0113-KDIPT2-2.4011.481.2018.1.AKU - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2018 r. (data wpływu 27 września 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 27 września 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca nabył wraz z małżonką w dniu 10 listopada 2010 r. do majątku wspólnego nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem niemieszkalnym (dalej: Nieruchomość). Intencją Wnioskodawcy było wykorzystanie Nieruchomości na własne cele mieszkaniowe.

Wnioskodawca w dniu 1 grudnia 2014 r. na podstawie aktu notarialnego zawarł wraz z żoną umowę o częściowym odpłatnym podziale majątku wspólnego, w ramach której to dokonano częściowo odpłatnego podziału majątku wspólnego w ten sposób, że Wnioskodawca nabył Nieruchomość na wyłączną własność (dalej: Umowa majątkowa).

Nieruchomość (w szczególności wchodzące w jej skład budynki) pozostawała w niezmienionej formie od dnia nabycia (10 listopada 2010 r.), gdyż Wnioskodawca nie ponosił późniejszych nakładów na jej modernizację, ulepszenie lub uatrakcyjnienie.

Wnioskodawca w trakcie bieżącego roku kalendarzowego dokonał odpłatnego zbycia Nieruchomości (umowa sprzedaży) na rzecz inwestora zewnętrznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę Nieruchomości po upływie 5-letniego terminu wynikającego z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT), licząc od daty nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę i małżonkę do majątku wspólnego, ale przed upływem ww. 5-letniego terminu licząc od daty zawarcia Umowy majątkowej, stanowi źródło przychodów Wnioskodawcy, a osiągnięty przez Wnioskodawcę dochód na tej transakcji podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przez Niego Nieruchomości po upływie 5-letniego terminu wynikającego z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) licząc od daty nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę i małżonkę do majątku wspólnego, ale przed upływem ww. 5-letniego terminu licząc od daty zawarcia Umowy majątkowej, nie stanowi źródła przychodów Wnioskodawcy, a osiągnięty przez Wnioskodawcę dochód na tej transakcji nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku. Zasadniczo, by móc mówić o osiągnięciu przez podatnika dochodu do opodatkowania, musi dojść po jego stronie do przysporzenia w ramach jednego ze źródeł przychodów. Katalog źródeł przychodów zawarty jest w art. 10 ust. 1 ustawy PIT.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- w przypadku, gdy odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Warto wskazać, iż powyższy przepis formułuje generalną zasadę, iż odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci konieczności zapłaty podatku dochodowego od dochodu wygenerowanego na transakcji sprzedaży.

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości następuje po upływie 5 lat (liczonych od końca roku kalendarzowego, w nastąpiło jej nabycie) - nie stanowi ono źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT, a tym samym dochód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Ponadto warto wskazać, iż przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT precyzyjnie wskazuje, iż źródło przychodów dotyczy odpłatnego zbycia nieruchomości, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno pierwotny cel nabycia Nieruchomości jak również brak aktywności Wnioskodawcy mającej na celu jej uatrakcyjnienie, modernizację lub ulepszenie wyklucza możliwość zakwalifikowania sprzedaży do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (dalej: KRiO), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny), zaś przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Jako przedmioty majątkowe w rozumieniu ww. przepisu należy rozumieć wszelkie prawa majątkowe, w tym prawa majątkowe:

Małżeńska wspólność majątkowa została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego.

Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania prawa własności nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Z powyższego wynika jednoznacznie, iż wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności - tzw. "współwłasność łączna". Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż powyższe stanowisko potwierdzają również w jednolitej linii orzeczniczej sądy administracyjne. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r. (sygn. akt II FPS 2/17) wskazał, że: "Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków".

Zdaniem Wnioskodawcy, wyżej cytowane argumenty przedstawione w przedmiotowej uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia pełnej własności nieruchomości dochodzi wskutek innego rodzaju utraty bytu lub ograniczenia wspólności majątkowej (m.in. zawarcie pomiędzy małżonkami umowy o częściowo odpłatnym podziale majątku wspólnego). Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej dochodzi do rozszerzenia przez jednego z małżonków nabytego wcześniej do majątku wspólnego prawa własności nieruchomości. W świetle cytowanej powyżej uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów - za datę nabycia nieruchomości, dla celów określenia praw i obowiązków wynikających z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT, należy uznać datę pierwotnego nabycia nieruchomości do majątku wspólnego. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, za datę nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości należy uznać 2010 r., kiedy to ww. nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków, w konsekwencji czego sprzedaż przez Wnioskodawcę Nieruchomości po upływie 5-letniego terminu wynikającego z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT licząc od daty nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę i małżonkę do majątku wspólnego, ale przed upływem ww. 5-letniego terminu licząc od daty zawarcia Umowy majątkowej, nie stanowi źródła przychodów Wnioskodawcy, a osiągnięty przez Wnioskodawcę dochód na tej transakcji nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.