0113-KDIPT2-2.4011.456.2018.2.KK - Zaliczenie wydatków do ulgi mieszkaniowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2018 r. (data wpływu 12 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 listopada 2018 r. (data wpływu 14 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków do ulgi mieszkaniowej - jest prawidłowe.

W dniu 12 września 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków do ulgi mieszkaniowej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 31 października 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.456.2018.1.k.k., wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 31 października 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 6 listopada 2018 r.). W dniu 14 listopada 2018 r. (nadano w dniu 13 listopada 2018 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 13 listopada 2018 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2006 r. Wnioskodawczyni kupiła działkę w miejscowości A (akt notarialny). W 2006 r. Wnioskodawczyni otrzymała kredyt hipoteczny we frankach szwajcarskich na budowę domu w A. Dom był majątkiem Wnioskodawczyni i była Ona jedynym kredytobiorcą. Cała kwota kredytu została wydatkowana na budowę domu. Dom budowany był w celu zapewnienia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni i mieszkała Ona w nim od listopada 2006 r. do 2011 r. Powierzchnia działki - ok 650 m², powierzchnia domu - ok. 130 m². Budowa rozpoczęta została na początku 2006 r. i odbiór techniczny nastąpił w maju 2007 r.

W 2011 r. na podstawie umowy darowizny, Wnioskodawczyni stała się właścicielką udziału 1/2 w nieruchomości położonej w miejscowości B. Działka ma powierzchnię ok. 9000 m² i zabudowana jest domem i budynkiem gospodarczym. Wnioskodawczyni zamieszkuje w tym domu z mężem od 2011 r. i jestem w nim zameldowana. Druga część domu należy do męża Wnioskodawczyni.

W 2014 r. Wnioskodawczyni sprzedała dom w A i kredyt hipoteczny został przeniesiony na nieruchomość w B. Przeniesienie hipoteki i kredytu odbyło się w drodze podpisania aneksu do umowy kredytowej z 2006 r. Mąż Wnioskodawczyni wyraził na to stosowną zgodę w banku. Obecnie Wnioskodawczyni nadal spłaca kredyt ze swojego konta i jest jedynym kredytobiorcą.

Mąż Wnioskodawczyni z byłą żoną był współwłaścicielem mieszkania położonego w miejscowości C o powierzchni ok. 45 m². W 2015 r. Wnioskodawczyni odkupiła udział 1/2 od byłej żony i stała się współwłaścicielką lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębny przedmiot własności. Udział ten stanowił majątek osobisty Wnioskodawczyni, a współwłaścicielem mieszkania był mąż. W 2018 r. Wnioskodawczyni zbyła udział 1/2 w prawie własności mieszkania. Część męża po sprzedaży mieszkania w 2018 r. nie podlegała opodatkowaniu. Przychód ze sprzedaży wyniósł 95 000 zł, koszt nabycia przez Wnioskodawczynię udziału - 50 000 zł, kwota do opodatkowania to 45 000 zł. Cześć kwoty 45 000 zł. Wnioskodawczyni przeznacza na remont domu w B, a resztę w całości na spłatę w ratach kredytu hipotecznego obciążającego wspólną nieruchomość. Sprzedaż udziału w mieszkaniu położonego w C nie miała nic wspólnego z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawczynię, gdyż sprzedała ten udział jako osoba fizyczna.

Wnioskodawczyni posiada udział w mieszkaniu położonym w miejscowości D (darowizna od mamy i częściowo sfinansowany z Jej majątku odrębnego), gdzie przebywa okresowo ze swoją mamą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy spłata rat kredytu w powyższej sytuacji jest realizacją celów mieszkaniowych Wnioskodawczyni?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, przychód uzyskany w kwocie 45 000 zł z tytułu sprzedaży mieszkania w 2018 r., jeśli zostanie przekazany na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na realizację własnych celów mieszkaniowych oraz remont nieruchomości w B, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kredyt hipoteczny zaciągnięty w 2006 r. na zakup i budowę domu w A (własne cele mieszkaniowe), przy sprzedaży tej nieruchomości nie został spłacony i Wnioskodawczyni spłaca go nadal. Jako zabezpieczenie niezbędne dla Banku hipoteką obciążona jest nieruchomość w B, której Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem na podstawie aktu darowizny. W związku z tym, spełniony jest warunek zawarty w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zaspokojenie własnych celów mieszkaniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i wymienionych praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz wymienionych praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc kwota uzyskana z ich odpłatnego zbycia nie podlega opodatkowaniu.

