nimi spłata pozostałych spadkobierców. Wnioskodawca nie miał wyboru, gdyż tak zostało to ustalone. To Sąd Rejonowy zdecydował, zgodnie z wolą pozostałych spadkobierców, że Wnioskodawca stanie się właścicielem całości spadku, ale ma obowiązek spłacić w określonych kwotach pozostałych. Taka ugoda była potrzebna spadkobiercom, aby można było szybciej załatwić formalności związane ze sprzedażą nieruchomości. Wnioskodawca pyta, dlaczego ma płacić podatek od dochodu, który nie jest Jego dochodem w rzeczywistości. Cała wartość części spadku Wnioskodawcy to kwota 10 707 zł, a podatek ma On zapłacić od kwoty 149 060 zł, minus faktury na cele mieszkaniowe (to kwota części spadku Wnioskodawcy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Tym samym, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

Z treści wniosku wynika, że postanowieniem z dnia 11 września 2017 r. Sąd Rejonowy stwierdził, że spadek po J. B. zmarłej w dniu 15 stycznia 2017 r., na podstawie ustawy nabyli:

* brat W. B. - udział 1/3 części,

* bratanek J. B. - udział 1/6 części,

* bratanek P. B. - udział 1/6 części,

* bratanek R. B. - udział 1/18 części,

* bratanica H. W. - udział 1/18 części,

* bratanek (Wnioskodawca) - udział 1/18 części,

* bratanek E. B. - udział 1/18 części,

* bratanica J. P. - udział 1/18 części,

* bratanek S. B. - udział 1/18 części.

W dniu 10 października 2017 r. został złożony wniosek o zgodny dział spadku przez wszystkich spadkobierców. Na podstawie tego wniosku Sąd Rejonowy wydał postanowienie z dnia 12 stycznia 2018 r., na mocy którego Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem majątku spadkowego.

Przedmiotem spadku były:

* działka o pow. 0,20 ha,

* działka o pow. 0,33 ha wraz z zabudowaniami,

* środki pieniężne na rachunkach bankowych.

Cały spadek został oszacowany przez Sąd Rejonowy (m.in. na podstawie wyceny rzeczoznawcy) na kwotę 192 722 zł 73 gr. Wnioskodawca miał zgodnie z postanowieniem spłacić pozostałych spadkobierców w określonych przez Sąd Rejonowy kwotach. Pieniądze zgromadzone na rachunku bankowym zmarłej J. B. w kwocie 5 522 zł 73 gr zostały przeznaczone na spłatę zaległych rachunków z tytułu zużycia gazu, energii, podatek od nieruchomości itp.

W dniu 26 lipca 2018 r. działka o pow. 0,33 ha wraz z zabudowaniami została sprzedana za kwotę 150 000 zł. Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego, Wnioskodawca pieniądze przekazał za rzecz pozostałych spadkobierców w częściach określonych przy nabyciu spadku. W związku z tym, że nie wszyscy spadkobiercy posiadali rachunek bankowy, to część spłaty została uregulowana przelewem bankowym, a część Wnioskodawca zapłacił gotówką przy świadkach. Od osób, którym Wnioskodawca zapłacił gotówką, posiada On oświadczenia wraz z podpisami świadków, że otrzymali należną im część spadku.

W 2019 r. Wnioskodawca złożył zgodnie z przepisami zeznanie podatkowe PIT-39 za 2018 r., w którym wykazał kwotę przychodu z tytułu sprzedaży odziedziczonego majątku, a dochód z tego tytułu wykazał On jako zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. W złożonym zeznaniu podatkowym, jako koszt uzyskania przychodu, Wnioskodawca wykazał kwotę zapłaconego podatku od spadku i darowizn oraz fakturę za pośrednictwo przy sprzedaży nieruchomości, łącznie to kwota 940 zł. Wykazana kwota dochodu to kwota 149 060 zł.

W celu ustalenia, czy sprzedaż zabudowanej nieruchomości stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odwołać się do przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących spadkobrania.

