0113-KDIPT2-2.4011.449.2020.1.MP - Rozliczenie PIT w związku z odszkodowaniem otrzymanym od dewelopera.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2020 r. (data wpływu 22 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2020 r. (data wpływu 22 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego świadczenia - jest prawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego świadczenia.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3-4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym, pismem z dnia 8 lipca 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.449.2020.1.MP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 8 lipca 2020 r. i doręczono w dniu 14 lipca 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z dnia 17 lipca 2020 r. (data nadania 20 lipca 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wnosi o wydanie orzeczenia w sprawie konieczności uiszczenia podatku dochodowego od przychodu w kwocie 1 800 zł, obarczonego wcześniej poniesionym kosztem (stratą) w kwocie 1 800 zł. Kwota przychodu jest pokryciem przez dewelopera szkody jaką Wnioskodawca poniósł z winy niedotrzymania warunków umowy przez dewelopera..., jako nabywca nowego lokalu.

Wnioskodawca nadmienia, że podczas wizyty w Urzędzie Skarbowym w...uzyskał informację, żeby Jego sprawę z pełnym opisem skierować do Krajowej Informacji Skarbowej. Wnioskodawca przedstawia poniżej szczegółowy opis uzyskania przychodu i poniesionych kosztów w wyniku sporu z deweloperem, zakończonego interwencją Miejskiego Rzecznika Konsumentów w....

W dniu 14 września 2018 r. Wnioskodawca odebrał lokal mieszkalny w..., od dewelopera...Podczas odbioru z udziałem przedstawiciela dewelopera, sporządzony został protokół odbioru z uwzględnieniem wszystkich stwierdzonych wad. Po informacji, że deweloper zgodnie z przepisami ma obowiązek usunięcia zgłoszonych wad, Wnioskodawca podpisał protokół odbioru lokalu i otrzymał do niego klucze.

W dniu 28 września 2018 r. Wnioskodawca otrzymał od... oświadczenie o uznaniu lub nieuznaniu wad, z którego jasno wynika odmowa usunięcia wady - brak posadzki, wylewki cementowej na antresoli, z uwagi na brak wylewki w projekcie (poza zakresem głównego wykonawcy).

Po szczegółowej analizie warunków umowy nabycia lokalu (potwierdzonej aktem notarialnym) Wnioskodawca uznał, że odmowa jest bezpodstawna, bo według zapisów umowy nabycia lokalu, antresola jako integralna część lokalu, powinna posiadać posadzkę. W dniu 2 października 2018 r. Wnioskodawca napisał odwołanie od decyzji... z zaakcentowaniem, że strony obowiązuje zawarta umowa, a nie, nieznane nabywcy fazy, projekty, zdolności wykonawcy, itp. Wnioskodawca w odwołaniu przywołał punkty umowy dotyczące sporu i poprosił o anulowanie odmowy i wywiązanie się z warunków umowy - wykonanie posadzki antresoli. W dniu 6 października 2018 r. Wnioskodawca otrzymał kolejną odmowę wykonania brakującej posadzki przez dewelopera. W piśmie deweloper znowu przywołuje rozporządzenia z prawa budowlanego, zapominając o warunkach umowy obowiązującej obie strony. Wnioskodawcy wydało się to już celowym "wymigiwaniem" się od odpowiedzialności za brak posadzki w Jego nowym lokalu. W dniu 9 listopada 2018 r. Wnioskodawca napisał kolejne odwołanie do..., w którym wdał się w polemikę, dotyczącą wybiórczo przywołanych przez dewelopera zapisów prawa budowlanego i całkowitym pominięciu Jego praw wynikających z zapisów umowy. Wnioskodawca poinformował dewelopera o podjęciu kroków prawnych przy następnej odmowie usunięcia wady w lokalu i konieczności wykonania posadzki we własnym zakresie. W przypadku odmowy poprosił także o dane techniczne dotyczące dopuszczalnych parametrów posadzki (wylewki) - grubości, obciążenia, itp. W dniu 22 listopada 2018 r... (bez jakiegokolwiek komentarza i odpowiedzi na zadane pytania), ponownie odmówił usunięcia wady. W dniu 5 grudnia 2018 r. Wnioskodawca postanowił podjąć kroki prawne wobec... i jako pierwszy krok, zwrócił się do Miejskiego Rzecznika Konsumentów w... z prośbą o interwencję w przedmiocie sporu. Wnioskodawca przedłożył wymagane dokumenty, zgłoszenia z precyzyjnym opisem wszystkich faktów. Jednocześnie, nie mogąc dłużej opóźniać wykończenia mieszkania, Wnioskodawca zlecił firmie... wykonanie wylewki na antresoli. W dniu 7 stycznia 2019 r. Wnioskodawca otrzymał informację od Urzędu Miasta...o pozytywnych skutkach interwencji Rzecznika i deklarację... na cyt.: ". Pokrycie szkody jaką nabywca poniósł w związku z samodzielnym wykonaniem wylewki...".