Z treści wniosku wynika, że w 2015 r. Wnioskodawczyni zakupiła udział 1/2 lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność. Udział ten stanowił majątek osobisty Wnioskodawczyni, a współwłaścicielem mieszkania był Jej mąż. W 2018 r. Wnioskodawczyni zbyła udział 1/2 w prawie własności ww. mieszkania.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię w 2018 r. udziału 1/2 w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną własność, nabytym w 2015 r., nastąpiła przed upływem pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód z tytułu sprzedaży ww. udziału w lokal mieszkalnym stanowi źródło przychodu z odpłatnego zbycia, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Ponieważ pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, opłatę notarialną, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłatę sądową. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D - dochód ze sprzedaży,

W - wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P - przychód ze sprzedaży.

Podkreślić należy, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną własność był w całości zwolniony z podatku dochodowego, cały przychód ze zbytego udziału w lokalu musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do treści art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Jak stanowi art. 21 ust. 26 ww. ustawy, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zgodnie z art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że w 2006 r. Wnioskodawczyni kupiła działkę (akt notarialny). W 2006 r. Wnioskodawczyni otrzymała kredyt hipoteczny we frankach szwajcarskich na budowę domu na tej działce. Dom był majątkiem Wnioskodawczyni i była Ona jedynym kredytobiorcą. Cała kwota kredytu została wydatkowana na budowę domu. Dom budowany był w celu zapewnienia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni i mieszkała Ona w nim od listopada 2006 r. do 2011 r. Budowa rozpoczęta została na początku 2006 r. i odbiór techniczny nastąpił w maju 2007 r.

W 2011 r., na podstawie umowy darowizny, Wnioskodawczyni, stała się właścicielką udziału 1/2 w innej nieruchomości. Działka ma powierzchnię ok. 9000 m² i zabudowana jest domem i budynkiem gospodarczym. Wnioskodawczyni zamieszkuje w tym domu z mężem od 2011 r. i jestem w nim zameldowana. Druga część domu należy do męża Wnioskodawczyni.

W 2014 r. Wnioskodawczyni sprzedała wybudowany dom i działkę nabytą w 2006 r. i kredyt hipoteczny został przeniesiony na nieruchomość nabytą w 2011 r. Przeniesienie hipoteki i kredytu odbyło się w drodze podpisania aneksu do umowy kredytowej z 2006 r. Mąż Wnioskodawczyni wyraził na to stosowną zgodę w banku. Obecnie Wnioskodawczyni nadal spłaca kredyt ze swojego konta i jest jedynym kredytobiorcą.

W 2018 r. Wnioskodawczyni zbyła udział 1/2 w prawie własności mieszkania nabytego w 2015 r. Przychód ze sprzedaży wyniósł 95 000 zł, koszt nabycia przez Wnioskodawczynię udziału - 50 000 zł, kwota do opodatkowania to 45 000 zł. Cześć kwoty 45 000 zł. Wnioskodawczyni przeznacza na remont domu, w którym zamieszkuje, a resztę w całości na spłatę w ratach kredytu hipotecznego obciążającego wspólną nieruchomość. Sprzedaż udziału w mieszkaniu nie miała nic wspólnego z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawczynię, gdyż sprzedała ten udział jako osoba fizyczna.

Podnieść należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe podatnika. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ww. ustawy ma charakter zamknięty - jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży. Z treści art. 21 ust. 25 ww. ustawy wynika, że do wydatków mieszkaniowych ustawodawca zaliczył zarówno remont budynku mieszkalnego, którego podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d), jak też spłatę kredytu zaciągniętego przez podatnika przed uzyskaniem przychodu z odpłatnego zbycia (art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a).

