0113-KDIPT2-2.4011.50.2019.2.MK - PIT w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2019 r. (data wpływu 24 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lutego 2019 r. (data wpływu 1 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 12 lutego 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.50.2019.1.MK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem... w dniu 13 lutego 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 21 lutego 2019 r.). W dniu 1 marca 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 27 lutego 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, posiada ustalony na stałe umiarkowany stopień niepełnosprawności, orzeczony w dniu 16 lutego 2015 r. wyrokiem Sądu Rejonowego IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, po odwołaniu się od orzeczenia Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności we..., który orzekł o lekkim stopniu niepełnosprawności. Umiarkowany stopień niepełnosprawności wydany wyrokiem Sądu datuje się od 1 lutego 2013 r. Orzeczony stopień niepełnosprawności ma symbol 05-R w związku z dysfunkcją kończyn dolnych i ograniczeniem ruchowym, oraz symbol 09-M w związku z nowotworem złośliwym prawej nerki i jej usunięciem.

Wnioskodawca mieszka na II piętrze w starej kamienicy, w lokalu o powierzchni 99 m². Tytuł prawny do mieszkania, w którym Wnioskodawca mieszka i które zostało dostosowane do potrzeb wynikających z Jego niepełnosprawności, to umowa najmu. Wnioskodawca jest głównym najemcą tego lokalu. Do końca sezonu grzewczego 2017/2018 lokal był ogrzewany węglem w piecach kaflowych.

Od 2016 r. nastąpiło u Wnioskodawcy pogorszenie w poruszaniu się, a zwłaszcza przy wchodzeniu i schodzeniu po schodach. Wnioskodawca za pośrednictwem administracji starał się, aby podłączono kamienicę do sieci ciepłowniczej, ale niestety część lokatorów mieszkań własnościowych nie wyraziła na to zgody. Ponieważ Wnioskodawcy nie było stać na dalsze opłacanie osoby przynoszącej węgiel, oraz brak zgody niektórych lokatorów na podłączenie do sieci c.o., Wnioskodawca zdecydował się na zmianę we własnym zakresie systemu ogrzewania z pieców opalanych węglem na ogrzewanie gazowe. Wnioskodawca na własny koszt zlecił firmie instalacyjnej wykonanie instalacji gazowej i c.o., montaż pieca gazowego i grzejników. Wszystkie wydatki na zakup i montaż pieca gazowego oraz wydatki na wykonanie instalacji gazowej i c.o., Wnioskodawca poniósł z własnych środków finansowych. Faktura VAT została wystawiona na Wnioskodawcę i opłacona przez Niego w dniu 18 października 2018 r., jest w każdej chwili do okazania przed Urzędem Skarbowym.

Podczas załatwiania poprzez administrację wszystkich zezwoleń i zgód na wykonanie ogrzewania, Wnioskodawca uzyskał informację o możliwości ubiegania się, po wykonaniu zmiany ogrzewania, o dofinansowanie od Wydziału Środowiskowego Urzędu Miasta w ramach ogólnopolskiej akcji zamiany ogrzewania piecowo-węglowego na ogrzewanie ekologiczne "...". Wnioskodawca otrzymał przez ww. Wydział Środowiskowy dofinansowanie w wysokości 40% kwoty, jaką wydatkował w związku z instalacją ogrzewania. Dofinansowanie w wysokości 10 880 zł. Wnioskodawca otrzymał w dniu 20 grudnia 2018 r., po przedstawieniu oryginalnej faktury zakupu i montażu pieca i instalacji gazowej i c.o., jak również faktury i zaświadczenia w związku z likwidacją pieców węglowych w Jego mieszkaniu. Wydatki na zakup, montaż pieca i wykonanie instalacji gazowej i c.o. wyniosły razem 27 031 zł. Wydatki nie zostały dofinansowane z funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych, jak również z PFRON, z NFZ ani z zakładowego funduszu socjalnego. Nie zostały również zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Wnioskodawca posiada całą dokumentację, zgody administracji, kominiarskie, gazowni, faktury potwierdzające poniesienie wydatków.

Wnioskodawca chciałby skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej za 2018 r., w którym uzyskiwał dochody ze stosunku pracy oraz z renty inwalidzkiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od podatku dochodowego wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkania, poprzez wykonanie ogrzewania gazowego (zakup i montaż pieca gazowego, wykonanie instalacji gazowej i c.o.), pomniejszone o dotację, jaką Wnioskodawca otrzymał od Wydziału Środowiskowego, czyli różnicę pomiędzy rzeczywistym poniesionym wydatkiem a kwotą dofinansowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca uważa, że przy Jego schorzeniach i dysfunkcji narządu ruchu i orzeczonym umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, adaptacja i wyposażenie mieszkania, poprzez zmianę ogrzewania z węglowego na gazowe - zakup pieca gazowego, wykonanie instalacji gazowej i c.o., jest ułatwieniem czynności życiowych zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym. Zegar włącza piec i jest ciepło. Wnioskodawca nie musi się martwić o węgiel, o jego przynoszenie i palenie w piecach, a najważniejsze, że od kiedy pogłębiły się Jego problemy ze schodzeniem i wchodzeniem po schodach, nie musi się zmuszać do wysiłku ponad siły z wnoszeniem węgla z piwnicy na II piętro, nie mówiąc o wypadku na schodach, jaki miał rok temu.