Po przedstawieniu dla... faktury rzeczywiście poniesionych kosztów, Wnioskodawca otrzymał propozycję zawarcia ugody w treści której, w paragrafie 1 pkt 1, zawarto zapis: "... dla polubownego załatwienia sprawy, aby nie dopuścić do mogącego powstać sporu sądowego, strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie ich praw i obowiązków, wynikających z umowy i w tym celu zawierają niniejszą ugodę i uzgadniają, że deweloper zwróci nabywcy kwotę 1 800 zł brutto poniesioną przez nabywcę...".

W dniu 11 lutego 2019 r. Wnioskodawca zawarł z... ugodę. W marcu 2020 r. Wnioskodawca otrzymał z... druk PIT-11, w którym, w pozycji 77, wykazano kwotę przychodu 1 800 zł, z tytułu ugody z 2019 r. Ta kwota jest przedmiotem złożonego wniosku dotyczącego konieczności zapłacenia podatku dochodowego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podkreśla m.in., że formułując opis zaistniałego stanu faktycznego starał się bardzo szczegółowo i precyzyjnie opisać "pochodzenie" kwoty przychodu i kosztów jakie poniósł. Żeby w formularzu ORD-IN szczegółowo nie opisywać istniejących dokumentów dotyczących sporu z deweloperem (pisma..., odwołania, pisma rzecznika, ugody, faktury, itp.) załączył ich kopie i jest to bardzo profesjonalne postępowanie z punktu widzenia rzetelności danych eliminujące możliwości pomyłek dat, kwot faktów, itp.

Wnioskodawca podaje, że nabył prawo własności lokalu mieszkalnego w bloku mieszkalnym przy ul...., zawierając z... umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego. Umowa jest potwierdzona aktem notarialnym Repertorium A..., z dnia 27 listopada 2018 r. Wnioskodawca zawarł ugodę pozasądową z dnia 11 lutego 2019 r. Kwotę 1 800 zł otrzymał z... w dniu 19 lutego 2019 r. Jest to kwota z tytułu pokrycia szkody jaką nabywca, czyli Wnioskodawca, poniósł w związku z samodzielnym wykonaniem wylewki. Można ją zaliczyć do kwoty z tytułu nienależytego wykonania warunków umowy, ale nie jest to odszkodowanie, tylko pokrycie szkody jaką nabywca, czyli Wnioskodawca poniósł w związku z samodzielnym wykonaniem wylewki. Wielkość kwoty to faktyczny koszt wykonania wylewki zawarty w fakturze od wykonawcy. Jest to ugoda pozasądowa, Wnioskodawca nie zna podstawy prawnej ugody (ugodę przygotowali specjaliści z...). Wnioskodawca podając przykład różnicy kwoty przychodu od dewelopera (będącej pokryciem szkody jaką poniósł w związku z samodzielnym wykonaniem wylewki) i identycznej kwoty kosztu (koszt wylewki potwierdzony fakturą), chciał wykazać, że dochód wynosi zero złotych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w zeznaniu podatkowym za 2019 r. Wnioskodawca ma prawo wykazać dla przychodu w kwocie wykazanej w informacji PIT-11, z..., w pozycji 77, koszt uzyskania przychodu w kwocie będącej rzeczywistym kosztem wykonania wylewki i wykazać tym samym, zerowy dochód?

Zdaniem Wnioskodawcy, (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), jeżeli przepisy ustawy mówią, że podatek płaci się od dochodu obliczonego na podstawie różnicy pomiędzy przychodem (dochód ze źródła przychodów) i kosztami jego uzyskania, to w przypadku Wnioskodawcy, różnica ta wynosi: 1800 zł - 1800 zł = 0 zł, czyli podatek także zerowy.

W myśl art. 9 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien wykazać rzeczywisty wydatek jako koszt uzyskania przychodu. W tym przypadku dochód wyniesie 0 zł (w przypadku odpowiedzi pozytywnej Wnioskodawca złoży korektę zeznania podatkowego z 2019 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w punkcie 9 wymienia się: inne źródła.

Na mocy art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania w szczególności, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła. Zatem, o przychodzie można mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, tj. ma konkretny wymiar finansowy, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega zatem dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia, osiągniętym przysporzeniem majątkowym mającym konkretny wymiar finansowy.