Należy też podkreślić, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej - powszechności i równości opodatkowania, niewątpliwym więc musi być ścisłe, bez wykładni rozszerzającej, ich interpretowanie. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzający zwolnienie od opodatkowania, będące zgodnie z art. 3 pkt 6 z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) rodzajem ulgi podatkowej, a więc wyjątku od podlegania opodatkowaniu, nie powinien być interpretowany rozszerzająco. Nie należy zatem pojęcia "własne cele mieszkaniowe" interpretować szeroko, w oderwaniu od celu polegającego na zaspokojeniu własnej potrzeby mieszkaniowej. Przy czym wyjaśnić również należy, że aby skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym, należy wydatkować w ustawowym terminie środki ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie "własne cele mieszkaniowe". Istotna jest zatem interpretacja ustawowego terminu "własne cele mieszkaniowe". Należy wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu (dochodu) na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. "dachu nad głową". W orzecznictwie dość jednolicie przyjmuje się, że cel mieszkaniowy wiąże się z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych, przy czym chodzi tu o potrzeby mieszkaniowe w sensie obiektywnym, a zatem potrzeby przeciętnego podatnika, który o ulgę się ubiega. Zawsze bowiem centrum życiowe koncentruje się w konkretnym budynku lub lokalu mieszkalnym i ten właśnie budynek lub lokal służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Potrzeba realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych jest najważniejszym elementem przedmiotowego zwolnienia od podatku dochodowego.

Odnosząc się do wydatkowania przychodu z odpłatnego zbycia na remont budynku mieszkalnego należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "remont", zatem właściwym jest odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm.) W myśl art. 3 pkt 8 tej ustawy poprzez "remont" należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Za "remont" uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji.

W świetle powyższego, Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym w związku z przeznaczeniem i wydatkowaniem przychodu z tego tytułu na remont budynku mieszkalnego, którego jest współwłaścicielem i w którym zamieszkuje oraz na spłatę kredytu na budowę budynku mieszkalnego, w którym Wnioskodawczyni zamieszkiwała przed sprzedażą tego budynku, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zmiana nieruchomości zabezpieczającej spłatę kredytu w drodze aneksu do umowy kredytowej, uprzednio wydatkowanego na budowę budynku mieszkalnego, w którym Wnioskodawczyni zamieszkiwała, nie stanowi przeszkody do skorzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż ustawodawca nie uzależnił możliwości zastosowania zwolnienia od podatku od ustanowienia hipoteki zabezpieczającej spłatę kredytu na nieruchomości, na której wybudowano budynek mieszkalny przy wykorzystaniu środków pieniężnych pochodzących z tego kredytu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni realizowała własne cele mieszkaniowe w budynku mieszkalnym położonym na nieruchomości nabytej w 2006 r. i nieruchomość ta była obciążona kredytem. Od 2011 r. Wnioskodawczyni realizowała własne cele mieszkaniowe na nieruchomości nabytej w drodze darowizny i przeniosła zadłużenie z tytułu kredytu mieszkaniowego na nowo nabytą nieruchomość.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w 2018 r. udziału 1/2 w lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną własność, zakupionego w 2015 r., stanowić będzie źródło przychodu wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, przeznaczenie i wydatkowanie przez Wnioskodawczynię przychodu z odpłatnego udziału 1/2 w lokalu mieszkalnym w okresie począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż dwóch lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni, tj. na spłatę kredytu na budowę budynku mieszkalnego, w którym Wnioskodawczyni zamieszkiwała do 2011 r. (sprzedanego w 2014 r.) i remont budynku mieszkalnego, w którym nabyła udział we współwłasności w 2011 r., w którym zamieszkuje, umożliwi zwolnienie od podatku dochodowego uzyskanego dochodu z odpłatnego zbycia, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy. Powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym, jaka proporcjonalnie będzie odpowiadać udziałowi poniesionych wydatków na spłatę kredytu mieszkaniowego i remont budynku mieszkalnego, w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że opisany we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Końcowo należy zaznaczyć, że Organ podatkowy wydając interpretację nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości kwot wskazanych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe tutejszy Organ nie może odnieść się do kwot wskazanych przez Wnioskodawczynię.

Interpretacja dotyczy stany faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.