Wnioskodawca uważa, że wydatki jakie poniósł na wykonanie ogrzewania (pomniejszone o dotację), w myśl przytoczonych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Za wydatki na cele rehabilitacyjne w świetle art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami, a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności na stałe, orzeczony w dniu 16 lutego 2015 r. wyrokiem Sądu Rejonowego, po odwołaniu się od orzeczenia Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności, który orzekł o lekkim stopniu niepełnosprawności. Umiarkowany stopień niepełnosprawności wydany wyrokiem Sądu datuje się od 1 lutego 2013 r. Orzeczony stopień niepełnosprawności ma symbol 05-R w związku z dysfunkcją kończyn dolnych i ograniczeniem ruchowym, oraz symbol 09-M w związku z nowotworem złośliwym prawej nerki i jej usunięciem.

Wnioskodawca mieszka na II piętrze w starej kamienicy, w lokalu o powierzchni 99 m². Tytuł prawny do mieszkania, w którym Wnioskodawca mieszka i które zostało dostosowane do potrzeb wynikających z Jego niepełnosprawności to umowa najmu. Wnioskodawca jest głównym najemcą tego lokalu. Do końca sezonu grzewczego 2017/2018 lokal był ogrzewany węglem w piecach kaflowych.

Od 2016 r. nastąpiło u Wnioskodawcy pogorszenie w poruszaniu się, a zwłaszcza przy wchodzeniu i schodzeniu po schodach. Wnioskodawca przeszedł dwie operacje na kolana, niestety, miało być lepiej, a jest gorzej niż przed operacją. Wnioskodawca mieszka z małżonką, nie mają dzieci. Małżonka Wnioskodawcy również jest schorowana i po operacjach. Wnioskodawca już od dwóch lat nie radził sobie z wnoszeniem węgla z piwnicy na drugie piętro, schodząc i wchodząc po schodach bez obciążenia miał wiele trudności, a co dopiero z wiadrami pełnymi węgla. Wnioskodawca starał się za pośrednictwem administracji, aby podłączono kamienicę do sieci ciepłowniczej, ale niestety część lokatorów mieszkań własnościowych nie wyraziła na to zgody.

Ponieważ Wnioskodawcy nie było stać na dalsze opłacanie osoby przynoszącej węgiel i brak zgody niektórych lokatorów na podłączenie do sieci c.o., Wnioskodawca zdecydował się na zmianę we własnym zakresie systemu ogrzewania z pieców opalanych węglem na ogrzewanie gazowe. Wnioskodawca na własny koszt zlecił firmie instalacyjnej wykonanie instalacji gazowej i c.o., montaż pieca gazowego i grzejników. Wszystkie wydatki na zakup i montaż pieca gazowego, oraz wydatki na wykonanie instalacji gazowej i c.o. Wnioskodawca poniósł z własnych środków finansowych. Faktura VAT została wystawiona na Wnioskodawcę i opłacona przez Niego w dniu 18 października 2018 r., jest w każdej chwili do okazania przed Urzędem Skarbowym.

Podczas załatwiania poprzez administrację wszystkich zezwoleń i zgód na wykonanie ogrzewania, Wnioskodawca uzyskał informację o możliwości ubiegania się, po wykonaniu zmiany ogrzewania, o dofinansowanie od Wydziału Środowiskowego Urzędu Miasta w ramach ogólnopolskiej akcji zamiany ogrzewania piecowo-węglowego na ogrzewanie ekologiczne. Wnioskodawcy przyznano dofinansowanie w wysokości 10 880 zł, które otrzymał w dniu 20 grudnia 2018 r., po przedstawieniu oryginalnej faktury zakupu i montażu pieca i instalacji gazowej i c.o., jak również faktury i zaświadczenia w związku z likwidacją pieców węglowych w Jego mieszkaniu. Wydatki na zakup, montaż pieca i wykonanie instalacji gazowej i c.o. wyniosły razem 27 031 zł. Wydatki nie zostały dofinansowane z funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych, jak również z PFRON, z NFZ ani z zakładowego funduszu socjalnego. Nie zostały również zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Wnioskodawca posiada całą dokumentację, zgody administracji, kominiarskie, gazowni, faktury potwierdzające poniesienie wydatków. Wnioskodawca chciałby skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej za 2018 r., w którym uzyskiwał dochody ze stosunku pracy oraz z renty inwalidzkiej.