Należy również wskazać, że art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje szereg zwolnień przedmiotowych obejmujących świadczenia o charakterze odszkodowawczym. Tego rodzaju (przewidziane przez prawodawcę) dochody nie oznaczają dla podatnika przysporzenia majątkowego, a pokrywają stratę, czy innego rodzaju uszczerbek w majątku lub osobie podatnika. Przykładowo można wskazać zwolnienie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 3-4ww. ustawy.

W związku z tym, aby dane świadczenie nie podlegało opodatkowaniu niezbędne jest umieszczenie go w ustawowym katalogu zwolnień przedmiotowych lub też objęcie go rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego, przy czym, w rozpatrywanej sprawie taka sytuacja nie ma miejsca.

Z opisanego stanu faktycznego sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył od dewelopera... prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego. W dniu 14 września 2018 r. Wnioskodawca odebrał od dewelopera ww. lokal mieszkalny. Podczas odbioru z udziałem przedstawiciela dewelopera, sporządzony został protokół odbioru z uwzględnieniem wszystkich stwierdzonych wad. Po informacji, że deweloper zgodnie z przepisami ma obowiązek usunięcia zgłoszonych wad Wnioskodawca podpisał protokół odbioru lokalu i otrzymał do niego klucze. W dniu 28 września 2018 r. Wnioskodawca otrzymał od dewelopera oświadczenie o uznaniu lub nieuznaniu wad, z którego wynikała odmowa usunięcia wady - brak posadzki, wylewki cementowej na antresoli, z uwagi na brak wylewki w projekcie (poza zakresem głównego wykonawcy). Wnioskodawca po szczegółowej analizie warunków umowy nabycia lokalu (potwierdzonej aktem notarialnym) uznał, że odmowa jest bezpodstawna, ponieważ według zapisów umowy nabycia lokalu, antresola jako integralna część lokalu powinna posiadać posadzkę. W dniu 2 października 2018 r. Wnioskodawca napisał odwołanie od decyzji dewelopera oraz kolejne odwołanie z dnia 9 listopada 2018 r., w których wnosił o anulowanie odmowy i wywiązanie się z warunków umowy - wykonanie posadzki antresoli. Następnie Wnioskodawca zwrócił się do Miejskiego Rzecznika Konsumentów z prośbą o interwencję w przedmiocie sporu. Jednocześnie, nie mogąc dłużej opóźniać wykończenia mieszkania, Wnioskodawca zlecił firmie wykonanie wylewki na antresoli. W dniu 7 stycznia 2019 r. Wnioskodawca otrzymał informację od Urzędu Miasta o pozytywnych skutkach interwencji Rzecznika i deklarację dewelopera na pokrycie szkody jaką On, jako nabywca poniósł w związku z samodzielnym wykonaniem wylewki. Po przedstawieniu faktury rzeczywiście poniesionych kosztów, Wnioskodawca otrzymał propozycję zawarcia ugody w treści której, w paragrafie 1 pkt 1, zawarto zapis: "dla polubownego załatwienia sprawy, aby nie dopuścić do mogącego powstać sporu sądowego, strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie ich praw i obowiązków, wynikających z umowy i w tym celu zawierają niniejszą ugodę i uzgadniają, że deweloper zwróci nabywcy kwotę 1 800 zł brutto poniesioną przez nabywcę". W dniu 11 lutego 2019 r. Wnioskodawca zawarł z deweloperem ww. ugodę, a kwotę środków finansowych otrzymał w dniu 19 lutego 2019 r. (można ją zaliczyć do kwoty z tytułu nienależytego wykonania warunków umowy, ale nie jest to odszkodowanie, tylko pokrycie szkody jaką nabywca, tj. Wnioskodawca poniósł w związku z samodzielnym wykonaniem wylewki). W marcu 2020 r. Wnioskodawca otrzymał od dewelopera informację PIT-11, w którym wykazano kwotę przychodu z tytułu ugody, z 2019 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzą skutki podatkowe otrzymania przez Niego - na podstawie zawartej z deweloperem ugody - kwoty pieniężnej z tytułu zwrotu kosztów samodzielnego wykonania wylewki. Analizując, czy otrzymana przez Wnioskodawcę w dniu 19 lutego 2019 r. kwota wynikająca z ugody stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odwołać się do przepisów regulujących instytucję rękojmi.

Instytucję rękojmi regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145). Rękojmia za wady została uregulowana w art. 556-576 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 556 Kodeksu cywilnego, sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia).

Zgodnie z art. 560 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady.