Stosownie do art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i art. 925 ustawy - Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Zatem, dział spadku nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał spadkobiercom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości - w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku działu spadku, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby na rzeczą (nieruchomością) lub prawem majątkowym, jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, dział spadku jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w jego wyniku podatnik otrzymuje nieruchomość (udział w nieruchomości) lub prawo do lokalu mieszkalnego, której (którego) wartość przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 2018 r. Wnioskodawca w wyniku przeprowadzonego działu spadku nabył udziały w zabudowanej nieruchomości o wartości przekraczającej wartość Jego udziału w tej nieruchomości przed dokonanym działem spadku, w związku z czym data działu spadku jest również datą nabycia tych udziałów w nieruchomości, o które zwiększył się udział w niej po dokonaniu działu spadku. Nabycie w wyniku działu spadku części majątku, który należał do innych współwłaścicieli (spadkobierców J. B.), należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawcę udziałów w nieruchomości, nastąpiło w różny sposób i w różnym czasie:

* w dniu 15 stycznia 2017 r. - nabycie udziału w nieruchomości w drodze spadku po zmarłej J. B.,

* w 2018 r. - nabycie udziału w nieruchomości w drodze działu spadku ponad udział spadkowy nabyty przez Wnioskodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia należy stwierdzić, że odpłatne zbycie w 2018 r. udziałów w przedmiotowej nieruchomości przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie (odpowiednio 2017 r. i 2018 r.), stanowi dla Wnioskodawcy źródło przychodu podlegające opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Na podstawie ww. przepisu art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą oba powołane przepisy, gdyż Wnioskodawca udziały w przedmiotowej nieruchomości nabył zarówno odpłatnie (dział spadku), jak i nieodpłatnie (w spadku).

Zdaniem Wnioskodawcy, ustalając podstawę opodatkowania z tytułu odpłatnego zbycia zabudowanej nieruchomości, kwotę uzyskaną ze sprzedaży będzie mógł pomniejszyć o spłatę na rzecz pozostałych spadkobierców (współwłaścicieli).

Definicję kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytych odpłatnie ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości. W związku z tym, w odniesieniu do zbycia udziału w nieruchomości nabytego przez Wnioskodawcę w 2018 r. w wyniku działu spadku, w części przekraczającej wartość udziału Wnioskodawcy przed dokonaniem tej czynności, kosztem uzyskania przychodu może być udokumentowana (faktyczna) kwota spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców, która proporcjonalnie odpowiada nabytym udziałom w nieruchomości, ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spłata jest dla Wnioskodawcy niejako ceną nabycia udziałów w nieruchomości, które należały do innych współwłaścicieli. Zatem, zapłacona faktycznie kwota zasądzona przez Sąd tytułem spłaty, w części przypadającej na nabyty w dziale spadku udział w nieruchomości, może być uznana jako koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia zabudowanej nieruchomości.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że dokonane w dniu 26 lipca 2018 r. odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę zabudowanej nieruchomości, w części nabytej w dniu 15 stycznia 2017 r. w drodze spadku po zmarłej J. B. oraz w części nabytej w 2018 r. w drodze działu spadku, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpiło przed upływem pięcioletniego terminu, liczonego od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tych udziałów w nieruchomości.

Wnioskodawca z tytułu zbycia udziału w nieruchomości nabytego w 2018 r. w drodze działu spadku jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, udokumentowanych wydatków, poniesionych na spłatę na rzecz pozostałych spadkobierców.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ponadto, tutejszy Organ zaznacza, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Jednakże w niniejszej interpretacji Organ podatkowy nie zajmował stanowiska w sprawie zastosowania ulgi określonej w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, ponieważ w zakresie tym Wnioskodawca nie sformułował pytania we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a także nie przedstawił wyczerpującego opisu stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie oceny stanu faktycznego.

Końcowo Organ zauważa, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla pozostałych spadkobierców.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.