Rozpatrując, czy wydatek poniesiony w związku ze zmianą systemu ogrzewania domu na ogrzewanie gazowe poprzez montaż nowego pieca gazowego oraz wykonanie instalacji c.o. i gazowej mieści się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań lub budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć "adaptacja" i "wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem, termin "adaptacja" to "przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast "wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem, adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, że w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Należy zwrócić uwagę, że pojęcie "adaptacja" rozumieć należy jako "przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi "ulepszenie", czy "przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11).

W podobnej sprawie wypowiedział się również NSA w Szczecinie w wyroku z dnia 10 kwietnia 1997 r., sygn. akt SA/Sz 696/96, w którym stwierdził, że "dokonanie adaptacji mieszkania do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu. Za trafny uznać należy pogląd wyrażony w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że wydatek związany z zastąpieniem ogrzewania piecowego ogrzewaniem centralnym gazowym jest wydatkiem poniesionym na modernizację mieszkania, czyli na jego unowocześnienie, przy czym między pojęciem modernizacji a pojęciem adaptacji lub wyposażenia mieszkania nie można stawiać znaku równości. Nie oznacza to jednak wcale, że unowocześnienie (modernizacja) mieszkania np. przez zmianę systemu ogrzewania nie może być równoznaczne z przystosowaniem (adaptacją) tego mieszkania lub jego wyposażeniem w konstrukcje czy też urządzenia podyktowane potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności. Coś, co dla podatnika pełnosprawnego stanowi tylko unowocześnienie jego mieszkania, dla podatnika niepełnosprawnego może stanowić przystosowanie tego mieszkania lub jego wyposażenie podyktowane jego potrzebami jako osoby niepełnosprawnej. O tym zatem, czy wyposażenie lokalu mieszkalnego w określone urządzenia (np. w ogrzewanie elektryczne lub gazowe zamiast dotychczasowego tradycyjnego ogrzewania węglowego) stanowi tylko jego modernizację, czy też jest podyktowane celami rehabilitacyjnymi, decydują potrzeby podatnika (lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu) wynikające z jego niepełnosprawności. Ocena zatem, czy dany wydatek "mieszkaniowy" jest podyktowany tylko potrzebą remontu mieszkania (zachowania jego dotychczasowej substancji) lub jego modernizacją (unowocześnieniem) czy też potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu i zmierza do zaspokojenia tych potrzeb, powinna się dokonać nie tylko przez ocenę charakteru zmian dokonanych w szeroko rozumianej substancji mieszkaniowej, ale przede wszystkim przez pryzmat potrzeb, którymi zmiany te zostały podyktowane". Analogiczny pogląd wyraził również WSA w Łodzi w wyroku z dnia 6 września 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 547/11.

Jednocześnie należy wskazać, że wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań (budynków mieszkalnych), w przeciwieństwie do wydatków z tytułu zakupu sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych, nie muszą mieć indywidualnego charakteru.

Pogląd ten potwierdził m.in. WSA w Łodzi w wyroku z dnia 17 lutego 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1541/11, stwierdzając, że nie można zgodzić się z tą częścią dokonanej przez organ wykładni art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wedle której wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań muszą mieć, tak samo jak sprzęt rehabilitacyjny, indywidualny charakter. Z gramatycznego brzmienia pierwszego unormowania wynika bowiem, że wymóg "indywidualnego przeznaczenia" w ogóle nie dotyczy wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych. Jedynym warunkiem zastosowania tego odliczenia, stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, jest to, by adaptacja (wyposażenie) mieszkania (budynku) odpowiadała potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Uwzględniając regulację zawartą w art. 26 ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy należy tego rodzaju wydatkom stawiać nadto warunek by służyły rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiały jej wykonywanie czynności życiowych. Są to jedyne ustawowe wymogi stawiane wspomnianym wydatkom.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wydatek poniesiony w związku ze zmianą systemu ogrzewania lokalu mieszkalnego na ogrzewanie gazowe poprzez montaż nowego pieca gazowego wraz z wykonaniem instalacji gazowej i centralnego ogrzewania stanowi wydatek na przystosowanie lokalu mieszkalnego, odpowiadający potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawcy. Zatem, ww. wydatek można uznać za wydatek poniesiony na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami, a kwotą dofinansowania otrzymaną przez Wnioskodawcę z Wydziału Środowiskowego Urzędu Miasta, pod warunkiem posiadania dokumentu, z którego jednoznacznie wynikałoby jaka jest wysokość ww. wydatku i kiedy został on dokonany.

W związku z powyższym, Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy 2018 r. odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatek poniesiony w 2018 r. w związku ze zmianą systemu ogrzewania w lokalu mieszkalnym na ogrzewanie gazowe poprzez montaż nowego pieca oraz wykonanie instalacji c.o. i gazowej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.