Stosownie do treści art. 561 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo usunięcia wady. Sprzedawca jest obowiązany wymienić rzecz wadliwą na wolną od wad lub usunąć wadę w rozsądnym czasie bez nadmiernych niedogodności dla kupującego (art. 561 § 2 Kodeksu cywilnego). Sprzedawca może odmówić zadośćuczynienia żądaniu kupującego, jeżeli doprowadzenie do zgodności z umową rzeczy wadliwej w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo w porównaniu z drugim możliwym sposobem doprowadzenia do zgodności z umową wymagałoby nadmiernych kosztów. Jeżeli kupującym jest przedsiębiorca, sprzedawca może odmówić wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady także wtedy, gdy koszty zadośćuczynienia temu obowiązkowi przewyższają cenę rzeczy sprzedanej (art. 561 § 3 ww. Kodeksu).

W myśl art. 556 ww. Kodeksu, sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia).

Jak stanowi art. 556¹ § 1 Kodeksu cywilnego, wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:

Zgodnie z art. 556¹ § 2 Kodeksu cywilnego, jeżeli kupującym jest konsument, na równi z zapewnieniem sprzedawcy traktuje się publiczne zapewnienia producenta lub jego przedstawiciela, osoby, która wprowadza rzecz do obrotu w zakresie swojej działalności gospodarczej, oraz osoby, która przez umieszczenie na rzeczy sprzedanej swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego przedstawia się jako producent. Rzecz sprzedana ma wadę fizyczną także w razie nieprawidłowego jej zamontowania i uruchomienia, jeżeli czynności te zostały wykonane przez sprzedawcę lub osobę trzecią, za którą sprzedawca ponosi odpowiedzialność, albo przez kupującego, który postąpił według instrukcji otrzymanej od sprzedawcy (art. 556¹ § 3 Kodeksu cywilnego).

Powołane przepisy nie przewidują wypłaty przez sprzedawcę odszkodowania (względnie innych środków pieniężnych) z tytułu wystąpienia wady w sprzedanej rzeczy, jak również nie określają ich wysokości lub zasad ustalania. Należy rozróżnić świadczenie odszkodowawcze od wykonania świadczenia, które obciąża zobowiązanego i wykonania jego przez wierzyciela na koszt dłużnika.

W świetle powyższych przepisów, w sytuacji gdy deweloper uznając swoją odpowiedzialność przekazał Wnioskodawcy środki pieniężne tytułem usunięcia wady, środki te stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawca jest zobowiązany do wykazania otrzymanej od dewelopera kwoty w zeznaniu podatkowym, a deweloper jest zobligowany do wykazania wypłaconej kwoty w rocznej informacji PIT-11, stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 42a ww. ustawy stanowi bowiem, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jednocześnie należy mieć na uwadze postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym, wydatki Wnioskodawcy poniesione na usunięcie wady będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, które podatnik (Wnioskodawca) będzie mógł uwzględnić w składanym zeznaniu podatkowym. Zatem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega wyłącznie ewentualna nadwyżka otrzymanej kwoty nad udokumentowanymi wydatkami podatnika (Wnioskodawcy) poniesionymi na samodzielne wykonanie wylewki.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że otrzymana przez Wnioskodawcę kwota pieniężna stanowi dla Niego przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający wykazaniu w wystawionej przez płatnika informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 oraz wykazaniu przez Wnioskodawcę w zeznaniu podatkowym za rok, w którym została wypłacona.

Jednocześnie jednak, przy ustalaniu dochodu do opodatkowania podatkiem dochodowym, Wnioskodawcy przysługuje pomniejszenie rzeczonego przychodu, o koszty jego uzyskania, na zasadach wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, wskazać należy, że zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy w toku postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy czynności sprawdzających.

Zatem tut. Organ nie odniósł się do wskazanych we wniosku kwot oraz wyliczenia podatku dokonanego przez Wnioskodawcę, a jedynie dokonał oceny interpretacji przepisów prawa podatkowego, bowiem ewentualne obliczenia nie należą do Jego kompetencji.

Ponadto, biorąc pod uwagę dołączone do wniosku dokumenty (np. oświadczenie, odwołanie, ugoda) informuje się, że ze względu na specyfikę postępowania interpretacyjnego organ upoważniony do wydania interpretacji indywidualnej orzeka tylko i wyłącznie w obrębie stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Co oznacza, że organ rozpatrujący konkretną sprawę nie ma możliwości modyfikowania (uzupełniania, odtwarzania) stanu faktycznego tej sprawy, nie prowadzi również postępowania dowodowego w trybie działu IV Ordynacji podatkowej. Stąd też dołączone do wniosku dokumenty nie podlegały analizie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.